Dit is nog van vóór de vluchtelingencrisis (de 'asieltsunami'), vóór het klimaatactivisme van Extinction Rebellion, vóór de Social Justice Warriors (SJW's) en #Gamergate, vóór de Manosphere, vóór de Alt-Right, vóór Unite The Right in Charlottesville, vóór Woke (een nieuwe vorm van anti-blank racisme), vóór Trump en The Great Meme War of 2016, vóór Pegida, vóór Forum voor Democratie, vóór de Black Lives Matter rellen, vóór de Charlie Hebdo slachting en vóór de terroristische aanslagen in Parijs, Nice, Stockholm, Brussel en Berlijn. Er was lang niet zoveel politieke polarisatie als vandaag de dag: bij de Occupy Wall Street bijeenkomsten van 2011 was vrijwel iedereen welkom en online was er nog geen sprake van een meme-oorlog. Ook Cancel Culture bestond nog niet en er was nog geen conflict tussen transgenders en feministen.

 

Met onderstaande meritocratische gedachtengoed in mijn achterhoofd heb ik (Ivar) al die maatschappelijke veranderingen doorgemaakt. Feitelijk een flinke zwaai naar rechts, zoals al uit de eerste zin van deze tekst zal blijken (meritocratie is radicaal links in de oorspronkelijke, historische zin van het woord). Vooral vanaf 2014 raakte ik intensief betrokken bij de Amerikaanse Alt-Right en de Europese identitaire beweging. Tot halverwege 2019 was ik bovendien een actieve Holocaustontkenner, iets dat niet ongebruikelijk is in die kringen. Mijn huidige positie komt in grote lijnen overeen met het Archeo-Futurisme.

 

Mike Hockney is in deze periode in alle opzichten een meritocraat gebleven maar erkent wel dat het Woke & Queer activisme, met zijn Victimhood Culture en Cancel Culture, een ernstig probleem is geworden omdat Amazon in 2023 meer dan 50 van zijn boeken offline heeft gehaald.

 

*****

 

Mike Hockney schreef tussen 2008 en 2011 op de Armageddon Conspiracy website:

Meritocratie

Meritocratie ziet mensen als gelijkwaardige individuen, waarbij geen onderscheid wordt gemaakt op basis van geslacht, ras, huidskleur, nationaliteit, religie, status, leeftijd, afkomst of bezittingen.

 

Een meritocratische Staat steunt mensen bij het ontdekken van hun ware talenten, waarmee ze zichzelf en de samenleving kunnen begunstigen. Een goede regering verschaft het volk alles wat het nodig heeft om de basis te leggen voor een bevredigend leven.

 

Het meritocratische Ronde Tafel Beleid richt zich op talent, kennis en levenservaring. Het is een systeem dat stelt dat een samenleving dient te worden gestructureerd rond menselijk kunnen, en niet rond financieel vermogen of aristocratische privileges.

 

In een meritocratie worden de meest verantwoordelijke posities toebedeeld aan de meest bekwame personen, zoals erkend door personen met aantoonbare kennis van het relevante vakgebied. De mate van maatschappelijke invloed binnen een meritocratie is volledig afhankelijk van iemands talenten, kennis, ervaring, wijsheid en inzichten, en de mate van zijn of haar maatschappelijke verdienstelijkheid.

 

In democratische samenlevingen blijken, zelfs in het geval van eerlijke stemprocedures, vooral mensen met buitensporige rijkdom in staat te zijn om invloed uit te oefenen op beleidskwesties, ten gunste van hun eigen belangen. Dit heeft geleid tot een grote mate van klassenonderscheid gebaseerd op rijkdom in plaats van kennis of karakter. Dit is wat we in elke Westerse democratie kunnen waarnemen. Democratie is daarmee niet meer dan een systeem dat gebruikt wordt om specifiek en bijzonder doeltreffend de belangen van deze schatrijke en invloedrijke individuen – de elite – te behartigen.

 

Corporatisme, globalisme en het (met vuur en zwaard) verspreiden van het Democratisch Evangelie dienen slechts één enkel doel: het vergaren van nog meer macht en nog meer geld ten koste van de "gewone" burgers en zelfs ten koste van al het moois en goede dat deze aarde ons te bieden heeft. Meritocratie maakt een definitief einde aan deze immorele praktijken. In een meritocratie zijn het individuele vermogens en talenten (en de bereidheid om deze te benutten) die bepalen in hoeverre iemand invloed kan uitoefenen op het maatschappelijk toneel. Om ervoor te zorgen dat persoonlijke aanleg, talenten en interesses ten volste tot bloei kunnen komen, dient elk mens gelijke kansen en rechten geboden te worden, te beginnen met het recht op gedegen onderwijs.

 

Binnen een meritocratische samenleving speelt onderwijs een centrale rol. Ieder kind krijgt daarom gratis onderwijs van het hoogste niveau aangeboden. Of je ouders nu arm of rijk zijn speelt daarom niet langer een rol.

 

Een meritocratie beschouwt de samenleving als een levend en dialectisch evoluerend systeem waarbinnen alle mensen hun eigen plekje verdienen. Een plek waarin ze zichzelf kunnen zijn en zichzelf optimaal kunnen ontwikkelen, en als gevolg daarvan het beste tot hun recht komen. Deze benadering levert in de praktijk niet alleen de meest tevreden en gelukkige mensen op, maar tevens de meest efficiënte en welvarende maatschappij. Een samenleving waarin ieder individu als uniek en waardevol wordt beschouwd kent amper criminaliteit, omdat criminaliteit en asociaal gedrag veelal voortkomen uit het feit dat mensen zichzelf niet erkend voelen, niet hun draai binnen de maatschappij kunnen vinden, als kind geen eerlijke kansen of fatsoenlijk onderwijs hebben gekregen, of door armoede op de onderste sport van de sociale ladder zijn blijven steken. Dergelijke sociale ongelijkheden zullen tot het verleden behoren binnen een meritocratische samenleving waarin de politieke leiders zich inzetten voor het algemeen belang, zonder daarbij individuele behoeften uit het oog te verliezen.

 

Het meritocratische systeem dat wij zullen omschrijven, is gebaseerd op slechts vijf principes. Vijf rechtvaardige principes die door de Staat bewaakt dienen te worden, zodat ieder mens, dus ook ieder kind, een eerlijke en gelijke kans krijgt om het leven te leven dat het verdient.

 

 

De vijf Meritocratische Principes

 

1) GEEN NEPOTISME
Het gaat er niet om wie je ouders zijn, maar wie JIJ bent.

 

2) GEEN VRIENDJESPOLITIEK
Het gaat er niet om wat anderen voor jou kunnen doen, maar wat JIJ kan.

 

3) GEEN DISCRIMINATIE
Geslacht, ras, religie, leeftijd en achtergrond zijn niet relevant. Alles draait om je vaardigheden.

 

4) GELIJKE KANSEN
Je begint vanaf hetzelfde startpunt als alle anderen, en je vaardigheden bepalen hoe ver je het schopt.

 

5) MERITE WORDT BELOOND
De hoogste beloningen voor de meest verdienstelijken.

 

Het uiteindelijke doel van de meritocratische Staat is "perfecte" mensen voort te brengen: vrij, onafhankelijk, autonoom, zichzelf definiërend, verdienstelijk, mensen wier vaardigheden gemaximaliseerd zijn, en die vrijelijk hun eigen identiteit vormgeven op basis van hun eigen aard, karakter en persoonlijkheid. De meritocratische Staat steunt de mensen bij het ontdekken van hun ware talenten waarmee ze zichzelf en de samenleving kunnen begunstigen.

 

De Wedstrijd van het Leven

De 3 miljoen rijkste Amerikanen (1%) bezitten 33% van de rijkdom van het land – 32 keer meer dan hun eerlijke aandeel. (Sommige bronnen spreken van 42% en stellen dat dit percentage steeds groter wordt.)

De 150 miljoen armste Amerikanen (50%) bezitten 3% van de rijkdom – 16 keer minder dan hun eerlijke aandeel.

De 149 miljoen Amerikanen daartussenin (49%) bezitten 64% van de rijkdom – 0,3 keer meer dan hun eerlijke aandeel.

Met andere woorden: 1% heeft het dik voor mekaar, 49% gaat het net iets beter af dan acceptabel is, en 50% bevindt zich in een hel. Waar blijft die Revolutie? Hoe kun je de helft van de bevolking als vuil behandelen zodat 1% als vorst kan leven? Het is de 49% die samenspant met de elite 1%.

Stel je voor dat het leven een sprint van 100 meter is. 49% bevindt zich min of meer bij de startlijn, maar 1% bevindt zich daar al 32 meter voorbij. Hun 100 meter renbaan is maar 68 meter lang! Wat de 50% betreft, zij bevinden zich 16 meter achter de startlijn. Zij moeten eerst 16 meter rennen voordat ze überhaupt aan de wedstrijd deel kunnen nemen. (Velen komen niet eens zo ver en krijgen geen kans om aan de wedstrijd deel te nemen.) Stel jezelf een hele eenvoudige vraag: wie zal de wedstrijd winnen en wie zal verliezen? Is er enige twijfel mogelijk? Er wordt al vanaf het begin vals gespeeld. 1% zal gegarandeerd als eerste de finish bereiken en 50% zal gegarandeerd verliezen. Wat de 49% betreft, zij zullen elk wereldrecord moeten verbreken om de 1% te verslaan. Zijn dat eerlijke kansen? In Nederland zijn de verschillen minder extreem, maar ook hier bepaalt de rijkdom van je ouders in grote mate je toekomst (denk aan de particuliere universiteit Nyenrode – heb je daar gestudeerd dan gaan er talloze deuren voor je open, maar hoeveel ouders kunnen zich het hoge collegegeld veroorloven?). Dus waarom neem je deel aan deze wedstrijd? Is het niet tijd voor een nieuwe wedstrijd waarbij iedereen vanaf dezelfde startlijn vertrekt?

Meritocratie is gebaseerd op de absolute vernietiging van vals spel in de Wedstrijd van het Leven, door middel van 100% erfbelasting. Rijke ouders hebben hierdoor niet langer de mogelijkheid om een overweldigend voordeel aan hun kinderen over te dragen. Alle kinderen, ongeacht de financiële situatie van hun ouders, moeten vanaf dezelfde startlijn vertrekken. Niemand kan dan nog vals spelen. De 1% kan niet langer de uitslag van de wedstrijd bepalen.

Deze erfbelasting draait niet om het vergaren van inkomsten. Het maakt niets uit als iedereen al voor het overlijden zijn geld uitgeeft en de Staat geen cent ontvangt.

Erfbelasting draait om het vernietigen van de dynastische rijkdom van de 1%, zodat zij de wereld niet langer kunnen besturen. Erfbelasting is een mechanisme waarmee de wereld voortdurend gereboot kan worden zodat er geen erfelijke elites meer kunnen bestaan.

Meritocratie is buitengewoon simpel en vergt geen uitgebreide debatten. Het draait om het nemen van de noodzakelijke maatregelen waardoor de Wedstrijd van het Leven eerlijk verloopt, zonder dat iemand de kans krijgt vals te spelen, zodat de winnaars ook echt degenen zijn die de overwinning verdiend hebben door middel van glorieuze prestaties, en niet degenen aan wie de overwinning simpelweg gegeven is omdat ze toevallig in privilege (voorrecht) werden geboren.

De juiste maatregelen – zoals 100% erfbelasting – zijn wellicht zeer controversieel, maar dat komt doordat mensen geïndoctrineerd zijn met de propaganda van zelfzuchtigheid en privilege, en ze diep van binnen het systeem eigenlijk in hun eigen voordeel zouden willen vervalsen. Dat is de belangrijkste reden waarom de Oude Wereldorde zo lang heeft kunnen bestaan; zij doen simpelweg waar de gemiddelde familie van droomt.

Het implementeren van meritocratie vergt een revolutie in menselijk gedrag. De mensen zullen de Algemene Wil boven hun specifieke wil moeten plaatsen, de gemeenschap boven hun zelfzuchtige verlangens. De geschiedenis heeft laten zien dat mensen tot alles in staat zijn om hun persoonlijke voordeel na te jagen. Om zelf de hoogste in de pikorde te worden zijn ze bereid te liegen, bedriegen, stelen, vermoorden, manipuleren, samen te zweren, en anderen op te lichten, uit te buiten en aan slavernij te onderwerpen. En kijk eens wat voor wereld dat ons gegeven heeft.

Meritocratie draait om bekwaamheid, creativiteit, het vieren van de menselijke geest en de verkenning en maximalisatie van het menselijk potentieel. Het draait niet om winkelen, onmiddellijke bevrediging, méér hebben dan je buren, nep-status, of Koning Rat worden in de smerige rat race van het kapitalistische materialisme. Noch draait het om het neerbuigen en knielen voor "God".

Meritocratie draait om uitmuntendheid, niet om rijkdom. In een meritocratisch land zal er geen plaats zijn voor de superrijken, aangezien hun rijkdom intrinsiek een aanval is op gelijkheid van kansen. De meest verdienstelijken zullen royaal beloond worden, maar nooit zodanig dat het hen in een andere levensvorm verandert, zoals de superrijken dat zijn geworden. Meritocratie draait om de reis die leidt tot goddelijkheid, niet de obsessieve vergaring van rijkdom en bezit. Het nare hoofdstuk in onze geschiedenis van hebberige mensen die voortdurend meer goud proberen te bemachtigen zal eindelijk voorbij zijn. Het nieuwe goud is de mens zelf.

Meritocratie is niets anders dan de rationele poging om alle middelen uit de weg te ruimen waarmee mensen het systeem in hun eigen voordeel proberen te manipuleren, zonder acht te slaan op talent. Vaardigheid komt niet vanzelf tot bloei. Het moet beschermd en verzorgd worden, en haar grootste vijand is privilege.

Er zijn geen rationele bezwaren te bedenken tegen verdienstelijkheid en geen rationele bezwaren tegen een eerlijkere verdeling van rijkdom. Meritocratie is de logische en onvermijdelijke dialectische upgrade van democratisch vrije markt kapitalisme. Meritocratie heeft ten doel het volk te dienen in plaats van de elite. Meritocratisch sociaal kapitalisme geeft de macht aan het volk en laat degenen met de meeste expertise regeren. Niemand – individu noch corporatie – mag ooit te rijk of machtig worden. Er mogen zich geen bevoorrechte elites en dynastieën meer ontwikkelen. Onderwijs en gelijke kansen vormen de onwrikbare kern van meritocratie.

 

Gelijkheid

De zuilen van een meritocratie zijn: gelijkheid van kansen, gelijkheid voor de wet en gelijke rechten, maar niet gelijkheid van uitkomsten (die variabel zijn en afhankelijk van talent, creativiteit en harde inzet).

Een gemeenschap van privilege is een fundamentele schending van de drie zuilen van gelijkheid. Je kunt geen gelijke kansen hebben in een systeem waarin de bevoorrechten alles in hun eigen voordeel hebben opgezet. Je kunt geen gelijkheid voor de wet hebben als de bevoorrechte elite de wet kan kopen en in het eigen voordeel kan misbruiken. Je kunt geen gelijke rechten hebben als je een tweederangs burger bent in een gelaagde samenleving – en dat is precies wat je krijgt wanneer mensen verdeeld worden in de bevoorrechten en de niet-bevoorrechten. De elite vormt de bovenste laag, de eersteklas burgers. Als het woord "gelijkheid" uit hun mond komt dan is het een obsceniteit, en toch krijgen rijke politici er nooit genoeg van om ons te vertellen dat we allemaal gelijk zijn en in hetzelfde bootje zitten. Wat een zieke grap, en onvoorstelbaar dat we er voor blijven vallen in plaats van ons van deze hypocriete clowns te bevrijden. Niemand zou het woord "gelijkheid" moeten gebruiken als hij niet een systeem heeft ontwikkeld dat dit daadwerkelijk en op een betekenisvolle manier bewerkstelligt. Meritocratie is volkomen toegewijd aan het vestigen van de drie zuilen van gelijkheid. Alleen vanaf dit platform van gelijkheid zijn ongelijke uitkomsten moreel en rechtmatig – omdat ze tot stand zijn gekomen door verschillen in merite en niets anders.

Alle mensen die in deze wereld geboren worden zouden moeten weten dat ze alles kunnen bereiken wat ze maar willen, als ze daar het talent voor hebben en bereid zijn er hard voor te werken. Er zal geen onzichtbaar gordijn hangen die de bevoorrechten door laat en alle anderen tegenhoudt.

Vergis je niet – als je niet in privilege geboren bent dan ben je niet gelijk voor de wet, heb je geen gelijke rechten en geen gelijke kansen. Je bent de verliezer in een spel dat al vanaf het begin doorgestoken kaarten bevat. Alleen iemand die naïef is, of een vertroebeld bewustzijn heeft, zou een spel blijven spelen dat gegarandeerd door anderen gewonnen gaat worden. Hoe kun je jezelf vrij beschouwen als je weet dat anderen de wereld in hun eigen voordeel hebben gemanipuleerd? Waar bestaat "vrijheid" dan uit?

Ben je een waardig persoon, eis dan dat dit spel wordt beëindigd en een volkomen nieuw spel wordt gecreëerd, met een set regels die jou dezelfde kans geeft om te winnen als alle andere deelnemers. Er kunnen niet langer bevoorrechte spelers zijn voor wie de regels speciaal zijn aangepast.

Stem niet op een politieke partij die het verwaarloost jou een gelijke kans in de Wedstrijd van het Leven te geven. Retoriek is niet genoeg. Westerse politici blijven maar blaten over de deugden van "freedom and democracy", en dat iedereen gelijk is. Feitelijk hebben we "freedumb and dumbocracy", en de werkelijkheid van "gelijkheid" is dat we allemaal gelijk zijn maar dat sommigen "gelijker" zijn dan anderen, met andere woorden: we zijn helemaal niet gelijk.

Het is een misdaad om de leugens en hypocrisie van de bevoorrechte elite te accepteren. Het is onacceptabel. Je beledigt jezelf ermee. Het maakt een slaaf en een dwaas van je. Elk zichzelf respecterend mens dat zich ervan bewust wordt dat er een bevoorrechte elite bestaat die de wereld in het eigen voordeel bestuurt, en waar hij geen deel van uit maakt, MOET terugvechten. Je moet geen enkel systeem aanvaarden dat tegen je is opgezet.

 

 

Meritocratie – hoe het praktisch in zijn werk gaat

Mensen komen meer en meer tot het besef dat democratie een volkomen oneerlijk systeem is. Een van de meest opvallende problemen van ons democratisch stelsel is dat iedereen het recht heeft om te stemmen op een politieke partij of volksvertegenwoordiger, ongeacht hoeveel of hoe weinig verstand van zaken iemand heeft. Hoeveel mensen zijn er vandaag de dag nou werkelijk goed geïnformeerd over alle zaken waarover in Den Haag of Brussel beslist wordt? Ons wordt wijsgemaakt dat het een voorrecht is om te mogen stemmen, dat elke niet-stem naar de grootste partij gaat, dat je als burger "hoort" te stemmen. Stem je niet, dan "hoor je er niet bij" en sommige mensen beschouwen niet-stemmers zelfs als een soort anarchisten die onze democratie trachten te ondermijnen. En dus bepalen de "meeste stemmen" (de veelal slecht geïnformeerde massa) de politieke koers die gevaren gaat worden. Tenminste, dat zou je dan verwachten.

Maar Den Haag heeft al meerdere keren laten blijken dat zij lak hebben aan hun geprezen "meeste stemmen gelden" principe, omdat tijdens het formatieproces niet langer gekeken wordt naar de keuze van het volk, maar naar de voorkeuren van de partijen zelf. Men heeft in feite dus totale minachting voor de stem van het volk. Daarnaast weten politici en hun campagneleiders heel goed dat veruit de meeste stemmers geen stem uitbrengen op basis van een gedegen kennis van binnenlandse en Europese politiek of economie, maar op basis van het charisma van de lijsttrekkers, verkiezingsretoriek, en niet te vergeten de partijdige discussieprogrammas en krantenartikelen waarmee we ín de verkiezingstijd door de verschillende media overspoeld worden.

Binnen een meritocratie is geen ruimte voor verkiezingsretoriek, "zieltjes winnen" en mooie beloften, omdat enkel iemands bewezen verdiensten, zijn merites, er toe doen. Maar wie bepaalt in een meritocratie de waarde van merites? En hoe kunnen burgers hun toekomstige leiders op basis van hun merites kiezen?

Meritocratie werkt zeer eenvoudig. Allereerst hebben personen ouder dan 18 jaar niet langer automatisch het recht om te stemmen. In plaats daarvan wordt een nieuw stemproces ingesteld waarin mensen meerdere stemmen kunnen uitbrengen op gebieden waarin ze aantoonbare vaardigheden en kennis hebben vergaard, dus op basis van hun academische kwalificaties en/of werkervaring. In plaats van stemmen op een politicus van een bepaalde politieke partij, stemt men op experts binnen de eigen expertisegebieden. Iemand die voorbeeld in het bezit is van een economie-diploma, kan een stem uitbrengen op de personen die het economische beleid zullen overzien. Wie niet in het bezit is van een economie-diploma of wiens beroep niets te maken heeft met economie, heeft geen stemrecht aangaande de economie. Mensen die willen stemmen dienen zich dus eerst gekwalificeerd te hebben. Iedereen zal de mogelijkheid krijgen om voor alle gebieden deel te nemen aan burgerschap-examens; deze zullen niet van hetzelfde niveau zijn als universitaire diploma's, maar stellen de burgers wel in staat om aan te tonen dat ze voldoende verstand van zaken hebben om een weloverwogen stem uit te brengen. Iemand kan zoveel stemmen uitbrengen als het aantal gebieden waarvoor verdienstelijkheid kan worden aangetoond. Beschikt iemand over onvoldoende kennis op alle gebieden, dan zal deze persoon dus geen stemrecht hebben. Want nuchter bekeken, is het natuurlijk absurd om mensen te laten stemmen over iets waar ze helemaal geen verstand van hebben.

In een meritocratie zal politiek op basis van politieke partijen verdwijnen. Alle personen die zich verkiesbaar stellen zijn onafhankelijken. Hun taken beperken zich tot hun eigen expertisegebieden. De enige beperking op het beleid dat zij voeren is dat het in overeenstemming moet zijn met de Meritocratische Constitutie. Stel bijvoorbeeld dat economen het mandaat hebben om te zorgen dat de economie draait ter bevordering van de Republiek en te voorkomen dat kartels en elites ontstaan, dan zullen alle door hen genomen maatregelen die tegen de Constitutie in blijken te druisen teruggedraaid worden, en zal het Meritocratisch Hooggerechtshof hen ontslaan. Er kunnen dan nieuwe verkiezingen gehouden worden om een nieuwe groep economen te vinden die de economie wel meritocratisch zal besturen.

 

100% erfbelasting

Dit is de belasting die je nooit ervaart omdat je al dood bent wanneer hij wordt toegepast. Is dat niet de volmaakte belasting? Het leven wordt betaald door de dood! Het is zo eenvoudig, zo rechtvaardig, zo meritocratisch. De 100% erfbelasting maakt een einde aan dynastische elites, de vorsten, de adel, de artistocratie, de Oude Wereldorde. Al het geld in het land wordt continu gerecycled. Niemand kan het oppotten. Het geld wordt steeds weer in de levenden geïnvesteerd – in alle families, niet een paar.

 

 

Het Einde van de Geschiedenis

De val van de Berlijnse Muur in 1989 luidde het einde in van het communisme, en kapitalistische democraten stelden dat hun systeem het enige alternatief was.

Francis Fukuyama riep het "Einde van de Geschiedenis" uit, met andere woorden: er zouden geen grote conflicten meer plaatsvinden. Alle landen zouden kapitalistische democratie implementeren en zo zou het zijn tot het einde der tijden. Maar er IS een alternatief – het dialectische politieke systeem van MERITOCRATIE.

Het is tijd om realistisch te worden. Vergeet democratie! Obama was, met zijn "yes we can" en "change", de laatste hoop voor democratie, en hij heeft jammerlijk gefaald. Hij deed zich voor als een kritische "outsider", maar handelde vervolgens gewoon als insider. En zo gaat het telkens weer. Als je een nieuwe samenleving wilt, moet je één buitengewoon simpel feit goed tot je door laten dringen – de heersende ideologie, het huidige "systeem", moet met de grond gelijk gemaakt worden. Het is tijd voor een nieuw, dialectisch systeem van voortdurende verbetering – meritocratie – dat is gebaseerd op het meest succesvolle instrument dat de mensheid ooit ontwikkeld heeft: de wetenschappelijke methode.

Meritocratie draait om het op de politiek toepassen van expertise, methodiek en bewijsvoering. Ideologie en retoriek worden overboord gegooid en in plaats daarvan wordt aandacht besteed aan hypotheses, experimenten, het verzamelen van gegevens en het aanvoeren van bewijzen. Elk aspect van de samenleving kan tot vervolmaking gebracht worden door voortdurende herhaling van de dialectische methode van these, antithese en synthese. Er is niet langer behoefte aan nietszeggende toespraken en gemoraliseer van politici. Nu zullen experts op een bepaald gebied theorieën aandragen, en deze theorieën zullen meedogenloos getest en geperfectioneerd worden – precies zoals in de wetenschap, het juweel van de mensheid.

De snelste manier om het meritocratische concept op anderen over te dragen is te wijzen op het voorbeeld van Star Trek. Deze toekomstvisie is gebaseerd op een technocratische meritocratie. In Star Trek komt geen rijke elite voor. Sterker nog, geld bestaat niet. Er is geen celebrity-cultuur en er zijn geen fanatieke meester-slaaf geloven. Niemand knielt uit vrees voor God (een "God" die mensen doet vrezen is geen God!).

Kan iemand serieus geloven dat de mensheid over vijfhonderd jaar nog steeds zal functioneren op basis van de kapitalistische democratie waarin de bovenste 1% bijna de helft van alle rijkdom bezit? Kapitalistische democratie ZAL worden vervangen. De enige vraag is: door wat. De oplossing is niet gelegen in democratie. Democratie heeft duidelijk en onherroepelijk gefaald.

De kapitalistische democratie zal ons zeker niet naar de toekomst voeren. Het heeft geleid tot de 99% versus de 1% catastrofe die we nu hebben. Communisme zal ons niet helpen. Islam zal ons niet helpen. Anarchie zal ons niet helpen. Wat blijft er over? Er is slechts één levensvatbaar alternatief – meritocratie, het politieke stelsel van een beschaafde, rationele mensheid, van Verlichting, van de toekomst.

Als kapitalisme en democratie gefaald hebben – wat zonder twijfel het geval is – dan is het nodig ze te vervangen. Wie niet weet wat falen is, zal blijven falen. Het is zinloos om waardeloze hervormingen van het huidige gefaalde systeem te eisen. Het systeem zelf blijkt tot aan de kern verrot te zijn. Het systeem moet volledig veranderd worden. Halve maatregelen hebben geen zin.

Meritocratie is het antwoord. Meritocratie draait om het nemen van alle logische, rationele, verlichte stappen die nodig zijn om een einde te maken aan voorrecht, en iedereen gelijke kansen te geven. Maar meritocratie is niet een ideologie van gelijkheid. Meritocratie stelt dat iedereen plaats moet nemen bij hetzelfde startpunt en gelijke kansen moet krijgen om de finish te halen, maar daarna begint de wedstrijd en sommigen – de meest getalenteerden – zullen winnen. Zij zullen de mensen zijn die de wereld besturen, maar zij zullen regeren ten behoeve van het welzijn van allen, niet hun eigen verrijking. Ze zullen zich inzetten om de samenleving te dienen, niet zichzelf (in tegenstelling tot de huidige kapitalistische wereldleiders, wier primaire doeleinde het spekken van de eigen portemonnee is).

Staat en godsdienst moeten gescheiden worden. Iedereen heeft een persoonlijke relatie met God en geen behoefte aan staatsreligies die kibbelen over regels en dogma's. Godsdienstige scholen en "geloofsonderwijs" passen niet in een meritocratische samenleving. Absurde ideologieën als het Creationisme zullen gezien worden als net zo dwaas en krankzinnig als het onderricht dat de aarde plat is.

Schaf democratie af.
Schaf de grote banken af.
Schaf het huidige rechtssysteem af en vervang het door een systeem van ware gerechtigheid.
Schaf alle bedrijven af die ons proberen te vergiftigen met goedkope troep.
Schaf privéscholen af waar de "elite" een exclusieve opleiding krijgt die de rest van ons ontzegd wordt.

De grote historische gebeurtenissen hadden meestal hun oorsprong achter gesloten deuren, waartoe wij absoluut geen toegang hadden. Publieke debatten beginnen in de regel als private plannen van de machtigen, die dan willen dat de rest van de wereld zich schikt naar hun verlangens. Het zou hen niet goed uitkomen als wij achter de waarheid kwamen, of wel? Het zou hen niet goed uitkomen als directievergaderingen van Goldman Sachs op TV werden uitgezonden, of wel? Macht, manipulatie en het winstoogmerk eisen de striktste geheimhouding.

De samenleving van de elitaire, geheimzinnige en sluwe piramidestructuur heeft gefaald. Alle rijkdom en macht is in handen van de monsters die aan de top zitten. Ze sluiten zichzelf op in luxueuze gated communities waar ze niet met mensen als wij om hoeven te gaan. Ze verafschuwen ons. Ze denken dat we dwaas, vies, talentloos, zinloos zijn, enkel geschikt om voor hen neer te buigen en al hun grillen te bedienen. Maar het zijn parasieten. Wij doen al het werk en zij pakken al het geld. Als de basis van de piramide voeten kreeg en weg zou rennen, zou de top ineenstorten. Sta op en zeg het woord dat de Oude Wereldorde het meeste vreest: "NEE"!

Zeg NEE tegen de Oude Wereldorde. Zeg JA tegen Vrijheid. Een nieuwe dageraad is aangebroken. Er staan nieuwe sterren aan het firmament. Stel een nieuwe regering samen.

Twijfels en vragen

Iemand stelde ons de volgende vragen over meritocratie:

 

Ik heb zojuist het grootste deel van jullie site gelezen en ik kan me goed vinden in jullie ideeën, maar er zijn toch een aantal vragen die ik jullie graag wil stellen:

Als jullie schrijven dat mensen die gekozen worden voor een bepaalde (ministers)post, enkel gekozen mogen worden door mensen uit die specifieke sector, bedoelen jullie dan dat burgers ingedeeld worden per beroepsgroep en dus hun eigen 'leider' moeten kiezen? Zo ja, betekent dat dan dat ik, zowel voor mijn beroep als boekhouder en als vrijwillige surveillant, mag stemmen voor onze Minister van Financiën én voor de Minister van Justitie? En hebben werklozen, die op geen enkel specifiek gebied over 'expertise of ervaring' beschikken, ook stemrecht?

 

Correct, je hebt stemrecht voor elk gebied waarbinnen je over aantoonbare kennis of ervaring beschikt. Mensen zonder enige kennis of ervaring zouden niet mogen stemmen, aangezien hun stem enkel gebaseerd zou zijn op gevoel en vooroordelen en dus geen enkele waarde zou hebben.

 

En wat te doen met mensen die gewoon op geen enkele manier hun steentje willen bijdragen aan de maatschappij? Er zijn een aantal buurten in de stad waarin ik woon, met een enorme hoge (vrijwillige) werkloosheid. Ik zag laatst ergens een affiche hangen met de tekst: "Werken? Liever niet!" Dit geeft toch duidelijk aan dat er een hoop mensen zijn die echt niet bereid zijn om op wat voor manier dan ook hun handen uit de mouwen te steken. Wat zou er met zulke mensen moeten gebeuren?

 

Als iedereen een eerlijke kans gegeven zou worden en iedereen een volwaardige opvoeding of opleiding gekregen zou hebben, dan zouden ze wel degelijk bereid zijn om deel te nemen. Het soort mensen waar jij op doelt zijn een onvermijdbaar bijproduct van onze huidige maatschappij, waarin de rijke machthebbers direct invloed hebben op alle aspecten van de samenleving. Onze leiders geven geen cent om mensen in achterstandswijken. Af en toe wordt er wat geld vrijgegeven om de buurt een lik nieuwe verf te geven, maar de mensen zelf worden aan hun lot over gelaten. Als je mensen met minachting behandelt worden ze vanzelf verachtelijk. Hun bewustzijn, hun gedrag wordt gedicteerd door de sombere omgeving en situatie waarin zij zich elke dag bevinden. Onze maatschappij brengt deze mensen opzettelijk voort, mensen die ongeschikt zijn om te werken, omdat de leiders geen enkele intentie hebben om in deze mensen te investeren of hen überhaupt een kans te geven. Een goede opleiding wordt ze ontzegd, ze zullen nooit uit de achterstandswijken opklimmen en hebben geen reële kans om ooit uit deze situatie te ontsnappen. Om te beweren dat deze mensen van nature lui en onbekwaam zijn en niets aan de samenleving willen bijdragen, is gewoonweg achterlijk en enkel op vooroordelen gebaseerd. Als de moeder van Mark Rutte haar geld op perron 0 zou hebben verdiend of als hij in de Schilderswijk zou zijn opgegroeid, zou hij nu soortgelijke affiches aan het ophangen zijn.

 

Het enige punt waarmee ik het echt niet eens ben, is de 100% erfbelasting. Ik begrijp waar jullie met deze maatregel naar toe willen, maar ik denk dat het het verantwoordelijkheidsgevoel van elke ouder en ook een natuurlijk instinct is, om zoveel mogelijk voor je kinderen achter te willen laten. Ik ken iemand die na zijn dood perse niets wil schenken aan wie dan ook, zelfs niet aan zijn partner. Voornamelijk omdat hij over het algemeen een hekel heeft aan mensen. Ergens heb ik wel met hem te doen, maar het versterkt wel mijn gedachte dat het gewoon zo hoort te zijn, dat je al je bezittingen nalaat voor je naasten en dierbaren. In een ware meritocratische samenleving behoort geld waarschijnlijk tot het verleden, dus is elke discussie over erfbelasting binnen zo'n samenleving waarschijnlijk zinloos.

 

Dan ben je klaarblijkelijk geen meritocraat. Een maatschappij met privileges voor de rijken is een maatschappij waarbinnen families buitensporig veel geld aan hun kinderen kunnen achterlaten, dat altijd ten koste zal gaan van alle andere kinderen. Volgens jou is het 'vanzelfsprekend' dat ouders zoveel mogelijk aan hun eigen kinderen willen schenken. Dan zouden ouders, die helemaal niets van waarde bezitten om achter te laten, des te feller gekant moeten zijn tegen ouders die wel over veel geld beschikken. Alleen een simpele ziel neemt deel aan een spel dat hij bij voorbaat niet kan winnen. Neem Engeland als voorbeeld, waar slechts 7% van de bevolking een privéopleiding kan genieten maar daarmee wel 70% van de best betaalde banen voor rekening neemt. 93% van de bevolking ontvangt gewoon staatsonderwijs en zal moeten vechten voor de resterende 30% van de goed betaalde banen. Iedereen die vrijwillig achter dit systeem staat, waarin hij als tweederangs burger wordt beschouwd, is gewoon achterlijk! Elke ouder die echt om zijn kinderen geeft zou zich er boven alles sterk voor moeten maken dat zijn kinderen een eerlijke kans krijgen om te slagen en niet door het leven hoeven te gaan als tweederangs burgers. Elke ouder die er genoegen mee neemt dat zijn kinderen geen eerlijke kans verdienen en dat kinderen van rijke ouders altijd een voorsprong mogen hebben, is simpelweg ongeschikt als ouder. Elke goede ouder zou 100% erfbelasting moeten eisen om zeker te zijn dat hun kinderen in een eerlijke maatschappij kunnen opgroeien waarbinnen de rijken hun succes niet kunnen afkopen. Alleen door zich sterk te maken voor 100% erfbelasting kunnen arme ouders "alles wat binnen hun vermogen ligt" aan hun kinderen doorgeven. Hiermee komen ze op voor de belangen van hun kinderen door ervoor te zorgen dat alle kinderen aan dezelfde startlijn beginnen. Als ouders niets van waarde bezitten om achter te laten, kunnen zij in elk geval eerlijkheid, gerechtigheid en gelijke kansen aan hun kinderen schenken.

 

Wordt binnen een meritocratische maatschappij betaald (privé)onderwijs afgeschaft en het niveau van staatsonderwijs opgeschroefd? Zo ja, hoe gaan jullie dan om met het feit dat de meeste overheidsinstellingen, zoals onderwijs, over het algemeen steeds slechter zijn gaan functioneren en dat hierdoor ook de kwaliteit van onderwijs steeds slechter is geworden. Het is dat scholen niet failliet kunnen gaan anders was dat allang gebeurd.

 

Uiteraard zal privéonderwijs geheel verdwijnen. Alle vormen van privileges zullen afgeschaft worden. Elke mogelijkheid die het toestaat dat rijken hun geld kunnen aanwenden voor het kopen van privileges, die voor anderen daardoor niet beschikbaar zijn, worden afgeschaft. Enkel op deze manier kan een meritocratische maatschappij tot bloei komen in stand kan worden gehouden. Het speerpunt van een meritocratische overheid is onderwijs. Het is de spil van de maatschappij waar omheen alles draait en zich ontwikkeld. De voornaamste verantwoordelijkheid van een meritocratische overheid is ervoor te zorgen dat elke kind de best mogelijke opleiding ontvangt om zodoende het beste uit elk kind naar boven te halen.

Door de overheid gesubsidieerde instellingen zijn steeds inefficiënter geworden omdat het hele systeem daar nu eenmaal op ingericht is. De enige doel van een maatschappij die is gebaseerd op privileges, is het dienen en in stand houden van de elite, de rijken. In die zin functioneert onze maatschappij uitstekend. Overheidsinstellingen zoals scholen dienen slechts als een soort worstenfabriek, die aan de lopende band slaafse consumenten aflevert. Kwaliteit en prestaties zijn totaal niet relevant. Daarom is er ook geen enkele reden waarom scholen efficiënt of kwaliteitsgericht zouden moeten zijn. Dat is ook de reden waarom er elk jaar weer miljoenen op onderwijs bezuinigd wordt. Al die campagneretoriek over "investeren in de kennismaatschappij" zijn enkel leugens, een vette worst die studenten wordt voorgehouden om ze de illusie te geven dat hen een gouden toekomst te wachten staat. Binnen een meritocratie draait alles om kwaliteit en prestaties. Zodra blijkt dat een wet, een procedure of maatregel niet voldoet, dus niet voor de meest efficiënte of doeltreffende uitkomst zorgt, zal deze direct aangepast worden.

Binnen een meritocratie die gebaseerd is op verdienstelijkheid in plaats van privileges, is er voor degenen die weigeren enige inzet te willen tonen geen mogelijkheid om buiten de radar te blijven. Vanaf dag 1 zal iedereen, op de manier die het best bij zijn persoonlijkheid en eigen 'niveau' past, volgens meritocratische principes 'afgestemd' worden op de doelstellingen van de maatschappij; het leveren van de beste kwaliteit en prestaties.

Op Eton (de meest elitaire privéschool ter wereld), hebben alle studenten de meest hoge verwachtingen van hun eigen toekomst. Op elke school in een doorsnee achterstandswijk daarentegen, worden de kinderen voorbereid op een leven zonder verwachtingen. Als ze überhaupt al met een diploma de school verlaten, ze zullen daarna moeten knokken voor een baantje waarmee ze slechts een fractie zullen verdienen van hun bevoorrechte leeftijdsgenoten. Ons hele maatschappelijke systeem en onze cultuur zijn erop ingericht dat een groot deel van de bevolking nooit verder zal komen, nooit enige baan van betekenis zal krijgen en bovenal, nooit in opstand zal komen tegen dit oneerlijke systeem. Zelfs in deze tijden van mondiale crisis worden de armsten niet ontzien en verder kaalgeplukt waar dat nog mogelijk is.

En tot slot: ja, het ultieme doel van een meritocratie is het afschaffen van geld, waardoor het overdragen van vermogen niet meer aan de orde zal zijn.

De keuze is dus heel simpel: een maatschappij van privileges zoals we nu hebben, of een meritocratie waarin privileges tot het verleden behoren en waarin iedereen met een schone lei en vanaf dezelfde startlijn begint. De meest getalenteerde of meest verdienstelijke zullen de 'race' winnen, puur op basis van hun eigen inzet, doorzettingsvermogen of talent. Maar niet meer vanwege hun achternaam of het geld van pappa en mamma.

Meritocratie is geen halfzachte, liberale of vertroetelende ideologie. Het is radicaal, hard, ambitieus, veeleisend en stelt hoge verwachtingen aan de mensen, van wie verwacht wordt dat ze deze ook waar zullen maken. Luilakken, jammeraars en nietsnutten zullen niet kunnen wegduiken in een meritocratie. Meritocratie is een ideologie van inzet en kwaliteit. Het is bedoeld en opgezet om het beste uit de mensen naar boven te halen. De meest getalenteerden, de hardst werkenden, de meest briljante geesten of de meest verdienstelijken zullen hier ook voor gewaardeerd en beloond worden. Maar één ding is zeker, niemand van hen zal zijn geld over de rug van een ander kunnen verdienen en niemand zal op basis van zijn achtergrond of afkomst met een grote voorsprong kunnen beginnen. Privileges, het opzettelijk corrumperen van het systeem ten gunste van een eliteclub, zal bij de wet verboden zijn aangezien het indruist tegen de 5 meritocratische principes.

Hierop ontvingen wij van dezelfde persoon nog enkele vervolgvragen:

 

Jullie hebben zeker een hoop interessante opvattingen. Het idee van een volledig meritocratisch systeem zonder geld als einddoel spreekt mij zeker aan. Zeker omdat er zonder geld van vermogensoverdracht ook geen sprake meer kan zijn. Het systeem dat jullie aandragen lijkt de waarde van kennis boven alles te stellen. Maar hoe denken jullie dan over bijvoorbeeld soldaten, politie of andere orde-handhavers? Wat dient er met deze mensen te gebeuren of hoe beschouwen jullie deze mensen, aangezien de gewenste vaardigheden van een politieagent of soldaat meer op het fysieke vlak liggen en hun vermogen om orders uit te voeren. Dit zijn nou niet bepaald eigenschappen die draaien om het streven naar zelfontwikkeling.

 

Wij hebben totaal geen respect voor het huidige leger en politiekorpsen. Het zijn de Dobermann Pinchers van de elite, hun marionetten, dommekrachten die ze naar het front sturen.

 

Beiden zullen vervangen worden door een defensie-eenheid en burgerbeschermings-eenheid 'Nieuwe Stijl', gebaseerd op verdiensten en intelligentie. Het idee dat ongeschoolde jongeren die perfect orders kunnen opvolgen de beste soldaten zijn is waanzin. Een intelligente defensie-eenheid, beter en moderner uitgerust, met een veel betere opleiding en veel beter gemotiveerd, maken gehakt van elk dommekracht-legertje, ongeacht hoe gedisciplineerd en gehoorzaam deze laatste ook moge zijn. De slagvelden van de Eerste Wereldoorlog lag vol met deze gehoorzame mensen. Discipline en het vermogen om blindelings orders uit te voeren hebben destijds naar schatting aan 35 miljoen (!) jongens en mannen het leven gekost.

 

Wat voor soort kiesstelsel stellen jullie voor? Ik heb in het verleden veel gediscussieerd met vrienden over de mogelijkheden van een meritocratisch kiesstelsel. Maar als zo'n systeem er eenmaal is, wie bepaald dan iemands capaciteiten of kennisniveau? Is het gewoon zo dat iemand wel of niet mag stemmen, of is het zo dat de stem van iemand, bijvoorbeeld mijn vader die al 30 jaar boekhoudervaring heeft, zwaarder weegt dan de stem van iemand die net 1 jaar zijn opleiding heeft afgerond.

 

Een pas geslaagde boekhouder kan stukken slimmer zijn dan een boekhouder met 30 jaar ervaring. Want als het op ervaring aankomt; heb je dezelfde ervaring al 1000 keer achter de rug, of heb je in diezelfde tijd 1000 verschillende ervaringen opgedaan? Een meritocratische stem wordt enkel gebaseerd op kwalificaties of capaciteit, niet op ervaring of niveau. Anders zou de stem van een briljant iemand veel zwaarder moeten wegen dan wellicht 1000 minder slimme kiezers. Als je dat zou toelaten, zou er wederom een selecte elitegroep kunnen ontstaan van intelligentsia.

Stemmen is een triviale kwestie. Mensen mogen stemmen op basis van voldoende capaciteit of een relevante baan. Heb je geen enkele kwalificatie of heb je geen baan? Dan heb je voor die specifieke sector ook geen stemrecht. Zo simpel is het. En met de technologie van vandaag kan stemmen gewoon online gebeuren.

 

Ik ben het er volledig mee eens dat een gedegen educatie het meest belangrijke is in iemands leven en ik snap wat jullie bedoelen met de mensen die vol met vooroordelen zitten over mensen uit bepaalde milieus. Volgens mij zijn deze ontwikkelingen pas van de laatste 20 jaar en hebben overduidelijk een negatieve invloed op de hele samenleving. Hoe denken jullie bijvoorbeeld het niveau van het onderwijs te verbeteren en het tegelijkertijd onderwijs volledig gratis maken? We leven helaas in een systeem waar alles om geld draait en het is nu eenmaal zo dat veel van de betere leraren liever op een privéschool onderwijzen omdat dat nu eenmaal beter betaald. Dat lijkt me toch een interessant probleem.

 

Psychologie zal de drijvende kracht achter het nieuwe onderwijssysteem zijn. Kinderen zouden kunnen worden ingedeeld op basis van hun Myers-Briggs persoonlijkheidstype zodat zij een vorm van onderwijs ontvangen dat het beste bij hen past. Er zijn in totaal 16 Myers-Briggs typen, wat dus zou betekenen dat er 16 verschillenden soorten onderwijs zou kunnen worden aangeboden, op maat gemaakt en geoptimaliseerd voor elk van de 16 persoonlijkheidstypen zodat iedereen zich thuis en op zijn gemak kan voelen binnen het nieuwe onderwijssysteem.

Het nieuwe onderwijssysteem zal direct gefinancierd worden met de opbrengsten uit de 100% erfbelasting, die een eerlijke transitie van geld van de superrijken naar onderwijs voor alle kinderen garandeert. De welvaart binnen het land en het welzijn van alle burgers zal enorm toenemen omdat de gehele samenleving streeft naar het voortbrengen van mensen die optimaal zullen presteren binnen hun eigen mogelijkheden. De miljarden die in onze maatschappij verkwist worden aan uitkeringen, mislukte zorgstelsels, criminaliteit, etc., kunnen direct worden ingezet voor scholing en sociale voorzieningen. Het BNP zal met sprongen groeien in een slimme, meritocratische maatschappij.

 

 

Een autonome mensheid

De wereld moet ontworpen worden om door middel van onderwijs het beste uit het individu te halen. De hele wereld zou één grote academie moeten zijn waarin vrije, onafhankelijke, zichzelf definiërende, zichzelf vormgevende, autonome, avontuurlijke, creatieve individuen voortgebracht worden. Dit is de doctrine van positieve vrijheid. Een autonome mensheid, een samenleving en cultuur die draait om autonomie, en een economie van verstand, ideeën, topprestaties, kunst en creativiteit.

 

Het einde van privilege

100% erfbelasting zorgt er voor dat de leiders van onze samenleving geen dynastieën of systemen van voorrecht voor zichzelf, hun familieleden en kompanen meer in het leven kunnen roepen. Nooit meer zal er een superrijke elite klasse bestaan. Dat wordt in de wet vastgelegd, en uitgevoerd door middel van 100% belasting op alle persoonlijke bezittingen: alle activa worden na het overlijden geërfd door de Republiek – de "Bank van het Volk" – en geredistribueerd onder de mensen (het geld zal voornamelijk worden geïnvesteerd in onderwijs, zoals omschreven in Het nieuwe onderwijssysteem). Aangezien het geen zin meer heeft om rijkdom te hamsteren, zullen de rijkste leden van de samenleving zonder twijfel hun geld uitgeven. Met andere woorden: het geld zal voortdurend in de economie blijven circuleren. Het geld zal zodoende te allen tijde beschikbaar zijn voor de mensen en de economie in plaats van uit de circulatie genomen te worden en gebruikt om omvangrijke vaste activa voor de elite op te bouwen.

100% erfbelasting is de maatregel die de elite het meest vreest. Het is raar, maar het wordt ook gevreesd door gewone mensen, terwijl de meesten van hen maar weinig activa hebben om over te dragen. Waarom zijn mensen zonder activa bang voor erfbelasting? – omdat de elite hen gebrainwasht heeft om het te vrezen! Het is bestempeld als een communistische maatregel; als de "wrede" Staat die zijn neus steekt in privéaangelegenheden. Wie stelt dat? – de elite. Waarom? Omdat 100% erfbelasting hen voor eens en voor altijd vernietigt. Het beëindigt het tijdperk van de Oude Wereldorde van elitaire dynastieën. Het maakt een einde aan de klasse van superrijken. Het maakt een einde aan de gelaagde Gemeenschap van Privilege.

Erfbelasting is niet eens iets dat de levenden ervaren – want je moet dood zijn voordat het van toepassing is. Welk fatsoenlijk, moreel persoon kan er bezwaar tegen hebben dat hun overmatige rijkdom na het overlijden overgedragen wordt op de Republiek voor het onderwijs en welzijn van het volk? Alleen zieke en egoïstische mensen zouden zich verzetten tegen de invoering van de 100% erfbelasting. Deze belasting zal de Nieuwe Samenleving definiëren. In één klap verandert het ALLES.

De Rothschild familie, alle vorsten, de adel, aristocraten en superrijke elites zullen hun machtspositie verliezen wanneer de 100% erfbelasting wordt ingevoerd.

100% erfbelasting beëindigt de heerschappij van bevoorrechte elites en geeft de rijkdom die ze gestolen hebben op een geweldloze, legale en eerlijke manier terug aan het volk.

100% erfbelasting – hoe het praktisch in zijn werk gaat

Uiteraard heeft 100% erfbelasting niet alleen gevolgen voor de rijke elite. Elk echtpaar dat een huis bezit krijgt er mee te maken. Dit is voor sommige mensen een beangstigende gedachte. Mag de Staat mensen uit hun huis zetten? Iemand schreef ons:

"Ik heb jullie hele site doorgenomen maar kan geen duidelijk antwoord vinden voor het volgende vraagstuk. Ik heb wel wat suggesties, maar ben er niet zeker van dat dit de juiste antwoorden zijn.

100% erfbelasting betekent dat de weduwe en kinderen het recht verliezen om het door hen bewoonde huis en landgoed te erven.

Wat hebben ze voor opties?

Wordt hen de gelegenheid gegeven om het huis in plaats daarvan te huren, met de Staat als verhuurder?

Wat als het huis zo duur is dat ze niet eens de huur kunnen betalen? Worden ze dan gedwongen om een goedkoper huis te zoeken?

Wat als ze weigeren te verhuizen? Worden ze uit hun huis gezet, of gearresteerd, of met dwang naar een toegewezen nieuwe plek verhuisd?

Moeten alle luxieuze woningen langzaamaan gesloopt worden, aangezien niemand rijk genoeg zal zijn om zich degelijke optrekjes te veroorloven?"

Ons antwoord:

Wettelijk kan het huwelijk gezien worden als de beslissing van twee mensen om één rechtspersoon te worden, en die regeling kan alleen beëindigd worden door scheiding of overlijden. In een scheidingsregeling ontvangt elke partij de helft van alle bezittingen. Als een van de partners overlijdt, dan kan dat technisch gezien worden als een scheiding, waarbij de Staat de plaats inneemt van de overleden partner. Daarom krijgt de Staat de helft van alle bezittingen wanneer de eerste partner sterft, en de andere helft wanneer de tweede partner sterft. Als ze tegelijkertijd sterven, ontvangt de Staat alles.

"100% erfbelasting betekent dat de weduwe en kinderen het recht verliezen om het door hen bewoonde huis en landgoed te erven."

Nee, de Staat krijgt enkel 100% van de bezittingen van de overleden persoon, wat 50% is van de totale bezittingen. Anders zou de andere persoon in het huwelijk beschouwd worden als niets meer dan een aanhangsel van zijn of haar partner. Wanneer de dood een huwelijk ontbindt, is de overlevende persoon niet onderhevig aan erfbelasting over zijn of haar deel van het bezit (maar wel wanneer de persoon uiteindelijk zelf sterft). De overgebleven partner heeft wettelijk recht op de helft van het bezit, niet omdat hij of zij iets "erft". De helft van de bezittingen zijn altijd al van hen geweest op basis van de wettelijke definitie van het huwelijk. De Staat heeft geen recht om die bezittingen in beslag te nemen voordat de persoon zelf overlijdt.

Wanneer de ouders van jonge kinderen sterven, wordt de Staat de wettelijke voogd van de kinderen (hoewel deze rol uiteraard overgedragen kan worden aan familieleden van de kinderen).

Het uitgangspunt is dat de Staat geen autoritaire maatregelen neemt.

"Wordt hen de gelegenheid gegeven om het huis in plaats daarvan te huren, met de Staat als verhuurder?"

De Staat zou de helft van het huis bezitten, dus de overlevende partner zou 1) zijn of haar eigen helft kunnen verkopen en verhuizen, 2) de helft van de Staat kunnen kopen voor de geldende martkwaarde, of 3) de Staat huur kunnen betalen op basis van de marktwaarde.

"Wat als het huis zo duur is dat ze niet eens de huur kunnen betalen? Worden ze dan gedwongen om een goedkoper huis te zoeken?"

Wie in zulke omstandigheden verkeert krijgt een periode om orde op zaken te stellen. Bijvoorbeeld een half jaar. Daarna eigent de Staat zich inderdaad de helft van het bezit toe en betaalt de martwaarde van de andere helft aan de partner. De partner, en eventuele kinderen, moeten dan een nieuw onderkomen zoeken dat ze zich wel kunnen veroorloven – net zoals mensen dat moeten doen wanneer ze hun hypotheek niet meer kunnen betalen en er beslag op hun huis wordt gelegd.

Uiteraard zorgt de Staat voor een tijdelijk onderkomen, als dat nodig is.

"Wat als ze weigeren te verhuizen? Worden ze uit hun huis gezet, of gearresteerd, of met dwang naar een toegewezen nieuwe plek verhuisd?"

Exact hetzelfde proces dat plaatsvindt wanneer mensen zich hun huis niet meer kunnen veroorloven, met als verschil dat de Staat de rol inneemt van de hypotheekbank die zijn bezittingen veilig komt stellen.

"Moeten alle luxieuze woningen langzaamaan gesloopt worden, aangezien niemand rijk genoeg zal zijn om zich degelijke dure optrekjes te veroorloven?"

Nee, geen sprake van. De Staat kan ze voor allerlei nuttige doeleinden gebruiken. Ons doel is niet een einde te maken aan luxe. We willen juist dat iedereen van meer luxe kan genieten door middel van een eerlijkere verspreiding van de rijkdom.

 

Gelijke kansen

Is het niet tijd om je in te zetten voor een compleet nieuw politiek paradigma – meritocratie. Natuurlijk, het is eigenlijk helemaal niet nieuw. Het is enkel een moderne update van Plato's "De Staat" en "De Wetten", en Rousseau's "Het maatschappelijk verdrag".

Het is ongelofelijk hoeveel mensen denken dat het huidige systeem gered kan worden. Vergeet het. Het is afgelopen. Wie een nieuwe samenleving wil moet zich richten op een nieuw systeem – meritocratie en sociaal kapitalisme, specifiek ontworpen om buitensporige rijkdom en macht van dynastieën in te perken. Wat wil je nog meer?

En toch toont de geschiedenis dat de massa, aanvankelijk tenminste, meritocratie verafschuwt. Zo werd democratie ook niet meteen universeel bewonderd toen deze in het oude Athene voor het eerst zijn intrede deed, en het verdween duizenden jaren lang. Groot-Brittannië claimt verantwoordelijk te zijn geweest voor het alom herinvoeren van democratie, maar dat is nogal moeilijk om serieus te nemen gezien het feit dat Engeland tot de dag van vandaag een monarchie is met een niet verkozen, niet aanspreekbaar staatshoofd, en een van de meest sociaal verdeelde, klassengedomineerde, ongelijkwaardige samenlevingen op Aarde is. Engeland is een klassieke oligarchie. Het wordt bestuurd door een elite klasse, met een koningin aan het hoofd. Als we kritisch kijken, is er nergens op Aarde een ware democratie. Het zijn feitelijk allemaal plutocratieën (heerschappij van de mensen door de rijken en voor de rijken). Zwitserland komt mogelijk het dichtst in de buurt van een ware democratie, maar speelt niet bepaald een toonaangevende functie in wereldzaken, en haar geheimzinnige, pro-elite banksysteem is buitengewoon sinister en anti-democratisch.

Democratie is min of meer een illusie. Het is een middel dat de rijken gebruiken om de armen – het volk – ervan te overtuigen dat ze het zelf voor het zeggen hebben. Maar als het volk het voor het zeggen heeft, waarom behoren alle activa dan toe aan de rijken?

De Robin Hood belasting

100% erfbelasting is de hoeksteen van de meritocratie. Het zorgt ervoor dat bevoorrechte, verwende kinderen geen levens van luxe erven door simpelweg gerelateerd te zijn aan mensen die veel geld hebben vergaard (en zorgt er ook voor dat andere kinderen niet gedwongen worden om in armoede te leven omdat hun ouders er niet in slaagden veel geld te verdienen).

Het creëert een egaal speelveld. Het zorgt ervoor dat iedereen vanaf dezelfde startlijn vertrekt. Het maakt een einde aan de heerschappij van de dynastische elites die altijd over de wereld hebben geheerst.

Voor de eerste keer ooit zullen we allemaal een gelijke kans krijgen om het zo ver te schoppen als onze merites ons voeren.

Iedereen gaat er op vooruit met uitzondering van de superrijken en hun parasitaire nageslacht. Het is moreel, economisch en sociaal juist. Het is de Robin Hood belasting die de rijkdom van de goudvinken herverdeelt onder het gewone volk.

De rijken kunnen tijdens hun leven van hun rijkdom blijven genieten. Het wordt hen pas afgenomen wanneer ze er zelf niets meer mee kunnen omdat ze dood zijn. Het is geen aanval op mensen die een hoog salaris verdienen. Integendeel, het heeft juist ten doel het voor iedereen mogelijk te maken een hoog salaris te verdienen.

Er zal veel meer geld circuleren omdat de superrijken geen reden meer hebben om hun rijkdom op te potten. Ze zullen uitgeven, uitgeven, uitgeven. En al gauw zal 100% belasting niet meer relevant zijn omdat alle mensen ervoor zullen zorgen dat ze hun geld al voor hun dood hebben uitgegeven.

Iedereen zal een veel hogere levensstandaard genieten dankzij al het extra geld dat zo beschikbaar komt. Inflatie zal niet langer stijgen aangezien de elite eigenaarsklasse geen reden meer heeft om hun winsten te laten toenemen door prijzen te verhogen. De overgrote meerderheid van het volk zal zelf tot de eigenaarsklasse gaan behoren.

100% erfbelasting opent de "Bank van de Superrijken" en laat het gewone volk van de voordelen profiteren.

100% erfbelasting gehoorzaamt de natuur aangezien het de wet van terugkeer naar het gemiddelde herstelt. In het ultra-kapitalisme blijven de rijken alsmaar rijker worden, wat indruist tegen de wet van terugkeer naar het gemiddelde, en dus de natuur zelf. Superrijkdom is een onnatuurlijk verschijnsel, een soort ziekte die de hele samenleving aantast. 100% erfbelasting is de natuurlijke remedie.

Andrew Carnegie, een van de rijkste mensen op Aarde, stelde: "Wie rijk overlijdt, sterft in schande." Hij had groot gelijk!

De 100% erfbelasting is daarom de Robin Hood belasting, de Carnegie belasting, de belasting om de rijkdom van Wall Street over te dragen aan het gewone volk van Main Street, de belasting die het natuurlijk evenwicht herstelt door middel van terugkeer naar het gemiddelde, de belasting die voorkomt dat profiteurs iets voor niets krijgen, de morele en egalitaire belasting die ervoor zorgt dat iedereen vanaf dezelfde startlijn vertrekt.

Alleen hebberige, immorele, luie, krankzinnige, dwaze anti-meritocraten zouden zich tegen de Robin Hood belasting verzetten.

Deze belasting is het antwoord op het fundamentele vraagstuk hoe de buitensporige rijkdom van de hebzuchtige elite opnieuw verdeeld kan worden zonder terug te vallen op communisme.

De Robin Hood belasting is het ENIGE middel om een niet-socialistische herverdeling van rijkdom te bewerkstelligen, en daarom de enige manier om een rechtvaardigere, gereformeerde vorm van kapitalisme te bereiken waarin iedereen een realistische kans van slagen heeft en de merites van het volk kunnen floreren als nooit tevoren.

 

 

"De pot op!"

Iemand stelde ons de volgende belangrijke vraag:

Ik begrijp dat 100% erfbelasting de kern is van een meritocratische samenleving. Deze maatregel voorkomt dat er geen elitaire klasse meer kan ontstaan die vermogens en macht generatie op generatie kan doorgeven en dat iedereen hierdoor dezelfde kans krijgt in dit leven om zich te bewijzen. Precies zoals de Founding Fathers van de Verenigde Staten voor ogen hadden. Het enige probleem is, dat ik geen idee heb hoe ik dit concept aan anderen kan verkopen. In een discussie met een goede vriend van me, heb ik geprobeerd hem uit te leggen dat dit het enige eerlijke systeem is dat ervoor kan zorgen dat er geen kloof tussen arm en rijk meer kan ontstaan. Het antwoord dat ik kreeg was: "Als ik me mijn hele leven bijna kapot werk, dan wil ik dat ik na mijn dood mijn zuurverdiende centen voor mijn eigen kinderen kan achterlaten. Waarom zou ik mijn hele leven krom liggen als ik weet dat alles daarna door de overheid of iemand anders zal worden afgepakt?" Hij zag heus wel in dat het idee van 100% erfbelasting erg nobel was, maar dat kon hem verder geen moer schelen; zijn eigen familie eerst! Volgens mij denken de meeste mensen er zo over. Hoe kan ik ze beter overtuigen?

Ons antwoord hierop was:

Je hebt volkomen gelijk wat betreft de kern en het belang van de 100% erfbelasting binnen een meritocratische maatschappij. Wat betreft je vriend; je zal hem moeten 'verlichten'. De reden waarom hij praat over 'kapot werken' en 'krom liggen' is omdat hij klaarblijkelijk een rotbaantje heeft en de eindjes aan elkaar moet zien te knopen, omdat ook hij ook maar onderdeel van het huidige systeem is dat hem niet als volwaardig individu ziet, maar als een simpele loonslaaf. Het is logisch dat hij zijn kinderen hetzelfde lot wil besparen, maar de enige manier om dit te doen is door ervoor te zorgen dat het systeem verandert. Hij realiseert zich blijkbaar niet dat het grootste deel van zijn erfenis sowieso al naar iemand anders toe gaat…de elite! En dat zijn kinderen sowieso zullen moeten knokken om te overleven in deze wereld.

"Eigen familie eerst" is het mantra waar wij keer op keer tegen ageren. Dit is de mentaliteit van iedereen die direct of indirect deel uitmaakt van de Oude Wereldorde om hun rijkdom en macht te rechtvaardigen en hun dynastieën tot in de eeuwigheid in stand te kunnen blijven houden. Ongeacht welk lid van de Oude Wereldorde je zou vragen wat zijn motto is, je zult ongetwijfeld "familie eerst" als antwoord krijgen. Met andere woorden; de rest kan doodvallen. Deze houding is typerend voor een anti-meritocratische maatschappij als deze.

Stel je vriend eens de volgende vraag: Als hij (bij wijze van spreken) ineens over een enorm vermogen zou beschikken dat hij na zijn dood aan zijn kinderen zou kunnen schenken, wat zegt hij dan indirect tegen alle kinderen van wie de ouders helemaal niets hebben om door te geven, behalve schulden? Stilzwijgend zegt hij eigenlijk: DE POT OP! (Net zoals de elite tegen alle burgers zegt). Als dat zijn instelling is ten aanzien van iedereen die minder fortuinlijk is dan hijzelf, dan is hij gewoon een onmens, iemand die graag het corrupte systeem overeind houdt dat wij trachten omver te werpen. Waarom zouden andere kinderen gestraft moeten worden omdat hun ouders geen cent hadden om achter te laten? Behoren de zonden van hun vaders overgedragen te worden op hun kinderen, als een soort erfzonde? Wat een absurde ideologie! Wat als je hard werkende vriend ineens door een tragisch ongeval of ziekte arbeidsongeschikt raakt en aan het einde van zijn leven helemaal niets meer heeft om achter te laten? Zou hij dan blij worden bij de gedachte dat zijn kinderen net zo slecht af zijn als al die kinderen uit arme gezinnen die hij nadrukkelijk niets gunde?

Voor hetzelfde geldt, waarom zouden kinderen moeten kunnen profiteren van het werk dat door anderen (in dit geval hun ouders) is gedaan? Dat is de hele gedacht achter een 'trust fund' of beheerfonds voor rijke kinderen, die zelf over geen enkel talent beschikken en flierefluitend door het leven wandelen, waarvan Paris Hilton het meest sprekende voorbeeld is. Mensen zouden beoordeeld moeten worden op basis van hun eigen verdiensten en talenten en niet op die van mensen binnen hun familie. In een meritocratische maatschappij zouden alle zichzelf respecterende mensen geen voordelen, lof of erkenning aannemen als ze hier zelf niets voor hebben hoeven doen.

Het gaat hier om een puur morele kwestie. Je vriend is een moreel persoon, of hij is het niet. Als hij totaal geen achting heeft voor kinderen uit arme gezinnen, dan is hij gewoon een immoreel persoon. Of hij heeft er totaal geen problemen mee dat je hem immoreel noemt, of hij zal vanaf dat moment meer openstaan voor je stelling. Hoe dan ook, je zult hem in elk geval beter leren kennen op deze manier.

Zaken die je altijd zou moeten benadrukken zijn eerlijkheid, rechtvaardigheid, gelijke kansen, moreel, persoonlijke verantwoordelijkheid en eigen verdiensten.

Zaken die je altijd zou moeten veroordelen zijn privileges en eigenbelang (alleen maar interesse hebben in je eigen succes en dat van je familie). Dit zijn de twee voornaamste oorzaken van de huidige individualistische, krankzinnige en verziekte maatschappij waarin de meeste mensen zijn gedegradeerd tot loonslaven van de rijken.

Laat niemand zichzelf voor de gek houden. De elite stuurt haar kinderen naar de duurste en meest elitaire scholen en universiteiten waar zij de beste opleiding krijgen die je met geld kunt kopen. Dit is niet met 'gewoon' onderwijs te vergelijken. Hun sociale netwerken verzekeren hen van de best betaalde banen en reken maar dat ze totale minachting hebben voor het plebs, het gewone volk. Zij willen echt niet dat jouw kinderen dezelfde voordelen en privileges genieten als hun kinderen. Zij gebruiken hun geld en invloed om jou en je kinderen buiten te sluiten en te voorkomen dat de beste en meest prestigieuze banen aan hun neus voorbij zouden gaan. Deze mensen zijn simpelweg harteloze gangsters.

Neem als voorbeeld Fabrice Tourre van superbank Goldman Sachs. Denk je nu werkelijk dat jij in staat bent om met deze bevoorrechtte mensen te wedijveren? Je maakt geen enkele kans. Geen van ons! Vanaf het moment dat je geboren bent, heb je al verloren. Hoe hard je jouw hele leven ook je best zult doen, je zult nooit toegang krijgen tot hun kring. De enige manier waarop wij of onze kinderen een kans maken, is door dit soort lui opzij te schuiven. Vergeet niet dat wij met miljarden zijn en zij met slechts een paar dozijn. Dus waar wachten we op? Hun toestemming?! Maak je daarover geen zorgen, die toestemming is er al – namens 7 miljard mensen. We hebben volledige toestemming van de wereldbevolking om een Nieuwe Wereldorde te beginnen waarin alle privileges dood en begraven zijn.

Waarom zou een kind, vanwege het onvermogen van zijn ouders om een vermogen op te bouwen, hiervoor gestraft moeten worden en de kans op een zorgeloos bestaan ontnomen worden? Waarom zou een kind, enkel vanwege zijn schatrijke ouders, per definitie recht hebben op een lui en zorgeloos leventje vol comfort? Besef je de oneerlijkheid?

Het fundamentele principe van meritocratie is dat iedereen beoordeeld wordt op zijn of haar verdienste in de maatschappij. Niet op de verdiensten van ouders, broers of zussen of wie dan ook. Het zou de superrijken simpelweg verboden moeten worden om hun vermogen te gebruiken om de toekomst van hun kinderen zeker te stellen en daarmee de kansen van andere kinderen te vernietigen. We hebben nu al zichtbaar te maken met een alsmaar groter wordende kloof tussen de armen en rijken, enkel vanwege dit oneerlijkheidsprincipe. De motor achter deze trieste ontwikkeling heet Democratisch kapitalisme. Het doet zich voor als een mechanisme dat de macht bij het volk legt, maar in werkelijkheid gaat dit systeem enkel om de belangen van de rijken. Democratisch kapitalisme is een regeren van het volk, maar door de rijken en voor de rijken.

Groot-Britannië is hier een mooi voorbeeld van. In de afgelopen verkiezingen hadden twee van de drie kandidaten voor Minister-President hun opleiding genoten op een elitaire school. Voormalig MP Tony Blair had eveneens een elitaire opleiding doorlopen. De meeste prominente politici in Engeland hebben op een privéschool gezeten. Hoewel slechts 7% van de Engelse bevolking van privé-onderwijs gebruik kan maken, gaan bijna alle prestigieuze banen naar deze kleine groep. Je zou je toch gaan afvragen hoe dom de andere 93% van de Engelse bevolking nu werkelijk is, om dit zonder morren te tolereren. Waarom zou iemand deel willen uitmaken van een vooropgezet spel dat niet te winnen valt? Kijk naar ons eigen koningshuis – Beatrix 'onze koningin' – ongekozen en onmogelijk van haar troon te stoten. Een koning of koningin is een persoon die een onschendbare status geniet, enkel vanwege zijn of haar afkomst en voorouders die ervoor gezorgd hebben dat er wetten zijn die het onmogelijk maken om dit erfrecht ongedaan te maken. Zowel Engeland als Nederland zijn een goed voorbeeld van een anti-meritocratische maatschappij met een enorme mate van klasse-dictatuur waarin de rijken over de armen regeren zoals ze altijd al gedaan hebben. Democratie is een farce, een valse vertoning van de rijke om hun ware plutocratische gezicht te verbergen. Wanneer gaan we dit met z'n allen nou eindelijk eens inzien?

De mensen zullen nooit werkelijk vrij zijn zolang deze klasse-verdeling bestaat en de rijken de wereldagenda beheren. Meritocratie gaat over het voorkomen dat geld gebruikt wordt om de maatschappij 'op te kopen'. Daarom dient 100% erfbelasting ervoor te zorgen dat niemand op zijn sterfbed zijn gekochte macht kan overdragen aan zijn nageslacht of iemand anders. Al hun geld keert terug in de maatschappij waarbinnen ze dit geld verdient hebben. Vergeet niet dat hun verdiende geld uiteindelijk uit de portemonnee van de burgers afkomstig is. Dit geld dient daarom terug te keren in de maatschappij en gebruikt te worden voor, met name, goed onderwijs voor iedereen. Mensen mogen elke cent die zij in hun leven verdienen naar gelieve besteden, maar niet gebruiken om hun kinderen een grote voorsprong te geven op alle andere kinderen.

Als mensen eenmaal dood zijn bezitten ze niets meer en hebben hier uiteraard ook geen recht meer op. Maar waarom zou de familie van een dode automatisch al zijn vermogen erven? Ze hebben er zelf nooit iets voor hoeven doen, het heeft ze geen zweetdruppel gekost. Het is niet meer dan een kwestie van waardigheid en zelfrespect dat mensen betaald krijgen voor hun eigen inzet, niet die van een ander. Om grote bakken geld te ontvangen zonder er ooit iets voor te hebben gedaan, is eigenlijk een vorm van diefstal en woekering. Woekeraars waren mensen die geld uitleenden tegen enorme hoge interest om zodoende zelf niet meer te hoeven werken maar riant konden leven ten koste van anderen. In vroeger tijden was het strafbaar om op dergelijke wijze te leven en dat zou het vandaag de dag weer moeten zijn.

Wat heeft jouw voorkeur?

a) Ik werk – Ik verdien mijn eigen geld – Ik geef mijn eigen geld uit.

b) Hij werkt hard, ik doe niets – Hij verdient geld voor mij, ik doe nog steeds niets – Ik geef het geld uit dat hij voor mij verdiend heeft en hij heeft niets meer.

De eerste is een zelfstandig en waardig mens, de tweede is een parasiet.

Als je hard werk met de intentie om je geld voor iemand anders achter te laten, maak je van die ander automatisch een profiteur. Heb jij het recht om van iemand een profiteur te maken, een parasiet die niet het zelfrespect heeft om te zeggen dat hij je geld niet hoeft?

We zouden met z'n allen aan een waardige en eerlijke maatschappij moeten werken waarin iedereen een gelijke en eerlijke kans krijgt. Zodra je privileges in je maatschappij toestaat, met andere woorden, zodra je mensen die over enorme bezittingen toestaat om deze door te geven aan hun familie, dan vernietig je in één klap het principe van verdienstelijkheid. Dan sta je toe dat een elitaire families opstaan die al hun concurrenten kunnen uitkopen en tot in de eeuwigheid over anderen kunnen blijven regeren. De elite hekelt erfbelasting; zij willen liefst elke cent binnen de familie houden om te voorkomen dat zij vroeg of laat hun luxe en invloedrijke leventje moeten opgeven. De enige manier om de huidige elitaire machthebbers uit de weg te ruimen, is door in één klap al hun geld en bezittingen terug in de maatschappij te laten keren door middel van 100% erfbelasting. Elke nationale geldcrisis zou dan tevens in één keer zijn opgelost.

Alleen door de erfbelasting naar 100% te verhogen, zijn de superrijken niet meer in staat om met hun anti-meritocratisch nalatenschap iemand anders een enorme voorsprong te geven op anderen, die het wellicht zelfs meer zouden verdienen. Zoals de hierboven al genoemde Andrew Carnegie, ooit de rijkste man ter wereld, zei: "Door de bezittingen van een overledene zwaar te belasten, geeft de overheid blijk van afkeur van het onrechtvaardige leven van een miljonair. Het is wenselijk dat overheden veel meer deze kant op gaan. Inderdaad, het is niet eenvoudig om aan te geven hoeveel van iemands bezittingen overgedragen zouden moeten worden aan de Staat. Maar je zou in elk geval kunnen beginnen bij niets, voor diegenen die al niet veel hebben, maar naarmate iemands vermogen groter is, zou de heffing steeds groter moeten worden."

Carnegie was sterk van mening dat enorme nalatenschappen aan kinderen, schadelijk kunnen zijn voor deze kinderen. Belangrijker nog, het is ook schadelijk voor de maatschappij omdat hierdoor een oneerlijke en niet te beconcurreren voorsprong voor sommigen ontstaat, waardoor alle Meritocratische Principes worden geschonden.

Oligarchen zijn enkel geïnteresseerd in materiële rijkdom, het vergaren van macht en een leven vol luxe. Dergelijke absurde rijdom is ronduit a-sociaal in de ogen van een meritocraat en meritocraten houden altijd de waarschuwing van Andrew Carnegie in hun achterhoofd: "Een man die rijk sterft, sterft zonder eer."

Het laatste dat de elite wil, is een meritocratische maatschappij waarin hun kinderen aan dezelfde startlijn beginnen als iedereen en waar ze met hun geld geen macht en zekerheid meer kunnen kopen.

 

De markt

Ultra-kapitalisten en libertariërs vereren de "markt" als een of andere pseudo-religieuze, mystieke kracht die elk probleem oplost. Ze zeggen dat niemand weerstand kan bieden tegen de markt. Feitelijk is de markt niets anders dan een afspiegeling van Id psychologie, gedreven door een zucht naar korte termijn plezier (de jacht op "snel geld"), onmiddellijke bevrediging (korte termijn winst in plaats van lange termijn investeringen), cadeautjes (bonussen), gouden handdrukken, gouden handboeien, gouden parachutes, gouden afscheid, gigantische declaraties enz. De markt wordt omhoog gedreven door hebzucht en omlaag getrokken door angst.

 

 

Meritocratisch sociaal kapitalisme

Dit is een hybride, een dialectische synthese, van kapitalisme (de these) en socialisme (de antithese), waarbij van beiden het beste wordt bewaard en de rest wordt verworpen. De economische macrostructuur – waarmee we de banken, beurzen en regulerende instanties bedoelen – wordt geheel bestuurd door ervaren, meritocratische, publiekelijk aanspreekbare ambtenaren die bij slechte prestaties zonder compensatie worden ontslagen, en nooit buitensporige, disproportionele bonussen zullen ontvangen voor het simpelweg verrichten van hun werk. Ze worden beloond voor het bewerkstelligen van stabiele groei. De economische microstructuur zal kapitalistisch zijn – individuen en collectieven kunnen bedrijven beginnen en handelen zonder bemoeienis van de Staat. Er zal sprake zijn van competitie, winsten, markten, keuze en al het andere dat goed is aan kapitalisme, en geen van de nadelige aspecten. Publieke banken, geen private banken, lenen geld aan bedrijven.

Deze nieuwe vorm van sociaal kapitalisme zorgt ervoor dat geen kapitalist ooit zo rijk wordt dat hij de regering kan dicteren. We worden niet langer bestuurd door banken of kapitalistische corporaties die buiten het politieke systeem opereren, niet voor het volk aanspreekbaar zijn en het land kunnen verlaten als ze dat willen. Wij laten ons uitsluitend regeren door ambtenaren die ontslagen worden als ze slecht werk leveren.

Zoals het krankzinnig zou zijn om de verdediging van een natie over te laten aan particuliere legers met hun eigen doeleinden (ze zouden oorlogen beginnen om de waarde van hun aandelen te verhogen!), zo is het waanzin om de economische verdediging en stabiliteit van een natie over te laten aan private banken en corporaties met eigen doeleinden die niets te maken hebben met het welzijn van de Staat en het volk. Daarom moet de infrastructuur van de Staat socialistisch zijn (voor de mensen) in plaats van kapitalistisch (voor particulieren).

Wij zijn geen communisten. We zijn radicale kapitalisten die zich bewust zijn van de kracht en zwakheden van zowel kapitalisme als socialisme, en zien dat ze geïntegreerd kunnen worden in een natuurlijke en uiterst productieve manier. Dit is een economische evolutie, niet een economische revolutie.

Er zal geen sprake meer zijn van gigantische multinationale corporaties die regeringen chanteren: alle corporaties en bedrijven zullen van klein en middelgroot formaat zijn; ze zullen zijn toegespitst op en geïntegreerd in hun gemeenschappen en naties, in harmonieuze samenwerking met de Staat om alle mensen welvarend te maken.

Er zal geen sprake meer zijn van casino-bankieren, banken die "te groot om te falen" zijn, hedgefondsen, "short selling", en speculatieve beleggingsinstrumenten. Er zullen geen psychopathische "spivs and speculators" meer zijn die de economie doen crashen met hun streven naar hogere winsten en bonussen voor zichzelf. En zo maken we een einde aan de krankzinnige cycli van hoog- en laagconjunctuur ("Boom and Bust") die het vrije markt kapitalisme karakteriseren en de levens van vele onschuldige slachtoffers geruïneerd hebben.

We zullen de "testosteron" modus operandi van vrije markt kapitalisme vervangen met het "oestrogeen" van sociaal kapitalisme: in plaats van agressieve jonge mannen gaan vrouwen een veel prominentere rol spelen. We zullen de samenleving verrijken met metaforische "oxytocine" – de Moraliteitsmolecule – die zorgt voor verbondenheid, harmonie en gemeenschap. Op dit moment hebben we een testosteron gemeenschap die neigt tot egoïsme, hebzucht en meedogenloze competitie tussen families en individuen in een eindeloze strijd om de top van de pikorde te bereiken.

Testosteron heeft zijn tijd gehad. Nu is het tijd voor een oestrogeen en oxytocine samenleving zonder "Boom and Bust", zonder agressie, zonder brute, destructieve competitie.

Wil je een nieuwe samenleving, een nieuwe economie? – meritocratisch sociaal kapitalisme geeft je alles wat je wilt. Het maakt een einde aan "Boom and Bust". Het maakt een einde aan de elitaire dynastieën van extreem voorrecht die het levensspel in hun eigen voordeel van doorgestoken kaarten voorzien. Iedereen, ongeacht het geslacht, ras, seksuele voorkeur of achtergrond, krijgt gelijke kansen.

Sta eens stil bij deze twee vragen:

1) Is het rationeel dat er via een politiek proces "leiders" worden verkozen die geen feitelijke macht hebben aangezien alle werkelijke macht in handen is van externe, superrijke particulieren, banken en corporaties die hun rijkdom en invloed kunnen gebruiken om het politieke systeem om te kopen en hun wil af te dwingen? Kan iemand ontkennen dat banken, corporaties en de superrijken aan presidenten opdragen wat ze moeten doen? Als de president de belichaming is van de wil van het volk, dan betekent dit dat niet verkozen en niet aanspreekbare banken, corporaties en superrijke individuen de mensen opdragen wat ze moeten doen. En dat is wat democratie ons gegeven heeft: een systeem waarin de mensen de gelegenheid krijgen om een machteloos boegbeeld te kiezen die simpelweg doet wat de niet-verkozen elite beslist. Om die reden moet democratie worden afgeschaft. Geen politiek stelsel dat ten doel heeft het welzijn van het volk te vertegenwoordigen kan ondergeschikt zijn aan een externe invloed van groepen en individuen die geen enkele interesse hebben in het welzijn van het volk. Zet Wall Street zich in voor het welzijn van Main Street? Je zou ze niet op een rijtje hebben als je dat dacht. Wie vormt het regeringsbeleid? – Wall Street of Main Street? Kan er enige twijfel over bestaan? Welke institutie heeft overal ter wereld een vinger in de pap? – de zionistisch-masonische Leviathan van Goldman Sachs.

Goldman Sachs bestuurt de wereld. Heb je dat nog niet door? De oplossing? – SLUIT GOLDMAN SACHS EN ONTZEG HUN DIRECTIELEDEN TOEGANG TOT BESTUURSFUNCTIES IN REGERINGEN. Simpel!

2) Is het rationeel dat dynastieën – zoals de Rothschild familie – de mogelijkheid hebben om hun immense rijkdom en macht te gebruiken om generatie na generatie de wereldsituatie te sturen, telkens in hun eigen voordeel? Waarom zou een rijke familie vandaag mogen bepalen wat het fortuin en de vooruitzichten van toekomstige families zullen zijn? Hoe voorkom je dat een rijke en machtige familie de toekomst ten behoeve van zichzelf gaat plannen, ofwel garanderen dat hun nabestaanden een luxe leven zullen hebben, ongeacht hun verdiensten? Je kunt zorgen dat de superrijken niet langer de toekomst kunnen bepalen door de 100% erfbelasting in te voeren. Dit betekent automatisch het einde van de heerschappij van dynastieën. Het zorgt voor het einde van privilege en de opkomst van gelijke kansen en een wereld die draait om verdienstelijkheid.

Is het niet tijd om je aan te sluiten bij de meritocratische beweging van sociaal kapitalisme en gelijke kansen? Dit is een ware politieke beweging met werkelijke oplossingen voor de problemen van de wereld. Ga niet zomaar protesteren tegen het heersende regime. VERVANG ZE. Meritocratisch sociaal kapitalisme zal onherroepelijk het democratische vrije markt kapitalisme vervangen. Meritocratisch sociaal kapitalisme is de dialectische opvolger van democratisch vrije markt kapitalisme. De Oude Wereldorde heeft zijn tijd gehad. Het is in aanvaring gekomen met dialectische buffers. Nu is het tijd voor een Nieuwe Wereldorde op basis van verdiensten (merites), sociale gerechtigheid en gelijke kansen.

Maak een einde aan de heerschappij van de rijke bankiers.
Maak een einde aan de heerschappij van de grote multinationals.
Maak een einde aan de democratisch verkozen marionetten, politici in betaalde dienst van de elite.
Maak een einde aan de dynastieën van privilege.

MERITOCRATISCH SOCIAAL KAPITALISME – DE DIALECTISCHE TOEKOMST

Waarom staan jullie toe dat 1% van de mensen controle heeft over 33 tot 42% van de rijkdom? Zijn jullie de grootste dwazen aller tijden? Hoe kunnen jullie ook maar enige kans in het leven hebben als 1% van de mensen zich bijna de helft van een natie's middelen heeft toegeëigend? Al die middelen zijn niet voor jullie toegankelijk en zijn zelfs specifiek gepositioneerd om de rijkdom en macht van de 1% in stand te houden, met andere woorden: ze worden als wapen tegen jullie gebruikt.

De elite geeft niet om je. Ze hebben geen interesse in je welzijn. Ze willen niet dat je slaagt. Ze willen niet dat mensen waar dan ook ter wereld de kans krijgen om zich tegen hun heerschappij te verzetten. Ze hebben godsdiensten als Judaïsme, Christendom en Islam gebruikt om mensen een slavenmentaliteit te geven, om ze bang en op hun knieën te houden. Is het concept van de hel niet een terroristische tactiek om bijgelovige en dwaze mensen onderdanig te maken? Islam betekent onderdanigheid. Wie zichzelf een moslim noemt, verklaart dat hij een slaaf van God is. Welke zieke geest stelt zich voor dat God een slavendrijver is of dat hij mensen naar een eeuwige hel zou willen sturen? God is rede, welzijn en gezondheid. Hij is niet een of andere zieke, verknipte psychopaat die wil dat mensen voor hem buigen en voortdurend voor hem vrezen. Hij geeft vaders niet de opdracht hun kinderen te doden zoals Jehovah/Allah aan Abraham opdroeg. Iedereen die voor "God" buigt is een slaaf.

Het wordt tijd dat de mensheid zich bevrijdt van het Tijdperk van Slavernij; het Tijdperk van het Abrahamisme. Judea-Christendom gaat hand in hand met democratisch vrije markt kapitalisme.

Wij zijn voorstanders van de dialectiek van vrijheid en keuze. We zijn tegen hen die geld als wapen gebruiken om hun eigen belangen te behartigen en die van alle anderen te schaden. Rijke ouders die een fortuin uitgeven om hun kinderen naar een elite privéschool te laten gaan doen dat niet in het belang van JOUW succes. Zij willen dat jij faalt. Je bent ontworpen om te falen. Daarom ging jij naar slechte scholen en had je waardeloze leerkrachten. Je bent fabrieksvoer.

De elite wil niet dat schorem als jij met hen wedijvert, dus richten ze het hele systeem zo in dat jij NOOIT zult kunnen wedijveren. Sterker nog, ze zorgen er zelfs voor dat je ermee akkoord gaat een tweederangs burger te zijn. Want als je niet akkoord was gegaan probeerde je ze wel te verslaan, niet? Aangezien je niets doet om meritocratische principes in te voeren (wat zou resulteren in de complete vernietiging van alle systemen van privilege, vooral privéonderwijs voor de rijke elite), assisteer je de elite en ben je het eens dat zij het verdienen de bovenste rang van het leven te bekleden en jij een tweederangs burger moet zijn.

Uiteindelijk worden mensen als vuil behandeld omdat ze dat willen. Als ze dat niet wilden, zouden ze ten strijde trekken. Maar ze strijden niet, dus zullen ze er wel tevreden mee zijn. Quod erat demonstrandum.

Kom uit je luie stoel en schreeuw van de daken over meritocratie, en over die ene maatregel die de rijke elite zonder twijfel zal vernietigen – 100% erfbelasting. Doe niet langer mee aan het levensspel vol doorgestoken kaarten. Maak een einde aan de kartels, monopolies en oligopolies. Maak een einde aan de roofridders en de grijpgrage graaiers, de "spivs and speculators".

Meritocratie staat voor het transformeren van politiek in wetenschap, het toepassen van de wetenschappelijke methode om steeds betere antwoorden te vinden voor sociale, psychologische en politieke problemen. De rijken verafschuwen wetenschap, want de meeste van hen hebben geen verstand van wetenschap. Wetenschap behoort niet tot "cultureel kapitaal". Wetenschap is het onderwerp van ware verdienstelijkheid aangezien niemand wetenschappers in de maling kan nemen, en je met een netwerk van privilege niet erg zult komen tenzij je werkelijk verstand van zaken hebt. Een technocratische samenleving bestuurd door wetenschappers, wiskundigen, technologen en ingenieurs is een ramp voor de elite.

 

 

100% erfbelasting

Waarvoor heeft de elite de grootste vrees? – dat hun rijkdom in beslag wordt genomen. Wat bereik je met 100% erfbelasting? Precies dat – het complete en onherroepelijke einde van dynastische rijkdom.

Stel je een wereld voor waarin de rijken zich beseffen dat al hun geld en bezittingen bij hun overlijden zouden worden overgedragen aan de Republiek. Ze zouden het als een gek moeten gaan uitgeven, nietwaar? Een enorme hoeveelheid contanten en activa zouden in de economie gepompt worden. Recessie zou omslaan in groei en deze zeker zou er geen "Boom and Bust" cyclus op volgen, aangezien er voor de rijken geen reden meer is om zichzelf door manipulatie van regelgeving alsmaar rijker te maken, wetende dat al hun geld uiteindelijk toch bij de Republiek terecht zou komen.

De wereld kan van de ene op de andere dag veranderd worden – simpelweg door de rijke elite een halt toe te roepen. Als je echt gelooft in de 99% versus de 1%, eis dan de introductie van de belasting die de zege van de 99% garandeert – 100% ERFBELASTING, het fundament van meritocratie. Wie tegen de 100% erfbelasting is, steunt privilege en de rijke elite. Wie tegen 100% erfbelasting is, steunt de gelaagde samenleving waar zij die middelen kunnen overdragen de winnaars zijn en de rest de verliezers: permanent tweederangs burgers.

Merites of privilege? Meritocratie of democratie? vrije markt kapitalisme of sociaal kapitalisme? HET IS TIJD OM EEN KEUZE TE MAKEN.

100% erfbelasting kan gecombineerd worden met een algemene kwijtschelding van schulden. De rijken zijn de crediteurs en de armen de debiteurs. Het kwijtschelden van schulden verplaatst onmiddellijk rijkdom van de elite naar het gewone volk. De rijken hebben ons in deze crisis doen belanden, dus waarom zouden zij er niet voor boeten?

De kwijtschelding van schulden zou leiden tot de ineenstorting van het banksysteem en de beurs. Kapitalisme zou insolvent worden. MOOI!!!! De Staat kan dan controle nemen over de bankensector, de beurs en de bedrijfssector, en sociaal kapitalisme invoeren. De voormalige elite zou niet langer enige macht, rijkdom, invloed of stem hebben. Is dat niet wat we allemaal willen? Waarom werd de elite in 2008 uitgekocht (de "bail-out" van de banken) en werd het gewone volk opgezadeld met gigantische schulden om hiervoor te betalen? Waarom keren failliete banken nog steeds enorme bonussen uit ten koste van de belastingbetalers?!

 

Het is tijd dat het volk zelf gaat beslissen over haar lot. Dat betekent dat het de moed moet hebben om "Nee" te zeggen tegen de elite.

 

 

Vragen

Iemand stelde ons de volgende vragen:

 

"Wat betreft jullie visie op meritocratie – ik ben het er helemaal mee eens dat degenen met de meeste competenties deze zouden moeten aanwenden ten behoeve van een betere wereld. Ik zou alleen graag willen weten hoe jullie iedereen willen stimuleren om hun maximale potentieel te verwezenlijken? En wat voor stimulans is er voor mensen die niet in staat blijken (of geen zin hebben) om hun doelen te bereiken? En als laatste, hoe denken jullie te kunnen voorkomen dat er vroeg of laat toch weer een ‘Oude Wereldorde’ elite zal opstaan?"

 

Ons antwoord:

Al deze vragen zullen als vanzelf beantwoord worden binnen een samenleving die gebaseerd is op entelechie – het aangeboren vermogen tot goed doen. Als mensen opgroeien in een gezonde omgeving in plaats van een verziekte maatschappij als deze, en hun bewustzijn heeft zich op een gezonde manier kunnen ontwikkelen, dan zal de rest als vanzelf veranderen. Wie zou zichzelf nou van een dergelijke opvoeding willen onthouden? Wie zou zijn eigen ontwikkeling in de weg willen staan? Zoiets is ondenkbaar in een meritocratische samenleving. Onze entelechie is het verwezenlijken van ons maximale potentieel als mens. Als niets ons in de weg staat, als alle blokkades zijn opgeheven en iedereen een eerlijke kans krijgt, dan zullen we ons doel zeker bereiken. Iedereen zal in staat gesteld worden om zijn of haar doelen te bereiken, of te weten dat de enige reden waardoor zij dat niet konden was dat iemand anders simpelweg over meer talent beschikte.

Andy Murray is een geweldige tennisspeler, maar niet zo goed als Federer en Nadal. Maar je hoort Murray niet klagen. Hij weet dat hij niet meer dan zijn uiterste best kan doen. Hij zal wellicht zijn persoonlijke doelstelling niet halen, maar dat komt niet omdat hij niet het maximale uit zichzelf heeft gehaald. Het is gewoon een simpel feit dat iemand anders over net iets meer (aangeboren) talent beschikt dan hij, en zo is het leven nu eenmaal. Het enige dat we voor onszelf kunnen vragen, is de mogelijkheid en de kans om onszelf optimaal te kunnen ontwikkelen. Als aan dat criterium is voldaan, is er geen enkele reden meer tot klagen als blijkt dat iemand anders gewoon net even beter is.

Wat veel mensen het meest betreuren is dat ze nooit een (eerlijke) kans hebben gekregen, niet dat ze niet hun uiterste best hebben gedaan.

Wat betreft de garantie dat er nooit meer een Oude Wereldorde kan opstaan – de immorele waarden die het fundament vormen van de huidige Oude Wereldorde zullen simpelweg niet kunnen bestaan in een Meritocratische Republiek die is gebaseerd op entelechie. In het kapitalistische Amerika had het communisme nooit voet aan de grond kunnen krijgen, simpelweg omdat de mentaliteit die nodig is om een communistisch systeem te ondersteunen nooit bij de Amerikanen aanwezig is geweest. Evenzo zal er een tijd aanbreken dat de mentaliteit die de waarden van de Oude Wereldorde ondersteunt, niet langer aanwezig zal zijn, omdat mensen te slim zijn geworden om zich te laten misleiden en als tweederangs burger te laten overheersen. Het zou zinloos zijn om er dergelijke oude "verdeel-en-heers" waarden op na te houden, als alle instituten binnen de samenleving op een totaal ander waardesysteem zijn overgegaan. Na verloop van tijd zullen dergelijke oude gedachten letterlijk ondenkbaar zijn.

Nietzsche zei: "Het doel van instituten – of dit nou wetenschappelijke, artistieke, politieke of religieuze instituten zijn – is nooit geweest om lichtende voorbeelden voort te brengen. Instituten zijn enkel geïnteresseerd in de productie van het gewone, het normale, het middelmatige."

We zullen een Nietzscheaanse wereld moeten creëren, gebaseerd op kwaliteit en uitmuntendheid.

 

Jean-Jacques Rousseau (Genève, 1712 - 1778)

Een van de grootste bijdragen aan de politieke filosofie is afkomstig van Jean-Jacques Rousseau die de "Algemene Wil" contrasteerde met de "specifieke wil". De eerste bevordert de belangen van de hele gemeenschap, terwijl de andere alleen een specifieke groep in staat stelt erop vooruit te gaan, ten koste van alle anderen.

Het idee van elites, afgescheiden van de behoeften en verlangens van het volk, en enkel handelend in hun eigen voordeel, is niet langer acceptabel. Crowdsourcing en meritocratie, in een ononderbroken feedback lus, kunnen de motor vormen die de mensheid naar het volgende stadium van haar evolutie brengt. De mensen zouden als partners met hun regering samen moeten werken. Ze moeten geen passieve ontvangers zijn van bevelen van bovenaf, gedicteerd door de afgezonderde regeringen van de bevoorrechte elite. Burgers moeten actief zijn in het vormen van de Staat, en op elk niveau bijdragen. Regering en volk zouden met elkaar vervlochten moeten zijn: er zou geen mogelijkheid moeten bestaan dat de regering niet de belangen van het volk vertegenwoordigt. Elke regering die volgens de mensen niet de Algemene Wil van het volk vertegenwoordigt is een tirannie, een afspiegeling van de specifieke wil van de heersende elite.

 

In Amerika zal een rechtse Republikeinse regering ongetwijfeld belastingen terugdringen (om de rijken te begunstigen), regulatie verminderen (om rijke corporaties te begunstigen), op publieke uitgaven bezuinigen en de omvang van de Staat beperken (om de armen en minder bedeelden te straffen). Met andere woorden: men regeert in het belang van de Republikeinse kiezers, niet in het belang van allen. Hoe kan iemand beweren dat ze in het belang van allen regeren wanneer ze zo schaamteloos een ideologisch plan uitvoeren dat de rijken helpt en de armen aanvalt? Het is overduidelijk regering op basis van de specifieke wil, niet de Algemene Wil.

 

Achterban en sponsors

Gil Scott-Heron staat bekend om zijn uitspraak, "Mandate my ass." Hij heeft groot gelijk. Geen democratische regering heeft ooit een mandaat ("bevoegdheid om in naam van het volk te handelen"). Het winnen van een verkiezing is enkel dat – een verkiezingszege. Het is geen mandaat. Zij die stemden op de oppositiepartijen gaan niet opeens de winnende partij steunen, enkel omdat ze de verkiezingen gewonnen hebben. Ze zijn er nog net zo tegen als voor de verkiezingsuitslag. Alle regeringen zijn verkozen dictaturen. In Engeland is het gebruikelijk dat de regerende partij door slechts een vijfde tot een vierde deel van de kiezers wordt gesteund. Tot 80% stemde niet op hen maar moet toch hun "mandaat" verdragen!

Politieke partijen zijn allemaal voertuigen van de specifieke wil, niet de Algemene Wil. Het centrale politieke vraagstuk is of er iets bestaat dat de Algemene Wil op een systematische en transparante manier kan afspiegelen, dat voor iedereen bevredigend werkt.

Het antwoord zal vele mensen versteld doen staan. Conventionele politici zijn per definitie vijanden van de Algemene Wil aangezien ze enkel geven om sectionele belangen en het tevreden stellen van hun achterban en sponsors. Daarom kunnen conventionele politici geen rol spelen in de Nieuwe Politiek. Politieke partijen moeten worden opgeheven!

 

Maar we pleiten niet voor een vorm van anarchie in de nieuwe wereld. In plaats daarvan wenden we ons voor de weg voorwaarts tot de meest succesvolle onderneming in de menselijke geschiedenis – wetenschap.

Terwijl de politiek van de ene crisis en ramp naar de andere slingert, heeft wetenschap de ene zege na de andere behaald. Wetenschap, niet politiek, heeft ons de ontwikkelde wereld gegeven waar we nu in leven. Alleen de grootste dwazen zouden beweren dat de politieke methodes de mensheid goed hebben gedaan.

De autonome reducties

De film The Mission is gebaseerd op het ware verhaal van de jezuïtische "reducciones" (missies) in Zuid-Amerika. De reducties zijn een goede illustratie van positieve vrijheid. Ze vertegenwoordigen een van de belangrijkste periodes in de geschiedenis, en toch hebben maar weinig mensen gehoord over deze buitengewoon gedurfde experimenten.

Toen de Spanjaarden en Portugezen Zuid-Amerika veroverden, werden vele inheemse Indianen meegesleurd in de bekende gang van zaken van de Oude Wereldorde: slavernij en uitbuiting. Jezuïtische missionarissen probeerden de Indianen te helpen. Ze slaagden erin de koning van Spanje te overtuigen een groot gebied aan hen toe te vertrouwen, in ruil voor genereuze jaarlijkse betalingen aan de koninklijke schatkist.

In 1609 vestigden de jezuïeten hun eerste missie en elk jaar kwamen daar andere missies bij, tot er rond 1750 circa veertig waren. Elke missie richtte zich op zo'n 10.000 mensen en had dus de omvang van een kleine stad.

De jezuïeten hielpen de Indianen ontwikkelde samenlevingen te creëren. De reducties hadden wetgeving, scholen, ziekenhuizen, en gratis openbare voorzieningen voor de armen. Er was geen doodstraf van toepassing. De werkdagen werden vastgesteld op 6 uur, wat erg afweek van de 12 tot 14 uur van de gemiddelde Europese arbeider. De Indianen werkten op het communale land en de oogst werd eerlijk onder hen verdeeld. Ze waren bedreven in beeldhouwen en houtsnijwerk, en begonnen horloges en muziekinstrumenten te produceren. In hun vrije tijd genoten de Indianen van muziek, dans, spelletjes, sport en lezen. Ze werden afgeschermd van de negatieve invloed van de Europeanen (alcohol, gokken en geslachtsziekten) en kregen de gelegenheid hun creativiteit te ontwikkelen.

Elke reductie had de vorm van een vierkant. Aan één kant waren de openbare gebouwen: kerk, school, ziekenhuis, gemeentezaal, opslagruimtes, winkels enz. Aan de andere drie kanten bevonden zich de huizen.

De missies waren buitengewoon efficiënt. Ze waren niet alleen zelfvoorzienend maar produceerden ook overschotten van voedsel, die verhandeld konden worden. Ze waren veel economischer dan vergelijkbare gemeenschappen in Europa. Het waren de allereerste gemeenschappen waarin iedereen kon lezen en schrijven. De missies werden bestuurd door de meritocratisch verkozen ouderlingen van de gemeenschap, onder toezicht van een handjevol jezuïtische missionarissen in elke reductie. De missies werden centra van cultuur en egalitarisch gemeenschapsleven. Ze genoten volledige onafhankelijkheid van de door de Spanjaarden en Portugezen bestuurde territoria.

De jezuïeten beschermden de Indianen tegen Europese slavenjagers, ter ergernis van de slavendrijvers die de jezuïeten een nadelige invloed op hun handel vonden en potentieel ondermijnend. Ze maakten zich zorgen om wat er zou gebeuren als de jezuïtische missies overal zouden worden ingevoerd, inclusief Europa zelf. Langzaam maar zeker werden de jezuïtische missies - terecht - gezien als een radicale bedreiging van de macht van de Oude Wereldorde.

De vijanden van de jezuïeten beweerden vervolgens dat de jezuïeten de Indianen uitbuitten, grote hoeveelheden geld verdienden waarmee ze zichzelf verrijkten, en zich gedroegen als arrogante landheren met allures. Niets kon minder waar zijn, maar dat is aard van propaganda: in elk tijdperk wordt de reputatie van de goeden door de slechten zwartgemaakt.

In 1767 kwamen de spanningen tot een hoogtepunt en werden de jezuïeten uit de Spaanse en Portugese gebieden verdreven. De missies werden vernietigd en opgenomen in de nieuwe steden die door de autoriteiten gebouwd werden. Slavenhandelaren namen vele Indianen gevangen en de rest trok zich terug in de bossen en wouden. Er zijn maar weinig sporen overgebleven van de jezuïtische reducties (hoewel de La Santisima Trinidad del Parana Reduction in Paraguay een UNESCO World Heritage Site is). De Oude Wereldorde was er in geslaagd deze grootse en nobele visie met de grond gelijk te maken. Ze hekelden het feit dat de jezuïeten zich verzetten tegen slavenhandel. Ze hekelden de autonomie en het economische succes van de reducties. Ze hekelden het hoogwaardige onderwijs en de hoge standaard van gezondheidszorg. Ze hekelden het feit dat de Indianen zich niet onderdanig opstelden tegenover de adel, koningen en keizers. Ze hekelden deze jungle-utopieën waarin primitieve Indianen veel meer waren geworden dan edele wilden: het werden slimme, bedreven leden van gemeenschappen die niet gebaseerd waren op macht, rijkdom en status. Wanneer de Oude Wereldorde naar de reducties keek, zagen ze een nieuwe samenleving die alles waar ze voor staan omver zou kunnen werpen. Dus maakten ze een einde aan de bedreiging.

In 1773 werd de jezuïetenorde officieel verboden in alle katholieke landen.

In 1814, nadat de orde volkomen ontdaan was van alle niet-orthodoxe invloeden, met strikte instructies niet opnieuw de macht en economische belangen van de adel te tarten, werd deze weer in ere hersteld.

Alle morele, denkende mensen zouden inzien dat wat de jezuïeten in het Zuid-Amerikaanse regenwoud eeuwen geleden probeerden te bereiken een groots project was, een heldhaftige poging om een utopie te creëren zonder de onrechtvaardigheid en corruptie van de Oude Wereldorde. Dat was de reden waarom de reducties meedogenloos uitgeroeid werden.

Ze willen ons doen geloven dat we genoodzaakt zijn om in kapitalistische steden te wonen, waar de kwalen van onze gevallen moderne samenleving hoogtij vieren. Maar is dat wel zo? Onze steden zijn onpersoonlijke machines, ontworpen voor het gemak van de Oude Wereldorde, om de winsten van grote bedrijven te maximaliseren, en en het mogelijk te maken de massa nauwgezet te besturen en in de gaten te houden. We zouden onze weerzinwekkende, onmenselijke, overvolle, vuile en gevaarlijke steden kunnen vervangen door de reducties van de 21e eeuw: kleine, efficiënte, economische gemeenschappen van zo'n 10.000 mensen. Zouden zulke steden niet prachtig zijn? De wereld zou getransformeerd worden. De tijd van vorsten, vrijmetselaars en de Wall Street bandieten zou eindigen. Dit tijdperk van zieldodend materialisme, consumerisme, goedkoop vermaak, junkfood en junkwaardes zou eindelijk voorbij zijn. De mensheid zou toegang krijgen tot haar hogere zelf, bevrijd van de ketenen van de Oude Wereldorde.

Is het niet tijd om reducties te ontwerpen voor de 21e eeuw?

Is het niet tijd voor gemeenschappen in plaats van anonieme, zielloze, kapitalistische steden: de donkere, satanische molens van de Oude Wereldorde?

Is het niet tijd voor een Nieuwe Wereldorde?

 

 

Het Maatschappelijk Verdrag

Het meesterwerk van de in Zwitserland geboren Rousseau was "Het Maatschappelijk Verdrag" uit 1762, dat in Europa direct werd herkend als een revolutionair werk. Exemplaren van het boek werden in Genève verbrand en later ook in diverse andere Europese hoofdsteden. De auteur en zijn werk werden in Parijs aangeklaagd en door het Franse parlement veroordeeld. Rousseau, die al verbannen was uit zijn thuisstad Genève, moest nu uit Frankrijk vluchten.

Het Maatschappelijk Verdrag is tot op de dag van vandaag grotendeels steekhoudend gebleven. Een Meritocratische Republiek van Wetten, gebaseerd op een maatschappelijk verdrag dat de belangen van allen behartigt. Dit is de Nieuwe Wereldorde. Het doet niemand kwaad, en schaadt alleen degenen die niet geïnteresseerd zijn in het algemeen welzijn. Een ketting is maar zo sterk als de zwakste schakel. De ketting van onze huidige samenleving zou niet zwakker kunnen zijn, gezien de enorme hoeveelheid mensen die door de Oude Wereldorde aan hun lot overgelaten worden. De samenleving kan niet gezond en sterk worden voordat er net zoveel moeite wordt gedaan om de zwakste schakels te versterken als er nu energie wordt gestoken in het oppoetsen van de sterkste schakels.

De Oude Wereldorde, in hun hoge torens van hebzucht, zelfzuchtigheid en privilege, zijn de antithese van goede burgers. Ze kunnen geen rol spelen in een gezonde Staat. Alles dat de Oude Wereldorde kenmerkt zou illegaal worden in de Nieuwe Wereldorde.

"Laat ons rechtvaardige wetten vastleggen in ons verdrag." ~ Vergilius

De Franse Revolutie

Het Maatschappelijk Verdrag was de "Bijbel" van de twee leidinggevende illuministen en Jakobijnen Robespierre en Saint-Just.

Zij probeerden Rousseau's ideeën in de praktijk te brengen, maar ze kregen daar geen tijd of ruimte voor. In de nasleep van de Revolutie raakte Frankrijk verwikkeld in een oorlog tegen de royalistische grootmachten van Europa: het Heilige Roomse Rijk, Pruisen, Spanje, Portugal en Groot-Brittannië. Contrarevolutionaire invloeden doken overal op. In Frankrijk waren er opstanden tegen de revolutionaire regering. De Katholieke Kerk was tegen de Revolutie. Frankrijk verkeerde in chaos.

Onder andere omstandigheden hadden de Jakobijnen de door hen verlangde radicale nieuwe samenleving kunnen creëren. Maar in plaats daarvan raakten ze verwikkeld in conflict, verschrikking en terreur, en slaagden er niet in hun visie te verwerkelijken. Dat is de grote tragedie van de mensheid. Nu, meer dan ooit tevoren, hebben we een maatschappelijk verdrag nodig tussen de regeerders en zij die geregeerd worden, een contract dat voorkomt dat regeerders doen wat wat ze altijd doen: in hun eigen belang regeren in plaats van dat van het volk en dan liegen dat ze zich voor iedereen inzetten. "Democracy is dumbocracy. You'd need to be really dumb to buy it."

 

 

Anarchisten en libertariërs versus Plato, Rousseau en Hegel

Iemand stelde ons de volgende vraag:

“Ik krijg sterk de indruk dat jullie voorstander zijn van een totalitaire Staat waarin de overheid alle individuele vrijheden opoffert voor het collectieve belang. Deze mening baseer ik op jullie positieve houding tegenover mensen als Plato, Rousseau en Hegel die, volgens wat ik eerder over ze gelezen heb, totaal afwijzend tegenover de individuele wil van de mens staan.”

Ons antwoord hierop was:

Plato, Rousseau en Hegel zijn al vele malen aangevallen door commentatoren uit alle geledingen van het politieke spectrum. Veel van de dingen die ze gezegd en geschreven hebben kunnen makkelijk verdraaid en verkeerd geïnterpreteerd worden door hun ideologische vijanden, om ze in een kwaad daglicht te stellen. Maar omgekeerd kan dat ook gedaan worden. Voorstanders van Plato, Rousseau en Hegel kunnen laten zien hoe deze drie genieën ons juist veel hoop geven en hoe hun tegenstanders de verderfelijke wereld van vandaag de dag hebben voortgebracht.

Politiek werkt heel eenvoudig. De vraag kan niet eenvoudiger gesteld worden: wat voor soort mensen zijn het beste geschikt om een land te regeren?

Anarchisten en libertariërs zijn tegen elke vorm van regering en haten het idee van de "Grote Staat". Ze hebben er een hekel aan om door wie dan ook verteld te worden wat ze moeten doen. Geen enkel land heeft ooit anarchie of libertarisme uitgeprobeerd, om een doodeenvoudige reden. Anarchie en libertarisme zijn niet verenigbaar met de natie, de Staat, de regering of zelfs de samenleving zelf. We kunnen bij voorbaat al voorspellen wat anarchie en libertarisme in de pratijk zouden brengen – de JUNGLE. Zonder bestuurders geldt simpelweg de wet van de jungle en nemen de sterksten de leiding op zich en onderwerpen ze alle anderen aan slavernij. De zwakkeren zouden geen schijn van kans maken.

Anarchisten en libertariërs hebben allerlei zelf-misleidende argumenten waarom dit niet zou gebeuren. Ze hebben een aandoenlijk geloof dat het regeren zelf datgene is wat mensen corrupt maakt. Dus als we de regering vewijderen dan zal iedereen als vanzelf heel aardig voor elkaar zijn. Met andere woorden, ze ontkennen dat mensen dieren zijn die hun toevlucht nemen tot dierlijk gedrag wanneer ze daar de kans toe krijgen. Als je buitengewoon sterk zou zijn in een wereld waarin niets je er van zou weerhouden om te doen wat je maar zou willen, zou je je dan niet (net als iedereen) als een heerser gaan gedragen?

We vinden het intellectueel misselijkmakend dat anarchisten en libertariërs zoveel tijd steken in het bekritiseren van andere systemen en ogenschijnlijk geen seconde spenderen aan het uiteenzetten van hoe hun eigen systeem in de praktijk zou werken, en hoe ze de mensheid zo ver krijgen dat we allemaal ineens aardig tegen elkaar gaan doen. Serieuze politicologen spenderen weinig tijd aan het overwegen van anarchisme en libertarisme, aangezien er bar weinig is om in overweging te nemen. Beiden zijn 100% onwerkbaar voor iedereen die niet wil leven in een jungle waar de wet van de sterkste geldt.

Laten we dus het frivole en naïeve geloof dat de menselijke samenleving kan functioneren zonder leiders links liggen, en laten we des te meer aandacht besteden aan de serieuze vraag wat voor personen het best geschikt zouden zijn om een land te regeren.

Laten we de volgende opties eens nader bekijken:

1) De Dictator – de sterkste persoon wordt de leider en iedereen die hem tegenspreekt moet hem ofwel doden of gedood worden. De meeste oude beschavingen werden op één of andere manier geleid door een dictator. (Heerschappij door een dictator en heerschappij door een tiran komt in de praktijk op hetzelfde neer.)

2) De dictator wilde zijn macht overdragen aan zijn kinderen, waardoor Monarchie ontstond. De vorst claimde dat God hem een mandaat had gegeven om te heersen en dat zijn heilige, blauwe bloed aan zijn kinderen werd doorgegeven zodat zij na hem zouden moeten heersen. Zelfs in de 21e eeuw bestaan er in veel landen nog monarchieën met dezelfde achterlijk ideeën, waaronder ons eigen koningshuis.

3) Theocratie: een hogepriester, oudere geestelijke of profeet heerst direct in naam van God. Iran is een theocratie (voor zolang het nog duurt) en er zijn in de loop van de geschiedenis meerdere theocratieën geweest. Maar meestal werken profeten, hogepriesters en pauzen hand in hand met vorsten.

4) Oligarchie: heerschappij door een kliek machtige mannen. Dit was een algemeen systeem in het oude Griekenland en er zijn al vele verschillende versies van verschenen. Ook wij leven hier in een oligarchie waarin de eigenaren van de grootste corporaties (en banken) de wetten influisteren en door alle privatiseringen van de afgelopen 20 jaar vrijwel praktisch alle aspecten van onze moderne samenleving in handen hebben of kunnen beïnvloeden.

5) Plutocratie: heerschappij door de rijken. Plutocratie en oligarchie zijn vaak min of meer hetzelfde.

6) Democratie. In het oude Athene stond dit voor heerschappij door het volk in plaats van heerschappij door plutocratische oligarchieën of tirannen. In moderne democratieën zijn democratische leiders zonder uitzondering rijk en worden gesteund door plutocratische, oligarchische groepen, wier belangen ze zonder vragen commentaar behartigen. Democratie in de moderne wereld is altijd verbonden aan kapitalisme – het economische stelsel van de rijken.

7) De Markt. Soms claimt het kapitalisme dat de markt regeerd. Dit is een wat mysterieuze abstractie, omdat in de praktijk de markt slechts een verzameling van machtige plutocratische netwerken is.

8) De "Partij". Een enkele partij als de Communistische Partij of de Nazi Partij heerst en wordt steevast geleid door een dominant dictatorfiguur. De "Partij" is per definitie totalitair. Geen rivaliserende politieke partijen worden toegestaan.

Dat zijn in grote lijnen de verschillende politieke systemen die door de mensheid uitgeprobeerd zijn, en allen hebben jammerlijk en overduidelijk gefaald.

Plato bepleitte een "aristocratische" regering – heerschappij door "de besten". Daarmee bedoelde Plato de meest intelligenten: filosoof-koningen. Hij stelde zich voor dat de leiders worden onderwezen door de grootste denkers, om te regeren in het belang van het volk. De regeerders zouden leven op communistische basis, dus zonder privé bezittingen en zonder privé vermogen. Omdat ze voor hun verdiensten als leiders geen salaris of absurde vergoedingen ontvangen, kunnen zij niet beschuldigd worden van zelfverrijking. Vandaag de dag wordt een dergelijk aristocratie ook wel Meritocratie genoemd: regeren door de meest verdienstelijken (wat eigenlijk neerkomt op de meest wijze, intelligente en onbaatzuchtige mensen).

Rousseau bepleitte het idee dat de Staat zich zou in dienst zou moeten stellen van de Algemene wil – dat gelijk staat aan het belang van alle mensen. Hij was absoluut tegen ‘individuele’ belangen. Als bijvoorbeeld een politieke partij een democratische verkiezing wint, regeert deze partij dan in het belang van het gehele volk, of enkel in het belang van partijaanhangers en het deel van de bevolking dat op die partij gestemd heeft? Een democratisch meerpartijenstelsel regeert per definitie nooit in het belang van het volk als geheel, maar slechts in het belang van een groep of meerderheid.

Volgens Hegel zou de samenleving enkel door ingrijpen van de Staat tot een dialectische ‘perfectie’ kunnen komen. De gedachte dat mensen die volledig aan hun lot worden overgelaten uit zichzelf een vreedzame samenleving tot stand brengen is absurd. Stel je een land voor dat geen onderwijssysteem kent. Hoe zouden mensen ‘kennis’ kunnen vergaren? Als niemand hen begeleidt, zou de mensheid geen stap verder komen. Enkel door onze beschaving en ‘vooruitgang’ – denk aan onderwijs, gezondheidszorg, wetten, wetenschap etc. – hebben we ons kunnen ontwikkelen tot het punt waar we nu zijn. Probleem is alleen dat momenteel de verkeerde mensen met de verkeerde intenties al deze aspecten in beheer hebben.

Dus als we gedachten van Plato, Rousseau en Hegel samenvoegen, dan zal een land of samenleving geregeerd moeten worden door de meest intelligente en meest wijze personen. Zij ontvangen hiervoor enkel ‘onkostenvergoedingen’ en geen topsalaris waarmee ze zichzelf zouden kunnen verrijken. Leiden dient vanuit het verstand en het hart te geschieden, niet vanuit de obsessie voor geld, bezittingen of macht. Zij dienen te beschikken over een enorme hoeveelheid kennis over staatskunde, geschiedenis, wetenschap, filosofie, psychologie etc. Het is hun doel om burgers te stimuleren en begeleiden in het verwezenlijken van hun maximale potentie. Dat is de basis waarop zij beoorbeeld zullen worden. Aan hen de taak om alle aspecten van de meritocratische samenleving zodanig in te richten dat het algemeen belang altijd voorop staat, en niet alleen de individuele belangen van één of meerdere specifieke groepen zoals partijleden, aandeelhouders, de middenstand, ambtenaren etc.

Dit is een systeem van ‘positieve vrijheid’, wat wil zeggen dat de Staat zich mag mengen in iemands persoonlijke leven indien dit bijdraagt aan hun welzijn. Het tegenovergestelde van positieve vrijheid is negatieve vrijheid, waarbij de Staat alle burgers aan hun lot over laat en totaal niet geïnteresseerd is in slimme, blije mensen of onafhankelijk denkende burgers. Het democratisch kapitalisme is bij uitstek een systeem van negatieve vrijheid. Het hecht totaal geen waarde aan het individu en ziet mensen enkel als eenvoudig te manipuleren, consumerende werkslaven. Zo heeft het huidige systeem er bijvoorbeeld totaal geen baat bij een verbod op ranzige, verleidelijke sensatie- en roddelbladen, die van kaft tot kaft vol staan met onzinnige roddels en leugens en enkel appelleren aan onze ‘slechte’ kant zoals jaloezie, hebzucht, ijdelheid, etc. Het enige doel dat dergelijke tijdschriften hebben is mensen aanzetten tot kopen, en ze af te leiden van zaken die er werkelijk toe doen. Binnen een meritocratisch samenleving zouden deze onzinbladen in geen enkele boekhandel of kiosk te koop zijn, omdat het in geen enkel opzicht bijdraagt aan iemands welzijn. Maar intussen zijn we zo gewend geraakt aan deze roddeltroep, dat niemand meer doorheeft hoe dergelijke bladen ons dagelijkse denken en handelen, ons zelfbeeld en ons beeld op de wereld (negatief) beïnvloeden.

Dus, als je afkeer voelt bij de gedachte dat een samenleving geleid wordt door de meest slimme en wijze mensen, die zich enkel bekommeren om het collectieve welzijn, het verbannen van alle maatschappelijke aspecten die het algemeen belang zouden kunnen schaden, die alle systemen van privileges, nepotisme en vriendjespolitiek willen vernietigen, die een 100% erfbelasting voor de rijken willen invoeren, etc…dan is meritocratie duidelijk niets voor jou. Dan kun je beter op zoek gaan naar een website of groep die wel aansluit bij jouw visie van een betere wereld.

Het is heel simpel. Meritocratie draait om de totstandkoming van een samenleving van ‘Goden’, oftewel zelfverwezenlijkte individuen, via wetenschappelijk beproefde methoden als bijvoorbeeld Hegeliaanse dialectiek. Meritocratie stelt dat mensen een zekere staat van ‘perfectie’ kunnen bereiken om zodoende een Hemel op Aarde te creëren, door in eerste instantie de meest wijze mensen – de geboren leiders - de mensheid de juiste richting in te sturen en hun kennis en inzichten aan te wenden voor het oplossen van de wereldproblematiek waar we vandaag de dag (en eigenlijk onze hele geschiedenis) onder te lijden hebben. Kijk eens hoe ver de wetenschap vandaag de dag al is, door telkens maar te blijven streven naar beter en efficiënter, middels beproefde en bewezen wetenschappelijke modellen. Stel je voor dat we, in een streven naar een vreedzame, perfecte wereld, exact dezelfde benadering zouden toepassen op onszelf en alle aspecten van onze samenleving.

Als ook die gedachte je niet aanspreekt, dan zul je meritocratie zeker als een fascistisch en totalitair systeem beschouwen. Maar wees niet bang, je zult nooit gedwongen worden om je aan te sluiten bij een dergelijke maatschappij. Meritocratie is enkel voor diegenen die zich tot het gedachtegoed voelen aangetrokken, die vrijwillig deel willen uitmaken van deze nieuwe maatschappij. Alle andersdenkenden hebben de vrijheid om buiten de poorten van de meritocratie hun leven in te vullen zoals zij dat willen, omdat zij anders met hun irrationaliteit, negativiteit en obstructiepolitiek er alles aan zouden doen om de meritocratie te saboteren en ondermijnen.

Het doel van de meritocratische Staat is door vreedzaam en rationeel te handelen en regeren zichzelf te ontdoen van alle niet-meritocratische invloeden. Binnen een meritocratie is er geen ruimte voor mensen die een afkeer hebben van de Staat. Het is niet de bedoeling dat er weer machtsgeschillen gaan ontstaan doordat meritocratische leiders zich als tirannen moeten gaan gedragen tegenover hun tegenstanders, of dat tegenstanders van meritocratie zich met geweld zullen gaan verzetten omwille van hun eigen anti-intellectuele theorieën over de aard van de mens.

Een meritocratische overheid streeft naar het voortbrengen van de sterkste, slimste, meest creatieve, dappere, avontuurlijke, zelfstandige, onafhankelijke, zelf-verwezenlijkte, tevreden, vrije en vindingrijke mensen. We begrijpen heel goed dat mensen een zekere argwaan kunnen voelen bij een dergelijke invloedrijke Staat en liever geen enkele bemoeienis willen. Dat is helemaal geen probleem. De Staat kan geen invloed hebben op mensen die faliekant tegen haar zijn en zullen dus ook geen deel hoeven uit te maken van deze Staat. Het zal daarom wellicht nodig zijn om een land in delen op te splitsen, of leefgemeenschappen te creëren. Meritocratie streeft naar een woon- en leefstructuur zoals we dat kennen van de Oude Grieken. Tegenstanders van meritocratie zijn geheel vrij om hun leefomgeving naar eigen inzicht in te delen. Zodoende kunnen we allemaal krijgen en kiezen wat we willen, zonder dat er binnen de samenleving als geheel machts- of andere geschillen zullen ontstaan. We zijn de grootste voorstanders van vrijheid in de hele menselijke geschiedenis, maar we realiseren ons heel goed dat vrijheid niet mogelijk is zonder regels en afspraken. Dát is de boodschap van Plato, Rousseau en Hegel.

 

 

Geen gemeenschapszin

Iemand schreef ons: “Gisteren vertelde ik een kennis over 100% erfbelasting. Hij, een ondernemer, keerde zich tegen het idee en vroeg waarom er over een erfenis die hij aan zijn kind na wilde laten 100% belasting geheven zou moeten worden en hoe hij kon zorgen dat zijn kind toch krijgt waar hij zijn leven lang keihard voor heeft gewerkt. Ik stelde voor dat hij zijn kind alles leert over het bedrijf dat hij op had gezet, zodat hij over alle kennis beschikt om het bedrijf nieuw leven in te blazen en zelfs te verbeteren. Kennis is immers belangrijker dan geld. Het overdragen van know-how is beter dan simpelweg een som geld en een bedrijf nalaten, dat dan door incompetentie alsnog verloren gaat.”

Dit is een uitstekend antwoord. De vragensteller geeft echter blijk van ernstig egoïsme en een totaal gebrek aan gemeenschapszin. Hij denkt alleen aan zijn eigen privé-situatie. Hij geeft niet om de kinderen die niet de begunstigden zijn van rijke ouders of ouders die "keihard hebben gewerkt" (wat dat ook moge betekenen: geen enkele welvarende zakenman werkt zo hard als de arme mijnwerker! – er lijkt zelfs een omgekeerd evenredige relatie te bestaan tussen zwaar werk en salariëring). Hij denkt GEEN SECONDE aan hun welzijn. Met andere woorden, hij verklaart hen stilzwijgend de oorlog. Als hij niets om hen geeft en zelfs wil benadelen door voordelen aan zijn eigen kinderen over te dragen die niet voor andere kinderen beschikbaar zijn, waarom zouden zij dan niet net zo weinig geven om zijn welzijn en dat van zijn kinderen?

 

Mythos en Logos

De Meritocratische Partij wil politiek vervangen door politieke wetenschap. Een nieuwe politiek die voor antwoorden en methodes bij de wetenschap te rade gaat, en daarmee het prachtigste juweel op de kroon van de mensheid emuleert.

Wetenschap wordt gekenmerkt door slimme mensen die weloverwogen hypotheses voorleggen, die dan uitgetest worden door andere slimme mensen. Metingen en bewijzen worden verzameld om te zien hoe goed ze in overeenstemming zijn met de hypothese. Op basis van deze gegevens wordt de hypothese verfijnd, en worden nieuwe experimenten uitgevoerd. Als de hypothese niet productief is, wordt deze verworpen, en als het succesvol is, zal het uiteindelijk de status van "theorie" krijgen. Een wetenschappelijke theorie is niet, in tegenstelling tot wat veel niet-wetenschappers denken, speculatief of vaag. Een theorie is talloze keren succesvol uitgetest en het vergt opmerkelijke nieuwe informatie om deze te weerleggen. Newtoniaanse mechanica, dat eeuwenlang werd geprezen, werd vervangen door Einsteiniaanse mechanica, maar het was niettemin Newtoniaanse fysica die werd toegepast om een mens voet te laten zetten op de maan, wat wel aangeeft hoe goed en betrouwbaar het was. Einstein's verfijningen op Newton's wetten werden alleen belangrijk in extreme situaties waar we in het leven van alledag niet vaak mee te maken krijgen. Zelfs vandaag de dag maken we nog gebruik van de Wetten van Newton.

Creationisten zeggen dat Darwin's evolutietheorie "slechts een theorie" is – maar het is een extreem goed onderzochte theorie met een enorme hoeveelheid bewijsmateriaal. Darwinisme zal, net als Newtoniaanse fysica, uiteindelijk vervangen worden, maar de deugdelijkheid ervan zal grotendeels gelijk blijven. Wat buiten kijf staat is dat Abrahamistisch Creationisme een krankzinnige hypothese is waarvoor geen enkel bewijs te vinden is om het te verdedigen, maar wel een gigantische hoeveelheid om het te weerleggen. Geen wetenschapper zou Creationisme ooit een theorie beschouwen – het is gewoon een verhaaltje. Het is Mythos, geen Logos. Een groot probleem in de wereld is dat "Mythos-denkers" geloven dat ze "Logos-denkers" kunnen weerleggen. De twee soorten denken hebben niets met elkaar gemeen. Wetenschappers (Logos-denkers) hebben minachting voor de suggestie dat de wereld in zes dagen geschapen is door "God", waarvoor het enige "bewijs" een oud boek van de joden is, waarin dat gesteld wordt. "Openbaring" heeft niet betrekking op feiten of bewijs. Het is geen theorie. Het kan niet uitgetest worden. Het kan niet bevestigd of ontkracht worden. Het is pure Mythos. Kan iemand "bewijzen" dat goden nooit op de piek van de Olympus hebben gewoond? Er bestaan ontelbaar veel verhalen en geen van hen kan de basis vormen van wat voor wetenschap dan ook. Creationisten zijn Mythos-denkers die geen verstand hebben van wetenschap. Hun aanvallen op Darwinisme zijn als die van iemand die naar het Boek van Genesis wijst, je streng aankijkt en zegt: "Hey man, kun je niet lezen? Er staat hier zwart op wit dat God de wereld in zes dagen heeft geschapen. Punt uit!"

Verhalen – Mythos – zijn geschikt voor vermaak, niet voor het begrijpen van de wiskundige, wetenschappelijke en filosofische werkelijkheid. Politici verzinnen net als religieuze leiders voortdurend verhalen om ons hun boodschap te verkopen. Maar we hebben hun Mythos kijk op de wereld niet nodig.

 

Er bestaan geen politieke partijen in de wetenschap. Geschillen worden opgelost door middel van experimenten, onderzoeksresultaten, wiskunde en logica, niet via voordrachten, retoriek, verhalen en ideologie. Wetenschappers kunnen niet andere wetenschappers wegstemmen en dogmatisch hun eigen conclusies aan anderen opdringen, zonder dit met bewijs te staven. Geen wetenschapper hoeft baby's te kussen en de "gewone burger" een hand te geven om verkozen te worden. Ze hoeven geen partijprogramma te verdedigen.

Georg Wilhelm Friedrich Hegel (Stuttgart, 1770 – 1831)

Hegel is zonder twijfel een van de meest ambitieuze filosofen aller tijden, vastberaden om alles te verklaren, inclusief alle voorgaande filosofieën en de hele geschiedenis, in een allesomvattend systeem van buitengewone kracht en grootsheid.

Hij toonde aan dat de kosmos en alles in het bestaan een adembenemende evolutie doormaakt met als eindbestemming zelfbewustzijn. Alles bevindt zich in een opwaarts traject naar de hoogst mogelijke uitkomst. De mensheid beweegt zich, net als alles in het bestaan, in de richting van goddelijkheid, alleen is zich hier volkomen onbewust van.

Het bestaan ondergaat een proces van vervolmaking. Het streeft naar een specifiek einde: dat van maximale verwerkelijking van het oorspronkelijke potentieel. Het begon als niets dan mogelijkheden. Het "eindigt" wanneer het de zenit van mogelijke verwerkelijking heeft bereikt.

Toen hij nog een student was, voelde Hegel zich sterk aangetrokken tot de filosofie van Jean-Jacques Rousseau en het werk van het Duitse genie Goethe.

 

De dialectiek

De dialectiek is de drijfveer van Hegel's filosofie. Hoewel het meestal wordt uitgedrukt als these, antithese en synthese - en dit is zonder twijfel de makkelijkste en meest praktische manier om het te omschrijven – is het concept feitelijk iets complexer. These en antithese worden meestal als twee verschillende dingen beschouwd, onafhankelijke wezens, maar Hegel behandelt de antithese als iets dat zich in de these bevindt, er dus intrinsiek aan is. Met andere woorden: de these bevat zijn eigen antithese. Hegel zegt: "Alles is het tegenovergestelde. In de hemel noch op aarde, in de wereld van de geest of die van de natuur, is er zoiets abstracts als 'dit of dat'. Alles dat bestaat is concreet, met verschil en tegenstelling in zichzelf."

Hegel zelf gaf de voorkeur aan de volgende terminologie voor de stadia van het dialectische proces: "Abstract", "Negatief", "Concreet" (en soms "Onmiddellijk", "Gemedieerd" en "Concreet"). Het aanvankelijke idee (de these) is te abstract, te theoretisch. Wanneer het in de realiteit getoetst wordt, wanneer het onderworpen wordt aan experimenten en ervaren wordt in de werkelijke wereld, komen de "negatieven" aan het licht (i.e. de antithese in de these doet zichzelf gelden). Terwijl de negatieven steeds meer in ogenschouw worden genomen en opgelost, wordt de oorspronkelijke abstractie veel robuuster en solide. Aan het einde is het idee volkomen concreet.

Hegel's dialectiek lijkt op de wetenschappelijke methode waarbij een aanvankelijke hypothese door middel van experimenten getest wordt en constant verfijnd tot de voorspellingen van de hypothese exact overeenstemmen met de experimentele uitslagen, waarop de hypothese een theorie wordt. In wetenschappelijke terminologie is een theorie niet een speculatief concept: het is iets dat zo goed onderbouwd is dat het een praktisch onweerlegbare wet van de wetenschap is geworden.

De Hegeliaanse dialectiek is een vloeiend proces. De evolutie van het universum neemt de vorm aan van een kosmische spiraal, draaiend rond een genesispunt terwijl het alsmaar verder van dat punt vandaan drijft.

Soms beweegt de spiraal zich omhoog (de these) en soms beweegt het door innerlijke tegenstellingen in de omgekeerde richting (de antithese), maar het blijft alsmaar groeien en zich ontwikkelen. Met het afnemen van de antithese fase, wordt het verzoend met de these om een synthese te vormen, dat dan de nieuwe these wordt, dat tot een antithese leidt etc. Elke herhaling van de cyclus staat voor een nieuwe synthese op een hoger niveau van evolutie dan de vorige. En zo blijft het doorgaan tot het dialectische eindpunt bereikt is - de ultieme synthese, het omegapunt.

 

 

De Nieuwe Politiek

In de Nieuwe Politiek leggen slimme mensen hypotheses voor. Deze worden dan getest, en uit deze experimenten wordt bewijs verzameld. Het bewijs beslist welke van deze rivaliserende hypotheses correct is, niet een partijdig debat vol overdreven, pretentieuze uitspraken en fanatieke ideologie. Bewijs, niet retoriek, is de enige betrouwbare manier om een keuze te maken uit rivaliserende ideeën en beleidsplannen.

Elke burger zal de mogelijkheid hebben om hypotheses voor te leggen, die met de grootste ernst behandeld zullen worden. Slimme burgers zullen directe bijdragen leveren aan de nieuwe dialectische politiek, en geen passieve ontvangers zijn van wetten die er door middel van verhitte debatten doorgedrukt zijn.

We hebben geen partijleiders nodig of verhitte debatten. Het enige dat we nodig hebben zijn hypotheses, experimenten en bewijs.

Neem bijvoorbeeld het drugsbeleid. Amerika heeft vijftig staten: vijftig mogelijkheden om een nieuwe benadering van drugsregulatie uit te proberen. Zo kun je in al die verschillende staten de zero-tolerance benaderingen uitproberen, decriminalisatie, complete legalisatie etc. Aan het einde van een periode van tien jaar kan het land kijken naar het resultaat van de verschillende benaderingen, en bepalen welke het beste heeft gewerkt. Dat wordt dan "het beste beleid" dat in heel het land kan worden toegepast. Kijk eens hoe eenvoudig het werkt. Emotionele debatten zijn nergens voor nodig, noch gemoraliseer, noch religieuze meningen. Het enige waar behoefte aan is zijn de onderzoeksresultaten.

 

 

Retoriek

Bewijs vervangt retoriek. Wetenschap vervangt politiek. Alle debatten worden met behulp van bewijsmateriaal tot een conclusie gebracht. Alle geschillen veranderen in rivaliserende wetenschappelijke hypotheses en worden aan experimenten onderworpen. Is dat niet de enige zinnige en rationele manier om conflicten te beslechten?

Alle retoriek en ideologie wordt eruit getrapt en vervangen door nuchtere, bedachtzame wetenschap. Partijleiders zijn nergens voor nodig. We hebben geen behoefte aan pressiegroepen, lobbyisten of hysterische berichtgeving in de media.

Dit nieuwe systeem verwijdert alle machtsinstrumenten van de Oude Wereldorde, van de religieuze en politieke fanatiekelingen. Hun irrationele geloofsovertuigingen en propaganda kunnen nu meedogenloos in twijfel getrokken en uitgetest worden.

De hele wereld zal een transparante, systematische methode hebben om voor alle problemen een oplossing te vinden. Alle hypotheses zullen via het Internet beschikbaar zijn, evenals alle experimentele procedures om ze uit te testen, en alle onderzoeksuitslagen. De wereld zal één groot laboratorium worden dat gewijd is aan het perfectioneren van de mensheid en de samenleving.

Plato zei: "Ik heb de perfecte republiek gecreëerd, maar waar zijn de perfecte mensen?"

De dialectische methode zal Plato zijn perfecte mensen leveren.

Wat sinds mensenheugenis aan de politiek ontbrak was een neutrale methode waarmee alle partijen het eens konden zijn – een dialectische, wetenschappelijke methode.

 

 

De dialectische revolutie

We mogen onszelf gelukkig prijzen. We leven in het tijdperk van de dialectische voltooiing.

1945 – het einde van het fascisme.

1989 – het einde van het totalitaire Sovjet Communisme.

2008 – het begin van het einde voor Westers Kapitalisme.

2011 – het einde van Arabische dictators.

De pas gaat steeds sneller en het Internet werkt als een krachtige katalysator.

De dictators die het moeilijkst omver geworpen kunnen worden zijn de onzichtbare dictators van het kapitalisme: de superrijke zionisten en vrijmetselaars. Zij opereren achter de schermen, de touwtjes trekkend van hun "democratisch verkozen" marionetten. De kredietcrisis heeft hun propaganda, dat ze weten waar ze mee bezig zijn, flink geschaad. Aangezien ze daar hun legitimiteit op baseerden hebben ze niet langer enige geloofwaardigheid. Ze zijn als de keizer met zijn nieuwe kleren – spiernaakt en op het punt om uitgelachen te worden, zelfs door kinderen.

Zodra zij ten val gekomen zijn, zal de dialectische reis van de mensheid nog maar één hindernis hebben – de oude, bicamerale slavernijreligies. Deze zullen vervangen worden door nieuwe, op de 21e eeuw gerichte religies van licht, rede, vrijheid en bewustzijn.

De nachtmerrie is bijna voorbij.

De dageraad van een roemrijke nieuwe mensheid is nabij.

We zullen er getuige van zijn.

 

Democratie

Democratie geeft nooit uitdrukking aan de Algemene Wil. Het komt er niet eens bij in de buurt. Het draait altijd om het vervullen van de persoonlijke belangen van de winnende politieke partij. Het is verbazingwekkend dat een dergelijke ideologie zichzelf heeft weten af te schilderen als zijnde "van het volk, door het volk, voor het volk." Dat is het totaal niet. Het is een regeren van het volk, door deelbelangen, voor deelbelangen.

Om in de buurt te komen van "regeren voor het volk" is het nodig deelbelangen af te schaffen, dat wil zeggen de politieke partijen. De regering van een natie moet in handen komen van meritocratische onafhankelijken zonder trouw aan een bepaalde partij en zonder politieke bijbedoelingen. Elke onafhankelijke zou gekozen worden door een groep kiezers uit het vakgebied van die persoon, die kan getuigen van zijn expertise, en die hem kan verwijderen als hij niet langer hun respect verdient. De onafhankelijken moeten onderling beslissen wie van hen de president of minister-president zou moeten zijn. Het idee van een populariteitswedstrijd tussen twee individuen, namelijk de lijsttrekkers van op zichzelf gerichte politieke partijen, is geen basis voor goede regering van een land. Het leidt exact tot het soort vruchteloze regering waar we nu onder gebukt gaan – het soort regering dat de Oude Wereldorde perfect uitkomt aangezien hun macht zo nooit bedreigd wordt.

 

 

De Wedstrijd van het Leven

Politieke systemen zijn veel makkelijker te begrijpen wanneer ze teruggebracht worden tot hun meest fundamentele elementen. Deze zijn het beste te illustreren door te kijken naar wat voor invloed ze hebben op onze kansen in de Wedstrijd van het Leven waar we allemaal aan mee doen, of we dat nu willen of niet.

Communisme:
In deze benadering houdt niemand zich bezig met wie de wedstrijd zal winnen want iedereen wordt (theoretisch althans) identiek behandeld. De verliezers krijgen dezelfde beloningen als de winnaars, waardoor er voor de beste renners geen stimulans is om hun best te doen. Iedereen schuifelt gapend over de baan. Er is geen roem, geen hard werken, geen talent, geen innovatie, geen vooruitgang. Als je de luie, onzinnige en fantasieloze personen dezelfde beloningen geeft als de energieke, slimme, verdienstelijke en creatieve personen, dan zul je gegarandeerd een luie, onzinnige en stagnerende samenleving creëren – en dat is precies wat er in de Sovjet-Unie gebeurde. En dat is waarom het ineenstortte.

Kapitalisme:
Deze wedstrijd draait om hoeveel kapitaal je hebt, en dat wordt in overweldigende mate bepaald door hoeveel kapitaal je ouders je hebben gegeven. In de kapitalistische Wedstrijd van het Leven gaan de afstammelingen van de bevoorrechte elite die over kapitaal en connecties beschikken met een enorme en niet in te halen voorsprong van start. Hun succes staat al vast. Wie niet tot de elite behoort, heeft geen reële kans van slagen. Mensen van de onderklasse beginnen zelfs een eind achter de startlijn, en zullen gegarandeerd als laatste eindigen. Democratie – een systeem dat er voor zou moeten zorgen dat iedereen vanaf hetzelfde punt vertrekt – is door kapitalisme overmeesterd en is niets anders dan het gordijn waarachter de elite de werkelijke gang van zaken verbergt. Wanneer democratie wordt verbonden met kapitalisme is het niet de macht van het volk, maar regering over het volk door de elite en voor de elite. Privilege, elitarisme, ongelijkheid, kapitalisme en democratie gaan met elkaar samen. Wanneer in de Wedstrijd van het Leven deze regels gelden, is de uitslag al bekend voordat je geboren wordt. Je kansen worden bepaald door hoe het andere mensen is afgegaan – je ouders – in de wedstrijd vóór die van jou. Wie zou er mee willen doen aan een wedstrijd waarvan de uitslag niet door je eigen inzet bepaald wordt maar door die van iemand anders, een wedstrijd waarvan de uitkomst al vast staat voordat je een voet op de renbaan hebt geplaatst?

Gangsterisme:
Dit is de wedstrijd die bepaald wordt door gangsters en gangsterregimes (zoals in vele Afrikaanse landen) die expliciet zijn gebaseerd op corruptie, omkoperij, afpersing, criminaliteit en geweld. De schurken en bendeleden zullen gegarandeerd winnen. Als het nodig is intimideren, verwonden en vermoorden ze de andere renners.

Godsdienst:
Je succes in deze wedstrijd wordt bepaald door hoe goed je gebrainwasht bent, in hoeverre je je houdt aan de geboden, regels en bepalingen van de dominante religie. Ketters maken geen schijn van kans in deze wedstrijd. Niemand is geoorloofd zijn eigen wedstrijd te rennen. De spelregels worden bepaald door een Bijbel, Torah of Koran, en de scheidsrechters zijn fanatiekelingen met lange baarden die iedereen die van de "juiste" renbaan afwijkt op de brandstapel gooien. Als je bijvoorbeeld bent geboren onder de donkere ster van de Islam, dan zal je hele leven zich afspelen op treinsporen van eindeloos gebed, het uit het hoofd leren van de Koran, het gehoorzamen van alle regels in de Koran, het eten van voedsel dat halal is, het vermijden van alles dat haram (verboden) is, en het gehoorzamen van de ouderen van de gemeenschap. Je hebt geen mogelijkheid om een individu te zijn die zichzelf op zijn eigen manier uitdrukt.

Anarchisme:
Geen wedstrijd, geen regels, geen rede. Een rampzalige vechtpartij die, heel begrijpelijk, nog nooit ergens op een noemenswaardige manier is uitgeprobeerd.

Meritocratie:
Iedereen begint vanaf dezelfde startlijn. Gelijke kansen is een definiërende pilaar van meritocratie – het is onacceptabel dat iemand een bevoorrechte of benadeelde startpositie krijgt. De winnaars in de wedstrijd zijn uitsluitend de meest verdienstelijken: de snelste renners, zij die het hardst werken, de meest fantasierijken, de meest creatieve en getalenteerde personen.

De enige wedstrijd waaraan een rationeel persoon deel zou nemen is er een waarin hij dezelfde kans van slagen heeft als alle andere deelnemers. Waarom zou je meedoen aan een wedstrijd die je onmogelijk kunt winnen omdat er sprake is van doorgestoken kaart? Als je toch blijft spelen, zul je beseffen dat de uitslag al vaststaat en dat je een lafaard en een slaaf bent, en het verdient om als vuil behandeld te worden.

De enige acceptabele winnaars in de Wedstrijd van het Leven, de enige winnaars waar niemand over kan klagen, zijn degenen die ontegenzeggelijk de besten zijn, zij die het hardst werken en het meest begaafd zijn. Iedereen kan klagen over een winnaar die al uitgekozen was voordat de wedstrijd was begonnen. De Koningin van Engeland is (net als Koningin Beatrix) staatshoofd, om geen andere reden dan de identiteit van haar vader, de vorst die aan haar vooraf ging. Daarbuiten is niets aan haar relevant. Ze is het ultieme symbool van een anti-meritocratische wereld waarin je leven bepaald wordt door factoren die niets te maken hebben met je eigen inzet.

 

De Britten zijn een slavenvolk, gedachteloos deelnemend aan een wedstrijd waarvan de uitslag al honderden jaren geleden was besloten. Engeland is een van de meest walgelijke voorbeelden van een regime van absolute privilege waarin dynastieën een natie in een ijzeren greep houden.

Iedereen die het huwelijk van de "Prince of Wales" vierde, gaf daarmee blijk van minachting voor meritocratie en gelijke kansen. Alle pro-monarchisten zijn vijanden van het volk.

 

 

 

De Oude Wereldorde

"Terrorisme is de oorlog van de armen en machtelozen. Oorlog is het terrorisme van de rijken en machtigen." ~ Peter Ustinov

Er is iets mis met de wereld.

Godsdiensten van "peace and love" zaaien geweld en haat. Naties maken duizenden mensen af in naam van "freedom and democracy", waarbij de doden worden bestempeld als "collateral damage" (nevenschade) – alsof het geen mensen waren maar gebouwen. Nieuwszenders die beweren voor "waarheid en vrijheid van meningsuiting" te staan, spuwen niets dan de leugens en propaganda van de elite. Er is nooit een stem te horen die de eigenaren van de media en de elite heersers van de wereld uitdaagt. Aandelenhandelaren manipuleren de markt om ervoor te zorgen dat het altijd raak is voor de kartels van insiders. Bankiers gebruiken het geld van anderen om zichzelf te verrijken, en als er iets mis gaat dan gebruiken ze het geld van anderen om zichzelf uit te kopen. Rechters verkopen de wet aan de hoogste bieder alsof het popcorn was. Politici, verkozen "in naam van het volk" hebben enkel minachting voor het volk. Ze dienen zichzelf, niet de gemeenschap. Kapitalisme, het economische systeem van de rijke elite die het grootste deel van het kapitaal bezit, kijkt op mensen neer als niets dan consumenten wier enige taak het is de objecten aan te schaffen die door de kapitalisten verkocht worden. En daarom worden mensen veranderd in zombies die zielloos door winkelcentra dolen, op zoek naar "dingen" waarvan het brainwashen hen overtuigd heeft dat deze hen "gelukkig" zullen maken. Ze worden zelf "dingen". Het "geluk" van een aanschaf doen is zo vluchtig als de bruikbaarheid van het aangeschafte object. Veroudering zit in het product verwerkt. Na zes maanden wordt je aangepraat dat het schitterende, state-of-the-art object dat je had aangeschaft nu troep is voor losers en dat alle coole mensen nu het nieuwe state-of-the-art object hebben. En de loopband blijft maar rollen. Veel vrouwen omschrijven "winkeltherapie" als het grootste genot in hun leven, hun reden van het bestaan. Mannen aanbidden sport en denken dat wanneer multimiljonairs het veld op rennen hun eigen verlangens en dromen op de een of andere manier belichaamd worden door deze nepgladiatoren (die hun levens zeker NIET op het spel zullen zetten zoals de echte gladiatoren dat deden).

Noemen we dit normaal? Noemen we dit leven? Is dit onze definitie van een betekenisvol bestaan?

Op wat voor planeet leven we?!

Wie heeft baat bij dit alles? Niets hiervan is toevallig zo gelopen. Iemand heeft dit zo opgezet. Wie? Wat als het allemaal opgezet is door een sinistere wereldwijde "elite" die slechts één simpel doel heeft – de macht, rijkdom, status en controle voor altijd in eigen handen te houden? Met andere woorden: de wereld is door de elite ontworpen om de belangen van de elite te behartigen, en heeft geen andere functie. De zin van het leven en het doel van de wereld is dat de rijken alsmaar rijker worden – en SCHIJT aan alle anderen! Is dat niet de slotsom van deze wereld, zo overduidelijk voor eenieder die niet blind is?

Maar de vraag is waarom degenen die niet tot de elite behoren deel zouden nemen aan een systeem dat intrinsiek zo vijandig tegenover hun belangen staat. Waarom tolereert de niet-elite – de overgrote meerderheid van de mensheid – het kleine aantal elitairen dat over hen heerst? In het verleden ketenden de meesters het volk met fysieke kettingen, maar de wereld is veranderd. Nu zijn de kettingen van de meesters vele malen sterker hoewel ze niet langer fysiek zijn. De nieuwe kettingen zijn psychologisch en worden volledig geaccepteerd door degenen die vastgeketend worden. De volmaakte gevangene is hij die zijn eigen handboeien en kettingen omdoet, en zichzelf in zijn cel opsluit. Als je mensen hebt veranderd in gevangenen die geloven dat ze vrij zijn, heb je TOTALE controle over ze.

De bevoorrechte elite zijn de ingenieuze gevangenisbewaarders. Duizenden jaren aan ervaring hebben hen de sleutels tot de menselijke geest gegeven, de technieken om mensen niet voor vrijheid maar voor slavernij te laten kiezen. De ideale slaaf is hij die ontkent dat hij een slaaf is en zich toch gedraagt als slaven altijd al gedaan hebben – onder alle omstandigheden de bevelen van de meester gehoorzamend. Slaven die weten dat ze slaven zijn hebben een hekel aan hun verachtelijke toestand. Ze doen niet goed hun best. Ze verzetten zich tegen hun werk. Ze zorgen voor problemen. Het vergt veel tijd en moeite om ze onder controle te houden. Het kost geld. Wat is de oplossing? Ze moeten ertoe gebracht worden om voor slavernij te KIEZEN, zodat ze het actief willen. Uiteraard moet het label "slaaf" dan wel weggenomen worden, maar er zijn vele eufemismen beschikbaar: werknemer, consument, klant, kiezer, burger.

Het komt allemaal neer op hetzelfde: miljarden mensen die de bevelen van de elite opvolgen en zich ten bate van de elite in het zweet werken. Dat is de essentie van de meester-slaaf verhouding. In een vrije wereld van vrije mensen, gehoorzaamt men zichzelf en werkt men hard ten bate van zichzelf. Men kijkt er om zich heen en ziet nergens een elite, want zoiets als een elite zou ondenkbaar zijn. Zouden Nietzsche's Übermenschen het tolereren om als slaaf te dienen voor een elite? Zou de "Gemeenschap der Goden" van de Illuminati buigen voor "hogere" goden?

Het concept van een meesterklasse die zijn wil aan een slavenklasse opdringt, is weerzinwekkend.

In een film over de Katholieke martelaar Thomas Becket, de middeleeuwse aartsbisschop van Canterbury, stelde Becket over een arrogante, rijke Heer:

"Wij excommuniceren hem en verklaren hem ex voto. We werpen hem in de duistere regionen. We vervloeken hem en veroordelen hem, met de Duivel en zijn gevallen engelen en alle onverbeterlijke zondaars, tot eeuwig vuur en onophoudelijke pijn."

Wij stellen hetzelfde over alle slavendrijvers. Het concept van een "meester" moet permanent verworpen worden. Het dient geen rol meer te spelen in menselijke aangelegenheden. Elk politieke systeem zou als eerste het probleem van de meester moeten aanpakken, het probleem van de wolf die ons als prooi ziet. Pas wanneer de wolf gedood is kunnen we ons concentreren op het opbouwen van de wereld zoals die zou moeten zijn.

De elite houdt haar vuile geheimen in het algemeen goed voor ons verborgen. Maar als je je ogen opent, zul je zien wat er werkelijk aan de hand is.

De feiten: we worden bestuurd door een kleine maar zeer machtige groep mensen. Ze worden de "Oude Wereldorde" genoemd omdat ze ons al duizenden jaren in hun macht hebben. Ze zijn verantwoordelijk voor de wrede, brute, egoïstische en hebzuchtige geschiedenis van de wereld; de gruwelijkheden die zijn begaan om hen het soort wereld te geven dat ze verlangen – met hen als de meesters en alle anderen als de slaven.

Hun doel is simpel: zoveel mogelijk geld te vergaren, zichzelf en hun nakomelingen permanente macht toe te eigenen, en ten koste van ons zoveel mogelijk plezier te maken. In plaats van met elkaar te vechten om de heerschappij, werken ze samen omdat er genoeg dwazen en slaven beschikbaar zijn voor elk van hen, zolang er maar niet teveel nieuwe personen worden toegelaten tot hun betoverde kring.

 

 

Feiten over de Oude Wereldorde

1. De wereld wordt bestuurd door een wereldwijde elite van zo'n 6.000 leden.

2. 94% van hen is mannelijk en de gemiddelde leeftijd is 60.

3. 2% van de wereldbevolking bezit 50% van de wereldwijde rijkdom.

4. 1.100 miljardairs bezitten twee keer zoveel rijkdom als de 2.5 miljard armste mensen.

5. De 50 grootste financiële instituties beheersen een derde van de wereldwijde rijkdom.

6. De 250 grootste corporaties genereren bijna een derde van het wereldwijde BBP (bruto binnenlands product).

Bron: "The Superclass and the World they are Making" van David Rothkopf

Bijna niemand in de Oude Wereldorde is verkozen (en zij die wel verkozen zijn, hebben het stemproces omgekocht). De meesten van hen hoeven geen verantwoordelijkheid af te leggen naar het volk. Slechts een enkeling gaat om met gewone mannen en vrouwen. Ze leven in exclusieve "gated communities" (met muren en poorten omgeven luxueuze woonwijken), ver weg van de burgers die ze besturen.

Ze worden onderwezen aan exclusieve privéscholen en universiteiten, en ze worden ingewijd in geheime genootschappen om daar andere leden van de Oude Wereldorde te ontmoeten. Het overgrote deel van hen heeft zijn rijkdom en status geërfd. Talent en verdienstelijkheid tellen niet voor hen; het gaat om het netwerk van je familie. "Hij/zij komt uit een GOEDE familie" is de code voor hun eigen soort. Als je niet uit een "goed" nest komt, vergeet het dan maar.

Ondanks hun hebzucht, doen deze mensen zich vaak voor als bijzonder religieus, bijvoorbeeld Goldman Sucks: "Wij verrichten God's werk."

Ze besturen vrijwel alles dat het waard is om bestuurd te worden. Ze behandelen ons met minachting. We zijn enkel de werkrobotten, de consumerende zombies, het "kanonnenvoer", overtollig gewicht dat overboord gegooid kan worden.

Ze gebruiken het onderwijssysteem om domme, gehoorzame, onderdanige en inschikkelijke slaven te produceren die geen weerstand bieden aan hun meesters.

De Oude Wereldorde bestaat uit de volgende categorieën:

De superrijken
De politieke top
De militaire top
De politietop
Mediamagnaten
Religieuze leiders
Bazen van inlichtingendiensten
Topbankiers
Topondernemers
Super beroemdheden

De leden van de Oude Wereldorde zijn:

Adel: de Koninklijke en aristocratische families van het Verenigd Koninkrijk en Europa.

Dynastieën: Rockefeller, Rothschild, Astor, Bundy, Collins, Freeman, Reynolds, Van Duyn, Li, Bush, Onassis, Brzezinski, Kissinger, Kennedy, Murdoch, Ackermann, Russel, Trump, Buffet, Soros, McDonald, Merkel, Sarkozy, Bernanke, Greenspan, Gore, Clinton etc.

Een lijst van 227 Nederlandse adellijke en superrijke families is te vinden in De macht van het familie kapitaal (1980), van Joost van Steenis.

De volgende organisaties dienen de Oude Wereldorde: hedendaagse vrijmetselaars (op een handjevol uitzonderingen na die de waarden van de oorspronkelijke vrijmetselaars hoog hebben gehouden), de Priesthood of AMEN, de Brotherhood of the Shadows, Skull and Bones, de Bullingdon Club, de Thule Society, de Vril Society, Bohemian Grove, de Bilderberg Group, de Trilateral Commission, de Counsil on Foreign Relations, B'nai B'rith, UNO, en de NAVO. Er zijn nog vele andere – organisaties van marionetten en schoothondjes die door hun meesters worden gekocht en verkocht.

Deze groeperingen manipuleren de politiek, de economie, het onderwijs, de media, de wet en de beeldvorming. Ze sturen onze psyche. Ze zorgen dat we hun "visie" accepteren.

Hoe bereikte de Oude Wereldorde haar huidige positie? Met behulp van concentratiekampen, RFID chips, buitenaardse wezens en het terugdringen van de wereldbevolking? Of met de oneindig veel elegantere en lucratieve methodes die ons blinde geloof aanspreken en onze trouw afdwingen? Vergeet niet: de beste slaaf is degene die denkt dat hij vrij is.

De methodes die door de wereldwijde elite worden gebruikt om controle over het volk te houden zijn als volgt:

1) Democratie

Denk je dat je keuze hebt? Droom maar lekker door. Je kunt stemmen op degenen die zij voor je hebben uitgekozen. De kandidaten zijn zorgvuldig geselecteerd door de Oude Wereldorde. Obama? – kijk naar zijn lijst van zakelijke sponsors, waaronder Goldman Sachs. Zijn eerste stafchef was de zoon van een zionistische terrorist.

De Oude Wereldorde wist dat Obama hun knul was, ongeacht zijn retoriek en achtergrond. Iemand die makkelijk om te kopen is. En natuurlijk, als je Obama niet had gekregen dat zou je met Clinton zijn opgescheept. Noem je dat een keuze? Heeft je stem er ooit toe gedaan?

"Als verkiezingen iets veranderden, zouden ze zijn verboden!" ~ Tucholsky

2) Vrije markt kapitalisme

3) Psychologie

4) Junk food en TV (" brood en spelen" )

5) Godsdienst

6) Wetgeving

De "wet" is het speelterrein van gangsters. Het doel ervan is de belangen van de elite te beschermen. Het laatste dat het dient is gerechtigheid. Gewone mensen maken geen kans. Alles is doorgestoken kaart. Zoals Hildebrandt zei, "Het is niet genoeg om gelijk te hebben. Je moet ook iets te betekenen hebben in het juridische systeem."

7) Complottheorieën

Vele complottheorieën zijn bedacht en de wereld in geholpen door de Oude Wereldorde, om de mensen af te leiden en ze bezig te houden met betekenisloze, belachelijke onzin. In plaats van ten strijde te trekken tegen de wereldwijde elite, zijn vele bloggers geobsedeerd door gebeurtenissen die nooit zullen plaatsvinden. Ze verspillen hun tijd aan het eindeloos onderzoeken van "chemtrails" en de "baan van Nibiru". Je ziet deze mensen nooit onderzoek doen naar Pythagoras, Leibniz of Hegel – want dat lijkt veels te veel op zwaar werk, teveel op de werkelijkheid in plaats van fantasie.

Complottheorieën behoren tot het terrein van Mythos in plaats van Logos. Het zijn opwindende verhalen, maar ze hebben niets van doen met logica en rede. De meeste complottheorieën zijn krankzinnig. Dat wil niet zeggen dat niemand samenzweert – dat gebeurt wel degelijk – maar er is een duidelijk onderling verschil tussen complottheorieën die bijvoorbeeld wijzen op de manier waarop de elite de media manipuleert, en die welke stellen dat pan-dimensionale, vormveranderende hagedismensen de holle Aarde bevolken. Het eerste soort theorie is aannemelijk en rationeel, het andere voor gestoorden en borderline psychoten. Mensen die in de meest zonderlinge complottheorieën geloven leiden feitelijk aan een geestelijke stoornis, waardoor niemand ze met rationele argumenten van hun waanvoorstellingen kan bevrijden.

8) Het leger en de politie: de gewapende tak van de Oude Wereldorde, de knokploegen die de wil van de elite afdwingen. Alle soldaten en politieagenten zijn verraders en vijanden van het volk.

 

 

 

De valse messiassen

Wie hebben ons "gered" van de wereldwijde financiële crisis? Precies dezelfde mensen als die deze veroorzaakt hadden. En hoe hebben ze ons gered? Door ons met enorme schulden op te zadelen, en ervoor te zorgen dat ze zelf hun dikke bonussen zouden behouden. Ze zouden moeten worden ontslagen en naar de gevangenis moeten worden gestuurd voor hun misdaden tegen het volk. Het zijn gelegaliseerde dieven die het geld onder onze neus vandaan hebben gestolen.

Verzet je tegen de heersers. Gehoorzaam het systeem niet langer. Laat de elite weten dat ze je reet kunnen kussen. We hoeven dit niet langer te pikken.

Zou je niet liever een ridder zijn, gezeteld aan de Ronde Tafel, in plaats van een slaaf die zijn meesters dient?

Dus zet je je leven voort als een "middel" of ga je ernaar streven een authentiek mens te worden, die een echte bijdrage te leveren heeft?

 

 

Doorgestoken kaart

In Engeland is de regeringspartij van de bevoorrechte elite de Conservative Party. Achter gesloten deuren zei de conservatieve minister-president David Cameron tegen de directie van Citygroup: "Mijn vader was een aandelenhandelaar; mijn grootvader was een aandelenhandelaar; mijn overgrootvader was een aandelenhandelaar." Ja, David, we ontvangen je boodschap luid en duidelijk.

Cameron, die naar Eton en Oxford ging en lid was van de Bullingdon Club, is iemand die alles dankt aan zijn achtergrond, maar toch stelt hij graag dingen als, "Het maakt niet uit waar we vandaan komen, het gaat er om waar we naar toe gaan."

 

Maar zou hij zelf afkomstig zijn uit een rijtjeshuis in een van de vele achterstandswijken van Engeland, dan ging hij nergens anders heen dan het dichtstbijzijnde gemeentehuis om zijn uitkering in ontvangst te nemen. Het is ongelofelijk dat de superrijken in staat zijn om, met een strak gezicht, te ontkennen dat hun achtergrond in enig opzicht heeft bijgedragen aan hun succes. Alleen een dwaas neemt ze serieus.

De meeste donaties van Cameron's rechtse partij waren afkomstig van hedgefonds managers, financiers, bankiers, private equity speculanten, investeerders en aandelenhandelaren. Zij betalen hem en hij gehoorzaamt plichtsgetrouw hun bevelen. Ze komen allemaal van dezelfde achtergrond als hij. Ze vormen een hyper-efficiënt kartel dat zichzelf verrijkt.

Wat we nodig hebben is een civiele samenleving, niet een zelfzuchtige samenleving. Sommige bankiers en handelaren pleegden tijdens het hoogtepunt van de Wall Street crash van 1929 zelfmoord. In 2008 eiste hetzelfde soort mensen gewoon hogere bonussen. Veel topfunctionarissen van Lehman Brothers werden op kosten van de belastingbetalers in dienst gehouden om alle financiële posities van de failliete organisatie te ontrafelen. Ter "compensatie" eisten ze bonussen die zo hoog waren als toen de zaken er nog goed voor stonden. Met andere woorden, deze knakkers weten hoe ze moeten winnen, of de organisatie nu bloeit of barst. In een gezonde natie zou hen verteld worden dat ze hun troep op eigen kosten mogen opruimen, of anders een gevangenisstraf mogen uitzitten. Waarom zouden failliete bankiers hun voorwaarden mogen stellen aan de belastingbetalers? Het is waanzin. Welke Amerikaanse belastingbetalers hadden hier iets over te zeggen? Niemand! Wat is er gebeurd met "no taxation without representation"?

De bankiers hebben een systeem gecreëerd waarbij ze als een jetset zijn die naar Las Vegas gaat om daar van alle geneugten en privileges te genieten die het casino te bieden heeft. Als ze winnen, mogen ze alles houden. Als ze verliezen, laten ze ons de rekening betalen. Leuk werk als je ervoor aangenomen kon worden!

Neil Barofsku, de hoofdinspecteur van de US Treasury Department, schreef: "Wij zitten over twee, vijf of tien jaar met een vergelijkbare of grotere crisis opgescheept. Het lijkt erop dat tot de dag van vandaag nog geen van de fundamentele problemen zijn aangepakt. De bail-outs hebben in 2008 voorkomen dat ons financiële systeem in een ravijn terecht kwam, maar we rijden nog op dezelfde bochtige bergweg, maar nu in een snellere auto."

Een volgende crash binnen tien jaar zal het einde betekenen van democratisch kapitalisme. Om een ramp te voorkomen moet het alternatief – meritocratisch, socialistisch kapitalisme, niet op basis van privékapitaal maar door het volk gedeeld kapitaal – klaar staan om het roer over te nemen.

 

 

De kleptocratie

De Oude Wereldorde bestuurt een zakelijke kleptocratie. Ze zijn er altijd op uit ons te beroven, uit te buiten en te manipuleren. De banken zijn een kleptocratie – regering door dieven, die stelen van het volk.

 

 

Het bankensysteem

De banken moeten onder directe controle van het volk komen. Alle bestuursleden moeten door het volk worden aangewezen, en aan hen verantwoording afleggen. Als ze niet vaardig blijken te zijn, kan het volk ze zonder compensatie van hun positie verwijderen. Al hun persoonlijke financiële gegevens moeten transparant zijn en door het volk kunnen worden ingekeken. Wie niet met deze voorwaarden akkoord gaat kan geen functie vervullen in een bank.

Bankdirecteurs en medewerkers zullen personen zijn die toegewijd zijn aan het dienen van het volk en gedreven door een verlangen de financiële gezondheid van het land te verbeteren, in plaats van enkel zichzelf te verrijken. Ze zullen dezelfde status hebben als generaals en admiraals.

De belangrijkste rol van het bankensysteem is te investeren in de ondernemingen van het volk. Het doel van banken is niet te speculeren, aan casino operaties deel te nemen en zichzelf belachelijk hoge bonussen uit te keren.

Er zullen vele publieke banken zijn, elkaar beconcurrerend, en overzien door een Economische Hoge Raad bestaande uit experts met het kaliber van Nobelprijswinnaars. Alle banken kunnen onafhankelijk opereren, op basis van hun eigen strategie en werkwijzen. Hoe meer winst ze maken, hoe meer ze zichzelf kunnen betalen. Competitie tussen banken is van vitaal belang om te zorgen voor innovatie, en zelfgenoegzaamheid tegen te gaan.

Geen bank mag "te groot om te falen" zijn, en de regulatoren moeten zorgen dat geen bank het punt bereikt waarop het zal falen. Banken moeten lange-termijn investeerders worden van bedrijven die zijn opgezet als partnerschappen van werknemers. Publieke banken zullen privé-financiering vervangen.

Groepjes vrienden en collega's met een goed zakelijk idee zullen de banken benaderen met een bedrijfsplan en vragen om startkrediet en andere financiële ondersteuning. In ruil daarvoor ontvangt de geldverstrekkende bank een noemenswaardig aandeel en krijgt dividenden uitbetaald. Hoe succesvoller het bedrijf, hoe hoger de winst voor de bank.

Openbare in plaats van particuliere banken zullen de belangrijkste bron vormen van het kapitaal in de economie. Er zal geen plaats meer zijn voor zionistische, masonische en Ivy League netwerken waarbij achter de schermen de begunstigde enkeling wordt gefinancierd en alle gewone mensen investeringskredieten wordt geweigerd.

In de Nieuwe Economie zal het particuliere kapitaal grotendeels vervangen worden door publiek kapitaal, en particuliere corporaties door publieke corporaties. Kapitalisme – op dit moment een economisch systeem van private rijkdom – zal worden vervangen door een soort Publiek Kapitalisme, een radicaal nieuw systeem dat kapitalisme met socialisme combineert.

Waarom was het Sovjet communisme een ramp? Het was een dictatoriaal, totalitair systeem waarin iedereen die iets wilde bereiken lid moest worden van de Communistische Partij. Omdat de communistische ideologie gewone mensen geen stimulans biedt om rijk te worden door middel van eigen inzet, talent en ideeën, stierf innovatie. Er was geen competitie, waardoor elke monopolie zelfgenoegzaam, star en inefficiënt werd. Het communisme, dat zogenaamd zou zijn gebaseerd op Marxistische dialectiek, vergat volledig dat de dialectiek op alle aspecten van de samenleving moet worden toegepast. Competitie en tegenstellingen vormen de essentie van de dialectiek. In de Sovjet-Unie waren competitie en tegenstellingen niet toegestaan, waardoor het hele systeem verrot en dialectisch dood was. Haar falen was daardoor dialectisch gegarandeerd. Het probleem met Marxisten was dat ze, net als Marx zelf, de dialectiek van Hegel nooit goed begrepen hadden.

Toen de Berlijnse Muur werd afgebroken, kwamen vele mensen tot de absurde conclusie dat het kapitalisme zichzelf zonder enige twijfel had bewezen als het beste economische systeem dat er maar mogelijk is. Twintig jaar later is het kapitalisme zelf gestorven. In 2008 waren de kapitalistische banken insolvent en kon het kapitalisme enkel voortleven dankzij een socialistische (i.e. publieke) financiële ingreep.

Vergelijk het failliete Westen met Communistisch China, dat grote kans maakt in de komende tien jaar 's werelds economische grootmacht te worden. Communistisch China heeft de hele wereld laten zien hoe een plattelandseconomie in enkele jaren getransformeerd kan worden in een wereldwijde krachtcentrale, door middel van een verstandige combinatie van communisme en kapitalisme, en gecentraliseerde staatsinvesteringen in privéondernemingen.

Is het niet merkwaardig dat nog geen enkele Westerse regering heeft geopperd dat Westerse naties wellicht aspecten van het Chinese model zouden moeten overnemen? Waarom hebben ze niet uitgelicht waarom China geen financiële ramp ervaren heeft? Het antwoord is simpel – China had geen private bankiers en een superrijke gangsterklasse die de regering dicteert en ongelofelijke risico's neemt met het geld van anderen. De Oude Wereldorde wil niet dat "Main Street" die boodschap bespreekt. Het Chinese communistische kapitalisme heeft de wereld laten zien dat we prima af kunnen zonder de zionistisch-masonische Oude Wereldorde versie van kapitalisme. Er zal geen economische ineenstorting als die van de Sovjet-Unie volgen als de Oude Wereldorde weggevaagd wordt – China is daar het bewijs van.

Communistisch China heeft een sterk gecentraliseerde planeconomie die toch kapitalisme en innovatie laat floreren. Stel je nu eens voor dat de Chinese Communistische Partij vervangen wordt door een dialectische meritocratie, gericht op het optimaal benutten van ieders talenten, zonder enige ideologie of verplicht lidmaatschap van een politieke partij? Hoe succesvol zou een dergelijk land niet worden? Dat is wat we in het Westen kunnen hebben.

Vergis je niet, een gigantisch rookgordijn is opgetrokken om te voorkomen dat het volk zich bewust wordt van de nu overduidelijke waarheid: het door de superrijken gedomineerde, westerse kapitalisme heeft gefaald, en heeft nu al een succesvollere rivaal in de vorm van communistisch-kapitalistisch China, dat geregeerd wordt door een totalitair regime in plaats van zionisten en vrijmetselaars.

Meritocratisch publiek kapitalisme zal nog succesvoller zijn. We hebben niets te vrezen van de omverwerping van democratisch kapitalisme. China heeft het zonder twijfel bewezen. De Chinezen hebben de financiële chaos vermeden en gelijktijdig enorme economische groei genoten – de exacte combinatie waar westerse regeringen van dromen. Dus waarom is er geen westerse regering te vinden die de wijze lessen hiervan toepast? Zijn ze ziekelijk dom, of is het in werkelijkheid de Oude Wereldorde die alle initiatieven en reformaties die hun positie bedreigen een halt toe roept?

De wereld is toe aan een nieuw economisch systeem. Het tijdperk van de superrijken is over. We leven in de schemering van de idolen, de valse goden die veel te lang over ons geheerst hebben.

 

 

De media

Gezien het belang en de invloed van de media, is het onacceptabel dat deze zich in private handen bevinden. Media magnaat Rupert Murdoch heeft een absurde hoeveelheid controle over de wereld. Waarom werd toegestaan dat één man controle kreeg over zoveel poorten naar de geest van het volk?

Nooit weer. De media moet in handen zijn van het volk.

 

 

De wet

Het rechtssysteem is een middel om het volk te onderwerpen. In plaats van ze te doden met een geweer – een vuile methode die wraakacties op zou kunnen roepen – slaat een rechter met een klein hamertje op een tafel om hem te vermoorden, tenminste wat zijn financiën en loopbaan betreft. De wetgeving ontwikkelde zich in eerste instantie om het bezit en de rijkdom van de rijken te beschermen. De wet is de armen en mensen zonder netwerk niet goed gezind. Of je wel of geen gerechtigheid krijgt is als een loterij. Zou je een munt opgooien, dan zou je even goede resultaten krijgen, maar dan zonder de hoge onkosten die verbonden zijn aan extreem rijke advocaten. Als het opgooien van een munt in 50% van de gevallen gerechtigheid levert, is een rechtssysteem dat een fortuin kost maar de gerechtigheid met slechts 10% verhoogt dan wel al dat geld waard? Zouden we het geld niet moeten besteden aan iets anders, bijvoorbeeld onderwijs dat leidt tot slimme mensen die niet het soort misdaden begaan waartoe arme en wanhopige personen gedreven worden?

Waarheid en onschuld zouden je moeten helpen in een rechtszaak, maar doen dat niet. Een rijke advocaat die gespecialiseerd is in het uitbuiten van ingewikkelde wetten – gecreëerd door mensen die gebaat zijn bij controle over anderen maar niet bij een systeem van ware gerechtigheid – kan makkelijk een zaak winnen ongeacht de merites ervan.

"Een wet is alleen dan geldig wanneer zelfs de varkenshoeders in Galicië er bekend mee zijn." ~ Keizerin Maria Theresia van Oostenrijk

Een goede verdediging is meestal meer gebaseerd op de advocaat z'n vermogen om goed toneel te spelen en obscure mazen in de wet uit te buiten dan de zaak zelf. En kijk naar die bevoorrechte, seniele rechter die een raar ouderwets kostuum draagt maar zich van moderne technologie zoals computers bedient. Hij heeft geen idee waar hij mee bezig is.

Het huidige rechtssysteem is er voor het behoud van de belangen van de Oude Wereldorde. En daarmee uit. Ze willen niet dat mensen hun zaken in de weg staan. De wetgeving is een "nette" en "legitieme" manier om van vijanden af te komen.

 

 

Helder als modder

De doctrine van "politieke transparantie" verkondigt dat je zult worden geïnformeerd over de politieke vergaderingen, de doeleinden van de verschillende partijen etc. Alles over hoe je geregeerd wordt gepubliceerd, en is ten alle tijde beschikbaar voor publieke controle. Wat een grap. Onze politici vertellen ons niet eens hoeveel geld ze verdienen (van hun "externe" belangen) bovenop de berg cash die we verplicht zijn hen te betalen voor hun jammerlijke resultaten. De politici in het Verenigd Koninkrijk, die ooit beweerden de minst corrupte politici ter wereld te zijn, zijn onlangs ontmaskerd als behorend tot de ergste. Ze probeerden wanhopig te voorkomen dat hun extravagante uitgaven werden gepubliceerd, maar uiteindelijk deden actievoerders hun slordige puinhoop volledig uit de doeken. Engelse politici lieten "eendenhuizen" en "slotgracht reinigingsdiensten" betalen uit de staatskas. Ze lieten belastingbetalers de hypotheek van hun tweede woningen betalen.

Rijke mannen kochten titels en eretekens van de regering. Er is een lid van het Britse House of Lords die niet als woonachtig in Groot-Brittannië staat ingeschreven, zodat hij niet de volledige Engelse belasting hoeft te betalen. En toch is deze man een van de belangrijkste bijdragers van de Conservative Party, de huidige heersende partij, en is verantwoordelijk voor het goedkeuren van Britse wetten. Vele ex-politici worden lobbyisten, waarbij ze hun politieke netwerk gebruiken om grote sommen geld te verdienen. Voormalig minister-president Tony Blair, een man met een uitermate bevoorrechte achtergrond, harkt nu geld aan met bedrijfsdictaturen en het geven van lezingen voor grote corporaties (waarvoor hij zo'n €75.000 verdient voor circa een uur werk). Toen hij leider werd van de Labour Party was het zogenaamd een socialistische partij. Wat een kolder.

Wat zouden de politici – naast de vingers die ze overal in de pap hebben – nog meer voor ons verborgen houden? Wellicht dat zij slechts de marionetten zijn van een schaduwregering die feitelijk de wereld bestuurt? Misschien dat deze schaduwfiguren verantwoordelijk zijn voor alle oorlogen, corruptie, honger en ongelijkheid in de wereld?

 

Hoeveel democratische politici hebben de validiteit van democratie ooit in twijfel getrokken? Als een democratie nooit kritisch naar zichzelf kijkt, is het dan niet hetzelfde als een totalitair regime? Alle democratische naties zijn effectief één-partij staten. De verschillen tussen de democratische partijen zijn louter cosmetisch. Je kunt alles krijgen wat je maar wilt, als het maar democratie is. Zoals Henry Ford het uitdrukte: "De klant kan een auto krijgen in elke gewenste kleur, zolang het maar zwart is."

Waarom streven we niet naar iets dat nieuw en beter is? Waarom vindt er nooit een debat plaats over het hervormen van democratie, vooral nu we zo'n technologische revolutie beleven?

Democratie wordt meestal gecombineerd met vrije markt kapitalisme: nog zo'n concept dat ons welvaart, orde en stabiliteit belooft. Maar vraag jezelf eens af: zijn de markten en munteenheden stabiel? Wordt het geld eerlijk verdeeld? Worden de natuurlijke bronnen eerlijk verdeeld tussen de verschillende landen en de mensen?

 

De vette varkens van de Oude Wereldorde willen dat wij, hun dienaren, hun gouden voerbakken met geld vullen, zodat ze hun lange snuiten er in kunnen steken nadat ze roulette hebben gespeeld met de wereldeconomie.

Een markt zonder strikte regulatie trekt onmiddellijk oplichters, uitbuiters, roofridders en grijpgrage graaiers aan. Ze bezitten al een derde van de planeet en hebben controle over het grootste deel van het geld, direct dan wel indirect. En denk niet dat ze hun middelen zullen gebruiken ter wille van het welzijn van de mensheid: je zult in dit sterrenstelsel geen zelfzuchtigere mensen aantreffen. En hoewel ze niet verkozen zijn, dicteren ze niettemin de regeringen. Wie heeft er werkelijk controle over het land? De verkozen politici of de niet-verkozen bankiers? Zijn de financiële aangelegenheden van de bankiers transparant voor het volk? Welnee. Het volk zou geïnformeerd moeten worden over de hoeveelheid belasting die elke bankier heeft betaald. Dan zullen we zien hoe goed hun in belastingomzeiling en belastingonderduiking gespecialiseerde advocaten en accountants wel niet zijn.

Vrije markt kapitalisme garandeert dat een kleine elite de wereld met minimale inmenging zal besturen en uitbuiten. Globalisme maakt het bedrijven mogelijk om slaven in Zuidoost-Azië uit te buiten om artikelen voor een absurd lage prijs te produceren. Daarna verkopen ze deze lage kwaliteit troep in het Westen als merkkleding, met een dikke winstmarge. Vervolgens brainwashen adverteerders je dat je echt niet zonder deze merken kunt. Zeven dagen per week bombarderen ze je van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat met advertenties waarin ze hun troep aan ons verkopen en de kapitalistische uitbuiters nog veel rijker maken. Weg met de merken! Je daden en karakter definiëren je, niet de idiote logo's en designerbroeken die je draagt.

Heb je je buik niet vol van de "banksters" (banker+gangster)? Betaal geen beschermgeld aan de Financiële Bende! De Maffia gebruikt brute kracht om je te beroven; de Oude Wereldorde berooft je met de wet, het bankensysteem en kapitalisme. Het doel van de Maffia en de Oude Wereldorde is exact hetzelfde – de zwakken belazeren om zichzelf te verrijken.

 

 

Het grootste feest ooit

Wil je uitgenodigd worden voor het grootste feest ooit? Het is al aan de gang, maar je bent er niet bij, en zult er waarschijnlijk nooit bij zijn als je geen radicale stappen zet.

Stel je voor dat je op wonderbaarlijke wijze een uitnodiging kreeg en zo voorbij de enorme rij buiten wachtende mensen mocht lopen. Zodra je binnen was, en eenmaal deel uitmaakte van de betoverde kring, en had ontdekt dat hier alles was dat je maar verlangde (behalve dat het een beetje te druk was), zou je een plotseling en onverwachts verlangen hebben – je zou niet willen dat iemand anders binnenkomt. Want zij zouden het feest alleen nog maar drukker en minder comfortabel maken, en de dingen nemen die jij wilt hebben. Je wilt de organisatoren van het feest vragen de slotbrug op te halen en de poortdeur te sluiten voor alle nieuwkomers, vooral omdat dit feest een andere opmerkelijke eigenschap heeft: het gaat voor altijd door en bevat al het leven. Op dit feest worden baby's geboren, en aan de andere kant raken sommige feestgangers uitgeput en sterven. Als meer mensen worden geboren dan sterven, zal het feest steeds drukker worden.

Welkom bij het grootste feest ooit: het feest van de Oude Wereldorde, het feest dat je nooit zult bijwonen. Bedenk eens hoeveel eenvoudiger je leven zou zijn als je tot de fortuinlijke enkeling behoorde die op het feest werd geboren en er opgroeide. Je hele leven zou plaatsvinden op dit allerbeste feest. Geen zorgen voor jou. Permanent feest vieren.

We noemen dit privilege, of voorrecht. Zij die gezegend zijn om op het feest geboren te worden, zullen vergulde levens lijden. Ze hoeven zich niet in te zetten en moeite te doen om het feest binnen te komen, omdat ze er al zijn, en altijd al geweest zijn. Paris Hilton is zo'n persoon. Als zij niet in privilege geboren was, was het nu waarschijnlijk een paaldanseres geweest, want ze is niet gekwalificeerd voor ander werk.

Dus wat ga jij er aan doen? Laat je dit feest gewoon doorgaan zonder jou? Je doet elke dag je best om te zien wat er op dit fantastische feest allemaal gebeurt. Elke dag wordt er melding gedaan van de laatste fantastische en opwindende gebeurtenissen. Je ziet glansrijke foto's van buitengewoon aantrekkelijke mensen, die allemaal genieten van het mooiste dat het leven te bieden heeft. Je kunt je gedachten nergens anders op richten. Je hele leven wordt verzwolgen door het verlangen aan het feest deel te nemen. Je bent volledig afgesneden van je eigen leven omdat je weet dat de pret altijd ergens anders te vinden is. Jouw leven wordt gedefinieerd door HUN feest. Niemand wil naar JOUW feest komen. Niemand heeft er interesse in. Het is er saai. Jij bent saai. En, diep van binnen, ben je van mening dat het goed is dat jij geen toegang hebt tot het feest – want je hebt zelf geen enkele moeite gedaan om een beter feest te organiseren. Je hebt geen fantasie, geen creativiteit, geen talent, geen geld en geen sexy vrienden, dus waarom zou iemand naar jouw feest willen komen?

Als ze jou geen toegang verlenen tot hun feest, dan heb je een aantal keuzes. 1) Accepteren dat je een saaie mislukkeling bent in vergelijking met de stralenden. 2) Hen dwingen de toegangsvereisten voor hun feest te versoepelen. 3) Een veel beter feest te organiseren, een waarvoor zij moeite zullen moeten doen om binnen te komen.

Dus waar kies je voor?

 

 

De Anti-elite Wet

Het is een wereld van vals spel. De bevoorrechte elite – de Oude Wereldorde – heeft een systeem ontwikkeld dat ervoor zorgt dat zij altijd winnen. Het zijn zonder uitzondering hun belangen die behartigd worden, nooit die van het volk. Het maakt niet uit hoe intelligent, creatief of getalenteerd je bent. Als je geen deel uitmaakt van de kliek (de "in-crowd") zul je nooit in de buurt van ware macht komen, tenzij je bereid bent een dansende marionet te zijn.

De mensen die de wereld besturen geven om niets anders dan het verrijken van hun eigen families. En dat hebben ze FORMIDABEL gedaan. Jammer van de rest.

Het feodalisme heeft de nieuwe merknaam "democratie" gekregen, maar deze mooie nieuwe naam kan niet het feit verbergen dat we nog steeds slaven zijn van de elite, zoals we dat altijd al geweest zijn. En onze werkelijke Meesters (nog steeds niet-verkozen) verbergen zich achter een gordijn terwijl wij te maken hebben met hun stromannen – de "democratische" politici. Er is sinds de middeleeuwen niets veranderd. De elite huwt nog steeds uitsluitend "gelijken" (ofwel geen van ons), ze wonen het liefst in "gated communities" (kastelen) en ze hebben controle over de belangrijkste banen.

Ze hebben tenminste de "wet van de eerste nacht" afgeschaft (jus primae noctis), ook wel bekend als droit du seigneur (het recht van de landheer). Of is dat wel zo? Rijke oude mannen en stralende beroemdheden kunnen vrijwel elke aantrekkelijke jonge vrouw het bed in krijgen, want zo werkt de aantrekkingskracht van geld, privilege en roem.

Deze moderne feodale landheren ruïneren landen, beginnen oorlogen, manipuleren markten en doen wat ze maar kunnen om hun belangen te behartigen. Hun doelen zijn simpel: rijkdom, macht en lol ten koste van jou.

Een klein, wereldwijd netwerk van slechts een paar duizend man bestuurt de wereld. Het laatste dat zij willen is transparantie: de natuurlijke vijand van samenzweerders. Ze willen niet dat iemand ooit een duidelijk beeld krijgt van wat er achter het gordijn plaatsvindt. Maar waarom zouden wij, het volk, deze mensen toestaan zichzelf voor ons verborgen te houden? Als zij onze levens besturen, is het dan niet redelijk dat we alles over hen te weten krijgen? Als zij de beste banen bewaren voor zichzelf, hun familieleden en vrienden, zouden wij dan niet mogen zien wat er gaande is, zodat we er iets aan kunnen doen? De beste banen zouden beschikbaar moeten zijn voor de meest getalenteerde mensen, ongeacht hun "connecties". Verdienstelijkheid is het enige dat telt, niet in welke familie je bent geboren of naar welke scholen en universiteiten je bent geweest. En toch zijn het dynastieën die de wereld regeren. We kunnen ze net zo goed erfelijke vorsten noemen. Ze kunnen net zo goed een kroon dragen en op een troon plaatsnemen. We zouden ons net zo goed voor hen neer kunnen buigen. Hun mantra is "birth before worth": de identiteit van je ouders en hoe het hen is afgegaan blijft veel belangrijker dan je persoonlijke verdiensten.

En toch kunnen we hen makkelijk terugslaan. Een enkele, eenvoudige wet zou de geheimhouding van de wereldwijde elite in één keer vernietigen. Het enige dat is vereist is een statuut die de elite dwingt om essentiële informatie over zichzelf vrij te geven. We noemen dit de "Anti-elite Wet".

Dit is de informatie die we nodig hebben van de rijkste 1% van elk land in de wereld:

• Naar welke scholen en universiteiten zijn ze geweest?
• Waren ze leden van exclusieve clubs gedurende hun verblijf bij deze instituties?
• Van welke privéclubs, vrijmetselaarsloges en geheime genootschappen zijn ze op dit moment lid?
• Wat is hun religie?
• Hoeveel hebben ze het afgelopen jaar verdiend en hoeveel belasting hebben ze betaald?
• Zijn ze vrienden of familieleden van iemand anders in de lijst van de 1%?

Met deze simpele informatie zouden alle geheimen van de elite aan het licht worden gebracht. We zouden precies zien hoe het systeem in ons nadeel vervalst is. Uiteraard zal de elite hier nooit aan meewerken, maar dat toont enkel aan dat ze iets te verbergen hebben.

Waarom zouden we ons bekommeren over hun "behoefte" aan privacy? Als je tot de elite toetreedt en de levens van miljarden anderen gaat besturen, dan verlies je je recht op privacy, niet? Dat is de prijs die je er voor moet betalen.

Dit is wat we zouden ontdekken als de Anti-elite Wet zou worden ingevoerd:

De jonge leden van de wereldwijde elite gaan naar exclusieve privéscholen en universiteiten. Ze treden toe tot elitaire genootschappen als Skull & Bones en de Bullingdon Club om kennis te maken met "gelijken" en hen te helpen bij het opbouwen van een elitair sociaal netwerk.

 

De Oude Wereldorde bestaat voornamelijk uit WASPs ("White Anglo-Saxon Protestants": blanke protestanten van Britse afkomst) en rijke zionisten. Velen zijn lid van exclusieve vrijmetselaarsloges (waar vele gewone vrijmetselaars niet eens van op de hoogte zijn), en andere elitaire gemeenschappen die zich in het duister verborgen houden. Ze horen ook bij organisaties als de Bilderberg Group, de Trilateral Commission en het World Economic Forum. Deze individuen zijn meesters op het gebied van belastingomzeiling en belastingontduiking. Ze betalen nauwelijks belasting, ondanks hun enorme rijkdom. "Belasting is voor het klootjesvolk." Nou, nu eist het klootjesvolk te weten hoe weinig belasting de rijken werkelijk betalen.

De rijken voelen er niets voor om een deel van hun rijkdom af te staan aan de belastingdienst. Dat is waar wij – de goedgelovigen – voor zijn. De Oude Wereldorde is gespecialiseerd in het uitgeven van geld dat van anderen is: van ons!

Lidmaatschap van elite gemeenschappen staat in de huidige maatschappij garant voor succes. Het draait altijd om wie je kent in plaats van wat je weet. De meeste leden van de Oude Wereldorde zijn niet eens verkozen. Ze zijn "aangewezen". Als ze iets verknallen, nemen ze gewoon een andere baan en verlaten het bedrijf met een gouden handdruk. Ze zouden jou uiteraard nooit hetzelfde gunnen.

De Oude Wereldorde bestaat uit rijke zionistische bankiers die de financiële druk leveren, en bevoorrechte, aristocratische families die voor de sociale connecties en status zorgen. De zogenaamde "president" van de Europese Unie, Hermann van Rompuy, is nooit verkozen door de Europeanen, en hetzelfde geldt voor de EU minister van Buitenlandse Zaken, Barones Catherine Ashton. Barones? In welke eeuw leven we?! Ze hebben geen expertise, en we weten niet eens wie het zijn, maar toch zijn het twee "leiders" van Europa. Is dat niet bizar? Stel je voor dat de Amerikaanse president geen moeite hoefde te doen om door het volk verkozen te worden, maar als een paus door zijn metgezellen zou worden aangewezen? De elite zou dol zijn op een dergelijke wereld. De hel zou losbarsten als mensen zich beseften in hoeverre ze worden gemanipuleerd door de bevoorrechte elite. De Anti-elite Wet zou het allemaal openbaar maken; de bewijsstukken op tafel leggen, voor allen in te zien.

De tijd is gekomen om te eisen dat in jouw land de Anti-elite Wet wordt ingevoerd. Weiger te stemmen op een politicus die deze niet steunt. Vergis je niet, elke politicus die het niet steunt maakt zelf deel uit van de elite en is je gezworen vijand. Als hij de Anti-elite Wet steunt, dan heeft hij bewezen dat hij als politicus in naam van het volk handelt, niet ten bate van de rijken. Zo niet, weg met hem! Dit is een eenvoudige wet, maar ook een van de meest grondige in de geschiedenis van de mensheid. Het markeert het einde van regering door de rijke, bevoorrechte elite. Zeg het voort. Laten we de wereld veranderen.

 

 

Activisme

De elite ziet zichzelf als goden, maar ze zijn niets zonder ons. Als wij niet beschikbaar waren om hun bevelen uit te voeren, zouden ze verhongeren.

Om de elite te vernietigen, moeten we de pilaren van hun tirannie verbrijzelen.

1) Democratie.
2) Abrahamistische godsdienst.
3) De psychologische boodschap dat de rijken hun rijkdom verdienen en moreel superieur zijn aan alle anderen.
4) De luiheid, onwetendheid, apathie en angst die ze ons hebben bijgebracht om ons te besturen.

Bovenal moeten we de hoogste God van de elite aanvallen, hun zin van het leven en het middel dat ze gebruiken om de aardbol te manipuleren: GELD.

In onze samenleving staat geld gelijk aan macht en dat is de reden waarom geld niet eerlijk is verdeeld. Sommige mensen hebben persoonlijke rijkdom die miljoenen keren groter is dan die van de armste mensen in de wereld. Hoe kan iemand dat redelijk en aanvaardbaar beschouwen?

Hier volgt een gedachte-experiment van de Duitse cabaretier Volker Pispers. Stel je voor dat alle bankiers, zakelijke adviseurs en beursanalisten ter wereld opeens dood op de grond vielen. Of dat hetzelfde gebeurde met alle brandweermannen, verpleegsters en dokters. Wie zou je missen? Als alle leden van de elite morgen zouden sterven, zou het iemand iets doen? Of zou het een mooie gelegenheid zijn om champagne te schenken?

De elite zijn parasieten, levend van de inzet van anderen. Veel van de mensen die we werkelijk nodig hebben voor een goed functionerende samenleving – zoals leerkrachten en verpleegsters – kunnen zich niet eens een appartement in de stad waar ze werken veroorloven.

De bevoorrechten zijn als verwende kleine kinderen die geloven dat ze het middelpunt van het universum vormen, maar terwijl de realiteit voor gewone kinderen vroeg of laat zijn intrede doet, gebeurt dat nooit voor deze bevoorrechte mensen. Het zijn kinderen gebleven omdat ze door hun bevoorrechte levensstijl werden afgeschermd van de harde realiteit. Ze hoeven zich geen zorgen te maken over geld of het vinden van een baan, of een mooie woning. Het wordt hen allemaal op een dienblad gepresenteerd.

Ze verlangen ernaar de top van de wereld te bereiken, mensen om zich heen te hebben die voor hen neerbuigen, en meer speelgoed te vergaren dan alle andere kinderen. De wereld is een puinhoop omdat de mensen die haar besturen een stelletje verwende, onbekwame kinderen zijn. Ze zijn nooit door volwassenen op hun foute manieren gewezen.

Treurig, niet? Het is zelfs nog treuriger dat we meespelen. Deze kinderen moeten leren dat ze deel uitmaken van een grote groep die we de mensheid noemen, en dat iedereen zijn plaats binnen die groep verdient, en gelijke kansen om de geneugten van het leven te proeven.

Verdienen toekomstige generaties niet iets beters? Is het niet onze taak dit te leveren? Wil je niet dat toekomstige generaties terugkijken en zeggen, "Ik wou dat ik er bij was geweest toen die fantastische mensen de wereld veranderden. We zijn hen voor altijd onze dank verschuldigd."

Jij kunt een van de helden worden. Het is tijd om een keuze te maken.

 

 

Representatieve versus directe democratie

De Verenigde Staten van Amerika was opgezet als een Constitutionele Republiek – ja, een republiek, niet een democratie – gebonden aan de wet (de Constitutie). De Constitutie was specifiek ontworpen om de rechten van het volk te beschermen tegen elke macht, inclusief die van een democratische meerderheid, die hen zou willen domineren.

Thomas Jefferson stelde dit over democratie: "Een democratie is niets dan de heerschappij van de meute, waarbij 51 procent van het volk de rechten kan ontnemen van de overige 49 procent."

Vele grote denkers uit de Oudheid, zoals Plato en Aristoteles, waren fel tegen democratie. Het is nooit toegejuicht door intellectuelen, die het in de regel een achterlijke, "laagste gemene deler" ideologie vinden, voor hysterische, slecht onderwezen menigtes.

Feitelijk is geen natie op Aarde een pure Democratie. De meeste landen zijn een Constitutionele Republiek (zoals Amerika) of een Monarchie (zoals Engeland, het Verenigd Koninkrijk). Bovendien zijn de democratische elementen van zulke naties "representatief" in plaats van direct. Met andere woorden: het regeren wordt gedaan door verkozen politici in plaats van dat de mensen direct democratisch stemmen op elk afzonderlijke onderwerp. In deze tijd van het Internet bestaat de techniek die directe democratie mogelijk maakt, maar zoals was te verwachten heeft nog geen enkele zogenaamd democratische politicus voorgesteld om de macht van het volk te implementeren. Wat toch doet vermoeden dat ze eigenlijk helemaal niet zo aan democratie zijn toegewijd.

 

De Plutonomie

Plutus – de oud-Griekse god van rijkdom. Zoon van Zeus. Verblind door zijn vader, opdat hij zijn zegeningen blind uit zou delen, zonder acht te slaan op merites.

Plutocratie – heerschappij door de rijken.

Plutonomie – een in het voordeel van de rijken opgezette economie.

Theoretische Democratie – heerschappij van het volk, door het volk, voor het volk.

Feitelijke Democratie – heerschappij van het volk, door de rijken, voor de rijken.

Feitelijke Democratie is het politieke systeem dat de rijken gebruiken om de mensenmassa te laten denken dat ze iets te zeggen hebben, terwijl feitelijk alle macht in handen is van de rijken. Feitelijke Democratie is niets dan sluw vermomde plutocratie. De rijken wisten dat ze het nooit voor elkaar zouden krijgen als ze onder hun eigen naam zouden heersen, dus bedachten ze een vals politiek systeem waarover zij volledige controle zouden uitoefenen, maar die gebruik maakte van de mind control mantra dat "het volk beslist".

Geen normaal persoon heeft ooit vrijwillig een oorlog gestreden in naam van de rijke elite. Het is wel eens gezegd dat niemand zou strijden in naam van het kapitalisme. Het kapitalisme heeft geen martelaren voortgebracht, geen bulderende, inspirerende toespraken, geen mensen die zworen er tot hun laatste adem voor te vechten. Wie zou de brandstapel riskeren voor "Hebzucht is goed"?

 

 

Kapitalisme doet geen bloed koken. Het raakt niemand in zijn ziel. Het heeft geen hart. Het draait allemaal om het Winstprincipe. Het draait om persoonlijke rijkdom en publieke uitbuiting. Mensen zouden tégen kapitalisme strijden, niet ervoor. En daarom was men zo pienter om kapitalisme een nieuw etiket te geven, "Freedom and Democracy", want dat zijn zaken waar mensen wel voor strijden.

Als je de retoriek van vrijheid en democratie hoort, kun je er zeker van zijn dat je luistert naar de propaganda van het conclaaf van superrijke kapitalisten, die je zo manipuleren dat je namens hen ten strijde trekt, ter verdediging van hun buitensporige winsten.

 

 

Private banken versus publieke banken

De banken zouden het volk moeten dienen, en hun specifieke verdienstelijkheid zou moeten bestaan uit het verbeteren van de economie in het belang van het volk. Banken moeten niet uit zijn op het verrijken van hun directie en aandeelhouders, zonder acht te slaan op de belangen van het volk.

Banken zijn een Staat binnen een Staat, een vijfde zuil die voortdurend de macht van de overheid ondermijnt. Overheden regeren niet door het volk en voor het volk, en hun doeleinden staan vaak lijnrecht tegenover die van het publieke welzijn, dus waarom worden ze door het volk getolereerd?

 

Alle banken moeten direct door het volk bestuurd worden, en dienen in het volk te investeren om een toename van welvaart te creëren voor alle mensen, niet enkel een selecte groep van rijke aandeelhouders (waarbij de rijken alsmaar rijker worden).

Banken zijn op dit moment de geldmachines van de rijken. Maar het moeten de slagaderen worden van de financiële gezondheid en welvaart van het volk. Geen enkele bank moet worden toegestaan zich bezig te houden met activiteiten die de economie destabiliseren, zoals speculatieve casino constructies opgezet om geld te verdienen met geld, in plaats van met werkelijke goederen en diensten in de echte economie. Banken en de economie moeten in overeenstemming gebracht worden met hetzelfde doeleinde – het bevorderen van de rijkdom van de gehele samenleving door te investeren in het talent van de mensen.

Banken die enkel de belangen van een bevoorrechte minderheid behartigen kunnen niet getolereerd worden. Zulke banken ondermijnen het publieke welzijn. Als de mensen over hun eigen lot willen beschikken dan moeten ze invloed kunnen uitoefenen op de economie, en dus de banken besturen. Het is absurd dat het bankensysteem, waarmee de economie staat of valt, niet in handen is van het volk. Waarom is dat zo? Omdat de Oude Wereldorde er doelbewust voor heeft gezorgd dat het volk er niet bij kan. Een democratisch land dat geen controle heeft over de banken, heeft geen controle over het land, waardoor verkiezingen er zinloos zijn. Zo simpel is het.

Alle banken moeten onder toezicht komen van een Economische Hoge Raad van publiekelijk verkozen economen die beschikbaar zijn om verantwoording af te leggen aan het volk. Een van hun belangrijkste taken zou eruit bestaan de herhaling van "Boom and Bust" ofwel de economische cycli van hoog- en laagconjunctuur tegen te gaan, schommelingen die worden veroorzaakt door de speculatieve "Word snel rijk!" tactieken van de rijken. De rijken hebben zich keer op keer bewezen als vijanden van het volk. Waarom aanvaarden mensen het om in hun eigen land tweederangs burgers te zijn?

Het huidige banksysteem is de Oude Wereldorde's primaire instrument van beleid, controle en strategie. Zolang ze controle kunnen uitoefenen over geld, zijn ze zeker van hun machtspositie. Daarom moet er een einde komen aan hun controle over geld. Het volk moet controle hebben over het geld.

 

 

Egalitarisme

In Amerika, Engeland, Canada en Australië was nepdemocratie een groot succes. In andere landen is het niet zo succesvol gebleken. Scandinavische landen hebben gekozen voor iets dat veel meer op een echte democratie lijkt. Landen als Duitsland, Italië en Spanje hebben geleden onder vernietigende periodes van fascistische heerschappij door dictators. Frankrijk is er niet in geslaagd de waarden van haar eigen Revolutie waar te maken. Zwitserland houdt zich bezig met geheimzinnig privébankieren. Nederland, ooit een buitengewoon liberaal land, wordt door immigratie van moslims steeds minder liberaal. Oost-Europa is nog steeds herstellende van het communistische bewind. De Griekse economie blijft maar kelderen. Islamitische landen hebben een bloedhekel aan democratie omdat het de islamitische theocratie bedreigt. India, met haar verderfelijke kastenstelsel, is nauwelijks geschikt voor democratie. China is nog altijd communistisch, tenminste in naam. Rusland is een Staat van schurken en cowboys geworden.

Zuid-Amerikaanse landen schipperen tussen communisme en fascisme. Afrikaanse landen proberen nog steeds aan hun koloniale verleden te ontsnappen. Ze worden in een wurggreep gehouden van chantage, corruptie, nepotisme en vriendjespolitiek. Al met al zit het grootste deel van de wereld in de nesten, en weet zich geen weg te vinden naar een levensvatbaar, stabiel, progressief politiek systeem. De Scandinavische landen kwamen het dichtst in de buurt van egalitarisme maar ze zijn nog verre van ideaal.

Inside Job

Een documentaire die door de auteurs van deze website wordt aanbevolen is Inside Job, een film uit 2010 over de financiële crisis. De film gaat volgens de maker, Charles H. Ferguson over "de systematische corruptie van de Verenigde Staten door de sector Financiële Dienstverlening, en de gevolgen van die systematische corruptie." In vijf delen laat de film zien hoe veranderingen in politiek beleid en bankpraktijken bij hebben gedragen aan het ontstaan ​​van de financiële crisis.

Je kunt de film hier online bekijken.

Toen Lehman Brothers instortte, had het kapitalische systeem omver geworpen kunnen worden, maar niemand deed iets omdat niemand een plan had, waardoor de heersende orde verder kon gaan met wat ze altijd al gedaan hadden. Dat moeten we niet nog eens laten gebeuren.

 

 

De magie van revolutie

Revolutie kan je transformeren. Revolutie kan je transfigureren. Revolutie kan je redden.

Vergis je niet, jij die naar een beter leven streeft, revolutie is je verlossing.

Revolutie verandert alles. Het vernietigt de macht van de Oude Wereldorde.

In revolutie wordt een nieuwe wereld geboren. Nieuwe kansen, nieuwe avonturen, nieuwe mogelijkheden in overvloed.

De meeste revoluties worden veroorzaakt door honger, werkloosheid, armoede, verloedering, uitbuiting, gebrek aan vrijheid. Uiteindelijk overweldigen deze angst en zetten aan tot actie. Maar revolutie gaat ook altijd gepaard met iets anders: gebrek aan respect voor de heersende orde. Wanneer het volk ze als onbekwaam ziet, als niet wetend waar ze mee bezig zijn, dan zijn ze verloren. En bevinden we ons in het Westen niet in dat stadium? Wie heeft er nog respect voor de Oude Wereldorde die zichzelf arrogant de genieën en meesters van het universum verklaarde, maar de wereld ruïneerde?

Zij zelf lijden op dit moment een diepe crisis van geloofwaardigheid. De financiële ineenstorting toonde aan dat ze hun eigen systeem niet begrepen, ondanks hun extravagante beweringen dat hun unieke wijsheid extreem hoge beloningen rechtvaardigde.

De wereld is aan het veranderen. Het tijdperk van revolutie staat voor de deur.

Herwaardeer alle waardes – voordat het te laat is. Het tijdvenster van deze kans is kort. Of we bouwen een meritocratische wereld waarin we ieders genialiteit en creativiteit tot bloei brengen om de immense problemen aan te pakken waar de moderne samenleving onder gebukt gaat, of we zullen nog voor het einde van deze eeuw uitgestorven zijn. Mensheid rust in vrede.

 

De familie mentaliteit

Overal ter wereld is het gezin de hoeksteen van de samenleving, en het gehoorzaamt een aantal simpele regels. Elke familie streeft naar zoveel mogelijk voordeel. Elke familie wil dat haar leden zo succesvol mogelijk worden. Als zich een situatie voordoet waarin een familie de keuze moet maken tussen het helpen van haar eigen leden en die van andere families, dan zal deze zonder uitzondering die van zichzelf helpen. Dat is de ongeschreven regel van onze samenleving. Iedereen begrijpt het. Iedereen heeft er begrip voor. Als iemand zegt, "Ik zou alles doen voor mijn familie," dan is er niemand die het afkeurt, ook al zou "alles" betrekking hebben op het benadelen van andere families.

Natuurlijk, als jij bereid bent om alles voor je familie te doen, dan zijn alle andere mensen ook bereid om alles voor hun familie te doen. inclusief jou de grond in trappen om voor zichzelf en hun familie een bepaald voordeel te behalen. Als je je niet aan de top bevindt, in het gezelschap van de elite, dan kun je er zeker van zijn dat je op de een of andere manier genaaid wordt. Er zal altijd iemand zijn die groter, sterker, rijker is of een beter netwerk heeft, en dus beter in staat is zijn familie te helpen dan jij die van jou. Dus waarom zou je meedoen aan dit spel als je nooit zult kunnen winnen? Je hebt al verloren toen je deze ideologie aan ging hangen. Sterker nog, je had al verloren toen je geboren werd en deel begon uit te maken van dit oneerlijke systeem.

Als je het beste wilt doen voor jezelf en je familie dan moet je gaan voor eerlijke kansen voor elke familie. Dan kunnen de meest verdienstelijken naar voren treden, en heeft niemand recht van klagen. Het zou een eerlijke wedstrijd zijn, niet het vals spel (100% in het voordeel van de machtige elite) dat op dit moment heerst.

De Godfather films schilderden een buitengewoon sympathiek beeld af van de Maffia, simpelweg door ze weer te geven als een hechte familie. Familie-eer, solidariteit binnen de familie, loyaliteit jegens de familie, welvaart voor de familie, onderlinge steun binnen de familie, macht van de familie, ruzies tussen families, financiële vooruitgang van de familie, dit waren allen zaken van het grootste belang voor de Corleone familie, zoals dat voor elke familie geldt, behalve dat de Maffia gebruik maakt van machinegeweren en pistolen in plaats van zakenkoffers en handtassen.

Door de nadruk te leggen op de familie, werd het mogelijk om het onmenselijke menselijk te maken. Maar de Maffia bestond niettemin uit moordende gangsters die je in een handomdraai omlegden als je hen in de weg stond. En toch bewondert elke familie hen stiekem, omdat ze de ultieme archetype van de moderne Familie zijn. Ze zijn de familie die de meedogenloze vervulling van eigen belangen naar zijn logische en dodelijke conclusie heeft gevoerd. Hun boodschap is: "Wij nemen wat we willen, of je het daar nou mee eens bent of niet. Als jullie ons naaien, naaien wij jullie tien keer zo hard." Is dat een ideologie waarmee je verbonden wilt zijn?

Het Britse TV-programma "I Claudius", een dramatische serie over de vroege imperialistische geschiedenis van het Romeinse Rijk, was aanvankelijk een lastig en complex onderwerp om te verfilmen. De acteurs wisten niet goed hoe ze zich in hun "karakters" moesten verplaatsen – ze waren overweldigd door de historie en grootsheid – dus werd hen verteld om deze kolossale Romeinse persoonlijkheden te zien als de leden van een kibbelende Joodse familie onder het juk van een krachtige matriarch, en opeens hadden de acteurs het door. De Romeinse geschiedenis was, met veel succes, veranderd in een soap over een Joodse familie.

Wie Hitler in een positief daglicht zou willen plaatsen hoeft enkel een manier te vinden om hem af te schilderen als een gepassioneerd verdediger van de Duitse familie, vastberaden om zijn familie tegen meedogenloze vijanden te beschermen.

 

 

Nationalisme

Een natie kan gezien worden als een abstracte, uitgebreide familie. Nationalisme, patriottisme, tribalisme, religieuze identiteit, groepsidentiteit, dit zijn allen uitbreidingen van de familie mentaliteit.

Wat is racisme? Dat wat je krijgt wanneer een groep families van hetzelfde ras een groep families van een ander ras probeert te domineren. Wat is nationalisme/vaderlandsliefde? Dat wat je krijgt wanneer een groep families in een bepaald land beweert dat ze om de een of andere reden beter zijn dan families die in andere landen wonen.

Wanneer de joden zichzelf het "Gekozen Volk" noemen, bedoelen ze dat joodse families meer door God begunstigd worden dan heidense families.

Toen de nazi's zeiden dat ze het "Meesterras" waren, stelden ze dat arische families intrinsiek superieur waren aan niet-arische families.

Wanneer de elitaire machthebbers hun kinderen naar de meest exclusieve en bevoorrechte privéscholen en universiteiten sturen, beweren ze dat hun families een betere opleiding verdienen dan de kinderen van andere families.

Het is telkens hetzelfde spelletje. De familie ligt ten grondslag aan alle verdeeldheid in de wereld.

 

 

"Broeders"

Moslims spreken over hun "broeders en zusters" wanneer ze het hebben over moslims die helemaal aan de andere kant van de wereld wonen en die ze nooit ontmoet hebben of ooit zullen ontmoeten. Maar door de terminologie van de familie aan te roepen, wordt de hele moslimreligie in één keer omgevormd tot een uitgebreide familie, met alle verdeling zaaiende eigenschappen die we hierboven besproken hebben.

Als je een supporter bent van een bepaald team, dan vereenzelvig je je met die club en de andere fans. Je wilt dat jouw team elk spel wint. Het kan je niet schelen hoe, zolang ze het maar doen. Je wilt dat ze elk mogelijke voordeel uitbuiten om de wedstrijd te winnen. Je wilt dat ze schijt hebben aan hun tegenstanders, met andere woorden, je wilt dat de tegenpartij in dit nulsomspel de grootste nederlaag lijdt. En dat, blijven wij herhalen, is de kern-mentaliteit van de familie. Bill Shankly, de alom gerespecteerde manager van de Liverpool Football Club, zei eens: "De eerste is eerste, en de tweede is nergens." Dat is de mantra van de familie.

En zoals sportclubs schijt hebben aan hun rivalen, zo hebben godsdiensten schijt aan andere godsdiensten, naties aan andere naties, en stammen aan andere stammen. En dit alles is geworteld in de familie. Elke familie zou, als het de kans kreeg, elke andere familie tegenwerken om zelf de heersende familie op Aarde te worden, de hoogste in de pikorde, het alfamannetje, de topbaas. Onder alle bullshit sluimert het onbevredigbare verlangen om Nummer 1 te zijn.

Waarom wordt de wereld geplaagd door zoveel verdeeldheid en haat? Het antwoord is zo simpel als wat: het is het onvermijdelijke bijverschijnsel van een nulsomspel waarin op zichzelf gerichte families er alles aan doen om hun eigen macht te vergroten, en dus die van rivaliserende families te verkleinen. Van het beroemde boek "The Selfish Gene" van Richard Dawkins kan gesteld worden dat het een wetenschappelijke verklaring geeft voor deze grimmige Hobbesiaanse wereld. Thomas Hobbes staat bekend om zijn uitspraak: "In een periode waarin de mensen niet onder een gemeenschappelijk gezag leven dat bij allen ontzag afdwingt, verkeren ze in een toestand die we oorlog noemen; en een dergelijke oorlog is er een waarin elk mens zich tegen ieder ander mens verzet." Maar eigenlijk had hij niet van "ieder mens" moeten spreken, maar van "elke familie".

De wereld is een woeste veldslag vol tegenstrijdige belangen van rivaliserende families. Er wordt een schijnvertoning van samenwerking en gemeenschap hooggehouden, waaraan mensen plichtsgetrouw hun steun betuigen, maar voeren we een nauwkeurige analyse uit van hedendaags menselijk gedrag, dan zien we dat er geen sprake is van ware, duurzame samenwerking en gemeenschap, enkel families die de overhand proberen te krijgen boven andere families.

 

 

Gezin versus gemeenschap

De Schotse psychiater R. D. Laing was van mening dat het gezin waanzin kan opwekken. In een beroemd experiment nam hij een groep geestelijk gestoorde personen weg van hun families. De symptomen van hun aandoeningen namen opvallend in ernst af en de patiënten werden als "genezen" verklaard. Maar zodra ze in hun gezinssituatie terugkeerden, kwam de psychose weer op zetten.

Deze mensen is, in de context van het gezin, een identiteit opgelegd waar ze zich zeer onprettig bij voelden. Ze waren het niet zelf, maar konden er niet aan ontsnappen zonder ook aan hun gezin te ontsnappen.

In families komen allerlei vormen van psychologische druk en spanning voor. Zo zijn er de bekende verschijnselen van het oudste kind syndroom, middelste kind syndroom, jongste kind syndroom, enig kind syndroom en het identieke tweeling syndroom. De dynamiek van een familie met alleen maar mannelijk nageslacht (een zee van testosteron) is heel anders dan die met alleen maar meisjes (een zee van oestrogeen). Elke familie lijdt aan de een of andere disfunctionaliteit. Een gemeenschap is groot genoeg om deze disfunctionaliteiten glad te strijken; een gezin is dat nooit.

 

 

Charles Fourier

De Fransoos Charles Fourier (1772 - 1837) was een filosoof en utopische socialist. Het was Fourier die het woord feminisme heeft bedacht. Hij was een overtuigende voorstander van het belang van gemeenschap, en de revolutionairen van de Commune van Parijs (1871) waren sterk door zijn ideeën beïnvloed.

Fourier benadrukte dat samenwerking het geheim was van een gezonde gemeenschap en het bovendien de productiviteit van arbeiders enorm zou verhogen. Elke arbeider moest volgens hem een salaris krijgen op basis van zijn bijdrage (met andere woorden: hard werken moest worden gestimuleerd).

Fourier was geïnspireerd door het concept van de falanx – de basale militaire formatie van de oude Grieken die afhankelijk was van de samenwerking en coördinatie van de soldaten, die zich als een gedisciplineerd geheel moesten verplaatsen – en verwerkte dit woord in de naam van een nieuw soort leefgemeenschap dat hij, in plaats van het gezin, de hoeksteen van de samenleving wilde maken. "Falanxen" zouden wonen in enorme, prachtige gebouwen genaamd phalanstères die er uit zouden zien als luxe hotels.

De gebouwen hadden vier verdiepingen, waarvan de bovenste verdieping werd bewoond door de meest getalenteerden. Relatieve rijkdom werd bepaald door ieders baan, die werd toebedeeld op basis van merites, interesse en toewijding. Ook de minst populaire taken, die niemand wilde doen, werden hoger beloond.

Fourier stelde dat de meeste problemen in de maatschappij veroorzaakt werden door armoede, en dat er daarom voor iedereen een acceptabel minimumloon moest gelden, ook voor degenen die niet konden werken. Dit is wellicht de eerste vermelding van de "basisinkomen" doctrine – het idee dat iedereen in de samenleving gegarandeerd over een bepaalde hoeveelheid geld moet beschikken om van te leven – hoewel werd aangenomen dat iedereen die kón werken ook werkte en niemand ervoor zou kiezen om niets te doen en simpelweg het geld in ontvangst te nemen (als ze ziek noch tegen hun wil werkloos waren).

Fourier wilde elk mens bevrijden – elke man, elke vrouw en elk kind – en voor hem had vrijheid twee primaire aspecten: intelligentie, gevoed door onderwijs, en vreugde, gevoed door een gezonde uitdrukking van menselijke hartstocht. Overal om zich heen zag hij hoe intelligentie en vreugde werden bedreigd. Voor het merendeel van de bevolking bleef het onderwijs basaal, en godsdienst verbood voortdurend alle vreugdevolle activiteiten. Werk ondermijnde vreugde en zodoende zocht hij naar een manier om van arbeid spel te maken.

Mensen die dol zijn op wat ze doen, zullen er veel meer tijd en aandacht in steken dan zij die een hekel hebben aan hun werk. Ze zullen veel beter presteren en vele malen productiever zijn. Ze zullen zich voldaan en tevreden voelen. Ze vereenzelvigen zich met hun werk en hoe ze hun tijd doorbrengen. Er is niets deprimerender dan vervreemd zijn van hoe je je tijd doorbrengt, want dat is waar je leven uit bestaat. Om van het leven te houden, moet je houden van hoe je je tijd doorbrengt, en dat zal nooit gebeuren wanneer je gevangen zit in werk waar je een hekel aan hebt en dat je enkel doet omdat je geen andere keuze hebt. Je bent hierdoor een slaaf, en dat is het ergste wat er is. Mensen en werk moeten met elkaar geharmoniseerd worden.

De Staat moet bepalen wat mensen leuk vinden om te doen, en hen banen geven waarbij die activiteiten betrokken zijn, in het gezelschap van anderen die het ook leuk werk vinden. Werk moet het middelpunt vormen van een vreugdevol leven, niet dat waar mensen van wegvluchten. De meeste mensen dromen hun hele leven van vrije tijd en het "weekend" waarin voor velen het werk genadig 48 uur onderbroken wordt. Zoveel mensen worden gedreven door dit permanente Sisyphiaanse hamsterrad van werk, spel, werk, spel, ad infinitum. Spel neemt een haast krankzinnige, wanhopige vorm aan waarbij mensen zichzelf volpompen met drugs en alcohol om de pijn van hun levens te verdoven. Slechts een enkeling gebruikt zijn vrije tijd om een tunnel te graven en uit deze gevangenis te ontsnappen. De meesten blijven hun leven lang gevangen.

Het leven kan alleen aangenaam zijn wanneer werk en spel samenvallen – je houdt van de activiteiten waarmee je in je levensonderhoud voorziet. Profvoetballers worden bewonderd omdat zij genieten van hun werk, er een fortuin voor betaald krijgen, ze eindeloos bewonderd worden en van alle geneugten des levens kunnen genieten. De meeste voetballers zijn dwazen, maar hey, je kunt niet alles hebben, wel?

Fourier was een enthousiaste voorstander van een Nieuwe Wereldorde op basis van harmonieuze samenwerking.

Het Falanx model voor de wereld

Het "falanster" (ook wel falanstère en falanx genoemd): een socialistische gemeenschap zoals ontworpen door Charles Fourier; een communale gemeenschap; de gebouwen waarin een dergelijke gemeenschap woont; een groot hotel annex klooster.

Oorsprong: het Franse phalanstère, een samenvoeging van de woorden phalange (falanx) en monastère (klooster).

Fourier's utopische visie was een wereld die was ingedeeld in zelfvoorzienende phalanges (falanxen) welke bestonden uit zo'n 1600 mensen die gemeenschappelijke gebouwen deelden (falansters) – te vergelijken met de moderne universiteitscampus – met zo'n 5000 hectare land om voedsel voor de gemeenschap te verbouwen (het ontwerp was er dus op gericht om aspecten van het stadsleven en landbouw met elkaar te integreren). Er werd gezorgd voor educatieve voorzieningen, evenals werkruimtes voor de ambachten. Regelmatig vermaak werd verzorgd en alles werd rationeel georganiseerd om een gelukkig en harmonieus sociaal leven mogelijk te maken. Zij die de meest onaangename en dienstbare taken verrichtten of de meest uitdagende en veeleisende, werden door de gemeenschap het meeste uitbetaald, terwijl degenen die de makkelijkste of leukste banen hadden het minste ontvingen.

De falansters werden met elkaar verbonden in samenwerkende groepen en uiteindelijk in een grote federatie. Theoretisch kon elk falanster zichzelf besturen met behoud van het eigen, unieke karakter, zoals de stadstaten van het Oude Griekenland. Ook kon een hele groep besluiten om zich te scharen onder een gemeenschappelijke regering. Dit model is buitengewoon flexibel. Het is het politieke equivalent van de atomen en moleculen in de scheikunde.

Het fundamentele politieke atoom is het falanster en deze atomen kunnen met elkaar verbonden worden om molecules te vormen van uiteenlopend formaat. Is dat niet een inherent beter systeem dan de "one-size-fits-all" democratie met een enkele gecentraliseerde regering? Het biedt veel meer vrijheid, keuze, flexibiliteit en dynamiek en kan op een gelijkwaardige manier ruimte bieden voor uiteenlopende levensbenaderingen. Falansters die een andere kijk op het leven hebben kunnen elkaar negeren, terwijl ze vriendschappelijke betrekkingen kunnen hebben met degenen die zich op een vergelijkbare golflengte bevinden.

Iedereen die 1600 gelijkgestemde mensen kan vinden, zou een op het lijf geschreven politiek en sociaal systeem kunnen hebben.

Is dit niet de toekomst? Is dit niet hoe onze wereld zou moeten zijn, een wereld van keuze en vrijheid? Stel je een hele wereld voor waarin het vierkante doos model (de gezinswoning) is verworpen en vervangen door een phalange model waarin elk falanster de vorm heeft van een universiteitscampus met als kern diverse educatieve faciliteiten. Er zouden ook speciale werkruimtes zijn voor designers, de ontwikkeling van technologie etc. Elk falanster zou een medische afdeling hebben en een groep falansters een ziekenhuis. Er zouden gedeelde ruimtes voor vermaak zijn, en gebieden voor supermarkten en andere winkels.

Met dit algemene model zouden we de bouwstenen hebben om op het lijf geschreven gemeenschappen en stadstaten te vestigen. Iedereen zou zijn eigen utopie kunnen hebben waar ze omgeven zijn door mensen die hun waarden delen. Er zou nergens een kapitalistische corporatie te bekennen zijn, geen bank die "te groot om te falen" is, noch een irrationele markt.

Fourier droomde van een wereld waarin er miljoenen van dit soort falansters zouden bestaan, losjes geregeerd door een wereld omniarch ("heerser van allen"), of een Wereld Congres van Falansters.

Fourier, een vurige feminist en voorstander van gelijke rechten voor vrouwen, geloofde dat de traditionele gezinssituatie vrouwen onderdrukte en dat ze veel vrijer zouden zijn binnen een gemeenschap, gesteund door vele andere vrouwen. Hij was van mening dat alle belangrijke functies toegankelijk moesten zijn voor zowel vrouwen als mannen, op basis van gelijkwaardigheid, en dat enkel vaardigheid moest bepalen wie de baan zou krijgen. Hij sprak over vrouwen als individuen in plaats van als aanhangsels van mannen. Wat hij zag gebeuren in huwelijken schrikte hem zo af dat hij zelf nooit is getrouwd.

Als mededogend mens voelde Fourier sympathie voor het lot van degenen die een blauwtje hadden gelopen of geen partner konden vinden (en misschien had hij daar ook zelf wel mee te maken gehad). Hij had het charmante idee om minnaars die de bons hadden gekregen mee te laten nemen door een korps van feeën die hem een liefdesmedicijn toedienden. Nog intrigerender was zijn voorstel van een kaart-index van persoonlijkheidstypes dat geraadpleegd kon worden door mensen die uit waren op vluchtige seks. Hij verdedigde ook homoseksualiteit.

Om de wereld volledig te veranderen moeten de instituties volledig veranderd worden, en de eenheid die het meeste aan verandering toe is, is het gezin. Er is een overvloed aan disfunctionele gezinnen. Elk van die gezinnen veroorzaakt een oneindige hoeveelheid problemen voor de samenleving. We kunnen zo niet verder blijven gaan. De steenpuist van gezinsdisfunctie moet doorgeprikt worden, en de makkelijkste manier om dit te doen is de familie te verdunnen door deze binnen de context van een leefgemeenschap te plaatsen. De psychologische toxines in zoveel gezinswoningen zouden enorm verdund worden in de omgeving van een gemeenschap waar iedereen met veel meer mensen te maken krijgt. In een falanster zouden kinderen kunnen profiteren van de voordelen van een kostschool in één vleugel van het complex, terwijl de ouders in de buurt blijven in een andere vleugel. Ze zouden kwaliteitstijd met hun ouders door kunnen brengen zonder voortdurend onderworpen te zijn aan de ouderlijke waanzin die zoveel huishoudens plaagt. Vele psychiaters zien de gezinssituatie als een van de meest gestoorde en gevaarlijke plekken ter wereld, de bron van talloze geestelijke aandoeningen door kindermishandeling, seksueel misbruik, echtelijke ruzie en geweld, pesterijen, kinderen te forceren om aan onrealistische ouderlijke verwachtingen te voldoen enzovoorts. De klachten van schizofrene mensen nemen vaak beduidend af wanneer zij uit hun ouderlijk huis worden weggenomen, en keren terug wanneer ze "genezen" zijn en weer naar huis terug keren. Met andere woorden: het is de thuissituatie die voor de schizofrenie verantwoordelijk is. Dwaze ouders infecteren hun kinderen onherroepelijk met dwaasheid. Dikke ouders bezorgen ook hun kinderen overgewicht. Alle neuroses van ouders worden overgedragen op hun kinderen. Ook fanatieke religieuze overtuigingen worden overgedragen. Zijn alcoholisten en drugsverslaafden geschikte ouders? Zijn de permanent werklozen een goed rolmodel?

De gezinssituatie is voor veel mensen een ramp. Niets is belangrijker dan dat deze schadelijke effecten zoveel mogelijk tegengegaan worden. De leefgemeenschap is het antwoord.

De optimale oplossing is te zorgen dat er wordt gezorgd voor kwaliteitstijd waarin ouderlijke liefde en verzorging optimaal tot hun recht komen, maar de algemene omgangstijd tussen kinderen en ouders wordt teruggebracht zodat alle neuroses, slechte gewoontes en geestelijke toxines geen kans krijgen om overgedragen te worden. Iedereen zal er veel gezonder en gelukkiger van worden.

Fourier's ontwerp voor een falanster bestond uit drie delen: een centraal plein en twee vleugels. Het centrale plein was ontworpen voor stille activiteiten. Hier waren gemeenschappelijke eetruimtes en keukens, ontmoetingsruimtes, bibliotheken, studieplekken en auditoriums. Een van de vleugels was bestemd voor zwaar werk en luidruchtige activiteiten waaronder timmerwerk, beeldhouwen en smederij. Ook luidruchtige kinderen konden hier spelen. De andere vleugel bestond uit balzalen, sport- en congresruimtes, en ontvangstruimtes waar men met gasten kon afspreken. Woonruimtes bevonden zich door het hele falanster verspreid.

Het falanster was ontworpen om een einde te maken aan het onderscheid in klassen. Mensen van alle sociale lagen woonden samen, waarbij ze intensief met elkaar omgingen en samenwerkten.

De delen van het falanster:

B: het grote hof, dat in de winter een promenade vormde, vol planten, struiken en bomen;
C: binnenplaatsen die de woningen van de inwoners met elkaar verbinden;
D: gebieden voor "luidruchtige activiteiten" (timmerwerk, smederij, spelende kinderen);
F & G: openbare ruimtes, te gebruiken voor wereldse en spirituele activiteiten. Te bereiken via ondergrondse wandelgangen;
H, I, J & K: kantoren, bijgebouwen, opslagruimtes, schuren, boerderijen.

Sommige mensen hebben falansters omschreven als op het land gevestigde cruiseschepen.

De kracht van een gemeenschap is dat het toegang verschaft tot een veel breder scala aan talenten dan die van ouders alleen; het legt veel minder druk op de ouders (de kinderen zitten niet meer voortdurend op hun lip en ze zijn niet volkomen van hen afhankelijk); de verzorging kan verdeeld worden en als er bij de ouders sprake is van neurotisch gedrag dan wordt dit sterk verdund. Extremistische ideeën worden gematigd. Als ouders werkelijk willen dat hun kinderen op de beste manier groot gebracht worden, dan zullen ze moeten beseffen dat ze zelf niet ideaal zijn voor deze klus, en vele anderen hierbij moeten helpen. En dat geldt voor ALLE ouders. Een perfecte ouder bestaat niet. Een Afrikaans gezegde stelt: "It takes a village to raise a child." (Vrij vertaald: kinderen opvoeden doe je niet alleen, maar met je hele omgeving.) Dat klopt helemaal.

Vergeet niet wat Philip Larkin stelde in zijn opruiende gedicht, This Be the Verse:

 

They fuck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.

 

But they were fucked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another's throats.

 

Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out as early as you can,
And don't have any kids yourself.

 

*****

Onze wereld zou een stuk aangenamer zijn als communes de hoeksteen van de samenleving zouden vormen. Mensen zouden meteen veel meer samenwerken en de dodelijke, meedogenloze, ziel-vernietigende competitie tussen families zou eindelijk over zijn.

Psychologische profilering

Fourier geloofde dat er twaalf fundamentele hartstochten bestonden: de vijf zintuigen (gevoel, smaak, gehoor, zicht en reuk); vier passies van de ziel (vriendschap, liefde, ambitie en ouderschap; en drie "verspreide" hartstochten: la papillone, la cabaliste en la composite.

"La papillone" is de liefde voor verscheidenheid. Iedereen wordt gek van lopende band werk van eindeloze herhaling. Zelfs minnaars krijgen genoeg van elkaar en plegen overspel. Fourier was van mening dat eindeloos gezwoeg mensen afstompte en onderdrukte. Het is daarom van groot belang dat automatisering wordt toegepast om alle saaie en vervelende taken uit te voeren.

"La cabaliste" draait om competitie en samenzwering. Fourier wilde hier een positieve uitlaatklep voor bieden door gezonde competitie tussen verschillende teams te creëren om te zien welke arbeiders de meeste producten konden vervaardigen, of goederen van de hoogste kwaliteit. Een vergissing die door de communisten werd gemaakt was dat ze competitie probeerden uit te roeien, terwijl feitelijk alle samenlevingen een zekere mate van competitie nodig hebben als drijfveer en om groepen te verenigen. De truc is om de juiste balans te vinden en te voorkomen dat competitie sinister en giftig wordt. En wat samenzwering betreft, mensen zijn dol op complottheorieën en samenspannen. Zelfs het regelen van een orgie met het sexy koppel aan de andere tafel (!) is in zekere zin een samenzwering. Deze geheime regelingen zijn in diverse situaties verrukkelijk. Ook geheime genootschappen zijn een uitdrukking van la cabaliste.

"La compositer" is de meest bevredigende van alle, aangezien deze er om draait een combinatie te vormen van alle andere hartstochten. Zo bestaat deze bijvoorbeeld uit een overheerlijke maaltijd (zintuigen) in goed gezelschap (ziel) waarbij de details van een samenzwering besproken worden (la cabaliste).

Fourier, die geobsedeerd was door getallen, produceerde een lijst van 810 psychologische types op basis van deze twaalf hartstochten. Door deze met twee te vermenigvuldigen (mannelijk en vrouwelijk) leverde dit een totaal op van 1620. Zodoende was elk falanster in zekere zin een microkosmos van de samenleving, waarin ruimte was voor een koppel van elk mogelijke psychologische type.

Fourier was van mening dat zoals Newton voor een revolutie had gezorgd binnen de natuurkunde, zijn Wet van Hartstochtelijke Aantrekking (mensen bij elkaar brengen op basis van hun gemeenschappelijke hartstochten) de samenleving zou transformeren. Dit is mogelijk de eerste keer dat iemand voorstelde dat een gemeenschap het beste vorm gegeven kan worden door te bepalen wat ieders psychologische type is en mensen op basis daarvan bij elkaar te brengen.

Fourier kwam in de jaren zestig opnieuw in de belangstelling, toen hippie communes sommige van zijn ideeën begonnen te imiteren. Vooral zijn standpunten over seksuele bevrijding en vrije liefde spraken hen erg aan. Hij accepteerde sadisme en masochisme tussen instemmende partners, evenals anale seks, lesbische verhoudingen, homoseksualiteit, fetisjisme – eigenlijk alles, zolang het maar consensueel was (vrij van dwang en ongewenste pijn).

Hij was van mening dat mannen de vrouwen aan slavernij hadden onderworpen. Het niveau van een beschaving kon, zo stelde hij, bepaald worden op basis van de mate waarin vrouwen bevrijd waren. Hij verwierp de tirannie van patriarchie en vond dat de traditionele gezinsstructuur per definitie vrouwen onderdrukte. Het deed vrouwen naar binnen keren, naar hun echtgenoot en kinderen, en ontvreemd raken van de maatschappij. In het falanster was de gezinsstructuur volkomen anders en veel meer naar de buitenwereld gericht.

 

*****

Fourier was een groot visionair. Zijn ideeën aangaande het veranderen van werk in spel, een verscheidenheid aan taken om verveling tegen te gaan, een ontworpen leefgemeenschap, seksuele bevrijding, een nadruk op onderwijs, een afkeer tegen onderdrukking, een waardering voor het belang van psychologische profilering, en zijn strijd ten behoeve van het feminisme laten zien dat hij zijn tijd ver vooruit was. Misschien is de wereld pas nu gereed voor Fourier's ideeën. Staat Nederland open voor Falansterdam?

 

 

Saint-Simon

Henri de Saint-Simon (1760 - 1825) was een voorstander van meritocratie, in de vorm van een wetenschappelijke, technocratische elite die de samenleving bestuurde volgens rationele, objectieve beginselen, en het succes van de wetenschap in de sociale sfeer herhaalde. Saint-Simon was de grondlegger van het Franse socialisme, de eerste socialistische utopist, en een van de invloeden op het denken van Karl Marx.

Hij pleitte voor de afschaffing van het erfrecht (waarbij het recht van successie van het gezin werd verplaatst naar de Staat) en voor de vorming van een sociaal fonds. De samenleving zelf zou de enige eigenaar zijn van alle productiemiddelen en het overzien van alle bedrijvigheid toevertrouwen aan de meest vaardigen. Zijn systeem was zodoende een meritocratische, socialistische technocratie die bestuurd werd op basis van wetenschappelijke wetten. Bureaucraten beschouwde hij parasieten.

Saint-Simon riep vrouwen op zich te emanciperen, en stelde dat ze behandeld moesten worden als volkomen gelijkwaardig aan mannen. Hij pleitte voor de gelijke verdeling van landgoed, macht, cultuur en geluk. In zijn ogen konden vrijheid en gelijkheid verkregen worden door een wetenschappelijk opgezette samenleving op basis van communale leefgemeenschappen. Een wetenschappelijke gemeenschap zou zonder twijfel de problemen van de armen willen oplossen.

Het is opmerkelijk dat socialistische utopisten altijd voorstanders waren van experts, intellectuelen en meritocratie, terwijl rechtse individuen vaak buitengewoon vijandig staan tegenover intellectuelen en de voorkeur geven aan democratie in plaats van meritocratie. De linkse denkers willen dat slimme mensen bestuursfuncties bekleden, dat de samenleving de wetenschappelijke methode emuleert en dus gebaseerd wordt op rationele wetten, terwijl de rechtse vleugel wil dat de rijken en bevoorrechten het voor het zeggen hebben, en dat het gewone volk in de ban blijft van idiote religies van geloof, bijgeloof en irrationaliteit.

Het wordt tijd dat slimme mensen zich verenigen en de religieuze en politieke rechtse vleugel eens en voor altijd verslaan. De rechtse vleugel bestaat uit stompzinnige mensen die worden gedreven door simplistische slogans en infantiele analyses van complexe zaken. Ze moraliseren liever dan dat ze aandacht besteden aan wetenschappelijke bewijsvoering. De intelligentsia moeten een einde maken aan de heerschappij van de dommen – Dumbocracy, Idiocracy, MORONarchy.

Het is tijd voor de Smart Society, bestuurd door slimme mensen die zich laten leiden door rede, logica, wetenschap, filosofie, technologie, wiskunde, psychologie, sociologie en kunst. Er is slechts één generatie nodig om de wereld te transformeren.

 

 

Het Babel syndroom

In het middeleeuwse Europa kon de opgeleide klasse Latijn lezen, spreken en schrijven, naast hun eigen nationale taal. Zou dat niet een voorbeeld voor de toekomst moeten zijn? Uiteraard met Engels in plaats van Latijn (Engels is al feitelijk de internationale taal van wetenschap, technologie, programmeren en het zakenleven). Iedereen in de wereld zou een tweede taal moeten leren: Engels. Dit zou de internationale taal moeten zijn.

Wanneer mensen zich in hun eigen land bevinden kunnen ze hun eigen taal gebruiken, maar wanneer ze communiceren met mensen in andere landen, schakelen ze simpelweg over op de internationale taal – Engels.

 

Er zullen geen communicatieproblemen meer zijn. Mensen zullen altijd de internationale taal – Engels – hebben om op terug te vallen. En wat de mensen in Engels sprekende landen betreft, zij zouden de taal moeten leren die hen het meest interesseert.

Volgens de Bijbel werden verschillende talen geïntroduceerd als straf voor de brutaliteit van de mensheid om door de bouw van de toren van Babel de hemel te bereiken. Niet langer in staat om met elkaar te communiceren waren de bouwers genoodzaakt om hun inspanningen voor gezien te houden. Wat is er veranderd? Verschillende talen vormen nog steeds een obstakel voor communicatie en vooruitgang. In deze wereldwijde economie zouden we zo snel mogelijk voor een enkele internationale taal moeten kiezen die aan iedereen onderwezen wordt. Er zouden geen communicatieproblemen meer zijn, geen verwarring, geen bureaucratische verspilling omdat documenten in vele verschillende talen moeten worden vertaald, geen tolken meer die interpreteren en misinterpreteren. De fans van een meertalige wereld zijn bekrompen nationalisten, de vijanden van communicatie, en slaven van conservatisme. Als we deze Luddieten achter ons kunnen laten dan kunnen we wellicht de toren bouwen die helemaal tot aan de sterren reikt.

Veel mensen drukken hun identiteit uit door middel van hun taal, maar uiteindelijk is internationaal communicatiegemak belangrijker dan nationalistische obsessie met taal.

Met elk document dat in iedere taal van haar lidstaten vertaald moet worden, verandert de Europese Unie in een grotere klucht. Overal lopen horden vertalers rond, die het helse geroezemoes van al de verschillende talen proberen te verhelderen. Waarom produceren ze niet gewoon alle documenten in het Engels als de gemeenschappelijke taal van de Unie, net als het Latijn ooit de gemeenschappelijke taal van Europa is? Domme nationale trots staat overeenstemming over de gemeenschappelijke Europese talen in de weg, en dankzij deze houding kan Europa niet wedijveren met Amerika.

Als de geschiedenis anders verlopen was, dan had Spaans, Frans of Duits de gemeenschappelijke taal kunnen zijn, maar Engels wordt nu het meest gebruikt, dankzij het Britse Rijk en Engels sprekend Amerika. Zo gaan die dingen. Misschien spreekt iedereen in de toekomst wel een soort Chinees. Wie zal het zeggen?

Maar laten we nu één taal kiezen als de wereldwijde taal die iedereen kan gebruiken. Wie kan er tegen een dergelijk beleid zijn, behalve een vijand van gemakkelijke communicatie?

 

Meritocratie in historisch perspectief

Het Ronde Tafel Beleid is gebaseerd op materiaal van de Armageddon Conspiracy website, dat (in meer dan twee miljoen woorden, verdeeld over circa honderd artikelen) meritocratie bespreekt vanuit het oogpunt van filosofie, psychologie, wetenschap, financiën, geschiedenis, wiskunde, gnosis en vele andere invalshoeken. De auteurs zijn drie leden van de Illuminati ("de verlichten"), een collectief van intuïtieve denkers die hun intellectuele erfgoed tot geleerde filosofen als Nietzsche, Goethe, Hegel, Plato en Pythagoras terugvoeren. Het zijn revolutionairen, tegen monarchie en kerkelijke macht. De Inquisitie en andere tegenslagen hebben de Illuminati ertoe genoodzaakt om als geheim genootschap hun activiteiten voort te zetten. De auteurs zijn daarom anoniem en organiseren geen openbare bijeenkomsten. Vijf jaar geleden besloten de Illuminati om via het Internet naar buiten te treden en al hun niet-vertrouwelijke informatie en inzichten in begrijpbare taal online te plaatsen, een project dat recentelijk voltooid is. De Ronde Tafel Beleid website bevat een selectie van passages uit deze artikelen. Het zou teveel werk zijn om alles te vertalen. Dit zou ook niet nodig moeten zijn. Wie onze website helemaal heeft gelezen (liefst in chronologische volgorde), zal zonder veel moeite de Engelstalige website kunnen lezen, of de ebooks.

Als je wilt weten wat lang geleden al het gedachtegoed van de Illuminati was, als afspiegeling van de organisatie van de Illuminati zelf, hoef je enkel Plato's De Staat te lezen, en zijn andere politieke werk De Wetten.

De Illuminati orde was al vanaf haar begin een meritocratie. Leden kregen uitsluitend op basis van hun verdiensten meer verantwoordelijke functies. De Grootmeester was de meest verdienstelijke van allen, verkozen door een meerderheid van de ordeleden van gelijk niveau. (Meritocratie past het democratische principe van stemmen toe om te voorkomen dat er een selectie wordt gemaakt op basis van loten of toewijzing door zij die al de macht hebben. Echter, alleen gekwalificeerde personen krijgen de gelegenheid om te stemmen. Het feit dat iemand het voor elkaar heeft gekregen om 18 jaar in leven te blijven toont niet aan dat hij ook een verstandige, geïnformeerde stem kan uitbrengen. Een systeem op basis van automatisch stemrecht is bespottelijk, en staat garant voor een slechte regering, zoals we in de huidige wereld keer op keer hebben gezien.)

 

 

Aristocratie

In het Oude Griekenland stond meritocratie bekend als aristocratie – "heerschappij door de besten" – met andere woorden de meest getalenteerde. Zie hoe de rijken zich in de loop van de geschiedenis het woord "aristocratie" hebben toegeëigend, omdat ze dachten dat de rijkste zijn ook betekent dat je de beste bent. Maar eigenlijk is de juiste term voor heerschappij door de rijken plutocratie, maar de rijken zagen zichzelf nooit graag als enkel rijk, dus maakten geen gebruik van die benaming. Ze wilden dat rijkdom een afspiegeling was van superieure morele en intellectuele eigenschappen. Diezelfde houding zet zich vandaag de dag voort onder kapitalisten en libertariërs: rijkdom = hogere morele waarde. Arme mensen zijn "gemeen" omdat ze arm zijn. Quod erat demonstrandum. (In de leer van karma worden soortgelijke beweringen gedaan.)

Voor de Illuminati en Plato hadden aristocraten inderdaad hogere intellectuele en morele eigenschappen, maar één eigenschap die ze niet bezaten was rijkdom. De Illuminati leefden als een nauw verbonden gemeenschap zonder persoonlijke rijkdom, en ze zijn wel eens omschreven als proto-communisten. Niemand had persoonlijk bezit. Alles werd door de gemeenschap gedeeld. Iedereen leefde in gemeenschappelijke huizen en deelde een gezamenlijke maaltijd. Elke graad van de Illuminati orde had verschillende "huishoudelijke" taken te verrichten binnen de gemeenschap, en de taken werden gelijkwaardig gedeeld.

De Illuminati streefden ernaar een verlichte gemeenschap te ontwikkelen op basis van gerechtigheid, vrijheid, gemeenschap, talent, het universele welzijn van de mensen, en de maximalisatie van ieders potentieel, geleid door mensen die van de hoogste verdienstelijkheid hadden blijk gegeven, zoals bevestigd door ordeleden van een gelijk niveau.

In Plato's De Staat wordt de republiek bestuurd door een hoger opgeleidde klasse, de Wachters (de meest verdienstelijken). Uit hun geledingen wordt een filosoof-koning gekozen die dienst doet als heerser van de Staat. De filosoof-koning was het equivalent van de Grootmeester van de Illuminati. In de moderne tijd zou de positie aangeduid worden als president, minister-president, premier of kanselier.

 

 

Kapitalisten, libertariërs en anarchisten

Kapitalisten en libertariërs hebben altijd Plato verafschuwd (en indirect ook Pythagoras), hem beschrijvend als een communist of zelfs een fascist. Ze hekelen de manier waarop Plato rijkdom afkeurt, en voor een vorm van regering pleit die de mensheid wil perfectioneren in plaats van zich met niemand te bemoeien zodat men graag gaat winkelen. Niets is geestdodender dan de "filosofie" van kapitalisten en libertariërs, de ideologie van onbeperkte hebzucht, niet gereguleerd door overheden. Wat kapitalisten en libertariërs betreft zou er helemaal geen overheid moeten bestaan, waardoor ze feitelijk niet verschillen van anarchisten. Dit soort mensen vormen een ernstige bedreiging voor de toekomst van de mensheid.

 

 

De dialectiek

Het hedendaagse politieke denken van de Illuminati is een dialectische evolutie van de oorspronkelijke utopische staat van Pythagoras. De dialectiek zelf neemt nu een centrale positie in. Elk proces in een Staat zou dialectische principes moeten afspiegelen. Elk aspect van de samenleving zou tot perfectie moeten evolueren. Er zou optimaal gebruik moeten worden gemaakt van de wijsheid, creativiteit en dromen van het volk – "crowdsourcing".

 

 

De Meritocratische Constitutie

Een Constitutie hoeft geen eindeloze lijst details, clausules en subclausules te specificeren. Er hoeft enkel in vermeld te worden wat de centrale concepten zijn waarop de Staat zal worden gevestigd. In de Meritocratische Constitutie zouden de volgende concepten een centrale rol moeten spelen. De Meritocratische Staat is er op gericht deze zaken maximaal te steunen en ontplooien.

 

1) Merit: Verdienstelijkheid
2) Freedom: Vrijheid
3) Equality of Opportunity: Gelijke kansen
4) Dignity: Waardigheid
5) Psychological well-being: Psychologische gezondheid
6) Reason: Rede
7) Quality: Kwaliteit
8) Creativity: Creativiteit
9) Aspiration: Ambitie
10) Community: Gemeenschap

 

Als een burger van mening is dat een aspect van de Staat op een van deze punten tekortschiet, dan kan deze een zaak voorleggen aan het Hooggerechtshof, het instituut dat verantwoordelijk is voor het verdedigen en bevorderen van de Constitutie. Het Hooggerechtshof is het hoogste instituut binnen de Meritocratische Staat, hoger dan de minister-president. Waarom? Omdat niets belangrijker is dan de Constitutie en niemand, hoe machtig ook, aan de Constitutie voorbij mag gaan. De Constitutie, niet een individu, is de waarborg van de Meritocratische Staat.

Het moet benadrukt worden dat het Hooggerechtshof een filosofisch gerechtshof is, niet een legaal gerechtshof. In een meritocratie zullen advocaten zeer snel hun status verliezen. Het Filosofisch Hooggerechtshof zal bestaan uit Plato's Wachters onder leiding van een door hen verkozen filosoof-koning. De functie van het Filosofisch Hooggerechtshof is het implementeren van een soort levende belichaming van Plato's Vormen van Absolute Standaarden. De Wachters zullen nooit perfect zijn, maar het zullen wel de beste denkers zijn die de mensheid te bieden heeft. Geen van hen zal rijk zijn. Het zal een vereiste zijn van het Filosofisch Hooggerechtshof dat er geen sprake kan zijn van financiële oneerlijkheid. Al hun financiële handelingen zullen volkomen transparant zijn. Ze zijn daar niet voor het geld; ze zijn er om het volk te dienen.

Daarnaast zullen er nog allerlei andere Filosofisch Gerechtshoven zijn. Elke leeftijdsgroep zal een Filosofisch Gerechtshof voor mensen van die leeftijd hebben om de belangen van die groep te behartigen. Er zal dus een gerechtshof zijn voor tieners, voor mensen van 20-29, 30-39, 40-49, 50-59, 60-69, 70-79, 80-89 en 90+. Minderheden kunnen ook een Gerechtshof hebben, als ze dat verlangen.

Iedereen zou het gevoel moeten hebben dat het ene of het andere Gerechtshof zijn of haar belangen behartigt.

Met behulp van een dergelijk systeem zou het mogelijk zijn om politici, lobbyisten en advocaten volledig achter ons te laten, aangezien deze zichzelf telkens weer bewezen hebben als onbekwaam, zelfzuchtig en corrupt. Als er door jouw toedoen een ramp voltrekt, zou het dan niet verplicht moeten zijn dat je je ontslag indient of ontslagen wordt? Waar is debat voor nodig? Wie betrokken was bij de financiële crisis zou niet langer een machtsfunctie moeten bekleden. Het is tragisch, maar zij die de catastrofe hebben veroorzaakt besturen nog steeds de wereld. Dat komt doordat het systeem zo ontworpen is dat niemand de elite een schop onder de kont kan geven. Deze mensen hebben geen eer of integriteit. De meeste van hen zijn er zelfs van overtuigd dat ze niets verkeerds hebben gedaan!

 

 

Plato's Republiek van Wetten

Plato stelde dat de heersende klasse op een strikt communistische manier moest leven. Geen van de heersers zou privébezit moeten hebben; ze zouden in gemeenschappelijke ruimtes moeten wonen en gemeenschappelijke maaltijden moeten delen.

Wat men ook denkt van Plato's systeem, niemand kan hem ervan beschuldigen dat hij steun betuigde aan een elite klasse die enkel aan hun eigen voordeel denkt. Stel je voor dat de hedendaagse wereldleiders allemaal even arm zouden zijn, en hun werk enkel voor het welzijn van het volk zouden verrichten. Is dat niet werkelijke "publieke dienstbaarheid"?

Plato hield zich bezig met het vraagstuk hoe je een waarlijk verlichte samenleving zou kunnen creëren. In zijn ideale stadstaat gehoorzaamt iedereen de Algemene Wil en zet zich in voor het gemeenschappelijke welzijn. Zodoende is de Staat een eenheid, vrij van ruzie tussen partijen en deelbelangen. Al het land en bezit wordt eerlijk verdeeld en alle privérijkdom strak gereguleerd.

In De Wetten, het laatste grote politieke werk van Plato, stelt hij dat geen burger moet worden toegestaan om goud of zilver te bezitten. Geld moet gebaseerd zijn op ijzer. Geen burger moet toegestaan worden om meer dan vier keer zo rijk te worden dan de armste burger; alles dat meer verdiend wordt gaat automatisch naar het fonds van het volk – de Republiek. De Staat moet erop toezien dat geen enkele burger onder een bepaald welvaartsniveau terecht komt.

(Wat Plato's suggestie betreft dat de rijkste mensen niet meer dan vier keer zo rijk mogen zijn als de armsten, dit is in de huidige tijd te beperkend. Een meer realistisch getal zou tussen de tien en honderd liggen, waardoor harde werkers en creatievelingen een duidelijke impuls krijgen om zich in te zetten. Het getal moet voortdurend bijgesteld worden tot de optimale waarde is bereikt. Onthoud: meritocratie is geen communisme - het is alleen tegen privilege (buitensporige rijkdom, gebruikt als wapen), niet per se tegen rijkdom. In een meritocratie worden ambitieuze harde werkers met talent en creativiteit absoluut beloond.)

Zulke wetten, legde Plato uit, leverden de onontwrichtbare stabiliteit van de ideale stadstaat. Hebzucht wordt feitelijk verboden. Niemand kan buitensporig rijk worden. Plato zei: "Grootschalig geld verdienen is niet mogelijk...de hypothese die aan onze wetten ten grondslag ligt is er op gericht de mensen zo gelukkig en vriendelijk mogelijk te maken."

Is dat niet het meest eerbare doel, en is massale ongelijkheid van rijkdom, macht en status niet de belangrijkste drijfveer van alle ontevredenheid in onze wereld? Mensen raken ontvreemd van hun eigen levens wanneer ze hun relatieve armoede obsessief beginnen te vergelijken met de extravagante rijkdom van de superrijken. Ze voelen zich altijd ellendig omdat ze voortdurend dromen van een leven dat ze nooit zullen hebben.

In Plato's stadstaat wordt niet toegestaan dat onderscheid tussen burgers te groot wordt, in ieder geval niet zo groot dat ze afgunst, ontevredenheid en conflict kunnen veroorzaken. Mannen en vrouwen worden gelijkwaardig behandeld (een revolutionair concept in de tijd van Plato, dat rechtstreeks was overgenomen van de Pythagoreaanse Illuminati).

Plato streefde naar een rationele, rechtvaardige en georganiseerde samenleving, waarvan deugd het centrale doel was. In zijn ideale stadstaat was er geen behoefte aan rivaliserende politieke partijen. Een ervaren groep van 37 Wachters der Wetten hield toezicht op de Staat. De burgers zouden bijeen komen in een Algemene Vergadering om over belangrijke kwesties te stemmen. Een verkozen raad van 360 onafhankelijke burgers dragen zorg voor de dagelijkse verantwoordelijkheden van de Staat en worden elk één jaar aangesteld. Er zijn ook rechters en jurieleden om de wet uit te voeren, priesters en priesteressen om de religieuze functies te verrichten, en generalen en admiralen om de Staat te verdedigen. De markthandel wordt streng gereguleerd, net als alle andere aspecten van het stadsleven.

Critici hebben het als een totalitaire Staat omschreven, maar ze hebben het helemaal mis: het is een meritocratische Staat, waarbij alle aspecten van het stadsleven tegen misbruik beschermd worden. Er zou in Plato's utopie geen sprake kunnen zijn van een kredietcrisis, buitensporige hebzucht, een bevoorrechte elite of diep gewortelde ongelijkheid.

Plato's stadstaat is een enkel wezen – als een persoon – die zijn eigen welzijn nastreeft. In deze Staat zijn er geen "rivaliserende loyaliteiten" - geen politieke partijen die sectionele belangen vertegenwoordigen, geen facties die hun specifieke wil boven de Algemene Wil plaatsen. De loyaliteit van de burger gaat uit naar de Staat en het publieke welzijn. Zoals Plato het zo toepasselijk stelde: "De ware kunst van politiek is niet te geven om het private maar om het publieke – want het publieke verbindt de inwoners met elkaar, terwijl het private hen uit elkaar drijft."

We leven in een wereld van persoonlijke belangen. Iedereen probeert zichzelf te verrijken. De bankiers – zij die verantwoording dragen voor de financiële gezondheid van een land – zijn in de regel de meest hebberige mensen ter wereld, toegewijd aan het vullen van de eigen portemonnee. Welke zinnige Staat zou haar banken aan de private sector toevertrouwen en laten besturen door mensen die er alleen maar op uit zijn om zich zoveel mogelijk geld toe te eigenen? Het zijn de bankiers en hun bondgenoten die Plato ongetwijfeld zouden beschuldigen van totalitarisme – aangezien zij de grootste verliezers zouden zijn in Plato's Staat.

Plato schreef: "Wie private dingen niet met wetten reguleert, en gelooft dat het volk het zal tolereren wanneer openbare en publieke dingen juist wel door wetten gereguleerd worden – denkt niet juist."

Dit is een cruciale uitspraak. Elke regering die het toestaat dat de private sector verwaarloosd wordt binnen een samenleving waarin rijkdom ongelijk verdeeld is, gedoogt feitelijk een gemeenschap van privilege waarin private individuen de kans krijgen om het systeem in hun voordeel te saboteren. Daarom leidt een ongereguleerde private sector er onherroepelijk toe dat rijkste private individuen de Staat besturen. Dat is de basis van de Oude Wereldorde. De grootste vijand van privilege is meritocratische regulatie die bevoorrechte individuen ervan weerhoudt de publieke ruimte uit te buiten en te manipuleren. Als de Staat de private sector verwaarloost, wanneer het geen poging doet om de Republiek bewust vorm te geven, en inactief blijft, dan noemen we dat "negatieve vrijheid" (negative liberty). Het is negatief in plaats van positief omdat het geen doel probeert te bereiken: burgers worden in hun privéleven aan hun lot overgelaten. De rijken mogen rijker worden, ouders hun kinderen hersenspoelen, en er wordt niets gedaan om discriminatie en intolerantie een halt toe te roepen (zolang ze maar binnenshuis blijven). Negatieve vrijheid is niet ergens VOOR; het is daarentegen een vrij zijn VAN positieve vrijheid. Amerikaanse right wingers zijn voorstanders van negatieve vrijheid en de "kleine Staat". Bij positieve vrijheid probeert de Staat daarentegen actief een concept van vrijheid te implementeren, en zal zich daarom rechtstreeks met de privésfeer bemoeien. De left wingers zijn voorvechters van positieve vrijheid en de grote Staat. Het Illuminati concept van het creëren van een "Gemeenschap van Goden" is de kwintessens van positieve vrijheid. Kapitalistische democratie en de consumptiemaatschappij zijn de hoogste uitdrukking van negatieve vrijheid. Je hebt de vrijheid om zoveel te winkelen als je maar wilt en de Staat zal je geen strobreed in de weg leggen. Het zal de Staat een zorg zijn wat consumerisme met de geest van de mensen doet, of het hen in zombies, robots en werkmieren verandert. Het Winstprinicipe is het enige dat telt.

De voorvechters van private rijkdom en voorrecht zijn altijd zij die ervoor pleiten dat de overheid zich niet bemoeit met de private sfeer. De Staat heeft inderdaad geen recht om zich met privézaken te bemoeien die geen consequenties hebben voor de publieke sfeer, maar heeft daar absoluut het recht toe als er wel van zulke consequenties sprake is. Als de Staat er niets aan doet, verwaarloost het zijn verantwoordelijkheden.

Plato's Republiek van Wetten is een goed dialectisch startpunt voor een meritocratische samenleving. Amerika was niet opgezet als een democratie maar als een Republiek van Wetten. Het enige democratische component heeft betrekking op het verkiezen van de president en het Congres. Amerika is er niet in geslaagd het baken van vrijheid te worden dat het had moeten zijn, om één simpele reden – het probeerde zich zo min mogelijk te bemoeien met de private sfeer, en daarmee maakte het de groei mogelijk van een immens systeem van private privilege, dat nu niet alleen de Regering overschaduwt, maar ook het Congres, de Republiek, de Constitutie, de Wetten en, bovenal, het Volk. Bovendien leidde het tot de opkomst van anarcho-kapitalistische libertariërs die denken dat de regering geen enkele rol in hun leven moet spelen, en dat ze geen belasting hoeven te betalen. Amerika is nu het strijdtoneel van libertariërs die geen regering willen, Republikeinen die een kleine regering willen, Democraten die een grotere regering willen, en left wingers die willen dat de regering zich nu voor eens en voor altijd tegen de bevoorrechte elite verzet.

Amerika is niet langer een Republiek van Wetten, noch enige vorm van democratie: het is een Plutocratie – regering door een rijke elite – en dit kon gebeuren dankzij Amerika's enthousiasme voor negatieve vrijheid.

Wat is het tegengif? – meritocratie.

 

 

De Illuminati: voorvechters van meritocratie

De Illuminati verzetten zich al vele eeuwen tegen monarchieën, autocratieën, dictaturen en oligarchieën. Maar hoe zit het met democratie? Waarom zouden de Illuminati tegen democratisch regeren zijn?

De Illuminati geloven dat een hoog-kaliber, goed onderwezen, goed geïnformeerd, autonoom volk niet door hun leiders bedrogen kunnen worden, en dat zo'n volk het beste middel is om te zorgen dat de overheid in naam van het volk en voor het volk regeert.

Democratie – zogenaamd regering van het volk, door het volk, en voor het volk – is een vermomde oligarchie. Een kleine, elite groep regeert in eigen belang en zet actief stappen om het volk te duperen, ze misleidende informatie voor te schotelen, en hun machtspositie te misbruiken om hun vele vergrijpen te verbergen. Ze zijn erbij gebaat het volk in een bewustzijnstoestand te houden vergelijkbaar met die van een kudde schapen of koeien – volgzaam, niet nadenkend, makkelijk te sturen, zonder eigen initiatief, niet in staat weerstand te bieden.

Democratie is in de praktijk regering van het volk, door de elite, en voor de elite. Het is het perfecte controle-instrument van de Oude Wereldorde. Het volk, gehersenspoeld door een eindeloze propaganda over "vrijheid en democratie", verzadigd met junk food, junk entertainment en junk cultuur, en zonder het soort onderwijs dat hen een scherpzinnige, kritische geest had gegeven, weet niet hoe het door de leugens heen kan kijken. Het zijn "born suckers being taken for a perpetual ride."

Democratie is alleen levensvatbaar op het punt waarop de overgrote meerderheid van de burgers bijzonder bekwaam, slim en vindingrijk is. Op dat punt kruisen democratie en meritocratie elkaars wegen en worden één. Tot het zover is moeten de meest verdienstelijken in de samenleving de regering vormen. Hoe dat gebeurt? We hebben al een voorbeeld uit de geschiedenis – Amerika.

De Illuminati hadden gehoopt dat ze een wereldwijde meritocratie zouden kunnen creëren door middel van vrijmetselaarsloges – groepen van getalenteerde, onderwezen individuen van over heel de wereld die de onderdrukkende elite regimes niet steunden. Een tijd lang bereikte Vrijmetselarij precies waarvoor het was opgericht, en de inrichting van de Amerikaanse natie was haar grootste succes. De belangrijkste grondleggers van Amerika waren vrijmetselaars. Tijdens de crisis van de Amerikaanse Revolutie keerde het Amerikaanse volk zich tot de besten onder hen – de Founding Fathers.

Maar de droom sloeg om in een nachtmerrie en al gauw begonnen de vrijmetselaars gelijkenissen te vertonen met de elite heersers waar ze zich ooit tegen gekeerd hadden.

 

 

Animal Farm

Wie Orwell's Animal Farm heeft gelezen zal het proces gelijk herkennen. De dieren, geleid door de varkens, verdreven hun menselijke onderdrukkers, maar aan het einde van het boek waren de varkens verbroederd met hun oude menselijke meesters: "De dieren van buiten keken van varken naar mens, en van mens naar varken, en weer van varken naar mens; maar het was al onmogelijk geworden om ze van elkaar te onderscheiden." En zo ging het met de Vrijmetselaars en de Oude Wereldorde.

De Illuminati verwerpen de Vrijmetselarij nu, maar steunen nog steeds meritocratie, met een essentiële verfijning. De vrijmetselaars werden gecorrumpeerd door hebzucht, en hebzucht blijft het meest effectieve wapen van de Oude Wereldorde. Daarom moet in een meritocratie hebzucht het grootste taboe zijn. Hoewel niemand zich ervoor moet schamen om beloond te worden voor hard werk, moeten mensen weerstand bieden tegen de hebzucht van de Oude Wereldorde, anders volgen ze het voorbeeld van de varkens in Animal Farm.

Het type meritocratie die door de Illuminati orde gepropageerd wordt gaat nu gepaard met een beperking aan de beloning voor de meest succesvollen. Kan iemand klagen als hen niet werd toegestaan meer dan, laten we zeggen, een miljoen euro per jaar te verdienen? Als de gemiddelde persoon vijftigduizend euro per jaar verdient, dan staat een miljoen euro voor het twintigvoudige van het gemiddelde. Zou je niet beginnen te vermoeden dat je door het hebzucht virus geïnfecteerd bent?

Kijk bijvoorbeeld eens naar de verzekeringsmaatschappij AIG (American International Group). Ondanks de rampzalige prestaties en het praktisch failliet laten gaan van dit bedrijf, verwachten de topmannen nog steeds gigantische bonussen. Alleen mensen die verdienstelijkheid verachten denken dat ze onder dit soort omstandigheden een beloning verdienen. Ze mogen blij zijn dat ze niet vervolgd en opgesloten worden.

Edward Liddy, de directeur van AIG, zei dat hij niet in staat zou zijn "de beste en meest getalenteerde werknemers in dienst te houden als ze de indruk kregen dat hun compensatie onderhevig was aan voortdurende en willekeurige aanpassing door de US Treasury." Wie zijn die getalenteerde werknemers? Dezelfde personen die een gigantische bail-out van de belastingbetalers nodig hadden? Je ziet wat er onder het bewind van de Oude Wereldorde gebeurt – woorden als "verdienstelijkheid" krijgen een omgekeerde betekenis. De Oude Wereldorde blijft haar spelletje spelen, blijven denken dat ze het volk in de maling kunnen nemen. Ze zijn er zo aan gewend hun snuit in de gouden voerbak te steken dat ze zich geen wereld voor kunnen stellen waarin die voerbak niet langer bestaat.

En wat was de reactie van de Obama regering? Larry Summers, economisch adviseur van de president, zei: "Wij zijn een land van wetgeving. Er bestaan contracten. De regering kan geen contracten verbreken."

Amerika is de natie waarvan de burgers bekend staan om de uitspraak, "No taxation without representation" (geen belasting zonder vertegenwoordiging). Gaan de burgers van diezelfde natie nu beweren dat ze gebonden zijn aan contracten die, zonder dat ze hierover werden geraadpleegd, zijn getekend? AIG is nu het bezit van het volk. Alle contracten die bestonden zijn automatisch nietig verklaard omdat het volk er niet bij betrokken was toen ze werden opgesteld. Dat is waar Amerika voor gevochten heeft!

Nu al is duidelijk dat het Obama regime, ondanks haar retoriek, nooit een bedreiging zal vormen voor de macht van de Oude Wereldorde.

Wordt het niet tijd voor iets nieuws? Is het geen tijd voor meritocratie? Een meritocratische regering zou nooit aarzelen om falend bankpersoneel dit soort niet-verdiende beloningen te ontnemen. Dat is het hele idee van meritocratie: alleen succes wordt beloond. De gouden voerbak vol geld zal de Oude Wereldorde voor altijd ontnomen worden, en met de voerbak hun macht.

 

 

De Meritocratische Partij

Als je een betere toekomst wilt dan moet je werken aan een nieuwe wereldorde en alles doen om de Oude Wereldorde tegen te gaan. De Zeitgeist films vormen een goede introductie op de manier waarop de Oude Wereldorde opereert, de methodes die het toepast om de mensheid systematisch te misleiden en zelf de macht te behouden. Democratie is, net als de wereldreligies, een manier om de mensen aan hun eigen slavernij te binden. Het tegengif voor democratie is meritocratie. Meritocratie is het systeem dat de ranzige democratie - regering van het volk door de machtselite voor de machtselite - zal vervangen.

Kun jij het hier voorgestelde meritocratische model verbeteren? Kun jij een politieke constitutie opstellen, een politieke visie waar de wereld versteld van zal staan?

De democratie van de Oude Wereldorde gaat gepaard met vrije markt kapitalisme als haar economische basis - zo opgezet dat een klein aantal mensen de overgrote meerderheid van 's werelds rijkdom en macht beheerst. Meritocratie zal op een volkomen nieuw economisch systeem gebaseerd zijn waarin niemand meer disproportioneel rijk kan worden. Het zal steunen op het nieuwe onderzoeksgebied van gedragseconomie, i.e. economie op basis van menselijke psychologie in plaats van abstracte formules zonder inachtneming van menselijk gedrag. Op de pagina over de Meritocratische Partij doen we nog vele andere voorstellen. Kun jij hier nuttige nieuwe ideeën aan toevoegen?

Het Venus Project dat in "Zeitgeist: Addendum" en " Zeitgeist: Moving Forward" wordt beschreven is een utopische toekomstvisie van een radicaal getransformeerde samenleving die de economie van het op winst gebaseerde kapitalisme achter zich wil laten. Kun jij iets bedenken dat nog beter zou werken?

 

 

De vergissing van Marx

De oorlog tussen de rijke elite en het gewone volk is tijdloos. Het is de as waar de geschiedenis om heeft gedraaid, en deze fundamentele kwestie heeft tot op de dag van vandaag geen definitieve uitkomst. Karl Marx dacht dat de vernietiging van de kapitalistische bestuurdersklasse dialectisch onvermijdelijk was, en dat communisme de dialectiek eens en voor altijd tot een einde zou brengen, voor het welzijn van het volk. Marx z'n analyse was correct, maar zijn oplossing was verkeerd. Communisme is net zo'n zielloze en geestdodende invloed als het kapitalisme, en heeft zichzelf bewezen als achterlijk, totalitair en een vijand van vrijheid. Een tweede vergif kan niet dienen als een antwoord op het eerste vergif.

 

 

Ware vrijheid

De laatste dialectische oplossing voor de lange, historische strijd is een politiek systeem dat vrijheid boven alles plaatst, zelfs in zulke mate dat ervoor gezorgd wordt dat ouders geen kans krijgen hun kinderen te indoctrineren. Als het orthodoxe joden, fundamentalistische christenen en moslims, raaskallende libertariërs en ultra-kapitalisten, racisten, chauvinisten en dergelijke zo moeilijk mogelijk werd gemaakt hun kinderen te indoctrineren, zouden haatdragende religieuze ideologieën in één generatie hun grip op de mensheid verliezen.

 

Ouders moeten niet denken dat ze het absolute, onontvreemdbare recht hebben om hun kinderen te hersenspoelen. Elk kind moet beschermd worden. Alle kinderen moeten de vrijheid hebben om eigen keuzes te maken en tot hun eigen conclusies te komen. Is dat, je eigen gedachten hebben, niet het meest fundamentele mensenrecht van alle? Conclusies die jij zelf bereikte op basis van je eigen vrije wil, je eigen logica, je eigen persoonlijkheid, ongeacht de verlangens en geloofsovertuigingen van anderen. DAT is ware vrijheid. Niemand is vrij wanneer hij al vanaf zijn eerste adem gedwongen wordt een kloon te zijn van zijn ouders die, op hun beurt, klonen waren van hun ouders, allen gehoorzamend aan een fanatieke ideologie die in een of andere oude heilige tekst of economische doctrine werd uitgedrukt, en sinds het begin der tijden dogmatisch en tiranniek van generatie op generatie werd overgedragen. Het is de zuiverste vorm van slavernij.

Het ultieme politieke systeem geeft, in tegenstelling tot kapitalisme en communisme, rekenschap van de spirituele dimensie van de mensheid, en laat mensen hun spiritualiteit ontdekken op de manier die ze zelf het meest inspirerend en nuttig vinden, zonder enige onbuigzame, buitensluitende, dogmatische, haatdragende ideologie.

Het ultieme politieke systeem is er een die is ontwikkeld om voortdurend mee te gaan met de behoeftes van de tijd.

Het ultieme politieke systeem weerspiegelt te allen tijde de Algemene Wil van het volk.

Het ultieme politieke systeem bedeelt aan iedereen gelijke kansen toe. Het gaat de vorming van elite dynastieën tegen. Het voorkomt dat individuen of groepen teveel middelen kunnen vergaren, teveel macht en rijkdom. Het maakt een einde aan privilege, nepotisme en vriendjespolitiek.

Meritocratie is het ultieme politieke systeem. Het is het dialectische eindpunt. Meritocratie is de onherroepelijke voltooiing van het lange pad van politieke evolutie.

 

 

 

Revolutie

De revoluties in de Arabische landen hebben een opmerkelijk aspect – de enorme hoeveelheid mensen die er door werden aangemoedigd de straat op te gaan. Men stelt dat Facebook en Twitter hierin een rol hebben gespeeld, maar het is moeilijk voor te stellen dat Facebook en Twitter in Westerse landen een vergelijkbare revolutie zullen veroorzaken. Waarom is dat zo? Waarom zijn Westerlingen zo lui en apathisch, zo volgzaam en onderdanig, zo onder de indruk van de "legitimiteit" van de heersende macht? Zelfs op het hoogtepunt van de kredietcrisis ging bijna niemand tot actie over. Het kapitalisme was in elkaar gestort, maar niemand vertrok een spier. Niemand stelde een alternatief voor. De mensen die verantwoordelijk waren voor de financiële ramp mochten in dienst blijven om alles te "rectificeren", in plaats van dat ze werden ontslagen wegens ernstige incompetentie.

Een deel van het probleem is dat niemand een realistisch alternatief te bieden heeft voor democratisch kapitalisme, wat de reden is dat meritocratie zo'n cruciale rol zal gaan spelen. Meritocratie is de enige kaart die democratie af kan troeven.

Meritocratie draait niet om gelijkheid maar om gelijke kansen. Dit zijn twee hele verschillende concepten. Meritocratie draait om ongelijke uitkomsten op basis van ieders merites. Om merites juist te beoordelen is het imperatief dat iedereen vanaf dezelfde startlijn vertrekt. Meritocratie richt zich op het identificeren van de meest verdienstelijken en zorgt ervoor dat zij de beste en meest invloedrijke banen krijgen. Het is geen paradijs voor luie mensen en personen die niet het beste uit zichzelf willen halen. Meritocratie is niet een vorm van communisme dat een kunstmatige gelijkheid oplegt aan personen van ongelijke merites. Meritocratie stelt dat merite het enige criterium is dat een rationeel onderscheid kan maken tussen mensen – niet geslacht, ras, leeftijd, ouders, geld of je sociale netwerk. Maar één soort discriminatie is correct – die op basis van merites. Maar wie beoordeelt verdienstelijkheid? Het enige acceptabele antwoord is het volk. Goed onderwezen, eerlijke, onbevooroordeelde, rationele mensen zullen beoordelen wie van hen het meest verdienstelijk zijn i.e. dit is de enige plek waar een democratische stemprocedure van essentieel belang is. Zolang niemand de kans krijgt de verkiezingen te vervalsen, is er geen reden waarom mensen niet de meest getalenteerden onder hen aan zullen wijzen.

Stel je het ideale proces voor waarmee wordt bepaald wie de Nobelprijs voor de Natuurkunde zal winnen. Elke gekwalificeerde natuurkundige ter wereld zou de kans krijgen om iemand te nomineren. De vijf natuurkundigen die de meeste nominaties krijgen zouden dan op het stembiljet geplaatst worden. Degene die vervolgens de verkiezing wint, krijgt de prijs – hij is door zijn collega's beoordeeld als degene die dat jaar de grootste bijdrage aan de natuurkunde heeft geleverd. Zou iemand het rechtmatig oneens kunnen zijn met dit eindoordeel? Is er een betere of correctere manier?

Degenen die een revolutie in het Westen verlangen moeten een plan hebben. Ze moeten kunnen laten zien waar zij de huidige heerschappij en maatschappelijke ordening mee zullen vervangen. Dus wat is het plan voor de Nieuwe Wereldorde?

 

 

Doelstellingen

Het doel van de Meritocratische Partij is de consumptiemaatschappij te vervangen door een samenleving van culturele bloei. Wij willen dat meer waarde wordt gehecht aan ideeën dan aan geld, aan esthetiek dan aan winkelen, aan gemeenschap dan aan "ikke en de rest kan stikken".

Privé bezittingen leiden tot afgezonderde levens, ontwrichte gemeenschappen, wantrouwen en competitie tussen buren. We zijn geen bondgenoten, maar vijanden van elkaar. Hoe genezen we deze breuken tussen ons? We moeten het belang verminderen van de primaire focus van onze afstandelijkheid: geldzucht.

De Meritocratische Partij wil democratie vervangen door meritocratie. Democratie is het grootste obstakel voor de opkomst van de meest verdienstelijken. In de Verenigde Staten kun je, ongeacht je talenten, geen president worden als je geen toegang hebt tot grote rijkdom om daarmee je verkiezingscampagne te financieren. In Groot-Brittannië loopt sociale mobiliteit – de gelegenheid om je sociale positie te verbeteren – alleen maar terug. Als je wordt geboren in een arme familie, dan ben je er statistisch gezien van verzekerd dat je arm zult blijven, ongeacht je merites. Als je ouders rijk zijn, kun je je verheugen op een welvarende toekomst, wederom zonder achting van je merites.

De Meritocratische Partij streeft ernaar de link tussen ouderlijke rijkdom en de uiteindelijke levensstandaard van kinderen te verwijderen, en een einde te maken aan nepotisme en vriendjespolitiek, de drijfveren van privilege.

 

 

De vijf Meritocratische Principes

1) GEEN NEPOTISME
Het gaat er niet om wie je ouders zijn, maar wie JIJ bent.

2) GEEN VRIENDJESPOLITIEK
Het gaat er niet om wat anderen voor jou kunnen doen, maar wat JIJ kan.

3) GEEN DISCRIMINATIE
Geslacht, ras, religie, leeftijd en achtergrond zijn niet relevant. Alles draait om je vaardigheden.

4) GELIJKE KANSEN
Je begint vanaf hetzelfde startpunt als alle anderen, en je vaardigheden bepalen hoe ver je het schopt.

5) MERITE WORDT BELOOND
De hoogste beloningen voor de meest verdienstelijken.

 

 

Doelen

1) Het implementeren van de vijf Meritocratische Principes.

2) Het beëindigen van de monarchie, aangezien deze indruist tegen het eerste Meritocratische Principe ("geen nepotisme"). In een monarchie is alleen de identiteit van je ouders van belang. In een meritocratie zijn je ouders niet relevant. De invoering van meritocratie gaat automatisch gepaard met de opheffing van de monarchie. Geen meritocraat zou ooit een koning of koningin om 'toestemming' vragen om te regeren.

3) Het opheffen van partijpolitiek. Politieke partijen zijn in een meritocratisch systeem niet relevant. Het parlement bestaat geheel uit onafhankelijke, meritocratisch verkozen ministers zonder politieke betrekkingen (naast hun steun aan de meritocratie zelf).

4) Elke onafhankelijke minister wordt verkozen op basis van zijn verdiensten op een bepaald expertisegebied. De Minister van Financiën wordt zodoende verkozen door werkzame economen (en verkiezingen vinden uitsluitend plaats onder economen). De Minister van Gezondheid is iemand die werkzaam is in de gezondheidszorg (en wordt uitsluitend verkozen door mensen werkzaam in de zorg); de Minister van Defensie is afkomstig uit het leger; de Minister van Buitenlandse Zaken iemand die werkzaam is op het gebied van buitenlandse betrekkingen; de Minister van Onderwijs een schoolmeester/ schooldirecteur/ professor. Met andere woorden vertegenwoordigen de ministers in het parlement niet een bepaalde politieke partij of geografisch kiesdistrict, maar een specifiek gebied waarop ze aantoonbare ervaring, expertise en verdienstelijkheid hebben; en hun achterban/kiezers zijn mensen uit hetzelfde vakgebied die een goed geïnformeerd oordeel kunnen vormen van zijn of haar kundigheid.

5) De minister-president wordt onderling gekozen door de ministers. Elke vijf jaar vindt er een algemene verkiezing plaats waarbij elke minister de goedkeuring van diens kiezers moet krijgen, of worden vervangen.

6) Geselecteerde commissies van ministers zullen het overheidsbeleid van kritiek voorzien. Ook kunnen aparte commissies samengesteld worden van wetenschappers en filosofen, gekozen omwille van hun vermogen tot kritisch denken en hun expertise inzake het aan de kaak stellen van aannames. Commissies van kunstenaars, ondernemers en designers kunnen ook in het leven geroepen worden. Meritocratie hecht waarde aan weloverwogen kritische feedback.

7) Het beëindigen van de 'moraliserende' benadering van politiek (wat is 'juist' en wat is 'slecht' – de politiek van het principe) en het aanmoedigen van de wetenschappelijke methode (wat werkt en wat werkt niet – de politiek van het pragmatisme).

8) De erfbelasting verhogen naar 100%. Niemand zou de mogelijkheid moeten hebben om na zijn dood voordeel over te dragen op een door hem gekozen persoon. De Staat dient alle activa van de overledene te ontvangen, en deze te investeren in de bevordering van het publieke welzijn, met name door beter onderwijs.

9) Onderwijs is de grondslag van verdiensten (merites), en dient de hoogste prioriteit te vormen binnen een meritocratische Staat. Het huidige onderwijssysteem heeft aantoonbaar gefaald en dient in elk opzicht gereviseerd te worden. Ons onderwijsstelsel is ontwikkeld om winkelaars te produceren (aangezien kapitalistische democratieën deze nodig hebben om hun economische model draaiende te houden). Waar onderwijs is het tegenovergestelde van winkelen. Het bevrijdt de geest, niet de inhoud van de portemonnee.

10) Het uitdragen van de denkbeelden van de meest radicale, onafhankelijke en vrij denkende filosofen zoals Nietzsche, Baudrillard, Rousseau, Diogenes, Camus, en de Situationisten.

11) Het ontwikkelen van op gemeenschap gebaseerde alternatieven voor het gezin (bijvoorbeeld op basis van het Kibboets model) zodat wanneer een familie faalt, de gezinsleden gevoed en opgevoed kunnen worden in een andere, constructieve en productieve omgeving van psychologisch en educatief welzijn.

De afname van sociale mobiliteit

De laatste jaren hebben we overal een duidelijke afname van de sociale mobiliteit gezien, vergezeld door een even plotselinge toename van het aantal superrijken. Deze twee trends zijn natuurlijk met elkaar verbonden. Sociale mobiliteit is direct gerelateerd aan de mate waarin 'markten' (in de ruimste zin) vrij zijn van doorgestoken kaarten (met andere woorden meritocratische markten). Sociale mobiliteit neemt af wanneer vriendjespolitiek en nepotisme een kans krijgen. Vriendjespolitiek en nepotisme (de drijfveren van markten met doorgestoken kaart) geven de fortuinlijke minderheid de mogelijkheid zichzelf te voorzien van door hen gewenste salarissen (aangezien er geen meritocratische mechanismes zijn die de competitie verhogen en ongepaste uitbetalingen onmogelijk maken). Zodoende zijn we getuige van een steeds groter wordende klasse van superrijken – de extreme begunstigden van vriendjespolitiek en nepotisme. Meritocratie is het tegengif.

 

 

Erfbelasting – Hoe de rijken de armen hun eigen keel door laten snijden

"Al het goede van het leven bij elkaar zou niet tot een zeer blije mens leiden. Maar alle kwalen bij elkaar zouden van een mens zeker een ellendeling maken." ~ Hume

De overgrote meerderheid van de mensen zal nooit erfbelasting hoeven te betalen. Het is een belasting voor de buitengewoon rijken. En toch zijn deze stinkend rijke individuen er in geslaagd gewone mensen ervan te overtuigen dat ze kwaad moeten zijn over erfbelasting. Je kunt de genialiteit van hun psychologische manipulatie bewonderen, of wanhopig worden van de dwaasheid en goedgelovigheid van gewone mensen.

Sommige critici zijn zo zot om het de belasting van de doden te noemen. Hoe kun je belasting heffen over de doden? Ze zijn dood. Het is de beschikking van activa. Waarom zou de Staat niet beschikken over de activa van de doden? Wanneer iemand sterft, en een stinkende boel achterlaat, komen de rijken dan om de troep op te ruimen, of laten ze het vuile werk over aan de Staat? Maar zie wat er gebeurt wanneer er iets van waarde uitgedeeld wordt: dan stellen de rijken opeens dat de Staat er niets over te zeggen heeft. Komisch. En dat is het probleem met de rijken – ze willen dat de Staat al het vuile werk opknapt en er zelf nog geen stuiver aan bijdragen. Hebzucht tot het bittere einde.

De rijken willen graag geloven dat ze hun geld op een of andere wonderbaarlijke manier geheel onafhankelijk van de Staat verdienen. Maar ongeacht het feit dat de meeste rijken privaatonderwijs genoten hebben en particuliere gezondheidszorg, functioneren ze nog steeds binnen een zakelijke en sociale omgeving die volledig is opgebouwd en onderhouden door de Staat. De overgrote meerderheid van hun personeel is door de Staat onderwezen, en zal afhankelijk zijn van publieke gezondheidszorg. De Staat betaalt voor het leger, de politie, wet en ordehandhaving, sociale diensten en gemeenschapsuitgaven. Het onderhoudt en verbetert de infrastructuur van een land. Maar om de een of andere reden willen de rijken ons laten geloven dat ze hun rijkdom hebben vergaard in een Staat-vrije omgeving, en niets aan de Staat verschuldigd zijn. Feitelijk danken ze al hun rijkdom aan de Staat. Zonder de zakelijke omgeving die de Staat hen heeft gegeven, zouden ze nog geen stuiver hebben verdiend. Dus waarom zou de Staat iemands rijkdom niet in beslag nemen wanneer deze er geen behoefte meer aan heeft (aangezien hij/zij dood is)? Waarom zouden mensen die in geen enkel opzicht aan die rijkdom bijgedragen hebben (de nabestaanden van de overledene) er van profiteren?

Sommige critici noemen het een belasting op ouderlijke liefde. Hoe absurd! Hoe schandelijk arrogant. Houden arme ouders soms niet van hun kinderen? Het verlangen om erfbelasting af te schaffen heeft niets te maken met ouderlijke liefde en alles met de rijken die rijker en de armen die armer worden. Het draait erom anderen geen eerlijke kans in het leven te gunnen, en een permanente, onaantastbare heerschappij van rijke families te vestigen.

 

 

Het Paris Hilton verschijnsel

Paris Hilton, een slecht onderwezen, onbeschaafde, nauwelijks geletterde sloerie, is een 'erfgename' die een enorm fortuin zal erven. Wat is 'erfgename' voor beroep? Zulke mensen zouden geen plaats hebben in een meritocratie. De mensen die erfbelasting willen afschaffen, willen een wereld met een miljoen Paris Hiltons. Is één niet meer dan genoeg?

"De charme van roem is zo groot dat we waardering hebben voor elk object waar het mee verbonden is, zelfs de dood." ~ Pascal

 

 

De Wet van Neutraliteit

"Alle ellende van de mens is te herleiden tot diens onvermogen om alleen in een stille ruimte te zitten." ~ Pascal

De Meritocratische Partij is voorstander van de Wet van Neutraliteit. Wat is in een openbare ruimte het minst bezwaarlijke, meest neutrale gedrag? Het antwoord is simpel: niemand zou zich kunnen storen aan een persoon die stil over straat loopt, en zich met niemand bemoeit. Hoe verder het gedrag afwijkt van dit neutrale gedrag, hoe meer hij de Wet van Neutraliteit zal overtreden. Kleine overtredingen zijn brutaal; ernstige overtredingen zouden aan officiële legale sancties onderhevig zijn. Dus wat voor soort gedrag zou gezien kunnen worden als het overschrijden van neutraliteit?

1) Herrie: Iemand die in een openbare ruimte (treincoupé, bus, bibliotheek, wachtkamer enz.) in zijn mobiele telefoon zit te schreeuwen, of buiten tegen zijn vrienden loopt te schreeuwen, met een 'ghetto blaster' rondloopt, een koptelefoon draagt waarvan op grote afstand de muziek te horen is, of thuis de muziek zo hard zet dat de overburen het kunnen horen – dit zijn allemaal uitdagende, niet-neutrale gedragingen.

2) Groepen: Grote hordes mensen die rondzwalken, passanten dwingen voor hen opzij te gaan, en naar elkaar roepen en schreeuwen – dit zijn allemaal vormen van uitdagend, niet-neutraal gedrag.

3) Intoxicatie: Dronkaards en mensen die zich onder invloed van drugs chaotisch gedragen, vaak met dreiging van geweld. Overgeven en in het openbaar urineren. Hysterisch, ongecontroleerd gedrag.

4) Afval: Mensen die hun rotzooi overal op de grond laten vallen, vaak midden op straat. Ook het willekeurig uitspugen van kauwgom en het rondstrooien van sigarettenpeuken.

5) Dieren: Mensen die hun hond op straat uitlaten, of los laten lopen. Veel mensen hebben, om diverse redenen, een hekel aan honden. Waarom zou hen een onaangename confrontatie met een hond opgedrongen worden?

6) Mensen op straat: Bedelaars, Straatnieuws verkopers, straatwervers voor liefdadigheidsinstellingen, enqueteurs voor marketingbedrijven, religieuze predikanten – de activiteiten van deze mensen vormen een ernstige overschrijding van neutraliteit en zouden verboden moeten worden.

 

Meritocratisch drugsbeleid

Meritocratie is niet dogmatisch. Het heeft ten doel een kernbenadering te gebruiken die vergelijkbaar is met de wetenschappelijke methode, ofwel hypotheses worden voorgesteld en dan uitgeprobeerd. Als ze succesvol blijken worden ze behouden en verfijnd om ze nog beter te maken; als ze falen dan worden ze verworpen en wordt iets anders uitgeprobeerd. Dit is een op bewijs gebaseerde benadering, in plaats van een "morele" benadering. Zo zijn er vele moralisten die elke poging om drugs te legaliseren hekelen.

De meritocratische benadering zou de aandacht richten op het belangrijkste bewijs dat op dit gebied verzameld is. Tussen 1919 en 1933 voerde Amerika het "Nobele Experiment" uit, beter bekend als de Drooglegging, op aandringen van de moralistische matigingsbeweging. Amerika maakte de verkoop van 's werelds meest gebruikte drug – alcohol – illegaal. Het resultaat was een ramp. Het leidde tot drinkhollen en "speakeasies", criminaliseerde vele gewone burgers en het gaf de maffia en andere gangsters een geweldige boost. De Drooglegging faalde toen en faalt vandaag de dag waar het op andere drugs aankomt. We kunnen niet toestaan dat moralisten hun bekrompen visie aan alle andere mensen opdringen.

Drugs moeten worden gelegaliseerd, zodat ze vervaardigd kunnen worden door bedrijven die garant staan voor de juiste kwaliteit, zuiverheid en consistentie van het product – in tegenstelling tot de huidige puinhoop waar niemand zeker weet wat hij binnenkrijgt als hij illegale drugs gebruikt. Gangsters zouden geen bron van inkomsten meer hebben, de "ondergrondse" illegale economie zou ondermijnd worden, en over de drugs zelf zou belasting geheven worden, net als bij alcohol en sigaretten, voor het welzijn van de belastingbetalers. Zou de legalisatie van drugs 10 jaar later voor ernstige problemen hebben gezorgd, dan zou het beleid verworpen worden en iets anders uitgeprobeerd worden. Waar het om gaat is dat bewijs – niet moralisten – gebruikt moet worden om over het juiste beleid te beslissen.

Wat we hier hebben gepresenteerd zijn slechts suggesties en hypothesen. We vinden het prima als mensen erover willen debatteren, ze in twijfel trekken, of verfijningen en verbeteringen voorstellen. Dat is hoe een goede regering zou moeten functioneren, niet een bevoorrechte elite in Washington (of Den Haag) die tegen iedereen predikt over "goed" en "verkeerd". We weten al wat ze goed vinden – alles dat meer geld hun portemonnee in sluist; en "verkeerd" – alles dat hun dominantie ondermijnt.

 

 

De wedstrijd die je nooit kunt winnen (tenzij je een van "ons" bent)

Stel dat je de snelste sprinter bent en net je plaats hebt ingenomen bij de startlijn voor de belangrijkste wedstrijd van je leven. Je kijkt vooruit op de baan en ziet daar een dikke vent in net pak vijf meter van de finish. Je klaagt bij de organisator, maar hij zegt dat je je met je eigen zaken moet bemoeien en je op je eigen sprint moet concentreren. Je vraagt je af of het een of andere bizarre grap is, en verzekert jezelf ervan dat het straks wel duidelijk zal worden. Het startsignaal klinkt en je begint te rennen, sneller dan je ooit eerder hebt gedaan, maar hoe goed je ook bent, je zult nooit de dikzak verslaan die puffend en hijgend naar de finish waggelt.

Dik Trom wint de gouden medaille, en ontvangt de bewondering van het publiek. Twee aantrekkelijke blondines hangen om zijn nek. Iedereen vertelt hem hoe fantastisch hij is. Hij antwoordt dat hij het allemaal te danken heeft aan God en zijn liefdevolle familie die voor hem een plek in de beste privéscholen heeft gekocht en een miljoen euro heeft betaald om hem vijf meter van de finish te laten vertrekken. Het publiek juicht en eist dat de ouders van de winnaar ook op het podium plaatsnemen, naast hun briljante zoon. Een journalist vraagt vader, moeder en zoon wat ze denken van de atleet die een wereldrecord had gebroken maar toch op de tweede plaats geëindigd was. Ze halen gelijktijdig hun schouders op, "Wel, hij maakt geen deel uit van onze familie, dus wat zou het?" Het publiek, vol gelijkgestemde families, geeft hierop een staande ovatie. "Als wij toch eens als hen konden zijn," verzuchten ze. De wereldrecordhouder gaat terug naar zijn rijtjeshuis en saaie werk. Zijn collega's noemen hem een verliezer, en keren hem de rug toe.

Welkom in de anti-meritocratische wereld, deze wereld. Wat ga je er aan doen? Blijf je toekijken terwijl vriendjespolitiek, nepotisme, de juiste stropdas, de juiste privéclub, de juiste universiteit, het juiste geheime genootschap, de juiste godsdienst en de juiste stamboom de waarde van verdiensten teniet doen zodat hun bevoorrechte nageslacht in weelde kan leven ten koste van jou? Het is tijd om de samenzwering in de kiem te smoren. Verbreek alle mechanismes waarmee elite groeperingen de mogelijkheid krijgen om het systeem in hun voordeel te manipuleren en mensen te beboeten die niet tot hun verraderlijke kliek behoren.

De Meritocratische Partij wil ervoor zorgen dat iedereen de Wedstrijd van het Leven zoveel mogelijk vanaf hetzelfde startpunt kan beginnen. Dan zullen we zien wie werkelijk de snelste renners zijn; wie de medailles verdienen, wie de bewondering en beloningen verdienen. Op dit moment weegt wie je kent (nepotisme en vriendjespolitiek) veel zwaarder dan wat je weet (merites). Hoe vaak horen we niet de mantra, "Netwerken is de snelste manier om de ladder naar succes te bestijgen." Meritocratie duwt deze ladder omver. Vanaf nu is aantoonbaar talent, niet je sociale netwerk, de snelste manier om in het leven vooruit te komen.

"De mensen zijn zo waanzinnig, dat als je niet waanzinnig bent, dat een andere vorm van waanzinnigheid zou zijn." ~ Pascal

"Ik vraag me af of er onder de gehele mensheid één iemand gevonden kan worden die geheel vrij is van elke vorm van krankzinnigheid. Volgens mij bestaan er enkel verschillen in de mate ervan." ~ Erusmus

"Wanneer ik me een volmaakte lezer voorstel, beeld ik mij telkens een monster van moed en nieuwsgierigheid in, en ook iets soepels, dollend, voorzichtig, een geboren avonturier en ontdekker." ~ Nietzsche

 

 

Heb jij een kans van slagen in het leven?

Denk je dat je een eerlijke kans van slagen hebt? Denk je dat de beste functies ook voor jou beschikbaar zijn, en je enkel voldoende talent moet hebben om ervoor aangenomen te worden? Denk nog eens. De gemeenschap is opgebouwd rondom een systematische ontkenning van gelijke kansen aan de overgrote meerderheid van de burgers. Tegen mensen met een arbeidersachtergrond wordt onophoudelijk gediscrimineerd zodat de midden- en bovenklasse de beste banen kunnen behouden. Het onbekwame kind van rijke ouders heeft een drastisch beter leven dan het meest getalenteerde kind uit een rijtjeshuis.

De ironie is dat de meeste arbeiders meewerken aan hun eigen onderwerping. Ze zijn de belachelijke mythe gaan geloven dat het enige dat hen tegenhoudt hun eigen motivatie is. Er wordt hen een aantal voorbeelden voorgehouden van mensen uit de arbeidersklasse die succes hebben bereikt, en ze concluderen dat het systeem prima functioneert. Ze hebben de mentaliteit van deelnemers van de Nationale Loterij. "Jij zou de winnaar kunnen zijn," stelt de marketing slagzin, en miljoenen arbeiders rennen plichtsgetrouw naar buiten om kaartjes te gaan kopen. Het gaat hun bevattingsvermogen te buiten dat hoewel jij inderdaad de winnaar zou kunnen zijn, het vrijwel zeker is dat je het niet zult zijn. Elke week weer trappen ze in dezelfde truc. Ze betalen belasting voor hun dwaasheid, voor hun escapistische fantasieën, voor hun onvermogen om de basis van statistieken te begrijpen. Degenen in machtsposities houden hun dominantie niet met domheid in stand. Ze gebruiken verfijnde, en niet zo verfijnde, psychologische wapens om de massa te misleiden. Het is een van hun strategieën om een aantal fortuinlijke arbeiders te laten slagen. "Jij zou het kunnen zijn," fluisteren ze als de Sirenen. Maar net als bij de Loterij zal dat niet het geval zijn.

Het is tijd om te ontwaken. Tijd om het spel te zien voor wat het is. Tijd om te begrijpen wat er werkelijk gaande is. De arbeidersklasse is als de hulpeloze mensen in The Matrix, zichzelf vrij wanend maar feitelijk opgesloten in de ergste soort gevangenis. De kunstmatige intelligentie die The Matrix bestuurde wist precies wat vereist was om de slachtoffers te misleiden. De bestuurder staat hier voor de midden- en bovenklasse. Zij zijn de marionettenspelers, de illusionisten, de grote misleiders.

Sinds het begin van de beschaving is er al sprake van een wereldwijde samenzwering, en de aard ervan is altijd hetzelfde. De samenzweerders zijn de rijken en machthebbers, en hun doel, hun enige doel, is hun rijkdom en macht voor altijd in stand te houden. Slechts in de zeldzaamste gevallen, wanneer hun haat jegens het volk, hun hebzucht en afgunst extreme proporties hebben aangenomen (zoals in het Frankrijk van 1789 en Rusland van 1917) komen ze ten val. Staan ze op het punt om opnieuw ten val te komen? De rijkdom van sommige individuen is walgelijk, en hun opzichtige en arrogante koopgedrag is een constante provocatie waarop ze als de tijd rijp is een passende reactie zullen krijgen.

De Meritocratische Partij pleit voor één regel: dat mensen geheel op basis van hun eigen verdiensten worden beoordeeld en niet die van hun ouders of andere personen of groepen waarmee ze verbonden mogen zijn. De Familie is de anti-meritocratische institutie bij uitstek, aangezien het enkel geeft om de eigen behoeften ongeacht de objectieve verdienstelijkheid van de familieleden. Ouders van onbekwame kinderen denken dat ze hun taak perfect hebben verricht als ze voor hun onverdienstelijke nageslacht een fantastische baan en luxe leven hebben gewaarborgd. Hun "volbrenging" is dat ze de doeleinden van de Staat enorm hebben geschaad, ervoor hebben gezorgd dat incompetentie in de samenleving kan wortelen, en ze hebben verzekerd dat onze natie onder allerlei ellende te lijden zal hebben.

 

 

Terugkeer naar het gemiddelde: hoe de superrijken tegen de natuur in gaan

Ouders die langer zijn dan gemiddeld hebben in het algemeen kinderen die korter zijn dan zij zelf. Kortere ouders hebben meestal kinderen die langer zijn dan zij zelf. Geniale ouders hebben doorgaans minder intelligent nageslacht. Dwaze ouders hebben vaak intelligentere kinderen. Gokkers die het ene na het andere spel winnen, verliezen uiteindelijk hun geld weer. En gokkers die het ene spel na het andere verliezen zouden, als ze door konden blijven spelen, het verlies uiteindelijk weer terug winnen. Ziehier de grote stabiliserende kracht van de natuur: terugkeer naar het gemiddelde. Zonder deze kracht zouden er vele reuzen en dwergen zijn, mensen met de intelligentie van goden en anderen met de intelligentie van een goudvis. Gokkers die "geluk" hebben zouden de rijkdom van hele naties winnen, en verliezers zouden, als ze het spel konden blijven spelen, de staatsschuld vergroten. Zonder terugkeer naar het gemiddelde zou een stabiele gemeenschap desintegreren.

Waar je de terugkeer naar het gemiddelde ziet worden gedwarsboomd, kun je wachten op problemen. Er is één gebied waarop terugkeer naar het gemiddelde in een duizelingwekkende mate wordt getrotseerd: rijkdom. De rijken worden alsmaar rijker, en niets dat hen ooit beteugelt. Zo zijn er ook miljarden armen op Aarde die nooit enige noemenswaardige rijkdom zullen vergaren.

Hoe kan zo'n oneerlijke verdeling van rijkdom zijn ontstaan? Hoe kan het zo meedogenloos in stand worden gehouden? Het lijkt tegen alle logica in te druisen. En toch is het geen mysterie. In elk eerlijke systeem vindt terugkeer naar het gemiddelde altijd plaats. Wanneer te zien is dat er geen sprake is van terugkeer naar het gemiddelde, beschik je over bewijs dat er mechanismes geïmplementeerd zijn die een eerlijke uitkomst voorkomen. Kapitalistische democratie, met het gezin als de hoeksteen van de samenleving (in plaats van "gezin" kan ook gesproken worden van nepotisme en vriendjespolitiek), is het middel dat in het Westen wordt toegepast om oneerlijkheid voort te zetten. Meritocratie is het tegengif. In een meritocratische samenleving zal elke familie aandacht krijgen en gewaardeerd worden. Terugkeer naar het gemiddelde garandeert dit. Er zullen geen grote dynastieën zijn die eeuwenlang over macht, rijkdom en invloed beschikken. Wil jij niet ook een kans krijgen, op basis van je verdiensten?

Als rijkdom kon worden uitgedrukt in lengte dan zouden de meesten van ons de grootte hebben van mieren, terwijl de superrijken zo hoog als bergen zouden zijn. Denk je dat dat gezond is? Als mier zou je je de grootte van de superrijken niet eens voor kunnen stellen. En zij zouden het niet door hebben als ze op je gingen staan en je zouden pletten. En weet je diep van binnen niet al lang dat je onzichtbaar bent voor de superrijken? Ze geven geen fluit om je. Wat hen betreft, besta je niet eens. Zoals wij mieren alleen opmerken wanneer ze op een warme dag over onze hand kruipen, zo is het ook met de superrijken en ons.

Vergeet niet dat ze hun huidige positie niet hebben bereikt door middel van talent. Ze zijn de begunstigden van een vals systeem. Jij, die meespeelt, steunt de voortzetting ervan. Wijze raad: speel niet langer mee!

Stel je een superrijk persoon voor die een luxe restaurant binnengaat. Niemand kijkt naar hem. Niemand geeft blijk van zijn aanwezigheid. Niemand neemt zijn jas aan. Niemand begeleid hem naar een vrije tafel. Niemand biedt hem iets te drinken aan. Niemand geeft hem de menukaart. Niemand bedient hem. Als niemand iets voor hem doet, is zijn rijkdom waardeloos. Rijkdom is een illusie die we waar maken, die we tastbaar maken. Rijkdom is niets anders dan een regeling tussen mensen. De essentie van deze regeling is dat arme mensen accepteren dat het hen ontbreekt aan deze denkbeeldige substantie (geld). Ze bevestigen dat de rijken het hen kunnen leveren, en vol enthousiasme streven ze ernaar zodat ze minder "gebrekig" zullen zijn. Maar het hele systeem is enkel een uitgebreide aaneenschakeling van transacties in een gefantaseerde munteenheid. De regeling kan verbroken worden wanneer voldoende mensen ervoor kiezen het te verzaken. De oud-Griekse filosoof Diogenes, de beroemdste van de school der cynici, hekelde rijkdom. In een wereld van Diogenessen zou de illusie van rijkdom in het niets oplossen.

Maar de begunstigden van de geldregeling – de rijken – doen alles in hun vermogen om de illusie in stand te houden. Ze zijn de Tovenaars van Oz, en ze zullen niemand achter het gordijn laten kijken. Als jij de regeling zou verwerpen, zouden ze niet van jou verschillen. Dus geef niemand anders de schuld van jouw armoede en hun rijkdom. Als je ervoor kiest je in te schrijven voor een regeling waarin jij gegarandeerd een ondergeschikte rol zult spelen, wat heb je dan voor recht om te klagen? De rijken hebben gelijk dat jij een verliezer en een mislukking bent, want enkel een dwaas schrijft zich in om een slaaf te zijn wanneer hij ten allen tijde ook voor vrijheid kan kiezen.

Je moet de geldregeling enkel accepteren als ook jij een eerlijk aandeel ontvangt. Het is bekend dat de grote meerderheid van alle activa, waar ook ter wereld, wordt bestuurd door een klein percentage van de bevolking. Waarom bedelen om een paar kruimels? Kies voor een nieuw systeem. Steun de Meritocratische Partij.

 

 

Benchmarking, een samenzwering van de superrijken

Wil je weten wat het geheim is achter de duizelingwekkende inkomstenstijging van bestuursvoorzitters, bedrijfsdirecteurs, advocaten, artsen en andere "professionals"?

Ze maken gebruik van een concept genaamd "benchmarking". Elke werkgever wil de meest getalenteerde werknemers, dus om te zorgen dat ze hun aandeel van de besten krijgen, beloven ze sollicitanten een salaris in het hogere kwartiel (of, nog agressiever, in het hogere deciel).

Hoe weet je wat het hogere kwartiel salaris is? Je bepaalt wat voor salaris je concurrenten uitbetalen. Je past je salarissen hier vervolgens op aan, maar uiteraard doen je concurrenten precies hetzelfde. Als nu alle bedrijven een salaris in het hogere kwartiel beloven, dan staat één ding vast: de salarissen zullen continu blijven stijgen (of totdat de bedrijven failliet gaan!). Wat precies een hoger kwartiel salaris is wordt voortdurend naar boven bijgesteld (NOOIT naar beneden). Geen enkel bedrijf zal ooit anti-benchmarking toepassen: "Kom voor ons werken voor veel minder geld dan je van onze concurrenten zou krijgen!" Dat zou nooit werken, of wel?

Het bijzondere aan benchmarking is dat het op geen enkele manier gerelateerd is aan beloning op basis van prestatie. Stel je voor dat alle bedrijven hun bestuursleden precies hetzelfde salaris zouden geven en alles daarboven verdiend zou moeten worden met prestaties die aantoonbaar beter zijn dan die van de competitie. Dan zouden alleen de allerbesten het hogere kwartiel salaris verdienen. Het hogere kwartiel zou dan bepaald worden door wedijverende PRESTATIE - met andere woorden, het zou op merites zijn gebaseerd.

Met benchmarking wordt het hogere kwartiel niet bepaald door de geleverde prestaties maar simpelweg door wat alle anderen bereid zijn te betalen. Dankzij benchmarking zou een bedrijf dat rampzalig presteert toch de beste salarissen uit kunnen betalen. Hoe verbetert zo'n bedrijf haar prestaties? Als ze hun huidige slecht presterende directieleden zouden ontslaan, dan zullen hun vervangers ongetwijfeld een nog hoger salaris ontvangen. Dus nog voor ze begonnen zijn, zouden ze de kosten voor hun bedrijf verhoogd hebben, en het dus nog moeilijker gemaakt hebben om winst te draaien. Wat gebeurt er als de nieuwe werknemers net zo slecht zijn als het vorige team? Het bedrijf zal falen of opgekocht worden door een concurrent, maar nooit zal slechte prestatie resulteren in een lager benchmark salaris.

Benchmarking is 's werelds enige perpetuum mobile, en blijft alleen maar omhoog gaan, de zwaartekracht tartend.

Elk bedrijf zit gevangen in deze spiraal en moet haar elite werknemers steeds meer betalen. Geen bedrijf biedt ooit minder. En als de prestaties achter blijven, dan kan het bedrijf alleen maar winstgevend blijven door de kostenbasis aan te pakken. Wat betekent dat in de praktijk? - het niet-elite personeel minder uitbetalen!! Zoals er onophoudelijke druk is om de elite meer te betalen, zo is er onophoudelijke druk om de gewone werknemers minder te betalen. Hoe minder belangrijk je bent, hoe meer neerwaartse druk op je inkomsten wordt uitgeoefend. Als je makkelijk te vervangen bent, heb je geen onderhandelingsvermogen en zul je moeten accepteren wat je gegeven wordt.

De wereld volgt daarom dit patroon: aan degene die veel bezit wordt nog meer gegeven; aan degene die weinig heeft wordt nog minder gegeven.

Dat hebben we aan benchmarking te danken. Het heeft maar één uitwerking. Het creëert een superrijke elite en een enorme massa van zeer arme mensen. Benchmarking staat los van verdienstelijkheid en prestatie; het is enkel gebaseerd op een netwerk van "professionals" die er allemaal mee instemmen (ten behoeve van wederzijds voordeel) om elkaar meer uit te betalen. Dit is een typisch voorbeeld van een samenzwering van gelijkgestemde mensen van vergelijkbare achtergrond, die met elkaar samenwerken om zichzelf van een beter leven te verzekeren en alle anderen een lagere levensstandaard te bezorgen. Zoals je ziet hoeven de samenzweerders hiervoor niet in een grote besloten ruimte bijeen te komen en uitgebreide plannen te smeden. De samenzwering ontwikkelt zich helemaal vanzelf. Een concept wordt geïntroduceerd - benchmarking - en de elite doorziet meteen de gevolgtrekkingen van het concept, met als gevolg dat ze het allemaal overnemen.

Het grootste deel van de Oude Wereldorde's samenzwering tegen de wereld vindt plaats op dit niveau. Alle innovaties die de elite blijken te verrijken worden snel geïmplementeerd; aan alle innovaties die de macht en rijkdom van de elite verminderen wordt maximale weerstand geboden door middel van lobbyisten (evenals omkoperij en corruptie). Wat is de onvermijdelijke consequentie van het implementeren van pro-elite beleid en weerstand bieden tegen anti-elite maatregelen? - de Oude Wereldorde wordt steeds rijker, en alsmaar machtiger.

Dat is de wereld waar we nu in leven. Niemand in machtspositie doet ook maar iets om de elite een halt toe te roepen.

Zie toch eens hoe sluw de elite is. Ze willen niet beoordeeld worden op basis van prestatie, want dat varieert enorm van jaar tot jaar. Op benchmarking kun je daarentegen altijd rekenen, aangezien het alsmaar omhoog gaat. Terwijl vele werknemers in de huidige financiële crisis een loonstop moesten accepteren, of zelfs loonsverlaging, zijn de salarissen van de elite blijven stijgen.

Het maakt niet uit of de economie omhoog of omlaag gaat, het staat vast dat de salarissen van de elite alleen maar omhoog gaan, altijd indruisend tegen de natuurlijke wet van terugkeer tot het gemiddelde.

De leden van de elite beweren altijd hard te werken (hoewel ze zich meestal op het golfveld bevinden) en daarom recht hebben op enorme beloningen. Maar de hardst-werkende mensen zijn zonder uitzondering de wetenschappers, wiskundigen, filosofen, auteurs en kunstenaars - waarvan velen maar een hongerloon verdienen vergeleken met de elite. Terwijl sommige mensen enkel tot hard werken gemotiveerd worden door hebzucht en een verlangen naar macht (de elite), worden degenen die echt hard werken uitsluitend gemotiveerd door liefde. Maar weinig mensen werken zo hard als Nietzsche dat deed, en toch leefde hij heel bescheiden. Hij zei: "Zeldzaam is hij die liever sterft dan zijn werk zonder genoegen te verrichten."

Nietzscheaans genoegen vormt de sleutel voor een gezonde, productieve wereld. Liefde, niet hebzucht, zou inzet moeten motiveren. Hebzucht zou, voor zover mogelijk, moeten worden verbannen, en de paden van de hebzuchtige elite van zoveel mogelijk obstakels moeten worden voorzien.

Alleen de Meritocratische Partij streeft ernaar de elite en al hun corrupte, zelfzuchtige activiteiten voor eens en voor altijd een halt toe te roepen. Benchmarken zou illegaal verklaard worden omdat het anti-meritocratisch is. Alleen aantoonbare prestaties – een op merites gebaseerd criterium - zouden het mogelijk maken om een hoger salaris te verdienen. Voor zover mogelijk zouden alle professionals in een vergelijkbare groep hetzelfde basale salaris moeten ontvangen; een maatregel die specifiek ten doel heeft een einde te maken aan de vetpot van het benchmarking.

 

 

Identiteit

Niets is belangrijker dan identiteit. Het bepaalt alles wat je doet. Heraclitus zei: "Karakter is lot." Maar het is nog juister om te zeggen dat identiteit je lot bepaalt. Als je een islamitische, orthodox joodse, fundamentalistisch christelijke, sikhistische, boeddhistische or hindoeïstische identiteit hebt, ligt je toekomst zo goed als vast.

Hindoeïsme zadelt je op met het rampzalige kastenstelsel. Als je de pech hebt om als "onaanraakbare" aangemerkt te worden, is je leven nog voordat het begonnen is al voorbij. In Groot-Brittannië was er laatst een nieuwsbericht over een "onaanraakbare" vrouw die in een winkel werkte. Een vrouw van een hogere kaste kwam de winkel binnen, kocht iets, maar weigerde het wisselgeld in ontvangst te nemen omdat dit haar in fysiek contact zou brengen met de onaanraakbare, en haar zo "vuil" en onzuiver zou maken. Zou Groot-Brittannië, een beschaafd land, dit soort discriminatie moeten toestaan? Waarom ontneemt Groot-Brittannië de hindoes die er leven niet hun "kaste" identiteit? Zij die niet gediend zijn van een dergelijk beleid mogen vertrekken.

Een islamitische lerares in Groot-Brittannië was gekleed in de lange zwarte gewaden van fundamentalistisch Islam, terwijl ze les gaf aan een groep kinderen van diverse religieuze achtergronden. Is dit acceptabel? Toen een leraar de klas binnenliep, weigerde de moslima hem een hand te geven (omdat fundamentalistisch Islam dit verbiedt) en deed onmiddellijk een sluier voor haar gezicht zodat alleen haar ogen zichtbaar waren (met de onderliggende boodschap dat de leraar een onbeheerst, wellustig monster is die geen genoeg van haar gezicht kan krijgen). Waarom zouden Britten dit tolereren? Als die islamitische lerares zich zo wil gedragen, moet haar dan niet gevraagd worden om in islamitische landen les te gaan geven, en de toegang tot Britse scholen ontzegd worden?

In Noord-Ierland was de rijke vrouw van Noord-Ierland's "Eerste Minister" te horen in een radioprogramma, waarin ze homoseksualiteit hekelde als een "schande" op basis van een citaat uit het boek Leveticus. Het boek Leveticus keurt ook overspel af, en onlangs is aan het licht gekomen dat deze vrouw een verhouding had met een 19-jarige jongen terwijl ze zelf 59 was. Ze zorgde er ook voor dat twee zakenmensen hem €60.000 gaven zodat hij zijn eigen bedrijf kon beginnen. De hypocrisie van dit persoon – een fundamentalistische Protestant – is misselijkmakend. Ze heeft nu een volledige zenuwinzinking gehad. Dat is wat je krijgt als je door je eigen hypocrisie wordt ingehaald.

Tijdens de tsunami ramp van 2004 verloor een boeddhistische vrouw twee kinderen. Men vroeg haar wat er door haar heen ging, en ze antwoordde dat haar kinderen in een vorig leven heel slecht moeten zijn geweest. Wat voor ideologie laat een moeder naar haar onschuldige kinderen kijken alsof het monsters waren? Het is onacceptabel.

Een Britse sikh klaagde onlangs over religieuze discriminatie omdat een sikhistische jongen toegang tot het klaslokaal werd geweigerd omdat hij een 13 centimeter lang mes bij zich had, een kirpan (die sikh mannen om de een of andere bizarre reden ten allen tijde bij zich moeten dragen). Engeland beleeft een epidemie van dood door messteken, en pakt iedereen die een mes bij zich draagt hard aan. Dus waarom zou Groot-Brittannië een uitzondering maken voor sikhs? Als ze het niet fijn vinden, waarom verlaten de sikhs dan niet gewoon het land?

In veel landen zijn er kleine gemeenschappen van orthodoxe joden te vinden die zichzelf zoveel mogelijk afscheiden van niet-joden. Is dit acceptabel in een moderne samenleving? Waarom wordt zulke mensen niet gevraagd te vertrekken?

 

 

 

Karma

Karma is het tegenovergestelde van meritocratie. Het is een doorgedraaide versie van het erfprincipe. Het zijn niet je ouders die je een "erfenis" geven, maar je vorige levens. Er is geen gelijk speelveld, geen concept dat iedereen met gelijke kansen geboren wordt. Karma druist in tegen alle principes van de Westerse Verlichting. Het is een volslagen duivels concept waarvoor in een beschaafde wereld geen plaats is.

 

 

Valse identiteit

Niets is erger dan een valse identiteit, een identiteit die anderen voor je hebben gevormd, een identiteit die gewoon niet bij je past. Maak je eigen keuzes in het leven. Stel je aan niemand ondergeschikt. Onderwerp je niet aan een religie of "God". Heb het zelfrespect, de eigenwaarde, de kracht en de moed om jezelf te creëren.

Ben je een mens of een slaaf? Geloof je werkelijk dat de Ware God wil dat je voor hem neerbuigt, te bang om je hoofd op te richten? Wat denk je dat hij is? Een monster? Kom van je knieën. Sta op! Wees een mens. Je moet je fijn voelen in je eigen huid, plezier hebben in je leven, en alles worden waartoe je in staat bent, of tenminste een poging doen om dat te bereiken.

Elke religie die voorwaarden oplegt aan je uiterlijk is kwaadaardig, en alle fatsoenlijke mensen verwerpen zulke religies. Je uiterlijk is iets waarover je zelf mag beslissen, niet een dode profeet uit lang vervlogen tijden.

Ontwaak! Laat je niet door anderen besturen. Laat je geen identiteit opdringen. Gehoorzaam niemand blindelings. Onderwerp je nooit aan een profeet, een heilige tekst of een god. Vorm je eigen gedachten. Draag wat je wilt. Eet wat je wilt. Bid wanneer jij dat wil. Zou je niet liever vrij willen zijn dan een slaaf? Creëer je eigen identiteit!

Op-anderen-gerichte samenlevingen

Vandaag de dag hoort vrijwel iedereen bij een van twee stammen: de "op-anderen-gerichte mensen" of de "op-traditie-gerichte mensen" (David Reisman's gebruikt in zijn befaamde boek The Lonely Crowd de termen "other-directed" en "tradition-directed"). Als je op-anderen-gericht bent, dan laat je anderen jouw leven definiëren. Je wilt populair zijn, geaccepteerd, normaal. Je vindt het vreselijk om door je leeftijdsgenoten afgekeurd te worden. Je wereld zou in elkaar storten als men je "onacceptabel" zou vinden, of "niet modieus", "niet cool". Hollywood films over Amerikaanse tieners laten precies de aard zien van een cultuur die is gevormd naar op-anderen-gerichtheid. Elke tiener is wanhopig om populair te zijn, om deel uit te maken van de "coole" groep. En ze zijn even wanhopig om maar niet bestempeld te worden als kneus of nerd of mafkees. Het is verplicht om "normaal" te zijn. Abnormaliteit is gevaarlijk, niet cool, en heeft zeer waarschijnlijk rampzalige gevolgen voor je sociale leven en vooruitzichten op de banenmarkt.

Op-anderen-gerichte mensen zijn slaven van populariteit en acceptatie. Ze moeten de nieuwste gadgets hebben om als niet als onmodieus te worden gezien. Het zijn perfecte leden van een materialistische consumptiecultuur. Van spiritualiteit is nauwelijks sprake.

Een op-anderen-gerichte cultuur is gebaseerd op een voortdurende analyse van wie hip is en wie passé, wie in hoog aanzien staat en op wie neergekeken wordt, wie modieus is en wie niet. Het is een infantiele, zelfzuchtige cultuur van onmiddellijke bevrediging, kunstmatigheid en oppervlakkigheid. Het is één grote populariteitswedstrijd. Het heeft geen diepe wortels, geen duidelijke waarden, en geen interesse in harde inzet en intelligentie. Easy money, het rustig aan doen, "chillen" en celebrity-cultuur overheersen. Iedereen wil de winnaar zijn van een Reality TV programma en van de ene dag op de andere rijk en beroemd worden, simpelweg om wie ze zijn in plaats om wat ze hebben bereikt door er hard voor te werken en daadwerkelijk talent te ontwikkelen. Het is een luie, egoïstische, hebzuchtige, cynische cultuur, gebaseerd op de laagste gemene deler, van mensen die met zo min mogelijk inzet zoveel mogelijk willen vergaren. Op-anderen-gerichte mensen neigen tot angst aangezien ze zich in een permanente "rat race" bevinden waarbij ze voortdurend met alle anderen moeten wedijveren. Op-anderen-gerichte mensen denken dat ze ware vrijheid hebben, maar het is feitelijk helemaal geen vrijheid als je niet de vrijheid hebt om jezelf te zijn, als je niet kunt leven naar je eigen regels in plaats van die van anderen.

Op-traditie-gerichte samenlevingen

Als je "op-traditie-gericht" bent, dan laat je de ouderen van de gemeenschap jouw leven definiëren. Islam, orthodox Judaïsme en anti-moderne christelijke sektes zoals de Amish vormen de perfecte hedendaagse voorbeelden.

Deze religies hersenspoelen mensen om oude wetten te volgen die in stoffige geschriften zijn opgeschreven. Niemand heeft de vrijheid om te zeggen: "Fuck off, dit is volslagen onzin. Ik wil niet op die manier leven." Als je wel zoiets ondenkbaars zou zeggen, dan zou je je familie schande toebrengen, uit de gemeenschap gedreven worden, of zelfs gedood wegens godslastering, ketterij of afvalligheid. Het doel van tradities is het verleden in het heden te houden, en elke vorm van vooruitgang en verandering tegen te gaan.

Een op-traditie-gerichte cultuur is statisch, bevroren, zit vast aan het verleden en gaat nergens heen. Het is onintelligent, achterdochtig en vijandig tegenover vrij denken en innovatie. Het wil dat alles voor altijd hetzelfde blijft. Het is primitief, achtergebleven, de vijand van moderniteit. Op-traditie-gerichte mensen neigen tot schaamte als ze ooit afwijken van de strikte normen van hun cultuur. Deze mensen zijn nooit vrij. Wie zich laat besturen door andermans systeem kan nooit vrij zijn.

Een van de grootste hedendaagse conflicten is de strijd tussen het op-anderen-gerichte Westen en het op-traditie-gerichte Oosten (vooral Islam). Het Westen zal nooit succes hebben in Irak en Afghanistan omdat dit op-traditie-gerichte, islamitische landen zijn; het tegenovergestelde van de op-anderen-gerichte Amerikaanse en Europese culturen. Waarom verspilt het Westen haar tijd aan zulke zinloze activiteiten?

Op-traditie-gerichte mensen zijn slaven van het verleden. Ze wedijveren met elkaar om de oude regels het gehoorzaamst te volgen. Om niet ten schande te komen moeten ze alles volgens de richtlijnen van het boek doen. Het zijn de perfecte leden van een gehersenspoelde gemeenschap, wier geest wordt bestuurd vanuit het graf van een "profeet" uit het verre verleden.

Zowel op-anderen-gerichte als op-traditie-gerichte culturen zijn afstotelijk. De Staat dient tegen beiden weerstand te bieden.

Naar-binnen-gerichte samenlevingen

In een naar-binnen-gerichte samenleving zijn er geen tradities die gehoorzaamd moeten worden, geen trends die je hoeft te volgen. Iedereen heeft de vrijheid om zichzelf te zijn. Je bent vrij om te zijn wie je wilt zijn, om te doen wat jou vervulling geeft. Je hoeft niet over je schouders te kijken om te zien wat alle anderen doen. Je hoeft geen boek met regels te raadplegen. Er is geen indoctrinatie, geen mind control.

Meritocraten zijn "naar-binnen-gericht". Ze streven ernaar zichzelf te definiëren op basis van hun eigen standaarden, niet die van anderen, en niet die van oude tradities. Een wereld van zulke mensen zou geen overeenkomsten vertonen met de wereld van vandaag de dag.

Landen als Zwitserland en Nederland hebben sterke naar binnen gerichte kwaliteiten behouden.

Naar-binnen-gerichte mensen hebben, net als de op-traditie-gerichte mensen, onveranderlijke geloofsovertuigingen, maar deze zijn gelokaliseerd in plaats van gegeneraliseerd (i.e. niet iedereen in de samenleving deelt hetzelfde geloofsstelsel; de gemeenschap is daarentegen opgebouwd uit vele groepen die er radicaal verschillende ideeën op nahouden. In islamitische landen hangt iedereen de islamitische geloofsovertuigingen aan; in Nederland zijn er bijna net zoveel geloofssystemen als er mensen zijn).

Hoewel de naar-binnen-gerichte mensen onveranderlijke geloofsovertuigingen hebben, is hun sociale karakter flexibel vanwege:

a) een bereidheid om ontvangen wijsheid in twijfel te trekken, ongeacht de bron, als het niet in druist tegen de persoonlijke denkbeelden (ze kunnen dus zowel rebels zijn als conformistisch, afhankelijk van de omstandigheden);

b) een noodzaak om een hoge graad van tolerantie te ontwikkelen voor tegengestelde geloofssystemen, om conflicten te voorkomen (in de praktijk blijven mensen gewoon binnen groepen gelijkgestemden en negeren zoveel mogelijk de mensen die ze afkeuren).

Deze samenlevingen zijn aan het oppervlakte liberaal, maar ze hebben een conservatieve onderlaag. Kijk maar naar Nederland. Dit land stond ooit bekend als een van de meest liberale landen op Aarde maar nu, dankzij de Islam, is het extreem reactionair geworden. Het naar-binnen-gerichte Nederlandse volk, van elk pluimage, ergert zich aan de op-traditie-gerichte moslims.

Alle problemen van de Islam worden veroorzaakt door de extreme islamitische traditie-gerichtheid. Bijna alle Europeanen en Amerikanen zijn naar-binnen- of op-anderen-gerichte mensen. Het gedrag van de op-traditie-gerichte moslims is voor hen haast onbegrijpelijk, en vice versa.

Een systeem van onveranderlijke geloofsovertuigingen gebaseerd op een rigide orthodoxie leidt tot onveranderlijke sociale karakters. De mensen zijn conformistisch en niet vatbaar voor verandering. Toen Amerika (een op-anderen-gerichte natie) Irak binnenviel, dacht men dat de Irakezen al gauw voorbeeldige "Amerikanen" zouden worden. Maar het enige dat de Amerikaanse politici bewezen hebben is dat ze geen verstand hebben van sociologie. Irak – een Islamitische op-traditie-gerichte samenleving – heeft geen raakvlakken met Amerika. De Amerikaanse "expeditie" zou gegarandeerd een ramp worden.

Dit is de harde waarheid: op-traditie-gerichte personen zijn niet in staat om te integreren met samenlevingen die hun tradities verwerpen. Vijandigheid en conflict zijn absoluut onvermijdelijk. Voor de op-traditie-gerichte personen zijn de tradities wat hen definieert. Ze kunnen niet zonder hun tradities leven. De kern van hun identiteit draait om de tradities en de gemeenschap. Stel je voor hoe zij zich voelen wanneer ze in aanraking komen met mensen die totaal geen respect hebben voor hun "heilige" tradities, en deze zelf belachelijk maken of weerzinwekkend vinden.

Wederom blijken politici volkomen in het duister te tasten. Op-traditie-gerichte samenlevingen gaan niet goed samen met samenlevingen die hun tradities niet delen. Daarom is het volkomen dwaas om de twee bij elkaar te laten komen. Het resultaat is de wederzijdse intolerantie en culturele frictie die we overal om ons heen zien.

Voor elke niet-moslim is het simpelweg gezond verstand dat de boerka verboden moet worden aangezien dit kledingstuk volkomen indruist tegen de waarden van het Westen. Maar voor een moslim is zo'n verbod een aanval op Islam. Beide partijen hebben gelijk. Maar het is niet aan het Westen om gedwongen te worden vreemde tradities te "respecteren". Moslims in Europa en Amerika moeten ofwel integreren en hun tradities achter zich laten, of naar islamitische landen verhuizen om hun tradities daar tot het Einde der Tijden voort te zetten.

 

 

Intolerantie kan niet getolereerd worden

Een tolerant volk kan alles tolereren met uitzondering van één ding – intolerantie – en tegenover intolerantie moeten de toleranten absolute intolerantie in acht nemen, want wie intolerantie tolereert accepteert intolerantie en ontkracht dus de claim tolerant te zijn. Tolerantie en intolerantie kunnen niet naast elkaar bestaan. Tolerantie moet intolerantie verdelgen. Elke beschaafde, tolerante natie moet, in naam van tolerantie, alle intolerante aspecten van alle godsdiensten verbannen en verwerpen. De tolerantie van intolerantie leidt enkel tot meer intolerantie.

De Garantie van Vrijheid

De meest fundamentele verantwoordelijkheid van de Meritocratische Republiek heeft betrekking op haar kinderen. Het biedt ieder kind een Garantie van Vrijheid, bestaande uit de volgende voorwaarden:

 

1) Elk kind dient voorzien te worden van een ondersteunende, liefdevolle, veilige omgeving waar het tot bloei kan komen.

2) De Republiek moet de talenten en zwakheden van elk kind identificeren, en ervoor zorgen dat geen kind deel hoeft te nemen aan activiteiten die diens zelfvertrouwen en eigenwaarde zouden schaden. In plaats daarvan moet de Staat zorgen voor een omgeving van succes waarin het kind gelukkig en zeker van zichzelf is, en van de hoogste verdienstelijkheid blijk kan geven.

3) De Republiek garandeert dat elk kind zal beschikken over de "10.000 uur" die nodig zijn om van iemand een expert op zijn gekozen vakgebied te maken.

4) Geen kind moet worden "gedwongen" om, ter wille van een onbuigzaam curriculum, iets te doen waartegen het zich instinctief verzet. Het heeft bijvoorbeeld geen zin om een kind dat weinig aanleg heeft voor gevorderde wiskunde dit onderwerp toch door de strot te duwen. Het enige wat je daarmee bereikt is dat het kind zich ellendig gaat voelen, een mislukkeling, en zijn zelfvertrouwen wordt geschaad.

5) Elk kind dient te worden beschermd tegen elke vorm van hersenspoeling of mind control, van welke bron dan ook.

6) Elk kind moet blootgesteld worden aan een grote verscheidenheid aan ideeën. Het kind zelf zal beslissen welke religieuze, filosofische en politieke standpunten het zal steunen, op basis van zijn of haar aard, karakter, persoonlijkheid, intelligentie en talenten. Niemand anders dan het kind maakt deze keuze. Niemand is toegestaan om namens het kind een keuze te maken en het kind in een bepaalde richting te duwen.

7) Elk kind moet toegang hebben tot dezelfde kansen en behandeling als elk andere kind. Geen enkel kind moet profijt hebben van privileges of lijden onder een gebrek aan privileges.

8) Het lot van een kind dient op geen enkele wijze verbonden te zijn aan dat van zijn ouders. Elk kind moet beoordeeld worden op zijn eigen verdiensten. De merites (of afwezigheid daarvan) en rijkdom (of het gebrek daaraan) van personen aan wie het kind gerelateerd is zijn volkomen irrelevant.

 

Het doel is te garanderen dat wanneer kinderen eenmaal volwassen zijn ze in staat zullen zijn om een bijdrage te leveren aan de Republiek, gelukkig zijn, zelfverzekerd, vol gezonde eigenwaarde, zich bewust van hun talenten en zwakheden, met de vaardigheden en merites om direct een positieve impact op de wereld te hebben. Ze zullen niet worden beoordeeld op basis van hun geslacht, ras, geloofsbelijdenis, ouderlijke rijkdom of status, of ander discriminerend criterium, maar enkel op basis van hun verdienstelijkheid. Ze komen zo ver als hun merites hen voeren. Ze zullen zich nooit zorgen hoeven te maken of ze wel de "juiste mensen" kennen of de "juiste connecties" hebben. Er zal geen nepotisme, vriendjespolitiek of privilege bestaan in de Meritocratische Republiek. De erfbelasting wordt gesteld op 100% om te zorgen voor de vernietiging van alle systemen van geërfd voorrecht. Rijkdom zal nooit meer als wapen tegen het volk gebruikt worden. Niemand zal zich ooit nog door middel van buitensporige rijkdom macht toe kunnen eigenen. In de Meritocratische Republiek zal het Tijdperk van Privilege definitief voorbij zijn. Er zullen geen vorsten meer zijn, geen adel, aristocraten, elite families, dynastieën, kartels of kliekvorming. De superrijken zullen niet langer bestaan.

De Meritocratische Republiek geeft het maximum aantal mensen maximale vrijheid ten koste van hen – de Oude Wereldorde – die voorheen maximale vrijheid hebben genoten ten koste van het volk.

Godsdiensten hebben niet langer de "vrijheid" om kinderen te brainwashen en fysiek te verminken.

Iedereen zal de ruimte en vrijheid hebben om eigen keuzes te maken.

 

 

Verbod op religieuze indoctrinatie

De helft van de wereldbevolking is onderworpen aan de brute brainwashing van het Abrahamisme. Nieuwe regeringen moeten het hersenspoelen stoppen. Ouders moet niet toegestaan worden het denken van hun kinderen te vergiftigen – dit is de ergste vorm van kindermishandeling, dat hun geest voor de rest van het leven verziekt. Kinderen moeten de kans krijgen om ideeën te kiezen die hun levens vorm geven. Ze moeten als individuen in hun eigen recht gezien worden – niet als bezit of de marionetten van hun ouders. Geloofsonderwijs moet afgeschaft worden. De wurggreep van pauzen, priesters, predikers, pastoren, rabbi's en imams moet eindigen.

Een enkel idee zal de wereld veranderen, het idee dat kinderen zelf het einddoel zijn en niet een middel om een doel te bereiken, dat ze beschermd worden tegen brainwashing uit welke richting dan ook, dat ze het absolute mensenrecht hebben om hun eigen meningen te vormen op basis van hun eigen waarden, karakter en kennis. Een regering die dit wettelijk vastlegt zal de wereld transformeren.

Het indoctrineren van kinderen moet ophouden, en als dat gebeurt zal het Abrahamisme ophouden. De enige reden waarom deze ziekte nog bestaat is dat het, als het meest hardnekkige virus, de gelegenheid krijgt om de mensheid te blijven infecteren, van de ene generatie op de andere. Deze dodelijke cyclus moet nu eens en voor altijd verbroken worden. De Staat heeft het absolute recht om de meest rigoureuze maatregelen te nemen om er zeker van te zijn dat geen van haar burgers gebrainwasht wordt. Er kan geen ware universele vrijheid van de mens zijn totdat kinderen vrij zijn om zelf te beslissen wat belangrijk voor ze is.

Kinderen moeten een absolute garantie van de Staat krijgen dat ze zullen worden behandeld op basis van hun eigen aard en merites, en niet die van hun ouders. De zonde van de vaders zal NIET op de zonen gelegd worden. Het brainwashen waaraan de ouders zelf onderworpen zijn, zal niet worden overgedragen op hun kinderen. Ouders hebben GEEN RECHT om lichaam of geest van hun kinderen te vergiftigen. Het zou ouders niet toegestaan zijn om hun kinderen arsenicum te eten te geven. Dus waarom wordt hen wel toegestaan geestelijk arsenicum in de vorm van Abrahamistische geloofsovertuigingen, een dodelijke invloed op de gezonde ontwikkeling van een kind, voor te schotelen?

Kinderen moeten VRIJ zijn. Het zijn niet de handpoppen van hun ouders. Het zijn geen "mini me's". Ze moeten niet floreren of lijden omwille van wie hun ouders zijn en hoe het hun ouders is afgegaan in het leven. Het zijn individuen met rechten. Ze hebben het recht om te participeren in een meritocratie in plaats van een systeem van nepotisme, vriendjespolitiek en privilege. Geërfde rijkdom zou ìn geen enkele samenleving een rol moeten spelen. Geen kind zou de begunstigde of het slachtoffer moeten zijn van ouderlijke voordelen en nadelen. Het succes of falen van de ouders zou niet relevant moeten zijn voor dat van hun kinderen. Het is de absolute taak van de Staat om een eerlijke en rechtvaardige samenleving te creëren op basis van een eerlijk, rechtvaardig en meritocratisch systeem.

 

 

De rol van ouders

De taak van ouders is hun kinderen lief te hebben, ze te beschermen, te voeden, en hen een omgeving te geven waarin ze tot bloei kunnen komen en de maximale verwezenlijking van hun potentieel kunnen bereiken. Het is niet de taak van ouders om hun kinderen in een onbuigzame mal van ouderlijke, religieuze en sociale verwachtingen te forceren. Het is niet de taak van de ouders om ze naar hun evenbeeld te vormen. Het is niet de taak van ouders om als dictators of tirannen over hun kinderen te heersen. Zij moeten daarentegen behulpzame beschermers, gidsen en mentoren zijn.

Herwaardeer alle waarden!!!!! Te beginnen met de rol van ouders. Ouders vormen de sleutel tot het veranderen van de maatschappij. Godsdienst gebruikt ouders op cynische wijze als middel om elke nieuwe generatie te herinfecteren met het toxische bullshit virus van fanatiek, misleid geloof. Als slechts één generatie ouders weigert de ziekte van het Abrahamisme over te dragen, zou de nachtmerrie eindelijk over zijn. Dat is het enige dat vereist is – één generatie die de brainwashing en mind control die ze zelf hebben ondergaan niet aan hun kinderen overdraagt. De hippies hadden die generatie moeten zijn – maar zij faalden. Het is daarom aan een nieuwe generatie om de mal te breken.

Het is de taak van de overheid om deze ene gouden generatie ouders te creëren die het verleden afsluiten en zo het fundament leggen voor de goddelijke toekomst van de mensheid.

Het is de taak van de overheid te weten waar vrijheid werkelijk voor staat. Wie kan ontkennen dat vrijheid gelegen is in het recht dat een kind heeft op gelijkwaardig, onbevooroordeelde toegang tot de belangrijkste denkscholen van de mensheid en het geheel vrij kiezen, zonder enige afkeuring, druk of bedreigingen, het soort leven dat het meeste in overeenstemming is met zijn of haar karakter, aard, persoonlijkheid en talenten? Kinderen zijn unieke mensen. Het zijn geen aanhangsels van hun ouders. Ze zijn geen "chip of the old block". Het zijn nieuwe blokken, en ze beitelen hun eigen standbeelden, niet de tweedehands varianten van hun ouders.

KINDEREN ZIJN GEEN BEZIT.

HUN OUDERS BEZITTEN HEN NIET.

HUN OUDERS HEBBEN NIET DE VRIJHEID OM HEN WAT ZE MAAR WILLEN AAN TE DOEN.

KINDEREN MOGEN, NET ALS NATIES, HUN EIGEN LOT BEPALEN.

Het leven is feitelijk bijzonder eenvoudig. Steun je vrijheid, of niet? Als je een ouder bent, denk je dan dat het je goed recht is om je kind te indoctrineren met de door een minderheid beaamde, extremistische denkbeelden die jij aanhangt? Elke religie op Aarde is een minderheid en een extremistische sekte. De Katholieken, de grootste sekte, vormen zo'n 16% van de wereldbevolking. Dus 84% van de bevolking verwerpt de boodschap van de meest "succesvolle" godsdienst. Katholieken vormen daarom een minderheid van fanatiekelingen die geloven dat de 84% ongelovigen naar de hel zullen gaan. Idem dito voor de moslims. En wat de joden betreft, God's "Gekozen Volk" – zij vormen de kleinste sekte op Aarde, slechts een paar miljoen.

Welk recht heeft een orthodox-joodse vader om zijn pasgeboren zoon door middel van besnijdenis te verminken, hem op een bepaalde manier te kleden, hem bloot te stellen aan extremistische minderheids-meningen, hem te dwingen honderden belachelijke joodse regels en wetten te gehoorzamen, hem te dwingen een bepaald dieet te volgen, naar bepaalde scholen te gaan, met sommige mensen om te gaan en anderen te mijden, volledig ontvreemd en afgesneden te zijn van de buitenwereld? Noemen we dat VRIJHEID?

Is het ouderlijke brainwashen van hun kinderen wat we definiëren als een uitdrukking van ware vrijheid? Zo niet, moeten we er dan niet iets aan doen? Als we niet ingrijpen, zijn we niet beter dan degenen die de slavernij afkeurden, maar geen vinger ophieven om er een einde aan te maken. ALLE kinderen zijn gevangen in slavernij. Het is tijd om ze te bevrijden. Zoals we zelf bevrijd hadden moeten worden toen wij kinderen waren, maar niemand ons te hulp schoot.

Vrijheid betekent niet dat het je "vrij" staat om je kinderen aan slavernij te onderwerpen. Vrijheid betekent dat alle kinderen van elke soort slavernij of indoctrinatie worden bevrijd, vooral die van hun eigen ouders aangezien dat de meest verderfelijke van alle is. Als alle "christelijke" kinderen werden opgevoed in islamitische gezinnen, dan zouden ze allemaal moslim worden. Als alle "islamitische" kinderen in een christelijk huishouden zouden opgroeien, zouden het christenen worden. Met andere woorden: godsdienst is in geen enkel opzicht relevant. Waar het om draait is het brainwashen. Iedereen kan elk geloof opgedrongen worden door middel van ouderlijk brainwashen.

Als elk kind eenmaal vrij wordt opgevoed – zonder op wat voor manier dan ook te zijn gehersenspoeld – dan kan eindelijk gesteld worden dat de mensheid vrijheid heeft bereikt. Maar tot dit goddelijke moment is gearriveerd, is de mensheid niet vrij.

 

De rol van de Staat

Het is de taak van radicale, nieuwe regeringen om te zorgen voor een toekomst van vrijheid. En als dat betekent dat kwaadwillende godsdiensten met de grond gelijk gemaakt moeten worden, dan zij het zo. Voor vrijheid moet gestreden worden. Er moet een oorlog gewonnen worden. De voorvechters van slavernij zullen zich nooit zonder slag of stoot overgeven. De Amerikaanse Confederatie trok ten strijde om negroïde mensen als slaaf te kunnen blijven houden. Is dat een "nobel" doel om met je leven te verdedigen, en anderen voor te doden? Of is het ziek en verdorven? En toch zwaaien vele Amerikanen, vooral in het zuiden, met de vlag van de Confederatie. Wat zegt dit over hen?

De regering moet niet op haar tenen lopen. Abraham Lincoln deed dat niet. Dat wat niet tolereerbaar is moet geconfronteerd en aangevochten worden. Principes moeten worden geëerd. De regering moet de vrijheid verdedigen. Daarom moet het, eens en voor altijd, de strijd aan gaan met de godsdiensten die beweren het recht te hebben om, via de ouders, kinderen te brainwashen. De regering kan niet rusten voordat de voorvechters van brainwashing verslagen zijn.

Het is geen overdrijving wanneer we stellen dat dit de ultieme strijd is. De godsdiensten zullen alles uit de kast halen om religieus brainwashen te verdedigen, net zoals de Confederatie legers samenstelde om het onverdedigbare te verdedigen.

Pas dan wanneer de kracht van brainwashing – vanuit welke richting dan ook – voor altijd vernietigd is, kan de mensheid werkelijk vrij zijn.

We moeten de oorlog verklaren aan alle vormen van brainwashing, en de belangrijkste dader is godsdienst. Zou een kleine joodse baby er vrijwillig voor kiezen om besneden te worden, en afgesneden van de rest van de wereld door de vreemde geloofsovertuigingen van zijn ouders? Had hij niet liever de gelegenheid gehad om zijn eigen keuzes te maken en zijn eigen conclusies te trekken? Maar die gelegenheid wordt hem nooit gegeven. Zodra hij geboren wordt, gaan zijn ouders aan de slag om zijn geest te besturen, om van hem een "perfecte" jood te maken. Hij heeft hierin geen keuze, niets te zeggen, geen invloed, geen vrijheid.

Hij wordt in de mal geforceerd die zijn ouders voor hem gekozen hebben, en gedwongen zich naar hun geloofsovertuigingen te schikken. Hij is een slachtoffer. Hij is een slaaf. Vrijheid wordt hem geweigerd. Zijn recht om zichzelf te zijn wordt doelbewust verwaarloosd. Hoe kan een regering passief toekijken terwijl dit gebeurt? Komt dat doordat de regeringen zelf slavendrijvers zijn die geen interesse hebben in de vrijheid van de mensheid? Ze willen ons enkel besturen, en dat betekent dat ook zij ons willen brainwashen. Ze werken samen met de gehersenspoelde ouders en de brainwashende godsdiensten en alle programma's van massacontrole. Een vrije mensheid is hun ergste nachtmerrie, aangezien het hun heerschappij zou beëindigen.

We hebben daarom een geheel nieuwe vorm van regering nodig – meritocratie – die absoluut toegewijd is aan de maximalisatie van menselijke vrijheid, en de permanente afschaffing van brainwashing.

Het is tijd om ALLE WAARDEN TE HERWAARDEREN. De definitieve oorlog is begonnen en het kernpunt is waar de geschiedenis van de mensheid altijd al om gedraaid heeft – vrijheid, of niet, voor de gehele mensheid. Wiens kant zul jij steunen? Schaar jij je achter de brainwashers, de slavendrijvers, de voorvechters van mind control en indoctrinatie, de koningen en koninginnen, de adellijke klasse, de Abrahamistische godsdiensten van massacontrole, de bevoorrechten, de machtige elite, de Oude Wereldorde?

Of trek je ten strijde voor vrijheid?

Virale berichten

De huidige technologie maakt het mogelijk om in een zeer korte tijd de wereld radicaal te veranderen. Een positieve, inspirerende boodschap kan zich, als deze "viraal" wordt, binnen enkele uren over de planeet verspreiden. Helaas draaien de meeste virale boodschappen om bizarre verschijnselen, walgelijke humor, idioterie, celebrity, "schattigheid" – om het opwekken van een onmiddellijke reactie.

Wanneer je een "virale" link naar je vrienden stuurt, heeft dat ten doel jou cool en trendy te laten overkomen. Het moet laten zien dat jij een fantastische persoonlijkheid hebt, dat je grappig bent en een gezellige mafketel, dat anderen veel plezier zullen hebben als ze met jou omgaan, dat je "too cool for school" bent. Alles waarover teveel nagedacht moet worden wordt bestempeld als te serieus (oftewel saai), te "politiek" (oftewel saai), of iets dat teveel tijd kost (gaaaap). Als je hen een manifest voor een betere wereld zou toesturen zullen je vrienden denken dat je een ongezellige, vreemde, onpopulaire "weirdo", "nerd" of "geek" bent.

 

 

Facebook

De narcistische persoonlijkheidsstoornis is in onze samenleving een epidemie geworden. Hordes mensen denken dat ze de toekomstige sterren van reality-programma's zijn. Facebook staat vol foto's van mensen die elk moment van hun "fantastische leven" vastleggen. Op Facebook is bijna niets te vinden over filosofie, kunst, wetenschap, activisme, politieke debatten of een spirituele zucht naar God. In plaats daarvan is het een wereldwijd cyber-altaar voor ijdelheid, trivia en narcisme. Mensen zitten urenlang naar foto's en video's van hun vrienden en familieleden te kijken, en bovenal naar die van zichzelf. Ze zijn, net als Narcissus zelf, eindeloos naar hun eigen spiegelbeeld aan het staren, hun eeuwige imago, en niet in staat hun aandacht ergens anders op te richten. Facebook is het ultieme "Vanity Project", een monument gewijd aan egotisme.

Het "imago" (beeld) doordringt alles. We leven nu in de Samenleving van het Schouwspel. Onze levens worden gestuurd door beelden. Het boek – het woord – ligt op sterven. De Oude Wereldorde gebruikt beelden om ons te brainwashen. We worden gebombardeerd met hyperwerkelijke beelden van ge-airbrushde en digitaal bijgewerkte "perfecte" beroemdheden.

 

 

De schoonheidsindustrie

Iedereen probeert slaafs aan deze perfectie te voldoen, en iedereen faalt, waardoor de hoeveelheid depressieve mensen alsmaar toeneemt. Iedereen hunkert naar perfecte vrienden en een perfecte partner, een perfect huis, de perfecte baan, de perfecte kinderen en het perfecte leven. De werkelijkheid is niet langer goed genoeg. In dit hyperwerkelijke tijdperk is de Realiteit onherroepelijk een teleurstelling. Dus geven we grof geld uit om aan deze werkelijkheid te ontsnappen. Vrouwen in het bijzonder geven een fortuin uit aan de "schoonheids" industrie. Wat is de praktische uitwerking van deze industrie? – dat vrijwel elke vrouw op Aarde zichzelf lelijk vindt als ze zichzelf niet vol smeert met schoonheidsproducten. Wat is de andere uitwerking? – dat zij die de schoonheidsindustrie in handen hebben grote sommen geld ontvangen. Zij kunnen een fortuin aan ons verdienen. Zij kunnen de samenleving vorm geven. Zij kunnen ons hun samenlevingsmodel opdringen.

We moeten ontsnappen aan de tirannie van het imago (en merk), in al haar verschijningsvormen. De reclame-industrie behoort tot de meest sinistere op Aarde, want het enige doel ervan is ons te "overtuigen", door middel van overweldigend verleidende beelden, de bevelen van hun rijke en machtige cliënten uit te voeren.

The Century of the Self

De volgende documentaire is zeker het kijken waard. Op Wikipedia staat hierover het volgende geschreven:

"The Century of the Self is een vierdelige serie documentaires die Adam Curtis in 2002 maakte voor de BBC.

De reeks is onderverdeeld in vier logisch op elkaar volgende programma's van één uur:

• Happiness Machines
• The Engineering of Consent
• There is a Policeman Inside All Our Heads: He Must Be Destroyed
• Eight People Sipping Wine in Kettering

De rode draad van de serie is Freuds theorie van de psychoanalyse en hoe die door de jaren heen door verschillende mensen gebruikt en misbruikt is om het grote publiek te manipuleren. Curtis richt zich in The Century of the Self met name op de politiek en het grote bedrijfsleven.

Belangrijke personen in de serie zijn Freuds neef Edward Bernays (één van de grondleggers van de public relations), Freuds dochter en kinderpsychologe Anna Freud en Wilhelm Reich, een van Freuds grootste criticasters. Zij groeiden in de loop van de 20e eeuw uit tot basis van grote invloeden op de consumptiemaatschappij en beïnvloeding van de moderne democratie. The Century of the Self verslaat het gebeuren van de genesis, begin twintigste eeuw, tot aan de huidige verschijningsvormen. De politieke verhoudingen en strategieën in met name Engeland (Labour versus de Conservative Party) en de Verenigde Staten (de toegenomen invloed van de Neo-Conservatives) begin 21e eeuw dienen daarbij ter illustratie."

Gemeenschap

We worden allen beïnvloed door de eigenschappen van de mensen waar we mee omgaan. Als het intelligente, succesvolle mensen zijn dan zullen wij dat ook worden. Als het tuig is, dan sleuren ze ons mee de goot in. We moeten daarom gebruik maken van ons verstand, voorstellingsvermogen en psychologische inzicht om andere mensen omhoog te trekken, en niet zelf omlaag gesleurd te worden. "Hun lot is mijn lot. Mijn eigenschappen worden bepaald door hun eigenschappen. Daarom is het in mijn voordeel om anderen zoveel mogelijk te helpen, en hen te vragen mij zoveel mogelijk te helpen."

 

 

De psychologische trukendoos

Psychologie is onderzoek van de geest, over hoe we ons gedragen, wat onze motivaties, verwachtingen en angsten zijn. Bedreven psychologen kunnen hun medemens manipuleren, goedschiks of kwaadschiks. Als je zelf psychologie leert, zul je je beter tegen manipulatie kunnen beschermen. Je zult onmiddellijk door de leugens van de elite heen zien. En je zult jezelf veel beter kennen.

De Oude Wereldorde maakt gebruik van gevorderde psychologie om ons te breken. Ze zijn dol op inschikkelijke, gehoorzame burgers en hersenloze kiezers die geen onrust veroorzaken. Hun "systeem" is opgezet om precies zulke zwakke burgers te creëren.

We moeten weerstand bieden aan het brainwashen. Het is als de dodelijke Kraken die ons van alle kanten met zijn tentakels omgeeft en ons in een wurggreep houdt. Hak de tentakels door. Verzet je tegen de mind control.

Al onze belangrijke instituten zijn opgezet om ons in de door de elite verlangde mal te duwen. We hebben een nieuwe, flexibele mal nodig die we zelf ontworpen hebben.

 

Onderwijs

Het onderwijssysteem is ontworpen om voer voor de kapitalistische worstenmachine te leveren: mensen die gehoorzaam zijn en nooit moeilijke vragen stellen. De huidige Staat heeft geen behoefte aan rebellen, genieën en helden. De elite wil niet dat iemand zich tegen hen verzet en met hen wedijvert voor de beste banen. Daarom wordt je vanaf het moment dat je het onderwijssysteem betreed al gebrainwasht om je rol in de gemeenschap te vervullen, de rol die de elite het beste uitkomt. Je wordt nooit onderwezen om jezelf te zijn.

Scholen produceren werkrobotten met maar weinig fantasie of intelligentie. De scholen veroorzaken conflicten tussen verschillende psychologische types, waardoor de dominante pestkoppen de top van de pikorde bereiken (net zoals de pestkoppen van de elite de top bereikten).

Het onderwijssysteem zou gebaseerd moeten worden op een eenvoudige set regels.

1) Onderwijs iedereen de basale vaardigheden: lezen, schrijven en tellen.
2) Kom er achter waar elke leerling enthousiast van wordt. Leid leerlingen naar die gebieden waarin ze tot bloei zullen komen, en help ze gebieden waarop ze zullen falen te vermijden. Zorg dat iedereen zich goed voelt over zichzelf. Bouw hun zelfvertrouwen op. Bepaal waar ze goed in zijn en geef ze de complimenten en aanmoediging die ze verdienen.
3) Geef ze een waar onderwijs: onderwijs ter wille van onderwijs, niet ter wille van de zakelijke behoeftes van de elite.
4) Stel vast wat hun psychologische type is. Haal vijandige psychologische types uit elkaar en omgeef ze met degenen waarmee ze vrienden en bondgenoten zullen zijn. Het ontbreekt onze samenleving helaas aan goede vriendschappen. Leer elk persoonlijkheidstype hoe ze het beste overweg kunnen met tegenovergestelde types, om zo conflicten te vermijden en harmonie te creëren.
5) Cultiveer ieders unieke talent. Behandel ieder als een potentieel genie voor wie er geen grenzen bestaan.
6) Leer elke leerling hoe te denken en vragen te stellen.
7) Leer hen hoe ze kunnen voorkomen dat ze gebrainwasht worden.
8) Leer hen de grootste ambities te hebben.
9) Leer hen lateraal en kritisch te denken.
10) Leer hen over "deconstructie".
11) Leer hen "heilige" teksten in twijfel te trekken.

De scholen van vandaag moedigen geen creativiteit, algemene kennis en ontluikende genialiteit aan. Uit het hoofd leren, het gehoorzamen van systemen/methodes, en alles volgens de regels doen is de sleutel tot goede rapportcijfers. Deze steriele benadering is belangrijk voor je latere leven: wees stil, werk en onderwerp je aan stomme wetten en regels. Sommige mensen zouden uit het raam springen als de wet dat eiste.

Wanneer je een dergelijke school verlaat, ben je een "perfecte" burger, ofwel een slaaf van het controlesysteem van de elite. Je maakt dan geheel deel uit van de Matrix, en je zult nooit willen ontsnappen. Net als alle anderen wil je enkel zoveel mogelijk geld verdienen met zo min mogelijk inspanning. En wat voor leven is dat?

Universiteiten zijn net zo. Steeds meer mensen komen er binnenstromen, de standaarden worden verlaagd, en nauwelijks onderwezen mensen verlaten ze weer, vaak met enorme schulden. Ze zijn nu gedwongen om welke baan dan ook te aanvaarden zodat ze hun schulden af kunnen betalen. Steeds meer leergangen zijn gebaseerd op wat het "bedrijfsleven" nodig heeft (ofwel de kapitalistische elite). Studenten zijn door de universiteiten verraden en opgelicht. Een revolutie van onderwijs is vereist.

 

 

Televisie

Een ander favoriet wapen van de Oude Wereldorde is televisie. Ze zenden niet alleen oncreatieve, domme en waardeloze troep uit waarmee ze onze geest vergiftigen, maar proberen ook ons onderbewuste te programmeren om de belangrijkste merken van de elite te vereren. We "moeten" hun merken bezitten, anders zullen we zogenaamd geen bevredigend leven hebben. Goederen kunnen geen geluk kopen, maar het is ongelofelijk hoeveel dwazen denken dat ze dat wel kunnen. Veel vrouwen hebben "winkelen" zelfs verheven tot de status van een religie. Ze vereren het. Het is het doel van hun leven, hun hoogste genot. Wie anders dan een kortzichtige consument zou kunnen genieten van het zelfzuchtige, materialistische, narcistische winkelfestijn dat wordt verafgood in Sex and the City?

TV zendt ook politiek correct nieuws uit zodat we geen moeilijke vragen stellen over waarom er in Amerika zoveel joodse en masonische miljardairs zijn, of ze bombarderen ons met enge verhalen om ons bang te maken en te zorgen dat wij ons voor bescherming tot de elite keren. Angst is een primair controlemiddel. Mensen kunnen niet helder nadenken wanneer ze bang zijn. Het maakt hen buitengewoon gevoelig voor suggestie. De Islam maakt volledig gebruik van de onder primitieve mensen heersende angst voor de hel.

Een van de beste beschrijvingen van TV wordt gegeven in de radicale film Network: "Wij verhandelen illusies. De waarheid zul je nooit van ons horen."

TV is een uitmuntend instrument om de heersende ideologie te promoten. Ideologieën zijn mooie, nette pakketjes voor mensen die te lui of dom zijn om hun eigen meningen te vormen. Waarom zou je ingewikkelde boeken bestuderen, een hoop onderzoek verrichten en je eigen gedachten vormen als je ook gewoon een ideologie van de plank kunt halen?

 

"Verdeel en heers"

De toppolitici kennen de kuddementaliteit maar al te goed. Politieke partijen promoten simplistische ideologieën. Als je je bij één aansluit, word je de vijand van de anderen. Mensen beginnen te discussiëren over allerlei onzin, en slagen er niet in het grotere plaatje te zien.

Elke politieke partij beweert dat alle andere partijen onbekwaam zijn. De logische conclusie is dat alle partijen onbekwaam zijn. En dat blijkt ook precies zo te zijn. Dus waarom zou je er een steunen?

Wetten en regels zijn gecreëerd om de elite tegen ons te beschermen, niet omgekeerd. Ze worden buitengewoon ingewikkeld gemaakt en gepresenteerd met onbegrijpelijk vakjargon en kleine lettertjes, zodat alleen de elite priesterklasse – de advocaten – ze kunnen interpreteren, en uiteraard interpreteren ze deze altijd in het voordeel van de elite, waarvoor ze oorspronkelijk ook in het leven waren geroepen. En ze ontvangen hier enorme beloningen voor, meestal op onze kosten. Wie heeft advocaten nodig? Ze zijn zinloos.

Aanvaringen tussen niet te verenigen persoonlijkheidstypes, of te verenigen persoonlijkheidstypes die geïndoctrineerd zijn met tegenovergestelde ideologieën, veroorzaken de meeste conflicten.

We houden van mensen die zich als ons gedragen, en houden niet van mensen die dat niet doen. We voelen geen empathie voor mensen die volgens andere regels lijken te functioneren. We kunnen hun "zetten" niet anticiperen. Ze verwarren ons en maken ons bang. Als we in een samenleving zouden leven die erop gericht is ons te helpen om anderen te begrijpen, zou de ernst van al deze problemen verlicht kunnen worden.

De Oude Wereldorde is niet geïnteresseerd in maatschappelijke harmonie. Verdeel en heers is hun mantra. Als mensen het met elkaar eens zouden worden, zou de Oude Wereldorde al haar macht verliezen. Ze vertrouwen op conflict en het onvermogen van de mensen zich te verenigen en tegen de elite te keren.

 

De Schaduw

De Schaduw – een concept dat door Carl Gustav Jung werd geformuleerd – is het primitieve aspect van onszelf, het deel waar we ons voor schamen en niet teveel over proberen na te denken.

Onze verboden verlangens zijn geworteld in de Schaduw. Hoe meer we doen alsof ze er niet zijn, hoe meer ze ons leven beheersen. De Schaduw wordt dan alsmaar groter. Wanneer het voldoende macht heeft vergaard, neemt het de regie over en kunnen we tot monsterlijke daden gedreven worden.

Kijk naar het grootste schandaal van de Katholieke Kerk: priesters die kinderen molesteren. Vanwege het verplichte celibaat waren priesters genoodzaakt hun seksualiteit te ontkennen, en het is daardoor op de ergste manier naar buiten gekomen. Maar er is nog iets veel interessanters dat aan het licht kwam. Het blijkt dat misbruik van kinderen onder Katholieke priesters veel lager is dan onder andere godsdienstigen en andere volwassenen die controle hebben over groepen kinderen. De Katholieke Kerk, ooit zo machtig, is nu een makkelijke zondebok die overal de schuld van krijgt terwijl eigenlijk veel meer partijen schuldig zijn. Moeten we niet eens vragen gaan stellen over de mate van kindermisbruik in andere godsdiensten? Kan iemand betwijfelen dat kindermisbruik onder fundamentalistische moslims, orthodoxe joden en evangelische protestanten een enorme omvang heeft? Laat het allemaal openbaar gemaakt worden.

Het is gezond om lol te hebben. Je zou alles moeten kunnen doen zolang het anderen maar niet schaadt. Als gelovigen ervan overtuigd konden worden dat seks goed, gezond en acceptabel is, dan zouden we oneindig veel maatschappelijke problemen op kunnen lossen. Sigmund Freud was van mening dat alle neuroses en psychoses een seksuele oorsprong hebben. Hij is daar te ver in doorgeschoten, maar niemand kan betwijfelen dat een gezond seksleven van groot belang is voor het bevechten van de sinistere inhoud van de Schaduw. De Staat zou er alles aan moeten doen om gezonde, consensuele seks aan te moedigen.

 

De regels van de geest

Jung zei dat mensen de wereld voornamelijk op vier manieren interpreteren: denken, voelen, intuïtie en waarnemen. Zo paste hij op de persoonlijkheid de aspecten van de Wil tot Verwerkelijking toe – denken (gebaseerd op wiskundige redenatie en logica), emotie en intuïtie – en voegde daar het nieuwste ingrediënt van de geest aan toe, dat het meest is afgestemd op de materiële wereld: waarnemen (het opnemen van informatie uit de directe fysieke omgeving).

Denkers geven de voorkeur aan logica en feiten. Ze wantrouwen emotie, dat ze irrationeel beschouwen. Ze pakken problemen aan op een methodische en rationele manier, gestaafd door harde bewijzen. Ze worden geleid door Logos (rede) in plaats van Mythos (verhaal).

Voelers vertrouwen om de wereld te ervaren op hun emoties en persoonlijke waardestelsels. Ze hechten bijzonder veel waarde aan hun instincten, aan hoe ze zich op een bepaald moment voelen. Ze vinden het moeilijk om met onpersoonlijke feiten en logica om te gaan, of met ontmoedigende stelsels van filosofie en wetenschap. Ze zijn niet systematisch in hun benadering omdat ze zo sterk beïnvloed worden door de stemming van het moment. Ze worden gestuurd door Mythos in plaats van Logos – door emotioneel bevredigende verhalen in plaats van abstracte gedachten. Jung definieerde voelen als het tegenovergestelde van denken. Met andere woorden: hoe meer je denkt, hoe minder je je door emotie laat leiden, en hoe meer je voelt, hoe minder je handelt op basis van logica.

Intuïtieven kunnen snel het grotere geheel zien en de meest waarschijnlijke uitkomst van een situatie inschatten. Ze zijn vaak idealistisch en zijn dol op metaforen en mogelijkheden. Ze zijn erg op de toekomst gericht. Het zijn dromers en zieners.

Waarnemers zien de ingewikkelde fysieke details die andere types over het hoofd zien. Ze leven in het moment, en absorberen alle sensaties om hen heen. Ze zijn gericht op het heden in plaats van de toekomst. Jung contrasteerde de waarnemers met de intuïtieven. Hoe intuïtiever je bent, hoe minder gericht je bent op directe waarneming. En hoe meer je gericht bent op je zintuigen, hoe meer je je zult richten op de geneugten van het moment in plaats van te anticiperen op de toekomst.

Denkers houden zich dus met feiten bezig, voelers met emoties, intuïtieven met ideeën en de mogelijkheden van de toekomst, terwijl waarnemers overweldigd worden door zintuiglijke informatie en verankerd zijn in het "nu". Deze vier types hebben radicaal van elkaar verschillende manieren om de wereld te bevatten, en de mogelijkheden voor onenigheid en misverstanden zijn dus legio.

Deze functies kunnen verder onderverdeeld worden op basis van hun focus op de innerlijke of uiterlijke ervaring, namelijk introversie of extraversie. Introverte mensen kijken naar binnen en extraverten naar buiten. Introverten houden zich met hun eigen zaken bezig en vinden het fijn om alleen te zijn of deel uit te maken van kleine groepjes; extraverten houden ervan om deel uit te maken van gangs en menigten, en zich aan anderen op te dringen. Ze vinden het vreselijk om alleen te zijn. Ze zijn afgestemd op de wereld en niet erg op zichzelf.

Introverten geven meestal blijk van de tegenovergestelde neigingen. Ze zijn vaak heel erg zelfbewust omdat ze veel tijd besteden aan het beschouwen van hun innerlijke aard. Introverten genereren energie door alleen te zijn. Ze voelen zich ongemakkelijk wanneer ze omgeven worden door onbekenden of voor een groot publiek staan. Ze kijken naar binnen om ideeën en concepten te ontwikkelen. De meeste grote kunstenaars, denkers en visionairen waren introverten. De superrijken, beroemdheden en politici zijn meestal extraverten. Extraverten putten energie uit interacties met de uiterlijke wereld, vooral sociale contacten. Het zijn de feestbeesten, de thrillseekers, de genotsjunkies. Ze houden van snelheid, nieuwigheid, gevaar, herrie en chaos. Ze hebben moeite met kalmte en met rustige mensen die ze maar vervelend en saai vinden.

Extraverten domineren de wereld. Websites als Facebook zijn gemaakt voor extraverten. Introverten zouden er niets voor voelen om persoonlijke informatie online te plaatsen en deze voor iedereen zichtbaar te maken.

In totaal zijn er 8 Jungiaanse "types":

Introverte Voelers – Zij hebben intense gevoelens en geven veel om de mensen die ze goed kennen.
Introverte Denkers – Zij gebruiken hun analytische vermogens om hun inspanningen met overtuigende argumenten te ondersteunen.
Introverte Intuïtieven – Zij ontwikkelen grootse toekomstvisies.
Introverte Waarnemers – Ze zijn kunstkenners en fijnproevers, en voorzien zinnenprikkelingen van artistieke intensiteit.

Extraverte Voelers – Zij houden ervan in het bijzijn van anderen hun gevoelens te uiten.
Extraverte Denkers – Zij gebruiken hun logische vaardigheden om externe objecten, goederen en diensten te verbeteren.
Extraverte Intuïtieven – Zij zijn erg goed in het overdragen van kortzichtige, zelfzuchtige ideeën en visies. Oplichters.
Extraverte Waarnemers – Zij wentelen rond in sensuele geneugten en verliezen zichzelf in actie en opwinding. Ze hunkeren naar materiële objecten.

Kapitalisme kan in psychologische termen uitgedrukt worden als een systeem dat is opgezet door extraverte intuïtieven en denkers om de extraverte voelers en waarnemers uit te buiten, waarbij de introverten zo goed als het gaat proberen mee te draaien.

 

De MBTI

De Myers-Briggs Type Indicator is een bekend hulpmiddel waarmee het persoonlijkheidstype bepaald kan worden. Het is gebaseerd op de Jungiaanse types maar voegt er een verdere verdeling aan toe, gebaseerd op je geneigdheid om de externe wereld te benaderen met je denken/voelen kant (deze worden de "oordelende" functies genoemd), of je intuïtie/gevoel kant (je "observerende" functies). Oordelende types respecteren tijdschema's. Ze houden ervan beslissingen te nemen en zich er aan te houden, waardoor het moeilijk is om ze van hun mogelijke ongelijk te overtuigen. Observerende types zijn ontspannen en flexibel. Ze hebben een hekel aan strakke schema's en de beslissingen die ze nemen zijn altijd onder voorbehoud; ze kunnen snel veranderen wanneer omstandigheden veranderen.

Een Myers-Briggs type bestaat uit vier letters, bijvoorbeeld "INFP". Dit type is (I) introvert en laat zich leiden door (N) intuïtie, (F) gevoel en (P) observatie.

 

Als je geïnteresseerd bent in een gedetailleerde beschrijving van de 16 types, bezoek dan deze website:

http://www.personalitypage.com

 

Een gratis test vind je hier:

https://www.humanmetrics.com/personality

 

Psychologie heeft een enorme invloed op ons leven. Wanneer het voor negatieve doeleinden gebruikt wordt, kan het ons veranderen in werkrobots en consumerende zombies. Positief gebruikt kan het de wereld en onze onderlinge verhoudingen transformeren. Het kan ons helpen ontdekken wat een fantastische, getalenteerde, unieke wezens er in ons sluimeren.

Een goede, gezonde Staat zou positieve psychologie moeten gebruiken om de ridderlijke, getalenteerde held in ons te bevrijden, en negatieve psychologische krachten uit ons leven te verdrijven.

Als de mensheid verstand zou hebben van psychologie en het net zo zou waarderen als het nu geld aanbidt, zouden haar grootste dromen uitkomen.

De Oude Wereldorde maakt gebruik van negatieve psychologie als een wapen van controle. Wij moeten positieve psychologie tegen hen gebruiken. Vergis je niet, de oorlog van bevrijding zal psychologisch zijn.

 

De Keirsey Temperamenten

Nauw verbonden met de Myers-Briggs persoonlijkheidstypes zijn de zogenaamde Keirsey Temperamenten, ontwikkeld door David Keirsey. Terwijl Myers-Briggs zich richtte op extraversie versus introversie, legde Keirsey de nadruk op waarnemen versus intuïtie, met andere woorden of we de wereld zintuiglijk of conceptueel verwerken.

Hij creëerde vier groepen genaamd de Guardians, Artisans, Rationalists en Idealists.

 

SJ ("Sensing Judging" – waarnemend, oordelend) – "The Guardians"
Hun primaire doeleinde is "Security Seeking" (streven naar zekerheid). De Guardians zijn onder te verdelen in:
ESTJ – "The Supervisors"
ISTJ – "The Inspectors"
ESFJ – "The Providers"
ISFJ – "The Protectors"
De Guardians vormen ongeveer 45% van de bevolking.

SP ("Sensing Perceiving" – waarnemend, observerend) – "The Artisans"
Hun primaire doeleinde is "Sensation Seeking" (streven naar prikkelingen). De Artisans zijn onder te verdelen in:
ESTP – "The Promoters"
ISTP – "The Crafters"
ESFP – "The Performers"
ISFP – "The Composers"
De Artisans vormen ongeveer 35% van de bevolking.

Bij elkaar beslaan de waarnemende types dus ongeveer 80% van de wereldbevolking!

NT (Intuitive Thinking – intuïtief, denkend) – "The Rationals"
Primaire doeleinde is "Knowledge Seeking" (streven naar kennis). De Rationals zijn onder te verdelen in:
ENTJ – "The Fieldmarshals"
INTJ – "The Masterminds"
ENTP – "The Inventors"
INTP – "The Architects"
De Rationals vormen ongeveer 10% van de bevolking.

NF (Intuitive Feeling – intuïtief, voelend) – "The Idealists"
Primaire doeleinde is "Identity Seeking" (streven naar identiteit). De Idealists zijn onder te verdelen in:
ENFJ – "The Teachers"
INFJ – "The Counselors"
ENFP – "The Champions"
INFP – "The Healers"
De Idealists vormen ongeveer 10% van de bevolking.

De intuïtieven beslaan dus maar ongeveer 20% van de wereldbevolking en zijn veruit in de minderheid. Om eerlijk te zijn, zou de verhouding andersom zijn, dan zou de wereld een veel fijnere plek zijn. De wereld is een puinhoop omdat er maar zo weinig intuïtieven zijn. Er lopen veel te veel personen rond die naar prikkelingen en zekerheid streven, en veel te weinig mensen die streven naar kennis en identiteit.

Kapitalisme is het economische systeem van degenen die prikkelingen najagen. Ze zijn dol op junk TV, actiefilms en computerspelletjes: snelheid, explosies, emotie en opwinding.

Democratie, onderdanigheid, Abrahamisme – deze worden verlangd door degenen die naar zekerheid streven. Deze "security seekers" zijn de oersaaie "morele meerderheid": de hypotheekadviseurs en loonslaven, de volkomen gehoorzame robotten en werkmieren. Zij vormen het grootste deel van de Amerikaanse Republican Party. Ze zijn zonder uitzondering "vaderlandslievend" en "God-loving".

 

 

Schema's

Brits psycholoog Sir Frederic Bartlett, werkzaam aan de Cambridge Universiteit gedurende de Eerste Wereldoorlog, voelde zich geïnspireerd door een spelletje Chinese Fluisteringen om te kijken wat er zou gebeuren als mensen werd gevraagd om een zojuist gelezen onbekend verhaal na te vertellen. Wat hij ontdekte was dat mensen het verhaal veranderen om aan te sluiten op hun bestaande kennis, en het is het aangepaste verhaal dat ze vervolgens herinneren, dat vaak weinig meer te maken heeft met het oorspronkelijke verhaal.

Bartlett opperde dat mensen functioneren binnen een 'schema' – een cultureel, historisch en intellectueel raamwerk waarin ze hun herinneringen plaatsen en organiseren. We passen allemaal een specifieke persoonlijke context toe op dingen die ons overkomen, en het is niet per se de gebeurtenis die we herinneren maar de gebeurtenis vervlochten met deze context die we er over hebben geplaatst maar die helemaal niets te maken had met de gebeurtenis zelf. Dit heeft ernstige gevolgtrekkingen voor zulke dingen als ooggetuigenis en het valse-herinneringen syndroom. Een rechtbank verwacht van een ooggetuige dat deze nauwkeurig verslag geeft van wat hij gezien heeft, niet dit aan een schema te breien dat de feitelijke gegevens verandert. Het valse-herinneringen syndroom kan veroorzaakt worden door op een bepaalde gebeurtenis een onjuist schema toe te passen. De "schema herinnering" wordt dan onthouden in plaats van wat er feitelijk plaatsvond. Als je een kunstmatige intelligentie probeerde te programmeren, zou je de robot dan een schema herinneringsvermogen geven of zorgen dat het exact omschrijft wat het ziet? Kies je voor het laatste, dan zou je de robot extreem onmenselijk maken. Kies je voor de eerste optie dan zou je hem extreem onbetrouwbaar maken – net als echte mensen!

Wij zijn van mening dat Bartlett's werk een veel bredere toepassing heeft. Het beïnvloedt alles – mensen doen niets anders dan schema's toepassen. Abrahamisten passen een Abrahamistisch schema toe op al hun ervaringen. Ze zoeken naar bevestiging van hun geloofssysteem, en verwerpen alles dat hun geloofsovertuigingen in twijfel trekt. Met andere woorden zijn schema's als een "roze bril". Ze zorgen ervoor dat je alles op een bepaalde manier ziet en de ogen sluit voor alles dat je niet wilt zien. Laten we dat benadrukken – je VERBLINDT jezelf voor dat wat je niet wilt zien.

Waarom worden zoveel geliefden bedrogen door de ontrouw van hun partners? Het is niet dat ze niet zien wat er aan de hand is. Dat doen ze zeker. Maar het probleem is dat ze vervolgens een schema toepassen die hun verdenkingen wegneemt, zodat ze verder kunnen leven in vreugdevolle onwetendheid.

Het is een briljant afweermechanisme. Wie wil de waarheid? Voor de meeste mensen is de waarheid ondraaglijk, dus bedenken ze manieren om deze te negeren.

Een andere cruciale consequentie van schema's is dat ze beïnvloeden hoe we iets begrijpen. Als je onze website een tweede keer doorleest, zul je een heel ander begrip hebben van het besproken materiaal dan toen je dit de eerste keer las. De reden daarvan is dat het proces van het doorlezen van al deze materie je schema om het te begrijpen heeft veranderd. Als iets complex is, moet je het vaak meerdere keren lezen om er een goed begrip van te krijgen.

Maar mensen hebben geen tijd om teksten meerdere keren te lezen, met als gevolg dat de meeste mensen rondlopen met een schema van wat een bepaalde auteur ogenschijnlijk heeft gezegd, maar wat vaak totaal niet klopt. We kunnen uit de emails die we ontvangen aflezen dat sommige mensen meteen begrijpen wat we proberen te zeggen, terwijl anderen een eigen versie hebben bedacht van wat wij zeggen, die wij absoluut niet herkennen – soms staat deze zelfs lijnrecht op onze boodschap!

Je kunt mensen niet meer leren dan ze al weten. Wat ze weten is hun schema. Een Abrahamist is niet in staat onze denkbeelden te begrijpen. Zijn Abrahamistische schema maakt dit onmogelijk. Om te leren moet je zeer rationeel zijn en een open, ontvankelijke geest hebben, dus in staat zijn om voortdurend je schema aan te passen. Als je opgesloten zit in een dogmatisch schema, zul je nooit leren.

Je kennis neemt toe in de mate waarin je je kennis schema kunt aanpassen. Wat we hebben ontdekt is dat wanneer iemand een bepaald niveau van kennis gepasseerd heeft, zijn schema vrijwel oneindig flexibel wordt. Dit betekent dat hij razendsnel nieuwe dingen kan leren en de intenties van een auteur exact en onmiddellijk doorheeft. Het is alsof hij in staat is om het schema toe te passen dat de auteur zelf heeft toegepast. Terwijl de meeste mensen moeten wachten tot nieuwe kennis langzaam hun bestaande schema begint te doordringen (dit is wat "leren" betekent), kan een zeer slim persoon de betekenis direct bevatten – hij leert ter plekke. Zo vergaart hij kennis en inzicht met een duizelingwekkende snelheid.

Zoals geld naar geld stroomt (de rijken worden rijker) zo stroomt intelligentie naar intelligentie – de slimmen worden slimmer. Een "genie" is iemand die het omslagpunt van kennisvergaring is gepasseerd. Hij leert moeiteloos nieuwe dingen zodra hij er over hoort of leest. Hij vormt onmiddellijk creatieve nieuwe connecties met zijn bestaande kennisbasis en nieuwe ideeën stromen naar buiten met een verbazingwekkende snelheid.

Een genie wordt een soort God in zijn expertisegebied. Hij begrijpt het van binnen en van buiten. Terwijl anderen langzaam over een landweggetje rijden, bevindt het genie zich op de snelste autobahn ter wereld zonder ander verkeer op de weg, met zijn voet steeds harder op het gaspedaal drukkend. Hij nadert ontsnappingssnelheid – betreedt gebieden voorbij alle bestaande menselijke kennis. En dat is precies de definitie van een genie – iemand die denkt wat geen ander mens ooit heeft gedacht of ingebeeld. Op dit expertisegebied is het genie slimmer dan de hele mensheid. Hij is slimmer dan zeven miljard mensen! Hij is slimmer dan iedereen die ooit geleefd heeft. Kun je je voorstellen hoe slim dat is? Zou God zelf meer kunnen weten?

Maar voor degenen die het genie achter zich laat is het alsof ze de Mount Everest beklimmen zonder zuurstof. Ze proberen wanhopig hun schema op het zijne aan te passen, maar voor de meesten neemt dit ontzettend veel tijd in beslag, als ze het überhaupt al voor elkaar krijgen.

Het oude onderwijssysteem

Gewone scholen zijn ontworpen om mensen te produceren die kunnen lezen en schrijven, niet te grote ambities hebben, en in staat zullen zijn om de werkende wereld te betreden om voor een gemiddeld loon een dienstbare en bureaucratische functie te vervullen. Werkgevers hebben steeds meer te zeggen over waar het onderwijs over moet gaan, dus het onderwijs dient nu het bedrijfsleven in plaats van haar ware doel te vervullen, namelijk het individu te verbeteren. Universiteiten zijn geen academies van wijsheid, maar instituties voor de behoeften van het bedrijfsleven. De industrie wil gewillige, plichtsgetrouwe, gehoorzame werkers die niet teveel nadenken en nooit de hiërarchie bedreigen. Ze wil geen rebellen, ketters en vrijdenkers. Ze wil "yes men" die doen wat hen wordt opgedragen en nooit klagen.

Een van de grootste fouten die de Staat kan maken is alle kinderen, ongeacht hun verschillen, in uniforme "one size fits all" scholen te proppen waar ze een gestandaardiseerd curriculum onderwezen krijgen dat nooit aan de specifieke behoeften en talenten van het kind wordt aangepast. Als je iedereen op Aarde "one size fits all" kleren zou geven, zouden de meesten er vreselijk uitzien, terwijl het voor de gelukkige enkeling perfect zou passen. Zo is het ook met onderwijs. Voor enkelen is het onderwijssysteem precies goed – voor alle anderen is het in mindere of meerdere mate een ramp. Mensen zijn individuen. Ze hebben talenten en zwakheden. Niet-verenigbare persoonlijkheidstypes kunnen niet goed met elkaar overweg. Op huidige scholen wordt pesten als normaal gezien. De leerkrachten zien nooit iets, of doen alsof ze niets zien.

De leerlingen met de beste cijfers zijn vaak niet de meest intelligenten, maar degenen met het beste korte-termijn geheugen, of die het beste zijn in stampen en uit het hoofd leren. Meestal vergeten ze na het examen het meeste weer.

In tegenstelling tot de staatsscholen hebben de exclusieve privéscholen voor de bevoorrechte elite ten doel het beste onderwijs te leveren dat geld maar kan kopen, de toekomstige leiders klaar te stomen, een op maat gesneden onderricht te verschaffen die hun sterke kant aanspreekt, ze te leren hun ambities zo groot mogelijk te laten zijn, krachtige sociale netwerken voor hen op te bouwen waarmee ze verzekerd zijn van de beste banen en het beste van het leven. Wanneer het aankomt op het onderwijs van de elite wordt er alles aan gedaan om zeker te zijn van de beste uitkomsten. Kortom, het leven is opgezet als vals spel waarin een klein netwerk van elite families profiteert van de inzet van de meerderheid.

Onderwijs zou zich moeten richten op het ontdekken van wat kinderen goed kunnen, en waar ze niet zo goed in zijn. Als je wiskunde onderwijst aan iemand zonder wiskundige aanleg, zul je zijn zelfvertrouwen en eigenwaarde schaden. In het leger stelt men dat je "falen niet moet bestendigen." Ook scholen moeten dat niet doen. Laat mensen geen dingen doen waarvoor ze geen sprankje talent hebben. Het is zinloos, werkt contraproductief en heeft een schadelijke psychologische uitwerking.

Sommige kinderen hebben artistiek talent, anderen praktische vaardigheden, weer anderen aanleg voor logica enzovoorts. Sommige kinderen "denken" zich een weg door het leven, anderen "voelen" hun weg. Sommigen zijn buitengewoon intuïtief terwijl anderen op hun zintuigen vertrouwen. Sommige kinderen willen met visuele middelen onderwezen worden, sommigen vinden het fijner als een leerkracht voor de klas staat, en anderen leren het beste wanneer ze voortdurend rond kunnen lopen en direct objecten kunnen hanteren.

We hebben scholen nodig die respect hebben voor de verschillende psychologische types, verschillende vaardigheden en verschillende manieren om te leren. De "one size fits all" benadering is belachelijk. Om een hoog onderwezen en productieve samenleving te bereiken, hebben we een onderwijssysteem nodig dat op maat is gemaakt om het beste uit elk van ons te halen. We moeten aangemoedigd worden om goed "na te denken" – op de manier die het meest geschikt is voor ons, op een manier die ons het grotere geheel doet beseffen en onze unieke talenten doet ontplooien.

Onderwijs vormt de basis van een goed functionerende samenleving en iedereen verdient het om toegang te hebben tot kennis. Een uitmuntende opleiding moet gratis zijn. Onderwijs is het fundament van een hoogontwikkelde beschaving, en vergt daarom de grootste investering. Maar waar komt het geld vandaan? Aanvankelijk van de 100% erfbelasting op de rijken en een enorme besparing op het militair-industriële complex, en daarna van de enorme toename van productiviteit, van het bruto nationaal product, dat het gevolg zal zijn van een goed onderwezen samenleving. Waar wachten we nog op?

 

 

Het nieuwe onderwijssysteem

Het doel van een goed onderwijssysteem is ieder persoon de beste voorbereiding op het leven te geven. Het heeft niet ten doel als een worstenmachine een eindeloze voorraad werkmieren, robotten en niet-denkende, inschikkelijke, onderdanige conformisten te produceren, voer voor de kapitalistische kantoren en bedrijven.

Onderwijs moet voor iedereen op maat gesneden worden. Hoe bereiken we dat? Een uniform "one size fits all" systeem moet worden afgeschaft.

Verscheidenheid is de sleutel voor het nieuwe onderwijs, gebaseerd op de Myers-Briggs persoonlijkheidstypes (zoals besproken in het voorgaande artikel over de nieuwe psychologie). Er zouden zestien parallel lopende onderwijssystemen moeten zijn, een voor elk Myers-Briggs type. Het onderricht dat geleverd wordt is perfect voor elk type, omdat het de sterke kanten aanspreekt en de zwakheden vermijdt.

Dit zal de eerste keer in de geschiedenis zijn dat studenten op maat gesneden onderwijs zullen krijgen, ontwikkeld om het beste uit hen te halen, in plaats van alle kinderen met één curriculum op te zadelen.

Kinderen zouden dit soort onderwijs moeten ontvangen van het 4e tot het 10e jaar. Het doel van dit onderwijs is te garanderen dat iedereen vloeiend kan lezen, schrijven en tellen, en al enigszins te bepalen wat hun voornaamste interesses en talenten zijn.

In de secundaire fase van het onderwijssysteem (van 10 tot 16 jaar), zijn er vier onderwijsstelsels op basis van de vier Keirsey "temperamenten" – Guardians, Artisans, Idealists en Rationalists. In deze onderwijsfase kunnen introverten en extraverten met elkaar leren omgaan.

Secundair onderwijs geeft iedereen een breed onderricht over vele onderwerpen, eindigend met het voltooien van drie eindejaarsprojecten over die onderwerpen waar ze het meest in geïnteresseerd zijn.

Het tertiaire onderwijssysteem (van 16 tot 21 jaar) verschaft elk kind de 10.000 uur waarvan gesteld wordt dat die nodig zijn om iemand een expert te maken op zijn gekozen vakgebied. De student kiest, op basis van het meest succesvolle project aan het einde van zijn secundaire onderwijsfase, het vakgebied waarin hij zich wil specialiseren en verdiept zich er dan vijf jaar lang in op een zeer hoog niveau. Als hij 21 is, zal hij een expert op zijn vakgebied zijn en bij het betreden van de arbeidsmarkt direct een impact hebben van het hoogste niveau. Hij zal zoveel expertise hebben dat hij makkelijk binnen een jaar directeur kan worden.

We zullen een hele generatie 21 jaar oude experts hebben – de hoogst onderwezen groep in de geschiedenis van de mensheid – klaar om in korte tijd de wereld te transformeren. Ze zullen de meest elite mensen aller tijden zijn, klaar om visionaire paradigma's te implementeren, zoals het Venus Project.

Deze 21-jarigen zullen experts zijn op de vakgebieden waar ze van houden. Ze kunnen rekenen op enorm bevredigende levens, toegewijd aan wat hen het meest stimuleert. Ze zullen niet als voer voor kapitalistische bazen dienen. De meeste van hen zullen veel beter onderwezen zijn en meer expertise hebben dan hun bazen. Ze zullen de voorlopers zijn van een revolutie van de mensheid. Zij zijn onze glorieuze toekomst.

Er zou ook een vierde component aan het onderwijssysteem kunnen worden toegevoegd (van 21 tot 26 jaar) – het genie niveau. Zij die bewezen hebben dat ze op hun vakgebied de meeste expertise hebben ontwikkeld, ontvangen nog eens 10.000 uur onderwijs in de hoop dat ze voorbij de grenzen van hun gekozen vakgebied zullen gaan en de nieuwe ideeën zullen genereren die de eindeloze nieuwe mogelijkheden van de mensheid mogelijk maken.

 

Samenvatting

4–10: primair onderwijs, gebaseerd op de 16 Myers-Briggs categorieën.

10–16: secondair onderwijs, gebaseerd op de 4 Keirsey temperamenten.

16–21: tertiar onderwijs – de 10,000 uur (equivalent aan een Masters Degree).

21–26: equivalent aan een PhD (Doctor of Philosophy) van topniveau.

Uiteraard is dit maar een prototype onderwijssysteem, een beginpunt dat dialectisch verbeterd zal worden tot het de best onderwezen mensen ooit voortbrengt, een nieuwe generatie die gelukkig en energiek zal zijn, en nooit zal neerbuigen voor een bevoorrechte elite.

 

 

Rudolf Steiner en Maria Montessori

Joseph Chilton Pearce, auteur van o.a. Magical Child en The Crack in the Cosmic Egg stelt in een interview:

"The prime sin that culture really can't tolerate is the idea that we are by nature divine creatures, transcendent. Everything within us is built to rise and go beyond limitation and constraint. And what blocks it are the very forces all around us that offer these counterfeits, which we call our great noble philosophies, our religions and our institutions, our flags and our bibles and all the rest of that. This blocks it, and sidetracks us, it derails us from this innate, inherent biological growth process, but boy can it be overcome by one parent and one child at a time. And then later on by an appropriate educational system, such as I find in [Rudolf Steiner’s] Waldorf Education."

"In the early nurturing of the child you could avoid the whole cultural travesty itself and come up with, literally, the transcendent human being who can rise above the pitfalls of our current age."

"It's not going to come about by building cathedrals, but through treating our children in a radically new way."

Wij zijn het hier volkomen mee eens. Dat is de hele kwestie in een notendop. Waar wij naar streven is een radicaal nieuwe visie. Het hele mainstream systeem moet opgeheven worden aangezien het enkel een worstenfabriek is, een "one size fits all" benadering die is opgezet om gewone mensen hun lage positie in de kapitalistische slijpmachine te doen accepteren. De elite laat haar kinderen naar privéscholen gaan waar ze het beste onderwijs krijgen en geleerd wordt de massa te domineren, terwijl de massa naar staatsscholen gaat waar hen geleerd wordt hoe ze hun elite meesters moeten dienen.

Wat de weg voorwaarts betreft moeten de benaderingen van Rudolf Steiner (Vrije Scholen, Waldorf educatie) en Maria Montessori zeker aan de mix worden toegevoegd, maar we willen dat nog vele andere ideeën worden geïmplementeerd. Waar het op neerkomt is dat we in staat willen zijn om zeer snel vast te stellen waar een kind passie voor heeft en een onderwijssysteem te hebben dat voor hen op maat is gesneden en hen de mogelijkheid geeft het beste uit zichzelf te halen. Elk kind zou het heerlijk moeten vinden om naar school te gaan.

 

Sommige Waldorf en Montessori scholen zijn nu al perfect voor sommige kinderen, maar ze zijn niet voor iedereen geschikt.

Psychologische selectie zal een grote rol spelen in het nieuwe systeem, maar ook andere ideeën zullen relevant zijn, en we verwachten een periode van dialectische optimalisatie voordat het perfecte onderwijssysteem ontstaat. Het ultieme doel is dat elk persoon die de school verlaat concludeert dat zij het beste onderwijs hebben genoten dat de Staat hen maar had kunnen geven. Hoeveel mensen kunnen dat vandaag de dag stellen?

Onderwijs is de sleutel tot alles en moet de centrale focus van de Staat vormen. We kunnen geen perfecte wereld hebben voordat we een perfect onderwijssysteem hebben. Het private onderwijssysteem zal opgeheven worden wanneer grote aantallen geoptimaliseerde individuen de staatsscholen verlaten, klaar om de wereld te transformeren, en weigerend om een tweederangs burger te zijn in een gelaagde samenleving met de bevoorrechten bovenaan en alle anderen als hun feodale dienaren.

Het ligt voor de hand dat de meritocratische beweging Steiner en Montessori scholen expliciet steunt (en elk vergelijkbare soort school) aangezien ze al vele methodes en ideeën die wij willen promoten in de praktijk brengen.

 

www.vrijescholen.nl

 

www.montessori.nl

 

Aangezien de Steiner en Montessori onderwijsmethodes al een levensvatbaar framewerk hebben, kunnen ze direct op meer scholen geïmplementeerd worden. Ze stellen de Staat in de gelegenheid om het traditionele onderwijsmodel in zeer korte tijd te vervangen. Stel je eens hele landen voor vol Vrije School leerlingen – zulke landen zouden een radicale stap in de nieuwe richting zetten.

Waarom zouden we geen gebruik maken van een goed functionerend, reeds bestaand model terwijl de details van het “ultieme” onderwijssysteem uitgewerkt en verfijnd worden? Waarom zou de meritocratische beweging niet samenwerken met de voorvechters van deze alternatieve onderwijsvormen? We kunnen hun systemen prima gebruiken als een dialectische vertrekpunt.

Ons officiële standpunt is daarom dat alle staatsscholen onder een meritocratische regering onmiddellijk de algemene principes van Rudolf Steiner en Maria Montessori moeten implementeren. Dit vormt het dialectische startpunt voor een complete herziening van het onderwijssysteem. Elementen zoals competitie en psychologische selectie kunnen in de Steiner en Montessori scholen geïmplementeerd worden. Sommige kinderen komen tot bloei in een omgeving van competitie, anderen niet. Competitieve kinderen moeten de kans krijgen met elkaar te wedijveren. Degenen die de voorkeur geven aan een afwezigheid van competitie dienen van de competitieve benadering afgeschermd te worden. Iedereen moet zich goed voelen over zijn educatieve omgeving.

Het is zeker zinnig dat de meritocratische beweging een samenwerkingsverband aangaat met de innovatieve, radicale denkers die betrokken zijn bij de Steiner en Montessori scholen.

Bovenal dient het meritocratische onderwijssysteem iedereen de gelegenheid te geven om gebruik te maken van de 10.000 uur onderwijs die vereist zijn om iemand tot een expert op zijn gekozen vakgebied te maken. Iedereen moet zijn of haar opleiding afsluiten als een meritocraat, als een erkend expert op een bepaald gebied. Dit is van essentieel belang voor ieders zelfwaardering aangezien men in het meritocratische systeem omgeven zal zijn door andere experts. Iedereen zal een expert zijn op een bepaald gebied, waardoor het huidige paradigma van de bevoorrechte elite en de domme, ongekwalificeerde massa niet langer van toepassing is.

De notie van een bevoorrechte elite moet letterlijk ondenkbaar worden.

 

 

Het rebooten van de wereld

Als je computer kuren vertoont of vastloopt dan herstart je hem: je schakelt hem uit en weer aan en alles werkt weer naar behoren. Maar wat kunnen we doen als de hele wereld kuren vertoont of alle maatschappelijke of economische systemen vastlopen? Waar is dan de herstart-knop? Waar is de aan/uit-schakelaar of waar kunnen we de stekker uit het systeem trekken?

Zijn dit geen fundamentele vragen die we onszelf in deze tijd zouden moeten stellen? Is het echt niet mogelijk om zaken weer in hun oorspronkelijke staat terug te brengen? Is er geen manier om het Hof van Eden terug te krijgen of om terug te keren naar de Gouden Eeuw van Saturnus? Als er niets is dat in deze wereld teruggedraaid kan worden, als er geen herstart-knoppen in ons systeem zijn ingebouwd, als we niet terug kunnen naar een zeker ‘herstelpunt’ in onze geschiedenis, duidt dit dan niet op een fundamentele ontwerpfout? Of is dit probleem inherent aan de wetmatigheden van onze Aardse evolutie?

Als er geen natuurlijke herstart-functies bestaan, kunnen wij als intelligente mensen dan echt geen manier verzinnen om deze te creëren? Zodat we onze vergissingen uit het verleden en alle fouten die onze voorouders gemaakt hebben kunnen rechtzetten? Als je met een verstandige blik kijkt naar de wereld om je heen en hoe honderden-miljoenen mensen nog steeds in de middeleeuwen leven wat betreft het beoefenen van hun religie en bijgeloof. Dan wordt het toch hoog tijd dat we bepaalde systemen eindelijk eens opnieuw gaan opstarten.

Een democratische maatschappij heeft een eigen herstart-functie die verkiezingen heet. Een slecht functionerende regering kan weggestemd worden en vervangen worden door een nieuwe, met nieuwe ministers en nieuwe ideeën. Het overduidelijke probleem is echter, dat de nieuwe regering exact hetzelfde zal zeggen en doen als de voorgaande. Er verandert niets, omdat de macht achter de troon dezelfde is gebleven. De marionetten zijn vervangen, maar de marionettenspelers achter het gordijn zijn niet vervangen en blijven op dezelfde manier aan de touwtjes trekken. Deze democratische herstart-knop zou in theorie dus moeten werken, maar de praktijk laat iets anders zien. Deze herstart-functie, de democratische verkiezingen, is dus niet meer dan een onderdeeltje van de democratische illusie.

Het evangelische Protestantisme zou nooit een verse herstart kunnen maken, omdat het verkondigd dat de Bijbel het enige zuivere, onfeilbare en eeuwige woord van God is. Daar valt voor hen niets aan te ontkennen, aanpassen of verbeteren. De Islam zegt hetzelfde over de Koran en het Judaïsme over de Thora. De paus zou in theorie de macht hebben om het Katholicisme een nieuwe herstart of herintroductie te geven, maar aangezien de Katholieke Kerk al eeuwenlang beweerd de Heilige Waarheid in pacht te hebben, zou het natuurlijk absurd zijn als de paus ineens een scherpe U-bocht zou maken en toegeven dat de Kerk eeuwenlang ongelijk had. Daarom beschikken theocratische regimes over geen enkele herstart-mogelijkheid, waardoor hun talloze en eeuwenlange fouten onmogelijk rechtgezet kunnen worden.

Dictatoriale regimes kennen ook al geen herstart-knop omdat geen enkele dictator zal willen toegeven dat hij zich vergist heeft, of zijn macht uit handen wil geven. Dictaturen kunnen enkel hersteld worden als de dictator sterft. Maar helaas staat zijn opvolger dan meestal al klaar. Ook het Sovjet Communisme kende geen herstart-functie omdat dit totalitaire systeem volledig opgesloten zat in een ideologie, dat geen enkele eigen fout zou durven toegeven of (h)erkennen.

Ook het kapitalistisch systeem kan onmogelijk een herstart beleven omdat dit simpelweg niet wordt toegestaan door de bewakers van dit systeem. Rijke en invloedrijke families blijven hun kapitaal en macht al eeuwenlang generatie op generatie doorgeven. Slecht een heel klein aantal fortuinlijke buitenstaanders wordt binnen deze machtige cirkel van top-kapitalisten toegelaten. Een enkele ongelukkige zal zijn kapitaal niet kunnen doorgeven omdat er geen erfgenamen zijn, of omdat er rond deze figuur een grote fraudezaak, misdrijf of kindermisbruik aan het licht is gekomen dat niet in de doofpot gestopt kon worden, of omdat al het geld is verkwanseld om zijn luxe leventje in stand te houden – maar dit soort mensen zijn eerder uitzondering dan regel.

De Oude Wereldorde heeft er natuurlijk totaal geen behoefte aan om de huidige systemen te veranderen of herdefiniëren, om de eenvoudige reden dat dit het einde zou kunnen betekenen van hun macht en rijkdom. Iedereen die lid is van deze elitaire club of er op wat voor manier dan ook garen bij spint dat deze groep bestaat, wil elke mogelijke herstart-knop liefst zo diep mogelijk onder de grond begraven, waar niemand hem ooit zal kunnen vinden.

De meeste mensen kennen ook geen herstart-mogelijkheid. Zodra hun identiteit zich heeft gevormd, veranderen zij zelden of nooit van geloofssysteem, overtuigingen of de manier waarop ze hun dagelijkse dingen doen. Hoeveel orthodoxe joden, christelijke fundamentalisten of moslims zouden überhaupt in staat zijn om anders te denken of hun visie over hun geloof te veranderen? Zij zijn vanaf hun vroegste jeugd dag in dag uit gehersenspoeld door ouders, priesters of Imams en volgepropt met verzinsels, leugens, vooroordelen en beangstigende verhalen over een alziende, alwetende maar bovenal wraakzuchtige God. Het enige en werkelijke doel van hersenspoelen is het voorkomen dat iemand vroeg of laat ‘van zijn geloof valt’.

Maatschappijen, instellingen, bedrijven, banken, godsdiensten, politieke systemen…geen van allen hebben zij een mogelijkheid om zichzelf te herstarten of herdefiniëren. Om zichzelf te corrigeren als na verloop van tijd blijkt dat bepaalde beslissingen of aannames onterecht bleken te zijn. De enige manier om tot fundamentele veranderingen te komen zijn wellicht dan toch gewelddadige revoluties, faillissementen en economische ineenstortingen. Maar is dit wel wat we willen? Zijn dit wel de gewenste of meest efficiënte manieren om dingen te veranderen? Of bestaan er toch andere manieren?

We kunnen en moeten met z’n allen een systeem tot stand zien te brengen dat nieuwe generaties vrijwaart van de fouten die door hun (voor)ouders gemaakt zijn. Wij kunnen de menselijke evolutie en onze maatschappelijke ontwikkelingen naar ongekende hoogte brengen als we onszelf en onze collectieve gedachten kunnen bevrijden van de leugens en onzin waardoor de mensheid zich sinds het ‘begin der tijden’ heeft laten ketenen.

 

 

Opnieuw beginnen

Een computer zou na een tijdje volledig onbruikbaar worden als hij niet herstart zou kunnen worden of naar een zeker ‘herstelpunt’ gebracht zou kunnen worden. Het interne geheugen van de computer raakt vol, processen en programma’s gaan elkaar belemmeren waardoor losgeslagen subroutines uiteindelijk de hele processor kapen en het besturingssysteem vervolgens nergens meer op reageert.

Soortgelijke processen zouden we overal zien, in alle facetten van onze samenleving, indien er geen herstart-mogelijkheden zouden bestaan. De dood is het natuurlijke punt waarop alle processen het tegelijk begeven. Tegelijk zou dit een perfect herstart moment kunnen zijn indien reïncarnatie werkelijk zou bestaan: je begint een heel nieuwe leven en kunt weer met een frisse start beginnen. In de natuur zien we deze cycli terug in de seizoenen. Een boom verliest zijn bladeren, waarna er weer ruimte komt voor nieuwe bloesem en bladeren.

De verschillende manieren waarop onze maatschappelijke systemen herstart kunnen worden zijn in feite doodsimpel, maar des te lastiger om ze ook daadwerkelijk te implementeren. Om de meest belangrijke en tevens corrupte systemen ter wereld omver te werpen, hoeven slechts 3 belangrijke kwesties aangepakt te worden:

 

1) Rijkdom

Zolang de rijken steeds rijker worden, zullen zij ook steeds machtiger en invloedrijker worden en zullen er alles aan doen om hun verworven machtsposities te behouden. Alle rijken zullen hun vermogen met alle mogelijke middelen en wetten beschermen zodat zij hun rijkdom en daaraan gekoppelde macht nooit meer zullen verliezen.

Een overheid die 100% erfbelasting zou invoeren, zou er in één klap voor zorgen dat deze steenrijke families geen stuiver meer zouden kunnen overdragen aan de volgende generatie onderdrukkers. Een dergelijke overheid zou met één simpele wet kunnen voorkomen dat families steeds rijker en machtiger worden en met deze ene wet zou alle rijkdom op aarde keer op keer opnieuw en op een eerlijke manier herverdeeld kunnen worden. Met deze simpele wet zouden aristocrate en dynastieke families met extreme macht en rijkdom (zoals de Rockefellers, Rothschilds, Bushes…) niet meer kunnen bestaan. Hun macht en invloed zou in één klap verdwijnen en de wereld zou bevrijd zijn van hun onbegrensde hebzucht.

De overgrote meerderheid van mensen op deze Aarde heeft geen enkel bezit en zelfs geen cent om na te laten aan hun kinderen. Maar slechts een handjevol schatrijke families draagt generatie na generatie hun buitensporige vermogen en bezittingen over aan hun erfgenamen en deze families blijven op deze manier een stempel drukken op de hele wereld. Waarom laat de over-over-overgrote meerderheid (bijna alle 7 miljard mensen) dit gewoon gebeuren? Waarom vinden we dit normaal? Als wij het beste willen voor onze kinderen, kleinkinderen en al onze nakomelingen, dan is het beste dat wij kunnen doen ervoor zorgen dat zij geen geboren verliezers zijn in een onrechtvaardig systeem dat is opgezet en in stand gehouden wordt door een klein clubje bevoorrechte en zelfbenoemde winnaars.

Wie zou er nou geen voorstander zijn van een dergelijke ‘rijkdom-herverdelings-belasting’? Deze belasting alleen al zou de Oude Wereld Orde binnen no-time omverwerpen en onschadelijk maken. De machtigste mensen op deze aarde worden in één klap weer ‘normale’ mensen. Zo simpel is het! Maar natuurlijk weten zij dit beter dan de meesten. Daarom hebben ze de grootste psychologische oorlog uit de menselijke geschiedenis moeten voeren, om ervoor te zorgen dat mensen een dergelijke wet nooit zullen steunen of doorvoeren. De gemiddelde mens wordt zijn hele leven lang op een zodanige manier bewerkt, dat ze werkelijk denken en geloven dat er niets mis is met het feit dat de rijken steeds rijker worden. Er wordt ons wijsgemaakt dat rijke kapitalisten zelfs nodig zijn om het systeem goed kunnen laten draaien. Er wordt ons vertelt dat iedereen rijk kan worden, als je maar goed studeert en hard werkt. De ‘Amerikaanse Droom’ laat elke Amerikaan denken dat ook zij rijk kunnen worden en, dat als je het niet redt…het dan je eigen schuld is omdat je niet je best gedaan hebt. Als je dit denkt, is het de hoogste tijd om flink wakker geschud te worden. Echt rijk worden lukt je niet met hard werken. Met een goed lopende zaak kunt je wellicht een leuk centje verdienen en als het heel goed gaat, wellicht miljonair worden, maar de rijken waar het hier over gaat zijn de SUPERrijken; de multimiljardairs en koningshuizen met voldoende vermogen en macht om (bij wijze van spreken) complete landen op te kopen. Willen we een eerlijk systeem, een rechtvaardig systeem, een systeem met gelijke kansen voor iedereen, een systeem zonder deze superrijken en -machtigen, dan is er slechts één manier om dit voor elkaar te krijgen: herverdeel het vermogen van eenieder die overlijd binnen de maatschappij waar deze persoon zijn geld aan verdient heeft. Vergelijk het met een soort ‘Algemeen Fonds’ dat we kennen uit het spelletje Monopoly.

Wat is de grootste angst van de Oude Wereldorde? Uiteraard, dat hun geld en macht hen ontnomen zal worden. Dit is enkel mogelijk met een 100% erfbelasting. Er bestaat geen andere manier. Dit is de zilveren kogel, het heilige wijwater, de houten spies door het hart waarmee deze bloedzuigende vampiers vernietigd kunnen worden. 100% Erfbelasting is de enige wettelijke, legale en economische mogelijkheid om een gelijke verdeling van kansen en welvaart te garanderen.

 

2) Kinderen

Wereldwijd worden kinderen gehersenspoeld door zowel hun ouders als hun overheden, bewust dan wel onbewust. Hersenspoeling is het mechanisme waardoor het virus van de oude godsdiensten van één generatie op de volgende wordt overgebracht. Hersenspoeling zorgt ervoor dat de ‘normen en waarden’ van de elite permanent in hun wereldmaatschappij zullen blijven heersen.

We kunnen de wereld in één keer opnieuw opstarten, door ervoor te zorgen dat deze vorm van hersenspoeling niet meer mag, kan en zal gebeuren. Alle kinderen zouden door de wet beschermd moeten om te voorkomen dat ouders, leraren, priesters of Imams onze kinderen op deze wijze psychologisch verminken. Op scholen zouden kinderen zoveel mogelijk religies moeten leren kennen, evenals atheïsme, a-gnostiek en een gezonde dosis scepsis. En alle religies zouden eerder met kritische blik onderwezen moet worden dan vanuit een ‘respectvol’ oogpunt. In plaats van heilige sprookjes, aannames en openbaringen met respect te behandelen, zouden alle religies kritisch onderzocht en besproken moeten worden op hun tegenstrijdigheden, onwaarheden en onrechtvaardigheden bloot te leggen. Religies zouden in een maatschappij nooit zomaar geaccepteerd moeten worden omdat ze al heel oud zijn of omdat ze al zolang onderdeel uitmaken van een maatschappij.

De kinderen zouden moeten leren om kritisch over verschillende politieke en economische systemen na te denken, zonder dat hen ingeprent wordt dat het ene systeem (bijvoorbeeld het democratisch kapitalisme) beter is dat een ander systeem. Elk kind/individu zou voor zichzelf moeten bepalen wat voor hen de meest passende ‘religie’ is of wat het meest rechtvaardige en efficiënte economische systeem is, gebaseerd op theorie, empirisch bewijs, en rationele argumenten. Wie zou er tegen een dergelijk onderwijssysteem zijn, behalve natuurlijk de mensen die niet geloven in gelijke kansen voor iedereen, omdat daarmee hun eigen kansen verkleinen?

Iemand met overtuigende argumenten zou geen weerstand hoeven voelen tegen mensen die hun geloof op de proef stellen. Voor mensen die denken dat zij door middel van besnijdenis ‘hun soort’ mensen vanaf het vroegste begin van hun eigen ‘keurmerk’ moeten voorzien, is in een geciviliseerde maatschappij geen enkele plaats. Deze barbaarse vorm van marteling en kindermishandeling, die op niets anders is gebaseerd dan pure bijgeloof zou in elke moderne samenleving bij de wet verboden moeten zijn omdat het een directe vorm van schending van de mensenrechten is.

Het soort mensen dat hun kinderen geestelijk mishandeld en angst aanpraat door ze verhalen te vertellen over hel en verdoemenis en een alziende toornige God zouden hun vergif niet langer onder kinderen mogen verspreiden. Het soort mensen dat verkondigd dat hebzucht door God geoorloofd is terwijl ‘rede de hoer van de duivel is’ zouden deze onzin niet langer als waarheden mogen verkopen.

De ‘anti-hersenspoel-wet’ zou tot een grote geestelijke herstart moeten zorgen waardoor de collectieve Geest van de mensheid binnen één generatie gevrijwaard kan zijn van alle religieuze waanzin die wereldwijd al duizenden jaren verkondigd wordt. Er is geen twijfel over mogelijk dat het Abrahamisme en kapitalisme binnen één generatie verdwenen zouden zijn, als onze kinderen op basis van logisch nadenken hun eigen vrije keuzen zouden maken. Wordt het dus niet tijd dat we onze vrije keuze terugeisen en onze fouten uit ons onvolwassen verleden achter ons laten? Wordt het geen tijd dat we achterdocht en vooroordelen op basis van oude boeken en geschriften verruilen voor ware kennis? Niemand verplicht ons om te geloven wat onze voorouders geloofden. Zouden we nog steeds willen geloven dat de aarde plat is of dat de zon om de aarde draait, omdat men ooit niet beter wist?

 

3) De dialectiek

Bij een dialectisch proces wordt uitgegaan van een stelling (de these) en een tegenstelling (de antithese), gevolgd door een samensmelting van de twee; de synthese. Deze synthese dient vervolgens weer als nieuwe maar hogere these die weer wordt ontkent door een hogere antithese. Dit progressieve en nooit eindigende proces is het perfecte herstart-mechanisme.

In Freud’s drieledige model van de menselijke psyche welke de id, het ego en het superego omvat, zien we de rudimenten van een dialectisch systeem. Het ‘id’, het primitiefste deel van de psyche, is geobsedeerd door lust en het bevredigen van zijn eigen behoeften, hoe sociaal onaanvaardbaar deze ook mogen zijn.

Als we dit de these zouden noemen, dan zou het ‘superego’ de anti-these zijn. Het superego wordt geleid door ethiek, samenhorigheid, onbaatzuchtigheid, geweten, sociale omgang, etc. Het ‘ego’, de pragmatische, rationele bemiddelaar die de werkelijkheid tegemoet treed, levert de synthese die voortkomt uit de tegenstrijdige eisen van het id en het superego.

Gedurende onze kinderjaren en vroege adolescentie, naarmate onze ervaringen en kennis groeien, wordt het ego steeds beter in het uitvoeren van zijn dialectische taak. Helaas leven de mensen in het Westen in een dusdanige irrationele maatschappij, die louter gericht is op een continue en directe voldoening van onze behoeften, waardoor het ego teveel gericht is op het id component en deze niet in staat is om tot een evenwichtige balans te komen tussen id en superego. Indien we ons meer bewust zouden zijn van deze principes en een maatschappij zouden creëren die beter aansluit op onze natuurlijke psyche, dan zou de wereld een complete make-over krijgen.

Elke religie, onderneming, bank, instelling, school, universiteit enz. zou enkel en nadrukkelijk gebaseerd moeten worden op dialectische processen van de menselijke psyche. Dat wil zeggen dat er een krachtig, hartstochtelijk en egoïstisch ‘id’ component moet zijn dat door een even krachtig en hartstochtelijk ‘superego’ component, gedreven door onbaatzuchtigheid, ethiek, sociale verantwoordelijkheid, regelgeving, vermijden van onnodig risico enz. wordt gecompenseerd. Tot slot zou er dan een rationeel synthesecomponent uit voort moeten komen dat over de kennis van beide tegenstrijdige componenten beschikt, en vervolgens de meest rationele strategie ten uitvoer brengt.

Als we kijken naar de recente financiële crisis, dan kunnen we duidelijk stellen dat het superego component volledig ontbreekt. Het id component daarentegen, (het geldzuchtige, zelfverrijkende banksysteem) werd door niets tegengewerkt om kon zichzelf bijna onbegrensd verrijken zonder enig respect voor de maatschappij als geheel. Er was geen totaal geen ego component om het id in bedwang te houden waardoor banken wellicht pragmatischer of in elk geval realistischer en verstandiger te werk zouden zijn gegaan. Het ontstaan en verloop van de crisis tot dusver, was daarom zowel voorspeld als onvermijdelijk en elke leek op aarde had dit kunnen zien aankomen.

Wij leven met z’n allen in één infantiele, onderontwikkelde en zelfs achterlijke wereldmaatschappij die volledig wordt aangedreven door de onbegrensde impulsen van het id. Hierdoor laten we ons telkens weer tot heen en weer slingeren tussen extreme hebzucht (die resulteren in de grote luchtbellen van de economie) en angst (hyperinflaties en wereldwijde faillissementen als gevolg van het uiteenspatten van de luchtbellen). Maar de wereld hoeft er niet per definitie op deze manier uit te zien. Indien we een “Wet van de Dialectiek” zouden toepassen op alle facetten van onze samenleving, waardoor id excessen zich meer en beter zouden laten reguleren door het superego, dan zouden we als mens veel rationeler in het leven staan. Beter in staat om juiste beslissingen te nemen, beter in staat om met allerlei soorten situaties om te gaan en bovenal beter in staat om een vreedzame en rechtvaardige samenleving tot stand te brengen.

De huidige economische crisis laat ons duidelijk zien dat de regulerende instanties (die er o.a. voor zouden moeten zorgen dat banken geen onacceptabele risico’s nemen) verre van effectief zijn. Deze instanties, de advocaten van de Duivel, bestaan slechts om de uiterlijke schijn op te houden dat er over de economie gewaakt wordt. Dergelijke instanties zouden geheel transparant moeten zijn en een intrinsiek onderdeel van de overheid/maatschappij moeten zijn. Deze maatschappelijke instanties dienen daadkrachtig en onafhankelijk te zijn en bestuurd te worden door mensen die niet alleen geselecteerd mogen worden op basis van hun kennis, maar evenzeer op standvastigheid en een sterk rechtvaardigheidsgevoel.

In een hernieuwde maatschappij is er bovenal de noodzaak van een geheel nieuw element; een soort arbitragecommissie die het dialectisch proces vertegenwoordigd. Deze commissie ziet erop toe dat alle belangrijke beslissingen genomen worden op basis van het dialectische proces, waarbij de synthese –de samensmelting van twee . Hierdoor raken natuurlijke dialectische processen een volkomen ingeburgerd principe, met de absolute garantie dat het ons tot hogere en hogere staten van welvaart, vooruitgang, persoonlijke en maatschappelijke vervulling zal leiden.

Het Amerikaanse politieke systeem werd ontworpen op basis van "Scheiding der machten" en "Checks and balances", een controlesysteem dat machtsmisbruik van overheidsinstanties zou moeten voorkomen. Jammer genoeg zijn deze controlemechanismen bij lange na niet toereikend en zouden niet enkel op de politiek van toepassing moeten zijn, maar voor alle facetten van de samenleving, met name het bedrijfsleven, dat blijkbaar veel te veel vingers in de pap heeft.

De Amerikanen hebben zich nimmer gerealiseerd dat als een groep rijke en machtige mensen, buiten de politiek paden om, economische en politieke besluitvormingen zouden kunnen beïnvloeden, dat een scheiding van machten, een scheiding van politieke idealen (liberalen, democraten, conservatieven) totaal onbelangrijk zou worden. Deze groep rijke en machtige mensen bestaat wel degelijk en zijn de eigenaren van de grootste banken en corporaties op deze aarde. Door hun enorme financiële spierkracht zijn zij in staat om zich, zij het achter gesloten deuren, indirect invloed uit te oefenen op alle politieke beslissingen. Honderden zo niet duizenden lobbyisten die op hun loonlijst staan, hebben de taak Amerikaanse politici te beïnvloeden of soms zelfs om te kopen om er zo voor te zorgen dat wetsvoorstellen (die zij soms zelf hebben opgesteld) worden aangenomen en wetsvoorstellen die hun belangen tegenwerken, worden afgekeurd.

Vooraanstaand lid van de Illuminati Thomas Jefferson, derde president van Amerika en mede-opsteller van de Onafhankelijkheidsverklaring in 1776, was één van de weinige personen die zich in zijn tijd heel goed bewust was van het gevaar dat opdoemde.

Hij zei: "Ik geloof dat het bankwezen een groter gevaar voor onze vrijheid is dan een vijandig leger. Als Amerikanen het ooit toestaan dat privébanken controle hebben over het monetaire stelsel, zullen de banken en instellingen die rond dit systeem groeien mensen al hun eigendommen ontnemen. Totdat hun kinderen dakloos wakker worden in het land dat hun voorvaderen hebben veroverd." Had hij ongelijk? Helaas werd zijn wijsheid en vooruitziende blik destijds volkomen genegeerd.

Alle Amerikaanse politici zitten in de binnenzakken van bankiers en bedrijven. Het is hun politieke taak om de belangen van Zionist, Vrijmetselaars, corporaties en bankwezen te behartigen – en maling te hebben aan het gepeupel dat zelf heeft laten gebeuren dat hun economie, hun land van hen werd afgenomen en uitgebuit.

De harde werkelijkheid is nu eenmaal, dat Amerika’s gekozen vertegenwoordigers, diegenen die verantwoording horen af te leggen aan de kiezers, geen enkele invloed hebben op de Amerikaanse politiek. Het is de extreem rijke, machtige, meedogenloze, ongekozen en onvervolgbare elite die vanachter het gordijn alle touwtjes in handen heeft.

Om een gezond politiek klimaat te behouden, zonder enige vorm van corruptie of machtsverstrengeling, mag onder geen enkel beding een machtsorgaan boven de politiek geplaatst worden. Maar dat is wel wat er gebeurd als je het toestaat dat private banken de economie runnen. Het zou even absurd zijn om het nationale leger te vervangen door een militaire privémacht, deze boven de politiek te plaatsen en de generaals hun eigen gang laten gaan en elke oorlog laten verklaren die zij willen, zonder dat burgers hier enige invloed op hebben. Dus waarom is het banksysteem, de motor van elk economisch systeem, wél in private handen en kunnen zij de hele financiële wereld naar hun hand zetten zonder dat burgers hierin enige zeggenschap hebben? De financiële crisis werd mede veroorzaakt door bankiers die zonder enige moreel besef absurde risico’s aangingen met het geld van goedgelovige burgers, waarvoor zij zelf geen enkele verantwoordelijkheid hoefde af te leggen en waarvoor zij zelf geen enkel risico liepen indien zaken misliepen, maar enorme winsten voor zichzelf konden vergaren als de zaken wel goed liepen.

Het is te krankzinnig voor woorden om banken, de pijlers van een economie, in private handen te leggen. Als je het geldspoor volgt kom je er al snel achter wie er het meeste van dit systeem profiteren; de Oude Wereldorde, de Zionisten en hooggeplaatste leden van de Metselaarsloges…uiteraard. Zij voorzagen al lang geleden dat democratie – de zogenaamde stem van het volk – geen enkele bedreiging voor hun macht en rijkdom zou vormen zolang zij controle hadden over de geldstromen. En omdat elke politicus zijn prijs heeft, werd democratie HET systeem voor het ‘vrije Westen’.

Een wereldwijd banksysteem in private handen is per definitie anti-democratisch en volledig in strijd met onze menselijke belangen en een gezonde economie dat deze belangen zou moeten ondersteunen.

Er zijn dus slechts drie simpele wetten nodig om deze wereld een complete nieuwe start te geven:

1) De Rijkdom-herverdelings-wet. (100% erfbelasting)
2) De Anti-hersenspoel-wet. (Geen geloofsindoctrinatie)
3) De Wet van de Dialectiek.

Dit zijn de wetten van de rede en alleen de irrationele mens, of diegenen die vanuit pure zelfzuchtigheid er alle baat bij hebben dat de wereld blijft zoals deze is, zullen zich tegen deze wetten verzetten.

Dit is de formule waarmee de Oude Wereldorde vernietigd kan worden en een Nieuwe Wereldorde, de wereld van de vrije mens, eindelijk gerealiseerd kan worden. We zijn slechts drie wetten verwijderd van onze vrijheid. Nu is de tijd aangebroken om deze wetten aan te nemen en ten uitvoer te brengen. Nu is de tijd aangebroken voor de hergeboorte van deze Aarde. Nu hebben we de kans om onze fouten uit het verleden recht te zetten.

Aarde 1.0 was de donkere en troosteloze schepping van de Demiurg. Aarde 2.0 zal de mensheids’ eigen creatie zijn, de overwinning van de rede over het irrationele, van kennis over geloof en bijgeloof, van licht over duisternis en van goed over kwaad.

 

Moeder Aarde

James Lovelock veronderstelde dat de lithosfeer (de harde buitenlaag van de Aarde), de biosfeer (waartoe alle planten en dieren behoren) en de atmosfeer gezien moesten worden als een enkel, geïntegreerd systeem in plaats van als drie onafhankelijke delen van een machine. Het was, zogezegd, een levend wezen of organisme wiens doel het was om voor de instandhouding van de levenscondities te zorgen. Hij noemde het Gaia, ter ere van de oud-Griekse Godin van de Aarde.

De Gaia-hypothese schrijft feitelijk een soort geest toe aan de Aarde en geeft het een teleologisch doel – levensvormen in de biosfeer mogelijk maken. Je kunt zelfs nog verder gaan dan Lovelock zelf en stellen dat het ten doel heeft de evolutie van intelligente wezens op Aarde te ondersteunen, en feitelijk de intelligentie van het leven op Aarde te maximaliseren. Als zou blijken dat de mensheid een nadelige invloed op de planeet heeft, dan zou het hebben gewezen op een fatale fout in de menselijke intelligentie en zou Gaia stappen hebben genomen om zich van de mensheid te bevrijden zodat er ruimte werd gemaakt voor een superieure vorm van aardse intelligentie.

De Gaia-hypothese is eigenlijk niets anders dan een moderne versie van animisme, het idee dat de natuur levend is, met geesten in bomen, rivieren, bergen, grotten etc.

En als geest-achtige eigenschappen kunnen worden toegeschreven aan de Aarde, waarom dan niet aan elke planeet, maan, zon, zwarte gat of supermassieve zwarte gat in het hele universum? Waarom zou de Aarde het enige kosmische "organisme" zijn?

Lovelock's hypothese is volkomen in overeenstemming met het idee van het universum als brein (het dimensionale bestaan) dat geestelijke activiteit ondersteunt (het dimensieloze bestaan). Wanneer een kosmisch object de kans krijgt om bij te dragen aan de evolutie van intelligent leven dan zal het deze, net als de Aarde, grijpen. Het begint dan de condities te scheppen die de verschijning van levensvormen mogelijk maken.

Als de Gaia-hypothese waar is dan staat niets de veronderstelling in de weg dat het universum een Groter Gaia is, dat als doel heeft de omstandigheden te produceren die vereist zijn om in de kosmos levensvormen te laten verschijnen. Dit is natuurlijk precies de zienswijze die de Illuminati altijd uitgedragen hebben. Het universum is het brein (het dimensionale bestaan) van de kosmische geest (het dimensieloze bestaan). Geest functioneert via het brein om zo de uitdrukking van geest in het fysieke universum te maximaliseren. Intelligent leven is de optimale uitdrukking van geest.

 

 

Het verschil tussen gnosis en wetenschap

De netelige positie waar de mensheid zich in bevindt, heeft haar oorsprong in het feit dat we verweven zijn met tijd en ruimte, die wetenschappelijk onderzocht kunnen worden (tot op een bepaald punt met veel succes), en ook vervlochten met een mentaal gebied dat zich niet leent voor eenvoudig onderzoek, maar logisch, rationeel, metafysisch en zelfs mystiek doorgrond moet worden.

En toch kunnen logica en ratio ons makkelijk misleiden omdat ook zij in de alledaagse ervaring van tijd en ruimte worden meegesleurd. We moeten het domein van verschijnselen – fenomenen – transcenderen en in aanraking komen met het noumenale domein.

Dit domein is niet, zoals Kant beweerde, onkenbaar. Het is juist volledig kenbaar, zoals Hegel beweerde, maar zulke kennis is bijzonder moeilijk te vergaren omdat we daarvoor het ene domein (r > 0), waarin onze normale ervaringen plaatsvinden, moeten ontstijgen en een ander (r = 0) moeten binnengaan. Het ene domein (r > 0) bereidt ons niet op het andere voor, en werkt bovendien actief onze pogingen tegen, omdat het zo radicaal van dat andere domein (r = 0) verschilt.

Wat is het verschil tussen wetenschap en gnosis, twee woorden die allebei "kennis" betekenen? Wetenschap is kennis van het r > 0 dimensionale domein. Gnosis is kennis van het volledige r >= 0 universum. Het gaat verder dan wetenschappelijke kennis, wat het een enigszins mystieke en esoterische aard geeft. De wetenschap kan ons tot een bepaald punt brengen en niet verder. Alleen gnosis leidt ons het Onbekende Land binnen en opent onze ogen voor de totaliteit van het bestaan. We kunnen wetenschap gebruiken als een basis voor kennis, maar daarna moeten we hoger klimmen door gebruik te maken van onze rede, logica, intuïtie, voorstellingsvermogen, creativiteit en spiritualiteit. Wanneer men gnosis bereikt, lijkt alles opeens zo voor de hand te liggen, zo eenvoudig, zo simpel. Dat punt bereiken is de grote levenstaak van de mensheid.

Conventionele wetenschap faalt omdat het zich enkel bezig houdt met het "dimensionale" bestaan, en ontkent dat er een fundamenteler domein aan ten grondslag ligt: het dimensieloze domein. Dit domein wordt door wetenschappers ontkent, ook al wijzen de grootste problemen in de wetenschap er op. De wetenschap kan niet verder voordat het zich over dit concept van dimensieloos bestaan buigt.

De wetenschap heeft de dimensionale realiteit, voor zover mogelijk, volledig in kaart gebracht, maar dit is niet voldoende om de gehele werkelijkheid te verklaren. Willen wetenschappers ooit een alomvattende Grand Unified Theory ontwikkelen, dan zullen ze een nieuw ingrediënt moeten toevoegen dat hen voorbij de huidige beperkingen zal voeren.

De 'God die Is' en de 'God in Wording'

Atheïsten verwerpen het soort God dat door christenen, moslims en joden aanbeden wordt: de "God die Is". Ze hebben daar groot gelijk in. Hij is een anti-God, een valse God, een God van misleiding en leugens. Deze God is helemaal geen God. Er is maar één Ware God – de God in Wording.

Vele atheïsten beschouwen Darwin's evolutietheorie als bewijs dat God niet bestaat. Integendeel, het is de basis van God z'n bestaan.

De moderne wetenschap heeft ertoe geleid dat mensen over de hele wereld religieuze gevoelens verloren hebben. Religieuze uitspraken klinken ons steeds zotter en belachelijker in de oren. De ironie is dat religie uiteindelijk wetenschappelijk is. Er bestaat geen tegenstelling tussen wetenschap en religie. Het is niet religie die door wetenschap ontkracht wordt maar het atheïsme.

God bestaat niet alleen, hij is onvermijdelijk

De meeste mensen hebben geen idee wat het verschil is tussen de God die Is ("the God of Being") en de God in Wording ("the God of Becoming"), maar het contrast kan niet groter zijn. De eerste is onmogelijk en de tweede zeker. Waarom geloven miljarden in het onmogelijke? Allereerst omdat het de belangen behartigt van de heersers. Ten tweede omdat slaven gecommandeerd willen worden zodat ze geen persoonlijke verantwoordelijkheid voor hun leven hoeven te nemen. Mensen zijn passief in relatie tot de God die Is. Hun enige taak is zich aan hem te onderwerpen en hem te vereren. Kijk naar een religie als de Islam – een woord dat "overgave", "onderdanigheid" of "onderwerping" betekent. Maar de God in Wording heeft geen interesse in hen die zich onderwerpen. Hij is enkel uit op personen die actief en proactief in het leven staan. Zij die zich onderwerpen zijn verdoemd.

Mensen die in een God die Is geloven beweren dat God al voor het ontstaan van het universum bestond, dat hij altijd al bestaan heeft en het universum uit het niets heeft geschapen. De definitie van deze God geeft aan dat niemand kan vragen wie of wat God heeft gemaakt, hoe hij is ontstaan, waar hij vandaan kwam, van wat voor substantie hij is gemaakt, hoe hij intelligentie ontwikkelde, of waarom hij behoefte had om de wereld te creëren. Als hij een spiritueel wezen is, waarom schiep hij dan materie? Als hij alles heeft geschapen, waarom creëerde hij dan het kwaad? De voorvechters van deze God willen het debat beëindigen, maar ondanks hun pogingen blijven de ongemakkelijke vragen gesteld worden. Ze kunnen nooit op een geloofwaardige manier beantwoord worden omdat de God die Is niet bestaat. Duizenden jaren lang hebben miljarden mensen een niet-bestaande godheid aanbeden, een God die de aan hem toegeschreven eigenschappen niet kán bezitten. Dat is de grootste tragedie van de mensheid.

De God in Wording verschilt geheel van de God die Is. Hij ging niet aan het universum vooraf. Het is het universum dat aan alles vooraf gaat. Het universum heeft geen begin of einde. God had wel een begin. Hij creëerde het universum niet. Het universum creëerde hem. Zijn bewustzijn, zijn intelligentie, zijn macht: dit zijn allen de voortbrengselen van evolutie. Hij is de ultieme evolutie waartoe het universum in staat is. Elke atheïst die Darwin's evolutietheorie accepteert kan het bestaan van de God in Wording accepteren want God is niets anders dan de definitieve uitkomst van dat proces. Hij wordt onderbouwd door wetenschap, niet door geloof. De tragedie van atheïsten is dat ze zo walgen van de absurditeit van de God die Is dat ze alle noties van het goddelijke de rug hebben toegekeerd. Hoewel de God die Is onmogelijk is, betekent dat niet dat er geen God bestaat.

Aan welke kenmerken moet God voldoen? Alles overtreffende intelligentie? Buitengewone macht? De mogelijkheid om de hem omringende fysieke wereld te sturen? Het vermogen de dood te ontstijgen? Het vermogen om blijk te geven van wonderbaarlijke uitingen van kosmische creativiteit? De God in Wording heeft al deze eigenschappen.

Men zou kunnen stellen dat de God in Wording enkel een soort superwezen of superintelligentie is in plaats van een ware God. Maar de God in Wording is de ultieme uitdrukking van het potentieel van het bestaan. Niets kan aan hem ontstijgen behalve als hij dat zelf zou willen. Is het evolutionaire hoogtepunt van bewustzijn, intelligentie en kracht niet de enige acceptabele definitie van God? God is dat wat niet geëvenaard kan worden, tenzij hij daar zelf voor kiest, en het enige wezen dat hem theoretisch zou kunnen evenaren is een gemeenschap van anderen die precies als hem zijn.

De God in Wording is degene in wiens beeld wij uiteindelijk zijn geschapen. Wij schepsels van de evolutie bevinden ons op precies hetzelfde evolutionaire traject als God zelf, maar in een veel eerder stadium. Daarom kan werkelijk gesteld worden dat we het vermogen hebben om goddelijk te worden.

Stel je de Aarde voor, miljarden jaren geleden: een door stormen opgezweepte, door bliksemschichten gebombardeerde chemische oersoep; enorme zwavelwolken, uitbarstende vulkanen, schuimende zeeën; eindeloze herrie en chaos. En kijk nu eens naar de planeet waarop we leven. Vele miljarden of zelfs triljoenen levensvormen bewonen de biosfeer.

Er zijn zes en een half miljard intelligente mensen. Als de mens zijn oorsprong heeft in de chemische oersoep dan betekent dit dat in die soep al de kiem lag van Leonardo Da Vinci, Einstein, Nietzsche, Goethe, Hegel, Michelangelo, Shakespeare, Byron, Washington, Weishaupt, Napoleon, Caesar, al de grote historische wetenschappers, kunstenaars, genieën en leiders. Als deze opmerkelijke personen al latent aanwezig waren in de chemische soep van de Aarde, wat sluimerde er dan in de chemische soep van het gehele universum, het sterrenstof van de eeuwigheid, het stralende, oneindige licht van de kosmos?

Kijk hoeveel kennis de mensheid de afgelopen 2000 jaar vergaard heeft. De hoeveelheid neemt zelfs steeds sneller toe. De laatste 100 jaar waren de meest productieve ooit. Kijk eens naar de laatste twintig of dertig jaar, toen PC's en het Internet beschikbaar kwamen. De hoeveelheid kennis waar de mens over beschikt is duizelingwekkend. Stel je de mensheid eens voor over 1000 jaar. En over een triljoen jaar? Vergeleken met andere levensvormen op deze planeet heeft de mensheid nu al goddelijke vermogens. Is het niet mogelijk dat de mensen over vele triljoenen jaren zullen zijn geëvolueerd tot ware goden? Als dat mogelijk is voor mensen, waarom zou het dan niet al gebeurd zijn voor wezens die lang voor ons zijn ontstaan?

Wat is het maximale potentieel dat in het universum sluimert? Wat is de meest volledige uitdrukking van de mogelijkheden die inherent zijn aan het universum?

God.

God maakt het universum niet, hij komt er uit voort als het onvermijdelijke hoogtepunt ervan, het dialectische eindpunt. God evolueert. Hij is een schepsel van evolutie, niet een wezen dat Is. Een atheïst heeft vele redenen om de God die Is te verwerpen, maar geen enkele reden waarom hij de God in Wording zou afwijzen.

De mensheid is, op dit moment, de hoogste uitdrukking van het potentieel van de Aarde. Mogelijk ontstaat in de toekomst een hogere uitdrukking. De dinosauriërs domineerden de Aarde miljoenen jaren lang. Nu zijn ze uitgestorven. De neanderthaler is ook uitgestorven. De moderne mens kan de "vijfde aap" genoemd worden.

Zal er een zesde op volgen? Zal de mensheid uitsterven en worden vervangen door een hogere levensvorm? De tijd zal het leren. Als we ons niet beseffen wie we zijn en waar we toe in staat zijn, zullen we zeker vervangen worden. Dat is de wet van evolutie.

Het universum kan soortgelijke processen laten verlopen als op Aarde, maar op een veel grotere schaal. Het universum heeft een verbazingwekkend potentieel, al het potentieel van het bestaan. In het tijdsbestek van de eeuwigheid was het niet alleen mogelijk dat het universum haar maximale uitdrukkingsvorm zou bereiken, maar zeker. De God in Wording is die optimale uitdrukkingsvorm. Hij is zo verbazingwekkend als de God die Is, maar in tegenstelling tot die valse God bestaat hij werkelijk.

Wie gelooft in Darwin's theorie van evolutie door natuurlijke selectie heeft geen reden om niet precies dezelfde kijk te hebben op het universum als geheel. Het bestaan maximaliseert zich, en God is de maximale uitdrukkingsvorm ervan. God is het definitieve eindproduct van de evolutie, van de dialectiek, van natuurlijke selectie, van logische noodzaak.

Het universum is teleologisch: het heeft een doel. Dat doel is haar hoogtepunt te bereiken, de perfecte manifestatie van het goud dat in haar oneindig vruchtbare bodem begraven lag. Alchemie was nooit iets anders dan het zoeken van een antwoord op de vraag hoe goud – het goddelijke – uit stof (materie) verscheen, en hoe wij het goddelijke dat in onszelf begraven ligt weer terug kunnen vinden.

We kunnen allemaal God worden. We hoeven niemand te vereren, want we zijn al gezegend. De Goddelijke Vonk bevindt zich in elk van ons.

Het is tijd om deze oneindig waardevolle vonk te laten schitteren. De natuurkunde leert ons dat we gemaakt zijn van sterrenstof. Nu is het tijd om als sterren te stralen en het hele universum te verlichten.

 

 

De Heldenreis

Slechts één persoon kan de held van ons leven zijn – wijzelf. Als we van anderen helden maken – zoals beroemdheden en dergelijke – zullen we gefaald hebben. We zullen dan nooit worden wat wij moeten worden. We hebben dan dat wat het heiligste is in onszelf op anderen geprojecteerd.

We moeten ons afstemmen op nieuwe frequenties – bovenal op ons persoonlijke heldenkanaal. Dit is een magisch kanaal dat ons voert naar nieuwe en buitengewone werelden, eindeloze mogelijkheden en een nieuw begin. Daar vandaan kunnen we naar de wereld terugkeren met ongelofelijke verhalen, kennis, elixers en schatten. We kunnen onderwijzen, informeren en genezen.

We kunnen de sjamanen worden, de goeroes, de dappere avonturiers, de onbevreesde verkenners die voorbij de rand van de wereld gaan en het Onbekende Land binnengaan. Alleen wij zijn dapper genoeg.

In psychologisch opzicht is het de taak van de held om zijn ego te laten sterven zodat zijn Zelf geboren kan worden. Terwijl het ego begrensd is, en kortzichtig, bang voor verandering, is het Zelf expanderend, maakt het volkomen deel uit van de kosmos en bruist het van de energie. Het vertegenwoordigt een volkomen nieuwe manier van zijn, hoger, meer verbonden, avontuurlijker. De beperkingen van het oude ego zijn vernietigd.

Het Zelf kan nieuwe, onvoorstelbare hoogtes bereiken. Het kan de verste horizon zien. Het kan genieten van nieuwe, glorieuze uitzichten. Wanneer je je Zelf bent, ben je in het gezelschap van de goden. Je hebt je middelpunt verplaatst van de sterfelijke wereld naar de onsterfelijke.

Iedereen heeft toegang tot het Helden Programma, maar slechts weinigen kiezen ervoor het te activeren. Alleen zij dit dat doen bereiken fysieke heelheid. Alleen zij hebben een ware identiteit als volledige mensen die al de verschillende aspecten van hun leven hebben geïntegreerd. Zij zijn de mensen die hun innerlijke demonen kunnen verslaan, hun ogenschijnlijke begrenzingen kunnen ontstijgen, zich kunnen richten op de hoogste sterren die de troon van God omgeven.

Het is tijd om een held te worden. Daarna resteert er nog maar één stadium...

Een zeer belangrijke constellatie van archetypes heeft betrekking op de "held" en is ontworpen om deze in elk van ons tot leven te wekken. Elk land, elke cultuur, elke stam in elke periode van de geschiedenis heeft de held verheerlijkt. De grote meerderheid van romans, toneelstukken en films zijn verhalen over helden. Oude mythes en legenden gaan over goden en helden; gewone mensen zijn volkomen afwezig, behalve wanneer ze om gaan met goden en helden. Sprookjes en volksverhalen gaan over helden en heldinnen. Het woord "held" wordt in onze samenleving veelvuldig gebruikt.

Waarom hebben alle menselijke samenlevingen zoveel eerbied voor de held? Waarom zijn er geen samenlevingen die de held verwerpen? Waarom is het concept van de held zo diep in de menselijke psyche gegroefd? Jung's antwoord – dat het een fundamentele archetype is – klinkt aannemelijk. We zijn allemaal afgestemd op de held. We houden allemaal van liefdesverhalen over helden. Iedereen wil een held zijn. En toch falen de meeste mensen jammerlijk. Waarom?

Christopher Vogler, in zijn invloedrijke boek The Writer's Journey beschrijft het traject van de held. Zijn werk werd geïnspireerd door Joseph Campbell's The Hero with a Thousand Faces, en Campbell was op zijn beurt geïnspireerd door Jung.

Een speciaal en uniek programma bestaat in ons allemaal – het Helden Programma. We hoeven het enkel maar te activeren, en Vogler en Campbell leggen uit hoe dat in zijn werk gaat. Het vergt uiteraard moed en vastberadenheid, en dat zijn vandaag de dag geen eigenschappen waar veel mensen over beschikken. We leven in een kunstmatige wereld gewijd aan goedkoop vermaak, junk entertainment en constante afleiding. We zouden kunnen stellen dat het nooit moeilijker is geweest om een held te zijn, en hoe moeilijker het wordt, hoe meer onze cultuur zichzelf wanhopig verzadigt met afbeeldingen van de held. Maar de "helden" van vandaan zijn een aanfluiting. David Beckham, die 25 miljoen pond per jaar verdient, is geen held, maar toch prijkt hij op enorme billboards als een heldhaftig persoon. Hetzelfde geldt voor Brad Pitt, George Clooney, Bono en de rest van de carnavalsoptocht van beroemdheden.

Heldhaftigheid is nu een product dat je kunt kopen en verkopen, een "merk" dat geadverteerd en gepromoot kan worden. In het verleden waren helden mensen die hun leven op het spel hadden gezet voor hun gemeenschap en met weinig kans van slagen ten strijde trokken, vaak zonder hiervoor beloond te worden. Nu zijn het superrijke mannen en vrouwen die in films helden nadoen, of goed presteren in grote sportwedstrijden.

Jung's ideeën over archetypes hebben wellicht hun grootste impact gehad op creatief schrijven, en de analyse van mythes en legendes. Joseph Campbell's boek The Hero with a Thousand Faces was sterk door Jung's ideeën beïnvloed.

Campbell stelde dat alle mythes, ongeacht hun land van herkomst of wanneer ze zijn geschreven, gebaseerd waren op een enkele blauwdruk die hij omschreef als de "Heldenreis", of "monomythe", en die uit twaalf fundamentele stappen bestond. De kracht van deze monomythe is in de huidige tijd bewezen door het succes van films als Star Wars en The Matrix, waarvan de scripts nauw gebaseerd waren op Campbell's blauwdruk van een meeslepend verhaal.

Archetypen die veelvuldig voorkomen in het verhaal van de Held zijn: de Voorbode (de persoon of situatie die aan de held een uitdaging voorlegt), de Mentor (de wijze gids van de held), Metgezellen (de helpers van de held), Vijanden (de tegenstanders van de held), de Gedaanteverwisselaars (deze personen behouden niet dezelfde "gedaante" – Gedaanteverwisselaars hebben een onstabiele identiteit en zijn vaak leugenaars, oplichters, hypocrieten, informanten of verraders; ze voorzien het verhaal van onzekerheid), de Schaduw (de ultieme vijand van de held – meestal hijzelf, al beseft hij zich dat niet; de versie van zichzelf die aangetrokken is tot het verkeerde pad), de Plaaggeest (een personage die de held in de maling neemt en zijn trots wegneemt), Grenswachters (zij die ingangen, uitgangen en grensposten bewaken die de held tijdens zijn reis moet passeren; deze kunnen goed zijn, maar zijn meestal slecht), Anima/Animus (degene waarvoor de held liefdevolle gevoelens heeft), Persona (het masker dat de held de buitenwereld voorhoudt, maar waar hij vanaf wil), Ego (het valse zelf van de held dat zijn queeste voor het Hogere Zelf in de weg staat), Aurum (het op narcisme gebaseerde ideaalbeeld van de held), de Valse Eiser (een personage die de geloofwaardigheid van de held in twijfel trekt, of beweert dat hij de echte held is en de held een bedrieger), en tenslotte, en bovenal, het Zelf (de apotheose van de held).

In The Matrix is Neo de Held, Morpheus de Mentor, Trinity eerst de Voorbode (die Neo zijn uitdaging geeft en aankondigt dat een verandering noodzakelijk is) en dan zijn Anima, Cypher (de verrader) is de Gedaanteverwisselaar, Agent Smith de Schaduw, The Oracle een Grenswachter (net als de Sphinx geeft ze de held een raadsel die hij op moet lossen voordat hij zijn reis voort kan zetten).

Dit zijn de stappen van het "Helden Programma":


Vertrek, Scheiding

Wereld van Alledag (Gewone Wereld)

Roep tot Avontuur

Weigering van de Roeping

Bovennatuurlijke Steun (Ontmoeting met de Mentor)

Het passeren van de Eerste Grens en de Buitengewone Wereld binnengaan

Buik van de Walvis


Afdaling, Inwijding, Doordringen

Pad van Beproevingen (Uitdagingen, Metgezellen, Vijanden)

Ontmoeting met de Godin

De Vrouw als Verleidster

Verzoening met de Vader

Apotheose

De Ultieme Zegening (Beloning; het zwaard in bezit nemen)


Terugkeer

Weigering van de Terugkeer

Magische Vlucht

Redding van Buitenaf

Weer terug over de Grens

Meester van de Twee Werelden (Herrijzenis)

Vrijheid om te Leven (Terugkeer met het Elixer)

 

Neo: de Ultieme Held

We maken deel uit van een gemeenschap. We hebben anderen nodig om onszelf te maximaliseren, en omgekeerd moeten wij anderen helpen om zich te maximaliseren. Wij, en onze gemeenschap, maken gezamenlijk vooruitgang. In onze hedendaagse cultuur geeft de machtselite, de Oude Wereldorde - het netwerk van dynastieën dat over de wereld heerst - enkel om zichzelf. Ze hebben geen enkele interesse in het naar een hoger niveau brengen van " de menigte". Ze werken zo'n overgang zelfs actief tegen want zou het volk van een hoog kaliber zijn, dan zou hun macht bedreigd worden.

The Matrix eindigt met een scène waarin Neo vanuit een telefooncel rechtstreeks de Demiurg opbelt, terwijl op een beeldscherm de boodschap "afwijking in de verbinding".

Neo zegt: "Ik weet dat jullie daar zijn. Ik kan jullie nu voelen. Ik weet dat jullie bang zijn. Jullie zijn bang voor ons. Jullie zijn bang voor verandering." Een nieuwe boodschap verschijnt op de monitor: Systeemfout.

Neo gaat verder: "Ik ben hier om te vertellen hoe het gaat beginnen. Ik ga die mensen laten zien wat jullie niet willen dat ze zien. Ik ga ze een wereld laten zien waarin jullie geen rol spelen, een wereld zonder regels en manipulatie, zonder grenzen en beperkingen. Een wereld waarin alles mogelijk is."

Dan stijgt hij op...een man die door het hemelgewelf vliegt als een god.

Neo's laatste boodschap is exact die van de Illuminati aan de Oude Wereldorde.

Het is de taak van elk van ons om een afwijking of fout te zijn in het machtssysteem van de Demiurg. Hij kan iedereen besturen, maar nooit ons. Wij zullen de storing zijn in de Oude Wereldorde die tot een Systeemfout leidt, de complete ineenstorting van zijn tirannie, het einde van de Oude Wereldorde.

En dan zullen we een wereld hebben waarin "alles mogelijk is."

De wiskundige sleutel

"Alles bestaat uit getallen." ~ Pythagoras

Filosofie kan in praktische zin teruggebracht worden tot drie standpunten:

Idealisme – geest is primair. Materie is een geestelijke constructie, geschapen door de geest.

Materialisme – materie is primair. Geest is een materiële constructie, geschapen door materie.

Panpsychisme – een positie tussen idealisme en materialisme in. Geest en materie bestaan allebei, maar alle materie is doordrongen van geest (i.e. geest is overal en in alle dingen).

Panpsychisme ligt dichter bij idealisme omdat het de primaire positie van geest onderschrijft en het mogelijke bestaan van geest zonder materie, maar niet de omgekeerde positie van materie zonder geest.

Wat is wetenschap? Feitelijk is het niets anders dan wiskundig materialisme i.e. de materialistische filosofie uitgedrukt in wiskundige termen. Wetenschap heeft alle tegenstanders van de kaart geveegd omdat niets anders de kracht van wiskunde kan evenaren. Wetenschap heft slechts één rivaal – een rivaal die tot nu toe verborgen is gebleven - Illuminisme. En wat is Illuminisme? Wiskundig idealisme, dat ook omschreven kan worden als wiskundig panpsychisme. Het belangrijkste punt is dat het hetzelfde wapen als de moderne wetenschap gebruikt – wiskunde – maar dit veel uitvoeriger toepast, zodanig dat de wetenschap wordt ontmaskerd als een onvolledige subset van Illuminisme. Alle grote mysteries worden verklaard door het deel van de wiskunde dat betrekking heeft op het sleutelgebied dat door de wetenschap genegeerd wordt - namelijk nul, oneindigheid en het imaginaire getal.

Illuminisme, een positie die is gebaseerd op wiskundig idealisme/panpsychisme, stelt dat a) geest primair is en zonder materie kan bestaan, b) materie nooit kan bestaan zonder geest, c) geest en materie in alle dingen voorkomen, d) geest en materie volkomen WISKUNDIG zijn.

Materie kan gezien worden als een wiskundige functie van geest. Materie is werkelijk, maar enkel als een dimensionale implementatie van de functies van de dimensieloze geest. Geest is dimensieloze materie en materie is dimensionale geest. De twee toestanden zijn met elkaar verbonden via wiskundige transformaties zoals de Fouriertransformatie.

Het concept van de wiskundige transformatie vormt de SLEUTEL voor de geest-materie interactie. Het is de OPLOSSING voor het Cartesiaanse geest-materie dualisme. Geest en materie zijn simpelweg transformaties van elkaar.

Een Fouriertransformatie kan een frequentiespectrum omzetten in een tijd/ruimte vertegenwoordiging, en een omgekeerde Fouriertransformatie kan een tijd/ruimte functie in een frequentiespectrum omzetten. Zo zijn ook geest en materie met elkaar verbonden door een transformatie van geest naar materie, en een omgekeerde transformatie van materie naar geest.

Wat is het hersen-geest complex? Het is simpelweg een waanzinnig complexe levende computer die Fouriertransformaties uitvoert, en dit is waar de interactie van geest en materie uit bestaat, hoe ze met elkaar communiceren en elkaar begrijpen. De geest is een dimensieloos frequentiedomein en het brein een dimensionaal tijd/ruimte domein. Fouriertransformaties kunnen tijd/ruimte functies in frequentiële weergaves omzetten, en omgekeerde Fouriertransformaties doen het tegenovergestelde.

De huidige wetenschap is wiskundig materialisme, en het is dankzij wiskunde dat het zo succesvol is. Wetenschap faalt echter omdat het geest niet als een onafhankelijk wezen definieert. Illuminisme is het ultieme denksysteem omdat wiskundig materialisme met wiskundig idealisme/panpsychisme te verenigen is. Wetenschap is zodoende een subset van het Illuminisme. Het is Illuminisme dat antwoorden verschaft voor alle zaken die buiten het onderzoeksgebied van de huidige wetenschap liggen. In dat opzicht is Illuminisme pure metafysica maar van een singulaire aard. Alle metafysische beweringen van het Illuminisme zijn feitelijk wiskundige stellingen, net zoals alle beweringen van de wetenschap dat zijn. Wiskunde verenigt fysica en metafysica. Wiskunde verenigt en verklaart ALLES.

Het dimensionale en dimensieloze bestaan

Het dimensionale aspect van het bestaan is gerelateerd aan de dimensies van ruimte en tijd. Het dimensieloze aspect bevindt zich, aangezien het geen dimensies heeft, buiten ruimte en tijd. Dit is de essentie van het bestaan: een aspect buiten ruimte en tijd dat onophoudelijk en dialectisch in contact staat met een aspect binnen ruimte en tijd. Al de vreemde en wonderbaarlijke verschijnselen in het universum zijn het resultaat van deze ultieme dichotomie.

Klinkt dit gek? Laten we dan eens kijken naar het bewijs dat geleverd wordt door zwarte gaten.

 

 

Het r = 0 universum

Zwarte gaten zijn objecten waar de zwaartekracht zo sterk is dat zelfs licht niet aan de aantrekkingskracht kan ontsnappen. Het zijn de meest mysterieuze objecten in het universum en ze vormen de sleutel tot het doorgronden van de werkelijkheid. Ze openen de deur waarachter de fundamentele samenstelling van het universum begrepen kan worden.

Hun hypothetische bestaan werd voor het eerst voorspeld in Einstein's beroemde Algemene Relativiteitstheorie, maar Einstein zelf geloofde dat het nooit werkelijke objecten in het universum zouden kunnen worden. De reden daarvan is dat ze een eigenschap hebben waar de natuurkunde niet mee overweg kan.

Einstein's formules bevatten een begrip dat betrekking heeft op het verdelen van de massa van het zwarte gat door de afstand "r" tot het zwarte gat. De vraag is: wat gebeurt er wanneer r = 0? Delen door nul geeft een antwoord van oneindigheid. Voor natuurkundigen kan oneindigheid onmogelijk in de werkelijke wereld verschijnen, dus beschouwen ze r = 0 als het punt waarop fysica haar functie verliest. Op het punt van r = 0, het middelpunt van een zwart gat, is de zwaartekracht oneindig en stopt de tijd: alle massa van het zwarte gat wordt besloten in een oneindig klein punt waar het concept van ruimte niet langer enige betekenis heeft. Het punt neemt geen enkele ruimte in beslag. Aangezien dit punt zich buiten ruimte en tijd bevindt, is het dimensieloos. Het fysieke universum gaat op dit punt over in een schemertoestand die niet in woorden uit te drukken is. Dit ogenschijnlijk onmogelijke object van oneindige dichtheid en oneindige zwaartekracht staat bekend als de singulariteit.

Er kunnen geen voorspellingen worden gedaan over de singulariteit zelf, of wat er uit voort zou kunnen komen. Op het punt van de singulariteit falen de inzichten van natuurkundigen volledig. Daarom geloven ze dat de formulering van Einstein's Relativiteitstheorie een cruciale fout bevat, ondanks het immense succes ervan.

Eén ding dat nog niet één natuurkundige in overweging heeft genomen is dit: de theorie bevat geen fout. De reden waarom de fysica desintegreert op het punt van r = 0 is het simpele feit dat r = 0 zich niet in het fysieke universum bevindt. Het bevindt zich in het geestelijke universum, het universum van de geest.

Natuurkundigen, zo blind en irrationeel toegewijd aan het materialisme, hebben hun eigen formules nooit tot de logische conclusie ervan doorgetrokken. Waar hun formules op het eindpunt van r = 0 feitelijk op wijzen is een ander aspect van het bestaan – geestelijk in plaats van fysiek, dimensieloos in plaats van dimensionaal, buiten ruimte en tijd. In plaats van dit onder ogen te zien, gaan natuurkundigen liever wanhopig op zoek naar een nieuwe theorie. Maar ze kunnen nergens heen. Ze zullen telkens weer tegen hetzelfde probleem aanlopen: dat het universum van dimensies, van ruimte en tijd, verbonden is met een ander universum zonder dimensies, buiten ruimte en tijd. De werkelijkheid kan nooit doorgrond worden als één van beide aspecten ontkent wordt.

 

 

R is groter dan of gelijk aan nul

Praten over "twee universa" maakt dingen eenvoudig, maar is technisch gesproken onjuist. De ware aard van het bestaan is dat het twee aspecten heeft die in een enkel continuüm elkaar beïnvloeden. Het r = 0 universum (dimensieloos, geestelijk) en het r > 0 universum (dimensionaal, fysiek) maken beiden deel uit van een enkel universum, r >= 0 (r is groter dan of gelijk aan nul).

Als je op zoek bent naar een formule voor alles, dan kun je kiezen voor r >= 0, want deze omschrijft de ware dualistische aard van de werkelijkheid; fysiek en geestelijk.

Er bevindt zich een zwart gat in het centrum van elk sterrenstelsel. In het centrum van ons sterrenstelsel bevindt zich een zwart gat dat vier miljoen keer zo massief is als onze zon. Zulke zwarte gaten worden supermassief genoemd. Ze zijn van essentieel belang voor de vorming van een sterrenstelsel, en als zodanig voor het leven zelf. Zwarte gaten geven vorm aan de evolutie van het universum. Ze zijn in het hele universum te vinden, vele miljoenen ervan, en overal waar ze zich bevinden, verliezen de formules van Einstein op catastrofale wijze hun waarde (wat de natuurkundigen betreft).

Zwarte gaten zijn ware objecten in de ruimte die buiten het bereik van de huidige wetenschap liggen. Er is behoefte aan een nieuwe theorie die verder gaat dan de formules van Einstein. Een dergelijke theorie bestaat al – die van de Illuminati. Het is de theorie van het r = 0 universum, het "binnenste" van dingen, het innerlijke aspect, de dimensieloze realiteit die door wetenschappers genegeerd wordt, ook al wijzen hun eigen formules duidelijk in die richting.

 

 

Kwantummechanica

Einstein's Algemene Relativiteitstheorie is een van de twee meest succesvolle wetenschappelijke theorieën aller tijden. De andere is kwantummechanica. De Relativiteitstheorie geeft een verbluffend nauwkeurige beschrijving van hoe de zwaartekracht de bewegingen van planeten, sterren en sterrenstelsels bepaalt (het universum van het hele grote en heel snelle), maar het kan niet het universum van het hele kleine beschrijven (atomen en subatomische deeltjes), waaruit alle planeten, sterren en sterrenstelsels zijn opgebouwd. De invloed van de zwaartekracht op deze hyperkleine, hyperlichte deeltjes is te verwaarlozen.

Natuurkundigen dromen ervan deze twee buitengewoon succesvolle theorieën te combineren tot één Grand Unified Theory die alles omvat, van de kleinste schaal tot de grootste, en van de laagste snelheden tot de hoogste. Op dit moment geeft elke theorie een incomplete beschrijving van de werkelijkheid, maar een combinatie zou een volledig beeld kunnen verschaffen.

De twee theorieën komen tegenover elkaar te staan op één plek: zwarte gaten. Een zwart gat is een macroscopisch object dat geassocieerd wordt met enorme hoeveelheden massa en zwaartekracht, terwijl de singulariteit van het zwarte gat precies op de hypermicroscopische schaal van de kwantumwereld is.

Om volledig rekenschap te geven van wat er in een zwart gat plaatsvindt, bij de mysterieuze singulariteit, is kwantummechanica van essentieel belang.

Over de kwantumwereld worden doorgaans de volgende uitspraken gedaan:

a) Het observeren verandert wat je ziet.

b) Het is onmogelijk om precies vast te stellen waar iets is; je kunt enkel stellen waar iets waarschijnlijk zal zijn.

c) Alles dat mogelijk is, hoe onwaarschijnlijk ook, gebeurt de hele tijd en leidt tot meetbare verschijnselen. Een goed voorbeeld hiervan is het tunneleffect ("quantum tunneling"). Als je een deeltje in een doos doet en de doos afsluit, is er een kleine maar aanwezige kans dat je het deeltje vervolgens buiten de doos aantreft. Het deeltje lijkt dus via een tunnel door een massief object te zijn gegaan. Wanneer die deeltjes elektronen zijn, dan kun je elektrische verschijnselen waarnemen op ogenschijnlijk onmogelijke plaatsen.

d) Deeltjes kunnen letterlijk op vele plaatsen tegelijk zijn.

Op het kwantumniveau gaat onze hele alledaagse kijk op de wereld in rook op. Al onze meest gekoesterde noties van hoe dingen zich gedragen veranderen volledig.

Kwantummechanica wordt vaak omschreven als het beste idee in de natuurkunde. Nooit eerder deed een theorie zulke succesvolle voorspellingen. Alles is uiteindelijk opgebouwd uit kwantumdeeltjes, en niets beschrijft de ware aard van de werkelijkheid beter dan kwantummechanica. Maar het geeft geen rekenschap van zwaartekracht, de universele kracht die alles bij elkaar houdt. Zonder zwaartekracht zou de zon exploderen en de Aarde uiteenvallen. Zwaartekracht is de universele bindingskracht. Volgens de Algemene Relativiteitstheorie ontstaat zwaartekracht wanneer massieve objecten ruimte en tijd doen buigen. Het effect van zwaartekracht op de schaal van kwantumdeeltjes is verwaarloosbaar, maar wanneer het gaat om zwarte gaten dan hebben we te maken met kwantumdeeltjes (singulariteiten) en de meest extreme zwaartekracht die maar voor te stellen is. De singulariteit die zich in het middelpunt van een zwart gat bevindt is tegelijk oneindig klein en astronomisch massief. Zodoende vormen zwarte gaten de sleutel waarmee het universum begrepen kan worden, waarmee de Algemene Relativiteitstheorie met kwantummechanica gecombineerd kan worden.

Natuurkundigen willen kwantummechanica nu uitbreiden door er de effecten van zwaartekracht aan toe te voegen. Deze nieuwe theorie staat bekend als "kwantumzwaartekracht". Feitelijk is dit een kwantum versie van Einstein's Algemene Relativiteitstheorie. Helaas is gebleken dat de twee theorieën niet met elkaar verenigbaar zijn. Ze raken elkaar niet. Terwijl zwarte gaten door middel van verdeling door nul een oneindigheid genereren, wordt er in kwantumzwaartekracht een oneindigheid aan oneindigheden gegenereerd. Het probleem wordt dus oneindig vergroot.

 

 

De Big Bang

Het enige wezen dat vergelijkbaar is met zwarte gaten is de singulariteit die de Oerknal zelf mogelijk maakte. Ook hier komt wetenschappelijk inzicht niet veel verder.

De Oerknal wordt gezien als een dimensieloos punt in het niets waaruit het gehele waarneembare en fysieke, dimensionale universum van tijd en ruimte op wonderbaarlijke wijze is ontsproten, zo'n 14 miljard jaar geleden. Om een idee te krijgen van hoeveel materie uit "niets" ontsproten is, besef dan dat onze zon een miljoen keer massiever is dan de Aarde. Ons sterrenstelsel bevat vele miljarden van dit soort sterren. Het waarneembare universum bevat vele miljarden van dit soort sterrenstelsels. Al deze materie, en enorme hoeveelheden zwarte gaten en "donkere materie", kwam zogenaamd voort uit absoluut niets. Alles werd uitgespuwd door de oorspronkelijke singulariteit, een dimensieloos punt dat de grootste explosie aller tijden veroorzaakte. Het was de gebeurtenis, zo wordt ons verteld, waardoor ruimte en tijd zelf werden gecreëerd, en sommige natuurkundigen stellen dat het absurd is om te speculeren over ruimte en tijd vóór de Oerknal, omdat ze nog niet bestonden.

We zijn dus allemaal afstammelingen van de moeder der singulariteiten. We stammen allemaal af van een dimensieloos punt. We zijn de kinderen van het niets, de voortbrengselen van niets. Althans, dat stelt de huidige wetenschap.

Als de wetenschap de mysteries van het zwarte gat kan ontrafelen door de aard van de singulariteit te doorgronden dan zou het ook in staat moeten zijn om de vraag te beantwoorden hoe het universum begon en waar we allemaal vandaan kwamen. En wellicht kan dan ook die andere "grote" vraag beantwoord worden – wat was er voordat het universum bestond?

 

 

Nul en oneindigheid

Er zijn twee getallen die voor de wetenschap een onoverkomelijk probleem zijn gebleken, twee getallen die de grenzen van het bestaan aangeven: nul en oneindigheid. Oneindigheid is een getal zonder limiet, terwijl nul een anti-getal is dat niets telt (we kunnen bijvoorbeeld wijzen naar drie appels, maar niet naar nul appels). Nul en oneindigheid zijn de twee meest obscure onderwerpen in de wiskunde en beiden deden, vanwege hun mysterieuze aard, pas veel later hun intrede dan de gewone getallen zoals 1, 2, 3, 4 etc. Pas aan het einde van de negentiende eeuw werd oneindigheid, door het werk van Georg Cantor, een respectabel studieonderwerp. Bovendien is nul niets anders dan het tegenovergestelde van oneindigheid, en omgekeerd: 1 gedeeld door oneindigheid = 0, en 1 gedeeld door nul = oneindigheid. Wetenschap zal nooit compleet zijn voordat het in staat is om nul en oneindigheid volledig te integreren.

Wetenschap is de theorie dat alleen de door Descartes omschreven "uitgebreide substantie" (res extensa) bestaat. Dingen moeten daarom dimensies hebben voordat ze "werkelijk" kunnen zijn. Illuminatie is de doctrine dat "dingen" zonder dimensies net zo werkelijk zijn als dingen met dimensies. Om het wiskundig uit te drukken, r = 0 is net zo werkelijk als r > 0. De wetenschap heeft geen legitieme reden om r = 0 uit te sluiten, en r = 0 verschijnt dan ook in het hart van de wetenschap, midden in de kern van de Genesis Singulariteit, de Oerknal zelf. Wetenschap stelt dat de Big Bang uit het niets ontstond (een onmogelijke en niet-bestaande toestand) terwijl Illuminatie stelt dat het fysieke universum van dimensies (r > 0) niet uit "niets en nergens" voortkwam maar uit het geestelijke, dimensieloze universum (r = 0). Iets kwam niet uit niets voort, maar uit een ander aspect van iets: materie uit geest, dimensies uit non-dimensies. Zo kan ook dimensionale materie getransformeerd worden in dimensieloze geest, en dat is wat er plaatsvindt in de singulariteit van het zwarte gat waar r = 0. Welk paradigma is logischer en consistenter? Welke vereist niet dat iets spontaan uit niets ontspruit?

 

 

"Group think"

Wetenschappers hebben zichzelf nooit de meest fundamentele vraag gesteld: waarom zouden dimensionale wezens (r > 0) serieuzer genomen moeten worden dan niet-dimensionale wezens (r = 0)? Om welke reden zou het bestaan dimensieloze wezens uitsluiten en geheel gebaseerd zijn op dimensionale wezens? Er is geen reden toe. Het is een blind, irrationeel vooroordeel dat wetenschappers het r = 0 universum doet negeren. Ze lijden aan "groepsdenken".

Elke wetenschapper die durft te opperen dat het r = 0 dimensieloze aspect van het bestaan zo echt is als het r > 0 dimensionale aspect, zou door zijn collega's worden bespot. Dat is het grote gevaar van geïnstitutionaliseerd denken. Het broedt angst; het voorkomt dat radicale ideeën in overweging worden genomen, tenzij zulke ideeën in overeenstemming zijn met het heersend paradigma.

En toch kan geen enkele wetenschapper een legitieme wetenschappelijke of filosofische reden aandragen waarom dimensieloos bestaan niet net zo werkelijk kan zijn als dimensionaal bestaan. De Oerknal singulariteit is zelf een dimensieloos wezen, net als de singulariteit in de kern van elk zwarte gat. Waarom leggen de wetenschappers zich niet neer bij de feiten die door hun eigen favoriete theorieën worden geleverd?

Dimensieloze wezens kunnen en moeten wel bestaan.

Hier komt alles op neer. Dit is het ultieme antwoord. Er is niets buiten r >= 0. Het omvat alles, van niets tot de oneindigheid, alle geest en alle materie, het dimensieloze en het dimensionale, het wereldse en het goddelijke, het wetenschappelijke, religieuze, filosofische en artistieke, de dialectische evolutie van de kosmos van volledig potentieel tot absolute verwerkelijking. Niets anders is mogelijk.

 

 

Materialisme en idealisme

Materialisten maken een fout door het dimensieloze bestaan te ontkennen, en idealisten maken een fout door het dimensionale bestaan als een illusie te beschouwen. Illuminatie is de verzoening van de twee grootste filosofische tradities. Zowel het dimensionale als het dimensieloze bestaan is werkelijk; geen van beide is een illusie. Ze werken dialectisch samen en het ene beïnvloedt het andere.

Het r > 0 universum is psychosomatisch: het "lichaam" wordt beïnvloed door de "geest". Het r = 0 domein is somapsychisch: de "geest" wordt beïnvloed door het "lichaam". De verbijsterende raadsels waar de wetenschap mee kampt zijn het gevolg van de dogmatische verwaarlozing van het dimensieloze universum. Op dezelfde manier zijn de absurditeiten waaraan vele godsdiensten en op idealisme gebaseerde filosofieën zich schuldig maken het gevolg van verwaarlozing van het dimensionale universum.

Wat is eenvoudiger dan het gelijktijdig, gezamenlijk bestaan van het dimensionale en het dimensieloze, van tijd, ruimte, veroorzaking en het principe van individuatie (pluraliteit) aan de ene kant, en tijdloosheid, ruimteloosheid, vrije wil en het principe van onderlinge verbondenheid (eenheid) aan de andere kant. Alle problemen van de wetenschap, filosofie en religie verdwijnen in het r >= 0 universum.

Bestaan kan niet uit niet-bestaan voortkomen, noch kan niet-bestaan voortkomen uit bestaan. Niet-bestaan bestaat niet, per definitie. De "materie" waarvan ieder van ons is gemaakt heeft altijd al bestaan, en zal altijd blijven bestaan. Het is niet zo dat wij niet-bestaand waren voordat we geboren werden; maar de "materie" die we geworden zijn was nog niet bijeen gebracht. Nadat we sterven verandert de materie waar we van gemaakt zijn niet in niet-bestaan maar verspreid zich en wordt weer opgenomen in nieuwe wezens. De toekomst bestaat nog niet, maar de zaden ervan zijn al in het heden aanwezig. De toekomst spruit niet voort uit het niet-bestaande maar ontwikkelt zich uit wat al bestaat; het is een evolutie, een extrapolatie, van het heden.

Nieuw bestaan ontstaat uit wat al bestaat. De gedachten die je over tien seconden zult hebben bestaan nog niet maar ze zullen niet uit het niet-bestaan tevoorschijn komen. Ze zullen ontstaan uit wat er al is.

Uit "oud" bestaan komt nieuw bestaan voort in een nimmer eindigende stroom. Niets dat werkelijk nieuw is (zonder voorgeschiedenis, zonder "voorvader") zal ooit in het bestaan verschijnen. Bestaan is onophoudelijk worden. Nieuw bestaan is altijd een gemodificeerde vorm, een evolutie, een transformatie van wat al bestaat.

 

 

Primaire principes

Aristoteles betoogde dat er eerste principes moesten zijn waar al het andere op is gebaseerd. Deze primaire principes laten het universum functioneren. Ze hebben zelf geen oorzaak omdat er niets fundamenteler bestaat dat ze zou kunnen hebben veroorzaakt. Deze primaire principes zijn logisch onvermijdelijk. Ze kunnen niet anders zijn. Het zijn de fundamentele, onveranderlijke feiten van het bestaan. Er is niets voorbij of boven deze principes dat hun bestaan kan verklaren.

Inzake Illuminisme zijn de primaire principes als volgt:

1) Energie (dimensieloos en dimensionaal) is de fundamentele substantie van het universum.
2) Energie kan niet geschapen of vernietigd worden, enkel getransformeerd.
3) Energie was, is en zal altijd zijn.
4) Energie is niet veroorzaakt.
5) Het universum van energie heeft geen begin of eind: het is niet geschapen.
6) Er bestaat een oneindige hoeveelheid energie.
7) Het dimensionale r > 0 universum is oneindig groot.
8) Het dimensieloze r = 0 domein heeft een oneindige capaciteit om informatie op te slaan.
9) De energie van het r > 0 universum is de energie die door de wetenschap wordt bestudeerd.
10) De energie van het r = 0 domein is de energie van de geest (aether).
11) Het r > 0 domein is "dood", zonder "geest".
12) Het r = 0 domein is "levend", met "geest".
13) Het r = 0 en r > 0 domein vormt samen een continuüm r >= 0.
14) Het r = 0 en r > 0 domein hebben een dialectische interactie.
15) Deze kosmische dialectiek voert het universum onverbiddelijk naar het Geheel, het Absolute, Totale Synthese, de maximale uitdrukking van het potentieel van het universum, de maximale verwerkelijking ervan.
16) Dit dialectische eindpunt, het Omegapunt, is Abraxas, de Ware God, het Hoogste Wezen: het Bewuste Universum, de Kosmische Ziel, Absolute Geest, Absoluut Idee, Absolute Vorm, Absolute Kennis, Absolute Vrijheid.
17) Het wetenschappelijk paradigma dat het r = 0 domein buitensluit kan geen rekenschap geven van hoe levenloze atomen samengebracht kunnen worden om leven te vormen, hoe ze geest en bewustzijn kunnen veroorzaken.
18) Het r = 0 domein bevindt zich buiten ruimte en tijd, en is zodoende overal en nergens. Alle r > 0 wezens vinden hun oorsprong in r = 0 dimensieloze punten. Alle r > 0 wezens, hoewel technisch levenloos en geestloos, zijn zodoende verbonden met een r = 0 component dat hen doordringt van potentieel voor leven en geest.
19) Leven en geest manifesteren zichzelf alleen dan betekenisvol in het r > 0 universum wanneer de "brute kracht" van fysieke energie bestuurd kan worden met mentale energie.
20) Er zal een continuüm zijn die strekt van ogenschijnlijke levenloos- en geestloosheid tot rudimentair leven en geest (planten) tot primitief leven en geest (dieren) tot hoog ontwikkelde leven en geest (mensen) tot, uiteindelijk, maximaal leven en geest (God).
21) Het r = 0 domein zal het r > 0 universum uiteindelijk volkomen beheersen.

 

Hoe zou het universum kunnen bepalen in welke richting het moet gaan om verwerkelijking te bereiken? Dat voelt het, precies zoals wij dat doen wanneer we het gevoel hebben dat we ons doel bereiken, wanneer we ons voldaan voelen, wanneer we met degenen samen zijn met wie we samen willen zijn en bereiken wat we willen bereiken. Het weet dat het er niet dichter bij komt wanneer het angst, pijn, ongemak voelt, wanneer het slecht en negatief voelt. "Voelen" is hoe we succes beoordelen. Alles "voelt", hoewel dat wat een steen "voelt" niet noemenswaardig is omdat het zo primitief is.

 

 

De Wil tot Macht

Er bestaat geen woord dat de aard van de fundamentele substantie van het universum (de arche, het eerste principe) perfect samenvat. Illuministen gebruiken meestal de uitdrukking "in Wording" om deze substantie te omschrijven. "In Wording" is technisch een adjectief in plaats van een zelfstandig naamwoord, maar Illuministen geven toch de voorkeur aan deze uitdrukking omdat het een duidelijk verschil maakt tussen Illuminatie en de valse religies van de God die Is (het Christendom, de Islam en het Judaïsme). "Worden" benadrukt de veranderende, dynamische aard van het universum, het evolutionaire, dialectische aspect dat het universum voorwaarts en opwaarts drijft. "Zijn" daarentegen is bevroren, statisch, conservatief, biedt weerstand tegen verandering.

Schopenhauer definieerde de arche als irrationele, doelloze Wil die aanzet geeft tot de fenomenale wereld van ruimte en tijd. De Wil leeft maar probeert niets te bereiken. Het enige wat het veroorzaakt is strijd en ellende, dat slechts sporadisch verlicht wordt door vluchtige momenten van geluk. Daarom concludeerde Schopenhauer dat de Wil kwaadaardig is. Het was beter geweest als niets had bestaan, en het beste wat we kunnen hopen is dat we onszelf uit het bestaan "willen" door de meest negatieve vorm van "nirvana" te bereiken - vernietiging.

Nietzsche verving Schopenhauer's Wil met de Wil tot Macht en veranderde het in een quasi-wetenschappelijk principe. Nietzsche's Wil tot Macht lijkt heel erg op het concept van psycho-energie (energie met een ingebouwde geest en wil). In het idee van de Wil naar Macht wordt als vanzelfsprekend beschouwd dat de Wil naar MEER macht streeft. Zodoende heeft het een doel. Het wil groeien, zich ontwikkelen, meer kennis vergaren en dus ook meer macht. De ultieme uitdrukking ervan, het Omegapunt, zou de maximale macht van de kosmos zijn in één bewustzijn: God. Voortdurend streeft het, verkent het, onderzoekt het, is het uit op avontuur. In de Wil tot Macht liggen alle ingrediënten besloten die ook deel uitmaken van het concept van psycho-energie. De Wil zet al zijn potentieel om in verwerkelijking en streeft naar het Omegapunt van maximale macht, vrijheid en kennis.

Dus hoewel Nietzsche een atheïst was, beschrijft zijn concept stilzwijgend God! Niet de kinderachtige God van het Abrahamisme (die door Nietzsche dood verklaard werd), maar de God van de logische voltooiing van Wil tot Macht. Nietzsche's filosofie komt eigenlijk bijzonder dicht in de buurt van Illuminisme. Zelfs zijn concept van de Übermensch is vrijwel hetzelfde als het idee van de mens die God wordt. Alle Illuministen bestuderen de complete werken van Nietzsche. Hij was een "intuïtieve" Illuminist.

Zijn idee van de "mechanische wereld" als een "voorafgaande vorm van leven" is exact het soort inzicht waar de wetenschappers niet bij kunnen. Als materie de zaden van het leven bevat, dan is het geen wonder dat leven eruit voortkomt. Als materie een uitdrukking is van de Wil, dan is het geen verrassing dat bewuste wezens met vrije wil er uit voortkomen. Dit vormt de sleutel voor een juiste kijk op het leven. Het beeld dat wetenschappers hebben van de materie - als steriel, levenloos en zonder geest - kan geen verklaring geven voor de aanwezigheid van bewuste, levende intelligenties in de kosmos.

Hegel's concept van Geist – een Duits woord voor zowel de psyche als het geestelijke – geeft waarschijnlijk het beste uitdrukking aan het psychische component van psycho-energie. Het mentale component van energie is niet alleen rationeel maar ook vol irrationeel verlangen, enthousiasme, wil en streven. Een robot is dan rationeel, maar als je er een zichzelf motiverend wezen van wil maken dan heeft het een wil nodig.

Schopenhauer zei dat muziek ons grijpt omdat het een directe kopie is van de Wil. Als we naar muziek luisteren dan stemmen we ons af op de kosmische polsslag, de onweerstaanbare, onuitblusbare hartstocht voor leven, macht en roem die door de structuur van het bestaan weergalmt. Nietzsche zei dat hij nooit zou kunnen geloven in een God die niet kan dansen.

Wanneer experts op het gebied van kunstmatige intelligentie het hebben over het programmeren van robots om zich als mensen te gedragen, dan vergeten ze altijd de meest fundamentele taak. Het is niet genoeg om een computer-verstand te programmeren met rationele taken die het verricht als een slechte kopie van een mens. Een robot moet geprogrammeerd worden met een WIL. Dat is de werkelijke uitdaging. Wanneer kun je vaststellen dat een robot een menselijk niveau van bewustzijn heeft bereikt? Als hij uren heeft gezwoegd om het juiste woord te vinden ter afsluiting van een gedicht voor het meisje waarop hij verliefd is. Hoe kun je bepalen of een woord "juist" is? Hoe kun je een computer programmeren om de grenzeloze betekenis te begrijpen dat het juiste woord kan overbrengen? Al zijn hartstocht, zijn liefde en zijn ziel moet in dat woord besloten liggen. Alleen een geest die vol is van wil kan zulke dingen afwegen. Het is niet een rationele keuze. Het is een keuze van de Wil.

Een man met de meest briljante rationele geest is niets zonder wil. Hij zal moeite hebben om uit bed te komen. Iemand met een sterke wil zou de wereld kunnen domineren. Hoe ga je een machine programmeren met sterke wil? Wil is het magische ingrediënt van het bestaan, de X factor. Dit is wijsheid – niets is mogelijk zonder wil. De kosmos zou zich nooit kunnen ontwikkelen als het daartoe geen innerlijke drijfveer had. Het zou nooit hunkeren naar informatie, het zou nooit streven naar hogere vormen en nooit streven naar bewustzijn als het geen obsessieve drang had om te groeien en zichzelf te maximaliseren. Onze individuele wil weerspiegelt de kosmische wil. Als we een robot een wil konden geven, zou het leven.

Wetenschappers doen de onmogelijke bewering dat iets (de kosmos) tevoorschijn kwam uit het absolute niets. Ze doen een net zo belachelijke bewering wanneer ze stellen dat de zichtbare ordening van het universum slechts een bijverschijnsel is van een willekeurig geselecteerde set regels dat we kennen als de Natuurkundige Wetten. Ze vragen zich niet af hoe de Natuurkundige Wetten überhaupt mogelijk zijn. Waar komen ze vandaan? Nergens vandaan, uit het niets? Waar bevinden ze zich? Waar worden ze bewaard? Hoe "weten" dingen wat de wetten zijn en hoe gehoorzamen ze deze? Wetenschappers stellen feitelijk dat dingen "gewoon doen", wat net zo'n zwakke verklaring is als zeggen dat dingen gebeuren omdat God het zo wil. Het verklaart niets.

Hoe "weet" ruimtetijd hoe het zich moet organiseren? Regels, wetten en orde kunnen, volgens wetenschappers, zichzelf in het bestaan toveren. Vorm kan plotseling verschijnen (perfect gevormd) uit het vormloze, dat het vervolgens verder vorm geeft. Dit is waanzin. Vorm kan niet bestaan zonder geest. Vorm is bewijs dat geest bestaat. Vorm IS geest. De Natuurkundige Wetten bewijzen zodoende dat geest bestaat. De kosmos heeft een geest. Geest is per definitie levend. Daarom leeft de kosmos. De kosmos is God, maar niet een perfect vormgegeven God die aan de kosmos voorafgaat, maar God die zich ontwikkelt tot hij perfectie heeft bereikt. De kosmos ontwikkelt zich van een verborgen God van potentieel tot de geopenbaarde God van verwerkelijking. En wij bevinden ons op dat traject. Wij verwerkelijken en maximaliseren ons potentieel. Wij worden God. Dat is de blijde boodschap van de Illuminati.

 

 

Een nieuw scheppingsverhaal

In den beginne was er Wil tot Macht, en niets anders. Het was de dimensieloze, onbewuste geestelijke energie. Het werd gedreven door verlangen naar meer invloed, om al zijn potentiële macht in werkelijke macht te transformeren. Het wilde constant de verwerkelijkte kracht voelen stromen, alsmaar sterker wordend. Bovenal streefde het naar het bereiken van het Omegapunt – de toestand van absolute macht, de maximaal mogelijke kosmische invloed. Het onuitroeibare streven was daarom God te worden. De Wil tot Macht is niets anders dan ruw potentieel dat wordt omgezet in goddelijkheid.

De Wil tot Macht is teleologisch – het heeft een doel, namelijk zichzelf bewust te maken als God.

De Wil tot Macht is dialectisch – het wordt gedreven door het machtsconflict tussen de these en antithese, resulterend in een hogere synthese die dan weer de nieuwe these vormt, die een hogere antithese in het leven roept, en zo maar door in een spiraalvorm omhoog naar de zenit, het mystieke omegapunt van kosmische voltooiing: het Godpunt.

De Wil tot Macht is evolutionair. Het blijft zich ontwikkelen van simpele vormen tot wezens die complexer zijn.

In den beginne had de Wil tot Macht de aard van een ongedifferentieerde kosmische geest. Maar macht vraagt om conflict en competitie. Het was onvermijdelijk dat de Wil tot Macht zichzelf van Eén om zou zetten in Velen. Het moest een universum van individuatie creëren, van een oneindigheid aan afzonderlijke middelpunten van Wil tot Macht, allen met elkaar wedijverend.

Door deze intense competitie om de macht, benaderde de dialectiek van invloed de goddelijkheid steeds sneller. Wanneer al de individuele centra van macht hun eigen omegapunt hebben bereikt – wanneer elke ziel God is geworden – heeft de hele kosmos haar maximale verwerkelijking van macht bereikt.

Hoewel veel mensen dit als het "einde" van de kosmische reis willen zien, heeft de reis feitelijk geen einde. Zoals geen seksueel orgasme goed genoeg is om het verlangen naar seks weg te nemen, zo kan de Wil tot Macht niet op zijn lauweren rusten. Het kosmisch orgasme dat wordt bereikt door God te worden MOET herhaald worden, en zodoende verricht het de enige mogelijke daad: het pleegt goddelijke zelfmoord en begint opnieuw, wetend dat het proces altijd tot de ultieme climax zal leiden. De kosmische cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte culmineert altijd in het gevoel van maximale vreugde over het bereiken van maximale macht. De cyclus van het bestaan levert daarom een nimmer eindigende opeenvolging van voorspel gevolgd door herhaaldelijke orgasmes.

 

 

De dialectiek van de Ene en de Velen

These = Een
Antithese = Velen
Synthese = Een-Velen ofwel individuen (de Velen) die volledig in balans en harmonie zijn met de gemeenschap van individuen (de Ene); de individuele wil die harmonieus samenwerkt met de Algemene Wil van de Ene.

De Een-Velen synthese is precies het doeleinde van de Meritocratische Republiek. De Staat moet, boven alles, een belichaming zijn van de Algemene Wil, de belangen behartigen van AL zijn burgers, en doet dit door te streven naar maximalisatie van individuele tevredenheid, persoonlijke vervulling en zelfverwerkelijking. In de optimale samenleving, de Smart Society, zijn ALLE burgers zelfverwerkelijkt. Een samenleving waarin dat niet het geval is, is suboptimaal en daarom ontoereikend.

Als we God definiëren als de personificatie van het r = 0 domein, als de personalisatie van de transcendente Eenheid, dan kunnen we stellen dat de Demiurg de verpersoonlijking is van r > 0, of het principe van absolute Individuatie - alles gescheiden van de rest. Dit is de oude gnostische wijsheid uitgedrukt in wetenschappelijke taal. God is de essentie van het dimensieloze en de Demiurg van het dimensionale. God is de Ene. De Demiurg de heerser van de Velen.

Het hindoeïstische concept van Maya lijkt erg op dat van de Demiurg. Maya creëert de begoocheling van vele zielen – atmans – terwijl God de ware, ene kosmische Ziel is, Brahman. De taak van de atman is zich van de waarheid bewust te worden en een te worden met Brahman. Alle atmans hebben precies dezelfde taak.

In Gnostiek schept de Demiurg (het ONTVREEMDE aspect van de Ene) de fysieke, materiële, ontvreemde werkelijkheid van afgescheiden zielen en heerst dan over hen als een tiran, van hen eisend dat ze hem als de Ware God vereren. En dat is uiteraard het bekende verhaal van de Abrahamistische God die zichzelf de enige God en Schepper noemt.

Meritocratie is een Staat die geen van zijn burgers kwaad doet, en ze allemaal koestert, omdat het in het eigen rationele belang is om dat te doen. De Ene doet de Velen geen kwaad en op dezelfde manier doen ook de Velen de Ene geen kwaad omdat dat hun eigen rationale belangen zou schaden.

 

 

Einde van het erfrecht

Kijk naar de erfelijke monarchie: een bepaalde familie krijgt de gelegenheid om voor onbepaalde tijd te heersen omdat ze daartoe een "goddelijk recht" hebben.

Die belachelijke claim werkt alleen zolang ze er in slagen het volk hun religieuze stelsel aan te smeren. Om dat te bereiken moeten ze ervoor zorgen dat het volk hen vreest. Ze moeten controle hebben over leven en dood.

Het hele systeem is erop gericht hun macht voort te zetten. Het draait niet om goedheid of gemeenschap of religie of politiek of wat dan ook. Het enige dat telt is macht: hoe eraan te komen, hoe het te behouden, hoe het over te dragen. Elke institutie is in dienst gesteld van macht. De wereld is in tweeën verdeeld: de machthebbers en de machtelozen, meesters en slaven. De machtelozen hebben nooit een reële kans gehad om macht uit te oefenen. Elke maatregel is genomen om ervoor te zorgen dat de macht in handen blijft van degenen die het al hebben. Dat is de wereldgeschiedenis in een notendop. Als je een andere toekomst wilt, dan moet het machtssysteem voor altijd met de grond gelijk gemaakt worden. Het kan vernietigd worden door middel van wetgeving, via de 100% erfbelasting, via het verbreken van de kartels, door alle markten eerlijk en vrij te maken, en alle doorgestoken kaarten te verwijderen. Het kan vernietigd worden door getalenteerde mensen van alle mogelijke achtergronden de gelegenheid te geven de top te bereiken. Dat is het motto van meritocratie.

Erfenissen vormen een sleutelfunctie in het spel dat de Oude Wereldorde speelt. Daarom richt de aanval van de Meritocratische Partij zich primair op het erfrecht.

De overgrote meerderheid van de mensen is door de elite gebrainwasht om het erfrecht volledig te steunen. Alle ouders willen aan hun kinderen bepaalde voorrechten, voordelen en activa overdragen. Het is doordat vrijwel iedereen het erfrecht steunt dat het zo moeilijk is om de Oude Wereldorde ten val te brengen. Zij zijn de extreem begunstigden van het erfrecht. De meeste families hebben niets of maar weinig over te dragen, dus is het rationeel gezien absurd dat zij het erfrecht steunen. Helaas zijn de meeste mensen niet rationeel en volkomen geïndoctrineerd om tegen hun eigen belangen in te handelen.

Hier komt het op neer. Alle ouders doen het beste voor hun kinderen wanneer ze niet de egoïstische financiële voordelen die ze vergaard hebben aan hen overdragen (wat automatisch ten koste gaat van kinderen wier ouders niets hebben om hen te geven, met andere woorden vormen deze zaken een immoreel en oneerlijk wapen dat gebruikt wordt tegen onschuldige kinderen), maar aan hen een eerlijk, moreel en rechtmatig systeem overdragen, waar mensen gedijen op basis van hun talent en harde werk, en niet bestraft worden voor de gebreken van hun ouders. Niemand kan verantwoordelijk worden gesteld voor het falen van anderen waarover men geen controle heeft. Meritocratie minimaliseert de negatieve invloed van ouders.

99% van ons zou beter af zijn als het erfrecht werd afgeschaft. Er zou een einde komen aan de gelaagde samenleving met zijn onder- en bovenklasse. We zouden allemaal een gelijke kans in het leven hebben, voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid.

Als we naar de rode draad van de wereldgeschiedenis kijken, dan zien we dat het allemaal draait om één concept – erfrecht – aangezien erfrecht de essentie is van machtsoverdracht. Erfenissen zijn per definitie oneerlijk. Erfrecht heeft altijd een onverslaanbaar voordeel gegeven aan degenen die veel erven, en is een hopeloze handicap gebleken voor degenen die niets te erven hebben.

 

 

Einde van indoctrinatie

Alle kinderen moeten beschermd worden tegen lichamelijk en geestelijk misbruik. Ze mogen niet worden gehersenspoeld met de geloofsovertuigingen van oude godsdiensten en tradities. Ze dienen te worden gevoed, beschermd en onderwezen, en elke gelegenheid te krijgen om over andere denkwijzen te leren en zonder dwang hun eigen conclusies te vormen. Ouders noch gemeenschappen noch de Staat hebben het recht kinderen te indoctrineren en conditioneren. Ouders, gemeenschappen en de Staat moeten zorgen dat kinderen zoveel mogelijk de gelegenheid krijgen om hun eigen identiteit te vormen op basis van hun eigen karakter. Als de mensheid haar vrijheid wil maximaliseren, moet kinderen de ruimte gegeven worden om zichzelf te vormen en definiëren. Zo worden het onafhankelijke, zelfstandige, vrije, autonome volwassenen. Wij beschouwen dit de belangrijkste van alle mensenrechten, zelfs van groter belang dan het recht op leven. Als je leven beschermd wordt maar je een slaaf bent dan is je leven niets waard. Wij stellen dat Abrahamisme de grootste ontkenning van mensenrechten is. Wij stellen dat het moet worden verboden. Het heeft een gezonde, rationele mensheid niets te bieden.

LEER JE KINDEREN NIET WAT ZE MOETEN DENKEN. LEER ZE – VOOR ZICHZELF – TE DENKEN!!!

 

 

Einde van de meester-slaaf dialectiek

Onze huidige wereld is geheel gevormd door de meester-slaaf dialectiek. 95% van de mensheid bestaat uit onderdanigen en slaven. De resterende 5% zijn de dominanten die de wereld besturen. De dominanten die geen macht hebben proberen constant degenen die dat wel hebben te verslaan.

Het perfecte systeem van controle, dat nooit verslagen kan worden, is er een die alle dominante personen op Aarde zou identificeren en hen een betekenisvol leven zou geven dat hun streven naar dominantie zou vervullen. Alleen dominanten zijn in staat revoluties te beginnen, en als alle dominanten deel uitmaken van de heersende orde dan is er niemand meer over die een opstand zou kunnen organiseren.

De fout die de Oude Wereldorde gemaakt heeft is dat ze geen poging hebben gedaan om dominanten met een niet-bevoorrechte achtergrond een realistische kans in het leven te geven. Het zijn deze dominanten die vroeg of laat de Oude Wereldorde omver zullen werpen. Ze zijn veel hongeriger, energieker en hebben niets te verliezen.

Het elitisme van de Oude Wereldorde, hun minachting voor iedereen die niet geboren is in een familie van geld en privilege, is het graf dat ze voor zichzelf gegraven hebben. Een systeem dat wenst te overleven dient BOVENAL de dominanten te identificeren en zorg te dragen voor hun welzijn.

Meritocratie, dat een einde maakt aan voorrecht, zal ervoor zorgen dat alle dominanten de gelegenheid krijgen om een succesvol leven te lijden.

Meritocratie streeft er uiteindelijk naar van iedereen een autonoom individu te maken, zonder kruiperige, slaafse neigingen. In de Gemeenschap van de Goddelijken is er geen ruimte voor onderdanigen en slaven. Zulke neigingen kunnen verwezen worden naar het seksuele gebied van sado-masochisme en BDSM, en verwijderd uit het leven van alledag.

 

 

Einde van sociaal, cultureel en symbolisch kapitaal

De elite 1% neemt er geen genoegen mee heersers te zijn over economisch kapitaal (contanten en financieel bezit), en er zijn drie andere vormen van kapitaal die even belangrijk zijn: sociaal, cultureel en symbolisch kapitaal. Het was de Franse socioloog Pierre Bourdieu die deze uitgebreide definitie van kapitaal introduceerde. Hij stelde dat kapitaal betrekking heeft "op alle goederen, zowel materieel als symbolisch, zonder onderscheid, die in een bepaalde sociale situatie gezien worden als zeldzaam en het waard om vergaard te worden."

1) Sociaal kapitaal. Zie dit als de groepen en netwerken waar je toe behoort, en de kwaliteit van de relaties die je hebt. Hoor je bij de elite cirkel van Harvard of de Bullingdon Club? Wordt je uitgenodigd om Bohemian Grove te bezoeken? Ga je om met miljonairs, met politici en beroemdheden? Wie helpt je wanneer het tegenzit? Wie steunt je? Denk je dat mensen die geboren worden in privilege ooit "zware tijden" hebben? Bourdieu omschreef sociaal kapitaal als "het totaal aan feitelijke of potentiële bronnen die verbonden zijn aan het bezit van een duurzaam netwerk van min of meer geïnstitutionaliseerde relaties van wederzijdse bekendheid en herkenning." De meesten van ons hebben laag sociaal kapitaal. We kennen niemand in een hoge positie of met noemenswaardige bronnen. Onze netwerken zijn vluchtig, van een laag niveau en stellen ons niet in staat om een bedrijf te beginnen of een werkelijke verandering in ons leven te bewerkstelligen. Het is de elite die alle belangrijke vormen van sociaal kapitaal definiëren, en zij vormen exclusieve groepen voor de rijken om zo hun elite status voort te zetten. Iedereen wil zich bij hun groepen aansluiten; ze hebben geen interesse om zich bij die van jou aan te sluiten.

2) Cultureel kapitaal. Zie dit als de mate waarin je de culturele waarden van de elite deelt (zij zijn degenen die culturele waarden vormgeven). Vind jij leuk wat zij leuk vinden? Hou jij van opera, ballet, klassieke muziek, moderne kunst, dure wijn, haute cuisine, literaire fictie, exclusieve vakanties in luxe resorts waar Jan, Jans en de kinderen nooit naartoe gaan? Als je een hogere status wilt, dan moet je de culturele waardes van de rijkste 1% overnemen. Als je deze waardes deelt dan wordt je wellicht uitgenodigd om tot hun betoverde cirkel toe te treden. Als je over niets anders kunt praten dan de cultuur van de "arbeidersklasse" dan zullen ze je barbaars beschouwen en je nooit uitnodigen. "Het beklimmen van de sociale ladder" draait om het overnemen van de benodigde waardes die je de gelegenheid geven om makkelijk met de heersende elite om te gaan. Als je laag cultureel kapitaal hebt maar hoog economisch kapitaal, dan zul je altijd gezien worden als "onbeschaafd", als "nieuw geld" (nouveau riche).

Cultureel kapitaal draait dus om "tafelmanieren", de mate waarin je kunt getuigen van verfijnde smaak (een smaak die bepaald wordt door het waardesysteem van de elite, die is ontworpen om 99% van het volk buiten te sluiten). Bourdieu relateert cultureel kapitaal vooral aan onderwijs. Dat is namelijk het primaire gebied waarin je de waardes van de elite kunt overnemen en een hogere status kunt vergaren. Als je onderwijs verwerpt dan is het onwaarschijnlijk dat je enig cultureel kapitaal zult vergaren. Je zult in dat geval meer lijken op Tony Montana in Scarface – een lompe, gewelddadige gangster zonder manieren. De meeste ouders hebben geen idee hoe ze cultureel kapitaal moeten vergaren, waardoor ook hun kinderen hier geen benul van hebben. Je krijgt het niet door junkfood te eten, TV te kijken en computerspelletjes te spelen.

Cultureel kapitaal – niet-financieel verstand van sociale regels; weten wat de elite leuk vindt - kan je helpen bij je netwerken (sociaal kapitaal) en dan leiden tot het vergaren van groter economisch kapitaal aangezien je een betere baan zult krijgen dan iemand met weinig cultureel kapitaal. Voor wie zich buiten de bevoorrechte elite bevindt is begrip van cultureel kapitaal de beste weg naar sociale mobiliteit. Cultureel kapitaal opent deuren die anders gesloten zouden blijven. Maar bovenal draait het om het accepteren van de waardes van een buitengewoon elitaire en arrogante groep die het gewone volk veracht. Waarom zou je dat spel moeten spelen om vooruit te komen in de wereld? En wat zegt het over jou als je wel meespeelt?

3) Symbolisch kapitaal. Dit is misschien wel de belangrijkste van allen omdat het zich richt op de verbeelding. Denk aan het koninklijke huwelijk (de "Royal Wedding" van Prince William en Kate Middleton) in Engeland. Denk aan alle praal, pracht en grootsheid die tentoongespreid werd, de projectie van de macht en glorie van de Britse gevestigde orde. Dit alles is ontworpen om de legitimiteit van het regime te benadrukken en de republikeinen te laten zien dat wanneer zij de macht van de koningin verwerpen, ze zich daarmee tegenover de hele Britse natie opstellen.

Denk aan het belang van de Amerikaanse vlag en het Star Spangled Banner volkslied voor de de gewone Amerikaan. Denk aan de macht van de Koran over de collectieve moslimgeest. Denk aan Ferraris, Rolex horloges, designermerken enzovoorts. Mensen hunkeren naar bepaalde consumptiegoederen, niet omdat deze grote intrinsieke waarde hebben maar omdat ze onbetaalbaar zijn wat hun symbolische waarde betreft. Iedereen wil die symbolen hebben waar anderen van onder de indruk zijn. Mensen zijn geobsedeerd met logo's en symbolen. We beoordelen elkaar allemaal op basis van de logo's en symbolen die we tentoonspreiden. Deze vormen de basis van STATUS, en vormen de basis van de onophoudelijke statusoorlog waar we allemaal aan deelnemen. Iedereen wil de logo's en symbolen die geassocieerd worden met de hoogste status, zodat de rijken altijd de winnaars blijven in de statusoorlog.

Symbolisch kapitaal draait enkel om prestige, eer, erkenning, glorie, status, je rang in de pikorde.

Samengevat kunnen we economisch kapitaal zien als "wat je bezit" (persoonlijke rijkdom), sociaal kapitaal als "wie je kent" (nepotisme, vriendjespolitiek en voorrecht), cultureel kapitaal als "wat je weet over de waardes en smaak van de heersende elite, en in hoeverre je jezelf die waardes en smaak eigen kunt maken", en symbolisch kapitaal als "de logo's en symbolen die aangeven wat je status is, waarbij de hoogste en meest gewilde symbolen gerelateerd zijn aan de rijke elite."

Kapitaal in haar vier vormen is de sleutel tot onze wereld - en het wordt volledig gedefinieerd en vorm gegeven door de elite. Zij besturen niet alleen je financiële omstandigheden, maar ook hoe je denkt, wat je denkt, en waar je naar verlangt. Ze dicteren waar je in moet geloven, maar laten je denken dat je daarin zelf een keuze maakt. Ze bepalen hoe je stemt – je stemt namelijk altijd voor een van hun marionetten. Ze construeren je identiteit. Ze construeren zelfs de dingen waar je van droomt. Ze zijn de ware bestuurders van de Matrix. Jij bent een van de batterijen die de kapitalistische machine voorziet van energie, en elke keer dat je een aankoop doet maak je de rijken weer iets rijker. Je bent de perfecte werkmier en robot, maar verbeeld je dat je vrij bent en noemenswaardige keuzes hebt.

Waar je bovenal van droomt is zelf deel uit te maken van de rijke elite. Zodoende zijn zij wel de laatste mensen die je aan zou vallen, want zij belichamen wat jij zou willen worden. En dat is de reden waarom in Amerika 400 mensen zonder veel moeite 150.000.000 anderen kunnen domineren. Je doet automatisch alles dat van je vereist wordt, want dat is hoe ze je geprogrammeerd hebben.

Is het niet tijd om te ontwaken? Slik de propaganda van de elite niet langer. Deze mensen vormen het slijk der Aarde en het is tijd dat ze van het toneel worden geveegd door de terechte woede van het volk, net als in de Franse en Russische Revolutie.

Meritocratie is een aanval op al deze vormen van kapitaal. Door middel van de 100% erfbelasting zullen de dynastische rijkdom en privileges permanent beëindigd worden. Door "wat je weet" (merites) belangrijker te maken dan "wie je kent" (privilege), vernietigt het sociaal kapitaal. Door cultuur opnieuw te definiëren en deze in overeenstemming te brengen met meritocratische principes in plaats van privilege, wordt het heersende culturele kapitaal vernietigd, en vindt er daarmee een herdefiniëring plaats van de tekens en symbolen die geassocieerd worden met symbolisch kapitaal.

 

 

Einde van de handel in complottheorieën

Het werkelijke complot is de samenzwering waar je elke dag mee geconfronteerd wordt. Hoe zijn de rijken zo rijk geworden? Hoe blijven ze zo rijk? Hoe garanderen ze dat generatie op generatie rijk blijft? Hoe zorgen ze ervoor dat hun vrienden, families, gezinsleden en kompanen aan mogen schuiven bij de top? Hoe domineren ze de media? Hoe beïnvloeden zij de wet, de politiek, de politie, het leger, de inlichtingendiensten, en Hollywood? Hoe houden ze de zionistenstaat Israël overeind? Hoe zorgen ze dat hun kinderen naar de beste privéscholen gaan en de beste banen krijgen? Geld is macht. De complottheorieën over fluoride, HAARP, FEMA concentratiekampen, zwarte VN-helicopters, een wereldwijde munteenheid bla bla bla zijn allemaal idiote onzin.

De wereld is al volledig onderworpen aan de Oude Wereldorde. Heeft dan niemand ons begrepen? We hoeven slechts één strijd te leveren – de superrijken eens en voor altijd hun rijkdom en macht te ontnemen door middel van de 100% erfbelasting. Wanneer de superrijken vernietigd zijn, verdwijnt met hen het hele systeem van privilege. Aan de gelaagde gemeenschap waarin de meesten van ons tweederangs burgers zijn komt een einde. Het volk zal heersen, niet de rijken.

Vergeet dus de paniek omtrent fluoride en ga samenwerken om de bevoorrechte elite omver te werpen. Trap niet in de verkooppraatjes die de venters van complottheorieën je voorhouden. Hun bedrijfjes zijn gebaseerd op angst zaaien, waardoor jij denkt dat ze de geheime informatie hebben waarmee je zult overleven. Hoe meer paniek ze opwekken en angst ze je inboezemen, hoe meer ze je in hun macht krijgen, hoe meer je van hen afhankelijk zult zijn.

Het zijn gewoon profeten van een religie, niet verschillend van Mozes, Jezus en Mohammed. Terwijl de oude profeten de mensen beangstigden met verhalen over het hellevuur, maken de complottheorie-profeten je bang met verhalen over FEMA concentratiekampen, fluoridevergiftiging en Tesla machines om het weer te manipuleren. Het is allemaal klinkklare onzin. Science fiction, science fantasy en oude verhalen over goden uit andere werelden worden samengevoegd tot één belachelijk totaalpakket en verkocht aan de oneindig lichtgelovige mensen.

De profeten van complottheorieën kunnen het angstzaaien niet stoppen, omdat ze dan failliet zouden gaan. Ze speuren het internet af, op zoek naar nieuwe ingrediënten om aan de mix toe te voegen. Elke nieuwe speculatie binnen de wetenschap wordt aangewend om de "goede zaak" te bevorderen.

De Scientology Kerk was de schepping van science fiction schrijver L. Ron Hubbard. Types als David Icke zijn slechts nieuwe versies van Hubbard en hebben net als hem sektarische volgelingen. Hubbard heeft gezegd dat als je rijk wilt worden je een nieuwe religie moet bedenken, en hij heeft deze uitspraak absoluut bewezen.

Waarom je Icke niet serieus moet nemen? – omdat hij een bedrijf voert. Waarom zou je minder achterdochtig over ons moeten zijn? – omdat wij de afgelopen jaren in meer dan twee miljoen woorden unieke informatie hebben vrijgegeven, zonder hiervoor ook maar een cent in ontvangst te nemen. Het is duidelijk dat wij geen financiële drijfveren hebben. Wijst dat er niet op dat wij authentiek zijn en enkel de waarheid presenteren? Ons doel is simpel: verlichting delen. We doen geen verachtelijke pogingen om je door angstzaaierij geld af te troggelen. Natuurlijk kun je ons enorm helpen. We weten dat wij alleen de wereld niet zullen veranderen. Niemand kan dat.

Dit is de simpele realiteit. De elite machthebbers hebben al iets ontwikkeld dat in de buurt komt van de wereld die zij verlangen. Het probleem voor David Icke en zijn soortgenoten is dat de gewone mens wel geïrriteerd is over de stand van zaken in de wereld maar niet echt angstig. Icke moet daarom een beeld schetsen van een angstwekkend complot, waardoor je van hem afhankelijk wordt en hem je geld geeft.

De samenzwering van de elite is inderdaad beangstigend, maar niet in het opzicht dat iedereen je probeert te vermoorden, vergiftigen of in kampen op te sluiten. Je zou bang moeten zijn om in een wereld te leven die een tweederangs burger van je heeft gemaakt. En dat is precies de situatie waar je je NU in bevindt. Dus wat ga je er aan doen? – nog meer absurde verhalen lezen over mind control en eugenetica door fluoride, of ga je je met serieuze zaken bezighouden, en help je de wereld te bevrijden van de machtige elite?

 

 

Einde van de Oude Wereldorde

Vergeet niet dat we geen liberalen zijn maar radicalen. Liberalen zijn niet in staat iets te veranderen. Wij moeten zo extreem zijn in ons verlangen een nieuwe orde te creëren als onze vijanden vastberaden zijn om ons in hun wereld gevangen te houden.

De Illuminati hebben zich historisch altijd aan de zijde van revolutie geschaard, niet van liberale retoriek. We streven naar de ultieme revolutie – die van meritocratie. Meritocratie is niets minder dan het definitieve einde van de Oude Wereldorde. Het is het permanente einde van de bevoorrechte, elitaire klasse die vanaf het begin der tijden over de wereld heeft geheerst.

 

 

Einde van de Geschiedenis

Het is ondenkbaar dat we in de verre toekomst nog steeds een kapitalistische democratie zullen hebben. Het menselijk ras zou iets veel beters kunnen ontwikkelen. Daarom moet we nu al bedenken waar het door vervangen zal worden, wat een miljoen jaar van nu nog steeds goed zal blijken te werken. En laten we dat nu introduceren. Meritocratie is de oplossing. Wanneer meritocratie volledig geïmplementeerd is en we een Star Trek / Venus Project wereld hebben gecreëerd, dan zal het duidelijk zijn dat we het optimale politieke systeem en de optimale samenleving hebben ontwikkeld. Niemand op Aarde zou suggesties kunnen doen om het op een noemenswaardige manier te verbeteren. Het zou uiteraard altijd mogelijk blijven om kleine verbeteringen aan te brengen, maar zodra meritocratie wortel heeft geschoten zal dat het Einde van de Geschiedenis vertegenwoordigen i.e. het einde van de zoektocht naar de definitieve manier waarop we onszelf moeten regeren. Vrijheid zal een maximum bereikt hebben, net als creativiteit en de middelen om het menselijk potentieel te maximaliseren. Er zal geen conflict meer zijn. Iedereen zal een vervuld leven leiden.

In een systeem van voorrecht zijn alleen de bevoorrechten vrij. In een religie van slaafse verering van een tirannieke God is alleen de tirannieke God vrij. In een systeem met de superrijken aan de top zijn alleen de superrijken vrij.

Meritocratie is buitengewoon simpel. Het draait om het vernietigen van alle aspecten van voorrecht, om zo te zorgen dat een vrije elite niet langer de kans krijgt de non-elite aan slavernij te onderwerpen. Het draait om het vernietigen van geloof in tirannieke Goden die miljarden slecht onderwezen, bijgelovige zielen aan slavernij onderwerpen. Het draait om het voorkomen dat kinderen de slaven van hun ouders worden. Ouders hebben het recht niet om kinderen met hun eigen geloofsovertuigingen te hersenspoelen. Wat zij geloven moeten ze zelf weten, maar wat hun kinderen geloven is hun eigen zaak. Het draait om het voorkomen dat het succes of falen van de ouders invloed heeft op het succes of falen van hun kinderen. Iedereen begint met een schone lei en wordt beoordeeld op zijn of haar eigen merites en daden. Niemands lot mag bepaald worden door wat er is gebeurd voordat hij of zij geboren werd, ofwel door de gebeurtenissen in de levens van hun ouders.

Meritocratie draait om de maximalisatie van vrijheid en talent, en de afschaffing van alle invloeden van slavernij en privilege. Meritocratie is het laatste stadium van de menselijke dialectiek omdat het onze vrijheid, verdienstelijkheid en kennis optimaliseert. Alle andere systemen zijn achterhaald en hebben diverse gebreken. Het zijn dialectische stadia die gedoemd zijn om door meritocratie aan de kant geschoven te worden.

Meritocratie is de onherroepelijke winnaar in de lange oorlog van politiek, religie, kunst, cultuur, wetenschap en filosofie. Een beter systeem is niet voor te stellen. Het is het laatste woord in de menselijke evolutie en legt het fundament voor onze reis naar de sterren. Als je tegen meritocratie bent dan ben je tegen de toekomst van het mensenras. Je bent dan een dinosaurus en zult zeker uitsterven. De onverdienstelijken kunnen nooit de verdienstelijken verslaan. De Smart Society zal de Dumb Society altijd verslaan. Kennis zal altijd geloof en bijgeloof verslaan. Merite, zonder beperkingen, zal privilege altijd verslaan. Vrijheid zal slavernij altijd verslaan.

Dit is het programma. Dit is de toekomst. Sluit je aan bij de meritocratische beweging, de laatste fase van de menselijke dialectiek die ons op een ongelofelijke reis heeft gevoerd door horror, ellende, slavernij, haat, hebzucht, voorrecht, geloof, bijgeloof, duivelverering, irrationaliteit en waanzin, en tenslotte naar het heldere Beloofde Land van vrijheid en kennis. Meritocratie is de voltooiing van onze evolutie (via het sterfelijke bestaan) van algen tot goddelijke wezens.

Maak een einde aan privilege. Maak een einde aan de grote wereldgodsdiensten. Maak een einde aan geloof. Maak een einde aan bijgeloof. Maak een einde aan irrationaliteit. Maak een einde aan de superrijken. Maak een einde aan de elite.

Dit is het Tijdperk van Vrijheid, dit is de voltooiing van de kosmische dialectiek. Jij kunt er deel van uitmaken. Jij kunt een held zijn. Jij kunt God zijn. Jij kunt arriveren bij het kosmische omegapunt. Daarop volgen geen andere stadia meer. Bij het omegapunt heb je het einde van het bestaan bereikt. Je hebt daar de reis voltooid die alle reizen beëindigt, de reis van de kosmos zelf van maximaal potentieel tot maximale verwerkelijking.

Citaten

Uit de God Series (2012-2016) van Mike Hockney: